Vretecool: Twister Charger & Spicy Twister van KFC VAE

Door

-

Nou, er gebeurt natuurlijk niets meer tot Kerst Winterfeest De Retecool Zalige Kerst Kneiters van start gaan aanstaande vrijdag! Heeft u ook al zoveel zin in die gezellige dagen met vlogvrouwen, kerstboomversiertips en naar het schijnt zelfs een kerstEd Baars?

Mooi, dan is er nog net tijd voor een Vretecool. Weer een hete. Want na het warme gevoel van binnen met de Burger King is het nu tijd om te kijken of de KFC standje Mallorca ringsting kan veroorzaken.

Bij de vrienden van de KFC hebben ze een Twister Charger en de Spicy Twister (of Twister Zinger, het wordt door elkaar heen gebruikt). Die moeten we proberen, aangezien ons testpanel bekend is met de Neerlandsche ~~zanger~~ zinger is daar een twister van besteld ter verificatie van de hitte qua basisniveau.

Links de kkhete, rechts de normaal hete.

Eerst de Zinger. Die is lekker, goed pittig, mild voorhoofdzweten, goeie fik in de bek, lekker sappig en ziet er ook nog eens niet vies uit.

Goeie sappige kip, wrap is niet heel evenredig verdeeld rond de inhoud, maar het valt op zich nog mee.

Tussendoor even wat frietjes eten:

Friet is aardig, niet echt krokant of vet, maar bovenal kuchdroog door het hete poeder dat er slecht verspreid overheen zit. Dit hoeft echt niet.

Dan dus door naar de hete:

Verschil is dat de hitte heel anders is. Ook is de wrap nog slechter verdeeld rond de inhoud. Je ziet links op de foto een blob deeg zitten. Hitte doet meer denken aan een vervelende prikkelende hitte, alsof je muffe pickled jalapeño zit te knagen en niet die fijne broeierige hitte van de reguliere hete wrap.

Na de derde hap komt er een belangrijke aap uit de mouw, zowel over de deegdrol alswel de hitte:

Er heeft een of andere enorme badaap FRIET in de wrap gestopt. HOU EEN SOP DAARMEE OFZO!1!!1!!!!

Dat is dan ook nog niet eens de spicy friet maar slappe patat. Walgelijk! Tussen de stukjes patat (want vies) zitten ook scherven jalapeño. Dus dat verklaart die smaak. Dit is hoewel wel heet niet lekker. Volgende keer weer de reguliere Zinger (of breng even de Ghost Pepper Wrap terug. (of naar Vernederland).

P.s.: de kameel was op, sorry.

Vretecool: Twister Blaze wrap bij KFC VAE

Door

Flepz0r

-

3

Nieuwe week, nieuwe Vretecool. We brachten eerder al hete vette happen uit het redelijke alternatief voor Saudi Arabië, te weten deze en deze, hiero ook, daar tevens, alsmede hier.

Dat varieerde van mwa tot lekker pittig en zelfs met een randje zweet op het voorhoofd als bonus. Dus wanneer er hier in de lage stoffige landen een nieuwe hete hap te vinden is bij de drie boeren (Mac, KFC of BK) dan zijn we er als de gefrituurde kippen bij.

https://twitter.com/kfcarabia/status/1496435544271867910?t=jxXC49ZGbTytLYSO9GxzXQ&s=08

Volstrekt ongerelateerd broodje KFC Zinger Supreme. Lekker, niet heel heet, maar op 1 wrap kun je niet bloggen.

Dan naar de Twister Blaze wrap:

Nieuw, daar houden we van. Althans, zolang dat niet betekent dat je als een halve tamme een augurk door een gerecht snippert en doet alsof dat nieuw is. Dan ben je gewoon suf.

Even het voorhuidje eraf gepeld en dan ligt daar die lichtbruine staaf kipgenot. Als dat niet smullen wordt!

Dan de binnenkant, krokante kip, zompige saus, zonder dat het een kliederboel wordt. De hitte is echt goed. Zou ook prima voor sriracha heet door kunnen gaan maar dit is echt een hele serieuze uitgebalanceerde smaak. Dikke tip, dus WANNEER IN NEDERLAND KFC?

Vretecool: Tostini Pittig Gehakt & Kaas van Mora

Door

Reet

-

5

Een voor Vretecool te recenseren gerecht hoeft niet per definitie altijd een volledige maaltijd te beslaan. Het mag ook best wel eens over een tussendoortje gaan, of een kleine lunch zo u wilt.

Dat treft, want deze keer wil ik het met jullie over de tostini van Mora hebben. Een tostini is een soort platgeslagen deegbal met een vulling er in. Nu hoor ik jullie denken: “Hé, een ~~bakpao~~ bapao”. Maar nee, dit heeft bijzonder weinig met een bapao te maken. Een Tostini is een krokant broodje dat geheel gesloten is met daarin een keuze uit drie soorten vulling: pittig gehakt & kaas, mozzarella & tomaat en ham & kaas. Ik ga uiteraard voor de pittig gehakt & kaas versie in de hoop beloond te worden met een vlamtosti-ervaring. Echte snack-connaisseurs weten immers: een vlamtosti van TopKing doet zijn merknaam eer aan en is absoluut koning. Deze tosti van twee sneetjes witbrood met vlammetjesvlees er tussen behoeft zelfs geen saus als ketchup of sriracha.

Maar we hebben het niet over de vlamtosti, maar over de tostini van Mora. De verpakking van het product is geheel in morakleuren en laat een opengesneden tostini zien, waardoor je de indruk hebt dat het een heel dun, krokant broodkorstje betreft, lekker vol met pittig gehakt en kaas. Dat belooft veel goeds natuurlijk. Draaien wij echter de verpakking om, dan blijkt het tegenovergestelde dichter bij de waarheid te liggen: 62% brood, 38% vulling. Dat lijkt in het geheel niet op de afbeelding aan de voorkant van de verpakking, maar hey! Dat kan natuurlijk ook gewoon gezichtsbedrog zijn.

Dit ga ik dus straks op een vrijwillige basis in mijn kauwla proppen…

Daar gaan we

Goed, mooi moment dus om de verpakking open te maken. Daarin bevinden zich twee broodschijfjes met grillranden, waardoor het lijkt alsof de tostini’s al in een grill hebben liggen garen. De tostini’s zijn overigens diepvriesproducten, dus kunnen regelrecht vanuit de verpakking in de voorverwarmde oven. Je kunt ze trouwens ook in een broodrooster of tosti-ijzer knallen. Je ziet het al, het bereiden van een tostini is geen rocket science. En dat treft, want daar scoor je in principe punten mee in deze rubriek.

Eenmaal uit de voorverwarmde oven zie ik eigenlijk bijzonder weinig verschil tussen de diepgevroren tostini en de tostini die net 10 minuten op 220 graden in de oven heeft liggen opwarmen. Misschien is de warme tostini iets bruiner van kleur, maar veel scheelt het niet. Even opletten dus, want een diepgevroren tostini is waarschijnlijk EN niet te vreten EN niet heel fijn voor je kronen. Doei punten.

De hulptroepen van vandaag bestaan uit ketchup, sriracha en een Tokaj Furmint-Hárs uit Hongarije.

Eten maar

Tijd om de proef op de som te nemen: Komt de tostini in de buurt van de legendarische vlamtosti? Is de tostini sowieso te kanen? Daar gaan we nu achterkomen. Voor dit culinaire hoogstandje heb ik mijn Opinel maar weer eens uit de kast getrokken. Immers, geen enkele zichzelf respecterende culinair journalist kan zonder een Opinel. En wij nemen onszelf enorm serieus hier bij de Vretecools, moge dat duidelijk zijn. Met het vlijmscherpe Opinelmes snijd ik de tostini’s doormidden, in de hoop verrast te worden met een zondvloed aan vulling. Het resultaat laat zich uiteraard raden: MOEHAHAHAHA, WAT WAS IK DENKENDE! Ik krijg zelfs een soort déjà vu. Iets meer dan een jaar geleden recenseerde ik hier het Pita Shoarmabroodje van Albert Heijn. Ook hier beloofde de verpakking een rijkelijk gevuld broodje, maar het bleek slechts een swirl van vleeskleurige substantie te zijn. Bij de tostini is het niet anders. Je zit voornamelijk taai tot stevig brood te knagen, met soms een vermoeden van een kaas/vlees substantie.

Volgens de verpakking bestaat het vlees uit 100% rundvlees, maar dat betekent dat ze van één koe waarschijnlijk 14.000.000 tostini’s met “pittig” gekruid gehakt kunnen maken, want zo weinig gehakt zit er in dit broodje. De boel wordt inderdaad door een kaasachtige substantie bij elkaar gehouden, maar vervolgens is men vergeten het stukje pittig door deze substantie te mengen. Nu realiseer ik mij dat mijn smaakpapillen al meer dan 40 jaar geleden zijn verziekt met het pittige eten van mama Reet, maar kom op mensen… Een vermoeden van smaak/pittig zou toch wel aangenaam zijn. Bij de vlamtosti is pittig gewoon lekker pittig en ook die verkoopt als een malle.

Qua smaak kan ik kort zijn: taai brood met een zijige vulling die eigenlijk alleen maar een beetje naar nattig smaakt. Niet zout, niet pittig, niet naar 100% rundvlees en niet naar kaas, maar naar nattig. Als dat de bedoeling was van Mora, begrijp ik het gebrek aan vulling ook, want te veel nattige vulling zorgt er natuurlijk voor dat het dichte broodje nattig doorlekt en dat wil je niet in je broodrooster.

Conclusie

Dat broodrooster brengt ons gelijk tot de onvermijdelijke de conclusie, want nattig of niet, dit wil je sowieso niet in je broodrooster. Maar ook niet in je tosti-ijzer of oven. Dit wil je alleen maar in het vriesvak van de grootgrutter en daar moet de tostini, inclusief verpakking, dan ook gewoon blijven. Een tostini is niet te hakken, ook niet wanneer je na een avond stappen een vreetkick hebt. Dan kan je net zo goed een stuk oud stokbrood, dat je even in water gedompeld hebt, naar binnen schuiven: ook taai en ook nattig, alleen tien keer zo veel voor de helft van de prijs.

Vretecool: Tomatensoep van Struik

Door

Reet

-

6

Vaste bezoekers van Retecool weten het inmiddels wel: Hier bij Retecool zijn wij inmiddels ware kant-en-klaar voedselconnaisseurs. Al bijna een jaar lang testen wij kant-en-klaarmeuk, opdat jullie dat niet hoeven te doen.

Zodoende zijn er al de nodige intens gore maaltijden langsgekomen. Denk bijvoorbeeld maar eens terug aan de kipsaté zonder herkenbare kip. Of bijvoorbeeld deze bremzoute pulled pork uit blik die werkelijk niet te hachelen was. Uiteraard zijn er hier en daar ook positieve uitzonderingen, zoals best wel lekkere lasagne van de Aldi, of puike magnetronburgers van Rustlers. Maar vretecool wordt voornamelijk gedomineerd door een aaneenschakeling van culinaire dieptepunten. Misschien wel het meest treurige voorbeeld is de naar tomatensoep smakende en ruikende Kung Fu Nasi Goreng uit blik.

Tomatensoep

Dankzij Monade en Trollbuster zijn we er achter gekomen dat deze Nasi Goreng uit dezelfde fabrieken komen als de maaltijdsoepen van Struik. En zoals bekend smaakt alles van Struik naar tomatensoep. Een mooi moment dus om de moeder aller kant-en-klaarmaaltijden te proberen: Struik Maaltijd Tomatensoep.

En ik zal het eerlijk zeggen: jullie vretecool redacteur heeft daar best een ambivalent gevoel over. Aan de ene kant vervloek ik werkelijk alles waar Struik op staat, of wat uit de fabrieken van Struik komt. Wanneer je eten haat, haal je meuk van Struik in huis. Aan de andere kant ben ik bang dat deze review niet geheel in lijn met mijn haat aan Struik en aanverwanten gaat zijn. Aangezien alles van Struik naar tomatensoep smaakt, kan het zomaar gebeuren dat de tomatensoep van Struik ook naar tomatensoep smaakt, dus eigenlijk volledig beantwoord aan de niet zo hooggespannen verwachting.

Kruid

Nu ja, tijd om het blik aan een inspectie te onderwerpen. Er zitten zowaar geen kunstmatige geur-, kleur- en smaakstoffen in het blik en de tomatensoep bestaat werkelijk voor een groot deel uit tomaten. Dat valt dan weer mee. De gehaktballen bestaan uit een niet gedefinieerde verhouding varkensvlees en rundvlees en hebben 1 beter leven ster. Verder zit er ui in en 0,9% prei. Maar één van de opvallendste ingrediënten is “kruid”. Want waar Struik het elders over “kruiden” heeft, staat als laatste ingrediënten “kruid” genoemd. Nu ja, laten we hopen dat dit geen indicatie voor de staat van mijn darmen is na het nuttigen van een bord Struik Maaltijd Tomatensoep (okay, dan het Kruid met een t geschreven moeten worden, maar we hebben het hier wel over Struik).

Het bereiden is gelukkig, zoals bij alle Vretecoolgerechten, lekker makkelijk en snel. Blik open draaien, vervolgens inhoud in een pan plempen, pan op het vuur zetten en opwarmen tot de boel dampt. Ook hier geldt weer dat je de meuk niet mag laten koken. Er is overigens nog een bereidingswijze mogelijk met de magnetron, maar dat zal geen verschil in smaak opleveren, dus ik houd het bij opwarmen in een pan.

Nadat de boel staat te dampen in de pan, is het tijd om het over te gieten in een bord. En inderdaad, dat ziet er niet uit zoals op de voorkant van het blik, maar ook weer niet anders dan elke andere willekeurige bak tomatensoep uit zak of blik. Wat opvalt is dat er behoorlijk wat ballen in zitten en ook qua pasta-slierten is het niet behelpen. Dat zal het stukje “maaltijd” van de tomatensoep wel zijn. Nu moet de eerste soep die bij mij als maaltijd kan dienen nog uitgevonden worden, maar het is allemaal minder erg dan verwacht.

#Hoedan?

Tijd voor het moment suprème: de soep proeven. Voor de zekerheid heb ik de fles sriracha en een pot zeezout uit Île de Ré klaar gezet (en een Hongaarse wijn, hoi Gyurka, die net zo veel zuur bevat als een beetje tomatensoep), maar dat is niet per definitie nodig. Dit smaakt namelijk naar tomatensoep! Okay, naar kant en klare tomatensoep, maar dus wel naar tomatensoep. Nu is dat uiteraard bij tomatensoep de bedoeling, maar in het geval van Struik is dat niet vanzelfsprekend. Ook de varkensvlees/rundvleesballen zijn prima te hachelen als soepballen. Zelfs de pasta is nog niet tot snot gekookt. Wat is hier aan de hand? Moet ik nu mijn mening over Struik bijstellen?

Ja en nee. Ja, Struik kan dus blijkbaar wel iets en dat is tomatensoep maken. Maar ook nee, want Struik is hier waarschijnlijk zelf ook van op de hoogte. Een andere verklaring voor het feit dat alles van Struik, of het nu Struik, Kung Fu of California heet (allemaal één blik nat), naar tomatensoep smaakt heb ik niet. De marketingafdeling heeft wellicht zoiets van “Gadverdamme, wat is dit?” bij het proeven van weer een nieuw gerecht uit de keukens van Struik, dat ze eisen dat het gerecht in kwestie gewoon naar tomatensoep gaat smaken, want dat is het enige dat te vreten is bij Struik en consorten.

Conclusie

Tja, tijd voor de conclusie en ik had er al een beetje voor gewaarschuwd. De maaltijd tomatensoep van Struik is best okay en daar heb ik moeite mee. Want Struik is haat, pure haat naar alles wat lekker is. Behalve de tomatensoep dus. Verwacht geen culinair hoogstandje, het komt immers uit blik, maar het is gewoon doodsimpele standaard tomatensoep die naar tomatensoep smaakt. Dit is overigens geen compliment aan het adres van Struik, want laten we wel wezen: iedere pannenkoek kan tomatensoep maken en Struik blijkbaar dus ook. Zelf tomatensoep maken met verse tomaten is overigens bijna net zo makkelijk en snel als tomatensoep uit blik, maar daar hebben we het wellicht een andere keer nog over.

Vretecool: The Dutch weedburger Smokey sausage

Door

Der Webmeister

-

5

Vandaag gaan we weer eens een vleesvervanger testen op de Vretecools, met het reële gevaar dat er straks een paar boze doorgedraaide boeren hier voor de ingang van de redactiebunker dode dieren gaan staan te frituren, want gefrituurde dode dieren zou zogenaamd een gezonde keuze zijn. En als u denkt: onder welke steen hebben die boeren de laatste eeuwen gelegen? Inderdaad! Echt iedere afslag hebben ze de afgelopen 50 jaar wel glorieus gemist.

Vandaag onderwerpen we de Weeddogg Smockey Sausage van firma The Dutch Weedburger aan een kritische test, en de eerste teleurstelling is al gelijk daar. Weed is hier niet een verwijzing naar dat gezellige plantje dat u wel eens in uw jeugd gerookt heeft, nee, Weed staat hier voor Seaweed. Zeewier dus. Nu heb ik snel even ondesjoek gedaan op Feestboek, maar het lijkt vrijwel zeker dat je van zeewier roken niet high wordt. Overigens wel duurzaam door Rebecca en Jennifer geteelde Zeeuws Zeewier, dat dan weer wel.
Overigens wel een pluspuntje: ondanks dat het vegaschap in de super steeds groter wordt, lijkt het aanbod steeds minder divers te worden. Het is allemaal heel veilig mainstream schijven, burgers en rul gehakt, en er lijkt steeds minder plek voor innovatieve producten. Looking at you, vegaslager! In dat opzicht zijn deze sausages, ondanks het gebruik van de verkeerde soort weed, toch een verademing.
Je koopt ze per drie voor 3,89 bij de Grote Mensenvriend, en de instructie is simpel: minuut of 7 bakken op middelhoog vuur. Ik weet dit omdat ik het na het vormen van mijn eindoordeel nog eens goed nagekeken heb, in twijfel verkerend of het wellicht aan mij lag. Want ondanks de prachtige verpakking en de zichtbare zeewiersnippers valt het allemaal toch wat tegen. Het is een wat droge, smaakloze dertien in een dozijn vegaworstje. Niet vies, maar zeker ook niets om nou wild enthousiast van te worden, ik niet in ieder geval. Het is niet eens overmatig gezond als ik de ingredientenlijst even snel scan. Het zit tjokvol vitamines, mineralen, omega vetzuren, ijzer, calcium, jodium en eiwitten. Willem Engel zou er haast opstandig van worden.
The Dutch Weedburger is groot geworden door allerlei hippe festivals af te reizen, waar het woord Weed net als bij mij totale andere associaties oproept en na 14 pils de smaak er verder niet ook toe doet. Dat verkoopt zichzelf. Maar thuis in mijn nuchtere keuken blijkt het helaas toch niet die sympathieke, goddelijk smakende innovatie waar ik op gehoopt had.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Sub Sandwich Southern Fried Chicken (Rustlers)

Door

Flepz0r

-

3

Nou, die bleekneuzende theedrinkende homosuelen hebben tot Halloween om op te tiefen, of eerder als ze hun hoofd uit hun reet weten te schroeven. Goed moment voor ons om onze Vretecool afscheidstournee van drekkige Britse rommel voort te zetten.

Zo aten we nu een “Sub Sandwich Southern Fried Chicken” van de drekduwers van Rustlers. Deze is helaas niet in de Nederlandse winkels aan te schaffen, En, tot onze stomme verbazing kon dat kreng in de magnetron én werd ons een knapperig broodje beloofd:

Mocht u denken, wat heeft dat broodje veel weg van een rolletje karton, scherp gezien! Dat is het broodje ook nog niet, u keek tegen het nukejasje aan.

“Uitermate Brits. Alles wit, inclusief de saus, de buns en het ziet er onheilspellend uit.”

Links op voorgaande foto ziet u overigens nog een zakje saus. Dat is hun “Creamy Mayonaise”. Waarvan akte, we gaan het proeven.

Dus allereerst dat ding 30 seconden de moeder genuked, omgekeerd (het broodje) en nog 30 seconden knallen. En dan krijg je dit:

Nu denkt u wellicht, wat een lekker kippetje. Dat klopt, het is een flink uit de kluiten gewassen borst die daar in dat broodje u ligt aan te staren. Uiteraard volgen wij nauwgezet de handleiding, dus naar goed Brits gebruik dat ding helemaal volgekwat met witte saus:

En nassen maar. En dan de kipvraag: Is het te beuken? Nou, verrassend genoeg wèl. Het broodje is wonderwel knapperig uit de magnetron gekomen, heeft (zeker voor een Brit) zelfs wat kleur gekregen en de kip (hoewel niet in een echt krokant jasje) is prima op smaak, niet te zout en de saus (hoewel het er dreigend uitziet) was echt een prima aanvulling.

Waar tot op heden buiten de breakfast muffin Rustlers vooral in matige middle-of-the-road magnetronmeuk leek te dealen kunnen ze het ook best prima voor elkaar krijgen met iets dat te bikken blijkt. Overigens werkt het feedbackformulier van Rustlers niet en hebben ze geen Twitter waar we ze kunnen taggen, dus JOEHOE! DOE EENS HIERHEEN VERSCHEPEN VOOR HALLOWEEN!

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Stuffed Pizza Bolognese van Lidl

Door

Flepz0r

-

3

Honger. Dat hadden we. Immers was de lasagne van de Lidl minder aanlokkelijk dan met een in ebola gedoopt roestig broodmes over je arm krassen en ook de burgers waren minder geil dan Sharon Dijksma in een latex speelpakje, en ingesmeerd met yoghurt.

Gelukkig hadden we zeven opeetdingen meegeraust van de Duitse ~~bezetter~~ grootgrutter, dus na 2 totaaldecepties moest het nu toch wel meezitten zou je denken. Dus, ondanks de common sense, vriesla opengetrokken en gekeken wat we nu gingen smikkelen.

En wie lachte ons daar met -14 graden toe? Alfredo. Die had een soort Frankensteincalzone bedacht. Soort van gehakt in een wrap lijkt het wel. Gewoon Mexicaans bikken dus.

Het kan in de oven en in de magnetron. Nu is dit niet de rubriek lastig en langzaam, maar aangezien er 3 van die overheerlijke Italiaanse genotsstaven in de verpakking zitten besloten we 2 in de magnetron te jagen en 1 in de oven.

Maar wat de vliegende neuk is dit dan? Door wie is dit bedacht? Marketeers met een morbide gevoel voor humor die in de low budget eten en boodschappen facebookgroep zitten ofzo?

Met het zijaanzicht viel ons op dat er een magnetronhoesje onder lag. Voor de goede orde, bóvenop ligt het voedsel, eronder smakeloos karton.

De eerste leugen hebben we al bespeurd. “Pret in 2 minuten”. Nou, het gaat vast heel veel worden, maar “pret” is wel erg voorbarig.

Zo, we zitten er klaar voor, nog steeds was er champagne over en naar goed gebruik vast een Rennie klaargelegd. Links de twee gemagnetronde versies, rechts de oven.

Dan doorgesneden, voor een goed inkijkje, ook hier links de magnetron, rechts de oven. De ovenversie wordt iets dikkiger en voelt harder aan. Dan nu het belangrijkste, de smaaktest:

Magnetron was vooral een kaassmaak met heel veel deeg. Echt veel deeg. Niet heel vies, vooral niet heel lekker. Gehakt is er in textuur aanwezig, smaak ervan ontbreekt. Beetje hoe de VVD het Liberalisme uitdraagt. Het staat erop, je merkt er geen fuck van.

Ovenvariant was een tandje warmer, het deeg was minder overheersend en zelfs krokant, kaas heeft een betere structuur, het werden bij het afhappen draden gesmolten kaas. Gehakt ook hier was vooral in textuur te bespeuren.

Sla dus per definitie de magnetron over, pret krijg je er namelijk niet van, de ovenversie is ok, zolang je echt niets anders te bikken kunt vinden.

Sluiten we weer af met een serveersuggestie:

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoToGo Risotto Funghi van de Action

Door

Flepz0r

-

3

Ed Baars. Daar gaat deze post niet over. Maar die heeft een Action Goldcard. Er loopt dan een onrendabele vakkenvuller achter hem aan met een palletwagen waar Ed alle rotzooi opkeilt, waardoor nadat Ed met de Platinumkaart van Reet heeft afgerekend, voornoemde vakkenvuller rendabel blijkt.

Enfin, we waren dus even in de Action en daar viel ons oog op een trio kant en klaar meuk, en niet zomaar kant en klaar, neen, gedroogde meuk in een bakje, én voor minder dan een euro per portie. Dat moet wel goed smaken.

Dus eerst fluks de bende maanden in de kast laten staan, want er was beter voedsel te proberen. Maar toen sloeg de verveling toe en er was honger na een fles of 14 vino.

Dekseltje openscheuren, taffesheet water erin gieten, wachten, bikken.

Dat is zelfs na een paar flessen druivensmoothie nog wel te realiseren. Bovenstaand voor, onderstaand na opgieten.

Dat is heel geen risotto. Maar we moesten 5 minuten wachten, dus we doen dat.

Das nog steeds geen risotto. Initieel de geur van plastic snippers, na opgieten champignons, maar niet op een goede manier. Na vijf minuten nog drijfnat. Zo moet een gewillige buksnol zijn, niet de risotto, goefferdegoeffer. Smaak is natte rijst met een hint van champignons. Na twee happen de handdoek in de ring en dit in de chemisch afvaldoos gegooid.

Dit heeft zoveel met risotto te maken als een non hurkend op een stuk schimmelkaas met sex te maken heeft.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoToGo Fusili Pomodoro & Mozzarella van de Action

Door

Flepz0r

-

2

Na de culinaire blamage met de risotto waren uw redactieleden op hun hoede. Maar zoals met vagijneziërs gebeurt is het ook met uw redactie. Giet er te veel wijn in en de benen, respectievelijk, kauwla gaan weer open voor afschuwlijks.

En zo komen we op de Action SoToGo Fusili Pomodoro & Mozzarella. Want waar de Risotto Funghi een waarschuwing had moeten zijn hebben we ook deze tweede zonder lasbril opgediend.

Nou, dat ziet er toch dolletjes uit? Wat u? ~~Fusilleren~~ Fusilli, mozzarellabolletjes en Thierrytomaatjes, en een verdwaald boreale basilicumdinges.

Nou, de realiteit is hard.

Maar kop op, er moet nog drie minuten gewacht worden. Dat transformateert zo in iets eetbaars toch? Toch?

Dit ziet er uit als goedkope drek. Maar even proeven dus.

Het is warm. En dan heeft u alle positieve aantekeningen gehad. Het is pasta, soort van. Soort ramennoodles, maar dan verdraaid matig. Er zit rode saus bij, maar het smaakt niet naar tomaat. Het smaakt al helegaar niet naar mozzarella. Tomaat ontbreekt als factor.

Dit heeft net zoveel met mozzarella of tomaat te maken als een non hurkend op een stuk schimmelkaas met sex te maken heeft.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoToGo Couscous van de Action

Door

Flepz0r

-

4

En zo kwamen we op deze kwade dag bij de derde ruiter van de Apocalypse. De SoToGo Couscous van de Action die u nog van ons tegoed had.

In weerwil van wat gezond verstand zou dicteren keken we op de inhoudslijst. “Couscous met specerijen op basis van gehydrateerde ingrediënten in stukjes en poeder”. Nou, smeer me in met Nutella en hang me in een klimrek, dat klinkt lekker. Maar dan niet.

De folie bovenop moest eraf, water tot het lijntje en na 3 minuten zou het smullen moeten beginnen. Allereerst ruikt het bij openen naar tomatensoep. Een bekend probleem.

Tweede beginnersfout die gemaakt werd is de inhoud bestuderen.

Soort naar tomatensoepruikend kattengrit, met onduidelijke brokjes oranje en wat donkere vlekjes. Maar hé, je leest vretecool, ervaring leert dat als je er water opgiet, het wel opeens lekker wordt. Hahahahaha. *huilt*

Dat ziet er hoopvol uit. Als hoopvol een volstrekt tegengestelde betekenis zou hebben. Nu is het gewoon onheilspellend. De tomatensoepgeur is eerst even sterker en zakt dan weg. En ongerelateerd ook de zin om het te proeven. Drie minuten gewacht en de lepel opgetild. Fijn stucje werk dit, Action!

Je kunt er gaten in de muur mee vullen namelijk, mits je accepteert dat de muur dan vaag naar drek blijft ruiken. En zodra het is opgedroogd vast weer naar tomatensoep.

Dan de smaak. Vooral veel te zout. Niet zo erg als Pulled Pork van Tulip, maar wel vies zout. En de textuur. De couscous moet volgens mij zacht zijn, hier zit je de helft van de tijd op harde brokjes te kauwen. Couscous maak je met liefde en smaak, maar dit is couscous uit een blijf-van-m’n-lijfhuis. Deze couscous heeft helaas zinloos geweld. Die gaat de prullenbak in.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: SoFish Fillet – Salmon Style

Door

Der Webmeister

-

2

Naast het almaar uitdijende supermarkt schap met vleeschvervangers, is er stilaan een niche aan het ontstaan met visvervangers. De Vegetarische Slager had al een méér dan voortreffelijke visvrije tonijn en dito gamba’s, de AH vega-vissticks zijn ook niet onaardig en ook nog in de bonus vanaf komende maandag, dus toen er bij de Jumbo onlangs vegetarische Zalmmoten in het schap verschenen heb ik gelijk heel optimistisch drie doosjes meegenomen!

De vega-zalm komt uit de fabriek van het Landgraafse bedrijf SoFine, dat al bijna 50 jaar tofu-producten maakt. “Het is revolu-zee-onair, plantaardig en het overspoelt alle argumenten van elke viseter: SoFish Fillets – Salmon Style. SoFine zwom tegen de stroom in, liet zich niet van zijn stuk brengen en ontwikkelde op basis van biologische sojabonen SoFish Fillets – Salmon Style, een geheel plantaardige moot met de smaak en bite van ja, zalm.“, zo lezen we op de website. Aangemoedigd door de tip op de website koos ik voor de ovenbereiding, met peultjes en -in plaats van de aanbevolen krieltjes- wat verse tagliatelle, of zoals mijn schoonmoeder het pleegt te noemen: bami. Een goeie fles witte Italiaanse wijn erbij, paar plakjes citroen, en smullen maar van de smaak en bite van zalm! Toch? Scroll snel door naar beneden om te lezen hoe dit afloopt!

Een kijkje in de McChicken — “Het Zalm me aan me Reet roesten wat Reet vindt, maar dit eet ik niet”

Eenmaal op tafel gezet voor de familie Webmeister doemden er gelijk donkere wolken op aan de stralende horizon die SoFine ons had beloofd: de messen van ons tafelbestek bleken niet toereikend om een behapbaar stukje vegazalm af te snijden. Na vervanging door wat stevigere kartelmessen kon het daadwerkelijke proeven dan echt beginnen, en ik zal er verder niet omheen draaien: de vega-zalm bleek zowel de smaak als bite te hebben van een groot uitgevallen stuk roze potloodgum: gortdroog en taai, terwijl zalm toch mals en vettig hoort te zijn, dat je bijkans naar binnen zou moeten slurpen. Daarnaast klaagde het proefpanel, ondanks dat de zalmmootjes slechts 75 gram zwaar waren, dat het intens machtig was. Bovenal was de vega-zalm domweg smerig, en uiteindelijk is ruim de helft door het toilet gespoeld zodat het nu alsnog vrij in de Nederlandse rivieren kan rondzwemmen, net zoals z’n niet-vega soortgenootjes.

Conclusie: We zien af en toe goeie vegadingen langskomen op Vretecool, soms wat minder goeie dingen, en af en toe ronduit smerige vegameuk. Sinds vandaag hebben we nog een categorie daaronder: SoFish Fillet – Salmon Style

Vretecool: Smullers vegaburgers

Door

Flepz0r

-

4

Hoewel iedereen en z’n moeder tegenwoordig bij ons aan de deur van de bunker bezorgen komt, zijn er van die momenten dat uw redactieleden zich buiten de bunker begeven anders dan voor fourageren of neuken.

Zo kan het gebeuren dat een van ons zich op een treinstation bevindt. Met honger. En dan blijkt net de Dönerland/company/beuker/concurrent dicht en moet je dus of tussen de huppeltrutjes in de rij staan bij de AH to go voor een kneiterdure kutsmoothie, danwel ervoor kiezen je te verlagen tot de automatiek Smullers. Als je toch al jezelf straft door met het OnrendabelenVervoer te gaan kan de Smullers er ook nog wel bij.

Inderdaad, dat was in het nieuws geweest.

Dus meteen naar de balie getogen en bij Bert (stagair) twee burgers besteld, de vegaburgert en de kipburgert. Op die manier is het dierenleed beter in perspectief te zetten namelijk.

Vega uiteraard LINKS, vlees natuurlijk RECHTS.

Bert had eerst de kipburger klaar, want die kon hij uit een klef lauw luikje trekken, voor de de vegaburgert moest hij het vet nog opwarmen, dus die liet op zich wachten. Helaas konden we niet de grap maken “moet die koe nog geslacht worden”, dus Bert had een leuke avond. We nemen dus eerst een kijkje bij de kipburgert.

Kip. Verscholen tussen de sla en een goeie klodder saus.

Maar net als aan Bert z’n stage op enig moment, kwam ook aan het wachten op de vegaburger een eind.

Minder sla dan de kipburgert, maar deze had natuurlijk al veel plantaardigs in het midden zitten.

Toen dus, angstvallig de klok in de gaten houdend, de tanden in beide burgers gezet. Achter elkaar uiteraard. Eerst als ijkpunt van wansmaak de kipburger. In de saus zaten zoals u ziet nog wat stukjes witte ui verstopt die het geheel een aardig mondgevoel gaven. Wat wel zo is, is dat de kipschijf in verhouding dun is ten opzichte van de vrij voluptueuze broodjes. Kijken we bijvoorbeeld naar oer-Hollandsche kwaliteitsproduct “McKroket” dan is de brood/burger verhouding een stuk beter tot het punt dat de kroket dikker is dan anderhalve bun, pakweg 60% van het broodje zonder de kroket. Affijn, we dwalen af. Over naar het grote moment.

Prima de saus in het midden geejaculeerd. Bert verdient een voldoende.

Dan over naar de vegaburger. Het vlees schijfje ziet er uit als vlees maar is bij de eerste hap wat droger. Het kan zijn dat de saus er te beperkt opgekleddert is, wat Bert z’n stage behoort te kosten, maar ook het proeven van een los stukje bleek droog.

Nu heeft schrijver dezes ontegenzeggelijk ervaring met het wegduwen van grote ladingen van dergelijke lapjes in rundvariant, dus dat qua verlijkingsmateriaal. Overigens is uit redactie-ervaring gebleken dat de kipstuckjes van de vegetarische slager amper van echte kip te onderscheiden zijn maar ook die zijn ietwat droger van smaak dan je van goed klaargemaakte kip verwachten mag. Al met al dus een aardig weghapburgertje en prima alternatief voor de culinair uitgedaagden.

Dat ziet er godverdomme gewoon uit als vlees. Achtigs.

Gaan we nu op de redactie standaard met de trein in plaats van de Suburban om deze burgerts niet te hoeven missen? Neen. Geenszins. De kipburger was echt lekkerder, we moesten nog een trein halen dus konden niet ook nog een stuk verneukte koe op brood ernaast testen. Die houdt u dus tegoed.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Senseo h@x0rz!

Door

Der Webmeister

-

21/07/2017 - 11:14

3

Vandaag begint de Bouwvak in de Randstad, en dat betekent dat de avondspits één lange optocht zal zijn van sleurhutten richting de Belgische grens, op weg naar de Dordogne. Uiteraard zijn al die Alpenkreuzerz vakkundig uitgebalanceerd met behulp van 25 kilo kruimige aardappels, 14 kratten halve liters Amstel, diverse steriele Franse kaasjes van AH (want die hebben ze niet in Frankrijk), en uiteraard het Senseo apparaat.

Ja ja, ik weet wel dat Senseo blasé is, maar dit is juist ironisch! En trouwens: een ~~vriend~~ vage kennis van me die nooit koffie lekker vond is nu helemaal weg van die Senseo koffiepads. Die hij als waren het nicotinepleisters op z’n armen plakt. Senseo is wat dat betreft toch een beetje de Van Nelle halfzwaar van het betere heroïne gebruik. Ik bedoel maar. Maar ik dwaal af.

Het hele jaar worden we door de ANWB doodgegooid met flauwekul, zogenaamd ter voorbereiding op de vakantie, wat in de regel neerkomt dat ze je allerlei angsten aanpraten in stupide artikeltjes in dat kutbondsblad van ze over onbetrouwbare Franse politieagenten en rondtrekkende groepen gangsters, die het allemaal tot hun levenstaak hebben gemaakt om uw portemonnee te rollen. Om vervolgens je richting oplossing te praten die natuurlijk tegen riante betaling in de ANWB winkel te verkrijgen is.

MOOI APPARAAT

Ja lieve Retecoollezertjes, hoedt u voor die gewiekste ANWB die zogenaamd uw zorgzame best vriend wil zijn. Met hun obligate “begeleide kampeervakanties” en sneue weekendjes Valkenburg. Allemaal middelen voor het grote ANWB-doel en dat is om u zoveel mogelijk nodeloze verzekeringen te verkopen. Terwijl dingen waar de hardwerkende Nederlandse vakantieganger wél wat aan heeft, dáár is de ANWB natuurlijk niet mee bezig. Zo is het mij al jaren een raadsel waarom de ANWB zich niet inzet om de verkrijgbaarheid van Senseopads buiten Nederland te verbeteren. Nu moet ik ieder jaar met lede ogen aanzien hoe mensen in allerlei enge buitenlanden ten einde raad een mooi apparaat als de Senseo misbruiken met navulbare koffiepads, waardoor het nóg minder naar koffie smaakt dan reguliere Senseo.

GEWÓÓN!

En dat alleen maar omdat de ANWB verzuimt heeft te regelen dat de echte Senseopads gewoon in iedere campingwinkel te koop zijn zoals het hoort. En dan de enige echte natuurlijk! Gewóne koffie, gofferdomme! Niet van die nieuwerwetse hipster koffiepads als cappuccino of latte of koffie verkeerd. Senseo is tenslotte van zichzelf al koffie verkeerd.

Dus u kunt wel uw Alpenkreuzer volstouwen met genoeg koffiepads om drie weken door te komen, maar erg praktisch is dat niet. Dus reiken wij u graag de helpende hand met ideeën om een heerlijke Senseo te zetten, als in geval van nood uw campingvoorraad koffiepads toch wat sneller op is dan u voorzag.

DIEPTE

Nu bestaat er allerlei navulbare pads, maar wat als u die niet heeft? Uiteraard ook niet te verkrijgen in de campingwinkel (bedankt ANWB!), maar gelukkig ligt daar doorgaans wel maandverband! Met een kartelmes snijdt u er eentje aan de zijkant open, paar scheppen gemalen koffie erin, goed dichtvouwen, en klaar is uw Libressepad!

Uiteraard valt er hier weer veel te experimenteren, bijvoorbeeld in merk maandverband of de dikte. Of juist niet, kijk maar. Maar probeert u ook gerust eens een gebruikt maandverband! Vooral als die enige dagen heeft kunnen fermenteren geeft dat een verrassende diepte aan uw koffie, zo kan ik uit eigen ervaring melden!
Uw eigen Senseo hacks graag hieronder in de comments

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Samyang Buldak Hot Chicken 2x Spicy Noodles

Door

Reet

-

5

Het was alweer even geleden dat ik een bijdrage aan Vretecool heb geleverd. De reden daarvoor is tweeledig: weinig tijd en er is ook vrij weinig semi kant en klaar voedsel te vinden dat de moeite waard is om te recenseren.

Maar wacht! Tijdens een zoektocht in een filiaal van een landelijke grootgrutter naar content voor Vretecool stuitte ik op een familieverpakking instant noodles. En wel die van Samyang: Buldak Hot Chicken 2x Spicy Ramen uit Zuid-Korea. Dit zijn de noodles die je ook wel op youtube challenges ziet, waarin mensen zich intens aanstellen omdat de noodles in kwestie te heet zouden zijn. Nu staat er wel 2x Spicy op, maar als Sriracha-connaisseur moet ik daar natuurlijk enorm hard om grinniken, iets met “hold my beer”.

Hopla, fluks knalde ik de familieverpakking noodles in mijn mandje en op naar de zelfscankassa om zo min mogelijk tijd te verliezen. Want als er met pikant eten iets te winnen valt, sta ik met liefde vooraan. Afrekenen, naar huis en bereiden maar.

Dat bereiden stelt uiteraard weinig voor, het zijn immers niet voor niets instant noodles: in een pannetje met kokend water de noodles pleuren, vijf minute zachtjes koken, dan afgieten maar ongeveer 8 eetlepels vocht in de pan bij de noodles laten zitten, hete saus erbij rammen, nog een halve minutes bakken en dan als laatste de inhoud van het zakje met zeewier flakes en sesamzaadjes in het pannetje tyfen, roeren en klaar is uw ~~kunstgebit~~ pikante maaltijd.

Ik serveer de 2x spicy noodles met een La Trappe dubbel. Past er namelijk prima bij en is ook 2x. De eerste hap valt qua pittigheid redelijk mee. Wat vooral opvalt is dat de noodles serieus lekker zijn. Pittig, maar echt enorm lekker en dat zonder de toevoeging van het in Azië vrijwel overal gebruikte mononatriumglutamaat (E621). Uiteraard bevat het wel de nodige andere e-nummers, maar dat is niet per definitie heel slecht. Maar goed, genoeg over e-nummers, we zijn pittige noodles aan het eten. De tweede hap brandt al wat harder in mijn mond en inmiddels ook in mijn slokdarm en halverwege voel ik het zelfs branden in mijn maag, zijn mijn ogen rood en betraand en breekt het zweet me serieus uit. Dus ja, we kunnen wel stellen dat deze noodles ernstig pittig zijn.

Ik laat me overigens niet kennen en hark de volledige inhoud van m’n bordje noodles naar binnen. Dat heb ik de volgende ochtend gemerkt: het begrip ringsting dekt de lading niet. Het ging daaronder dusdanig tekeer dat ik bijna verlangde naar een vers aangelegde stoma. De tyfus, wat een intense verrassing van capsaicine knalde daar de toiletpot in. Een soort re-enactment van de Cumbre Vieja op La Palma zeg maar. Afvegen was overigens ook een ervaring op zich en prompt begreep ik de doucheslang die je op veel wc’s in islamitische landen vindt een stuk beter.

Omdat ik voor deze Vretecool-aflevering niet over één nacht ijs wilde gaan, heb ik enkele weken later (gisteren) nog een verpakking 2x spicy hot chicken buldak noodles van Samyang open getrokken. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik eergisteren teruggekomen ben van een werkbezoek aan Maleisië, waar mijn ontbijt ruim een week lang elke ochtend bestond uit Nasi Lemak met sambal en pikant gebraden kip. Dus mijn spijsverteringskanaal was inmiddels wel wat gewend. Ook nu waren de noodles weer behoorlijk pittig, maar geen rode, betraande ogen, geen zweetaanval en ook geen draaiende maag.

Is dat erg? Nee, dat is zelf prettig, want ik kon nu meer genieten van de puike smaak die de noodles hebben. Ik ben op de Internets even gaan zoeken hoeveel scoville units aan deze noodles toegekend worden en dat blijken 10.000 scoville units te zijn. Dat is niveautje rauwe jalapeño en valt dus eigenlijk wel mee. Na uitgebreid online onderzoek (DOE ONDESOEK MENSE!) denkt men overigens dat het meer standje Habanero/Madame Jeanette is. Dan ga je zomaar richting de 300.000 scoville units en dat lijkt me wat realistischer.

Love the heat on these, the more you eat the hotter they get! IT is kinda hard to believe they are only rated at 10,000SHU, that’s only jalapeno heat and they feel much warmer than a jalapeño… By the end of the bowl it feels a little closer to a habanero.

Dan komen we bij de conclusie. Wil je deze noodles eten? Ja, mits je van pittig eten houdt en dan niet sambal badjak of oelek-pittig, maar ringsting-pittig. Brandende slokdarm-pittig. Is dat je ding; dan is dit gewoon een heel fijn bakje pikant comfort food. Lekker naar binnen blaffen met een koude plop erbij, of een glas melk voor mensen die nog op ontdekkingsreis zijn als het gaat om pikant eten. Kijk maar, of niet natuurlijk.

Nou, er gebeurt natuurlijk niets meer tot Kerst Winterfeest De Retecool Zalige Kerst Kneiters van start gaan aanstaande vrijdag! Heeft u ook al zoveel zin in die gezellige dagen met vlogvrouwen, kerstboomversiertips en naar het schijnt zelfs een kerstEd Baars?

Nieuwe week, nieuwe Vretecool. We brachten eerder al hete vette happen uit het redelijke alternatief voor Saudi Arabië, te weten deze en deze, hiero ook, daar tevens, alsmede hier.

Een voor Vretecool te recenseren gerecht hoeft niet per definitie altijd een volledige maaltijd te beslaan. Het mag ook best wel eens over een tussendoortje gaan, of een kleine lunch zo u wilt.

Daar gaan we

Eten maar

Conclusie

Vaste bezoekers van Retecool weten het inmiddels wel: Hier bij Retecool zijn wij inmiddels ware kant-en-klaar voedselconnaisseurs. Al bijna een jaar lang testen wij kant-en-klaarmeuk, opdat jullie dat niet hoeven te doen.

Tomatensoep

Kruid

#Hoedan?

Conclusie

Nou, die bleekneuzende theedrinkende homosuelen hebben tot Halloween om op te tiefen, of eerder als ze hun hoofd uit hun reet weten te schroeven. Goed moment voor ons om onze Vretecool afscheidstournee van drekkige Britse rommel voort te zetten.

Honger. Dat hadden we. Immers was de lasagne van de Lidl minder aanlokkelijk dan met een in ebola gedoopt roestig broodmes over je arm krassen en ook de burgers waren minder geil dan Sharon Dijksma in een latex speelpakje, en ingesmeerd met yoghurt.

Ed Baars. Daar gaat deze post niet over. Maar die heeft een Action Goldcard. Er loopt dan een onrendabele vakkenvuller achter hem aan met een palletwagen waar Ed alle rotzooi opkeilt, waardoor nadat Ed met de Platinumkaart van Reet heeft afgerekend, voornoemde vakkenvuller rendabel blijkt.

Na de culinaire blamage met de risotto waren uw redactieleden op hun hoede. Maar zoals met vagijneziërs gebeurt is het ook met uw redactie. Giet er te veel wijn in en de benen, respectievelijk, kauwla gaan weer open voor afschuwlijks.

En zo kwamen we op deze kwade dag bij de derde ruiter van de Apocalypse. De SoToGo Couscous van de Action die u nog van ons tegoed had.

Hoewel iedereen en z’n moeder tegenwoordig bij ons aan de deur van de bunker bezorgen komt, zijn er van die momenten dat uw redactieleden zich buiten de bunker begeven anders dan voor fourageren of neuken.

MOOI APPARAAT

GEWÓÓN!

DIEPTE

Het was alweer even geleden dat ik een bijdrage aan Vretecool heb geleverd. De reden daarvoor is tweeledig: weinig tijd en er is ook vrij weinig semi kant en klaar voedsel te vinden dat de moeite waard is om te recenseren.

ACTUEEL

VRETECOOL

POLITIEK

FOTO FUCK VRIJDAG

CONTACT ONS DAN

GOSSIPYour Lifestyle Magazine