Eerder schreven we hier al over het verschil tussen vuurwerk dat mag en vuurwerk dat niet mag in een poging de discussie omtrent extra verbieden eens in een wat realistischer daglicht te krijgen. Het nieuws van vandaag is dan ook echt absoluut wat je verwacht: de politie heeft geen tijd om het vuurwerkverbod te handhaven.
Vorig jaar werden slechts een paar honderd boetes (524) voor het te vroeg afsteken van vuurwerk uitgedeeld. Vorig jaar werd de tijd dat je vuurwerk mag afsteken verkort: officieel mag het nu pas vanaf 18:00 op 31 december. Gerrit van de Kamp is voorzitter van de politievakbond ACP en vertelde:
,Een symboolmaatregel,” zegt Van de Kamp. ,,We kunnen dit gewoon niet handhaven. Ik snap heel goed dat mensen daar boos om worden. Zij willen dat er iets wordt gedaan met de tienduizenden meldingen van vuurwerkoverlast.”
De politie heeft dus geen tijd om te handhaven, andere prioriteiten, et cetera. Het zou toch wel leuk zijn als de politiek daar op aansloot en zich niet van kansloze symboolpolitiek zou bedienen. Iemand nog een vuurwerkvrije zone?
De Passie Posse kan wel inpakken, want hier is Queen P & Band. Queen P is een reli-rapster die heel stoer en vooral boos rept rapt over wat een toffe G God eigenlijk wel niet is. Want Laat je niet binden, God maakt vrij (!). Zoals het bij echte rappers hoort heeft Queen P ook hele stoere tatoeages, een te ruime sweater en veel goudkleurig bling bling. Voor wat extra indruk heeft Queen P ook haar manen in bling bling kleur geverfd. De video “God Maakt Vrij” begint eerst met wat zijige gospel van het Pluskutse Amaze. Maar vergis je niet hoor, want na een minuut komt Queen P er hard in en ramt ze haar Twentse lyrics in een combinatie van een Amsterdams en Marokkaans accent met een mokerslag van pure ellende snoeihard je oren in. Die zijn dus helaas niet vrij. Was daar maar een God voor. Om gevrijwaard te blijven van deze geluidsoverlast.
Tja, dan verzin je een originele manier om je vriendin mee naar het eindbal van je school te vragen (een zogenaamde PromPosal), begrijpt ze het totaal niet en maakt ze vervolgens ook nog eens de absoluut verkeerde opmerking.
Wat er daarna gebeurt is misschien nog wel lulliger. Ach, het gaat om de uitkomst en die is positief voor de jongeman. En oh ja, lol!
In Foodporn kringen is de trend momenteel sterk gericht op “puur” en “natuurlijk”, en daarbinnen zie ik de laatste tijd dat het gebruik van sperma erg in opkomst is. De populariteit wordt mede ook verklaard doordat je met sperma een hele persoonlijke signature aan je gerechten kan meegeven.
Een belangrijke vraag daarbij is of Sperma wel geschikt is voor vegetariรซrs en veganisten, want sperma is natuurlijk verre van plantaardig. Ja, wij hier bij Vretecool hebben natuurlijk heel mindfull een scherp oog voor de ethische kant van voedsel. Zoals u weet weigeren vegans om ethische redenen terecht om dieren en dierlijke producten (zoals zuivel) te gebruiken, en is het dan niet een beetje hypocriet om in de eetkamer moeilijk te doen over een zachtgekookt eitje, terwijl je in de slaapkamer zonder enige gene de geile kwak van je bedpartner doorslikt? Want sperma is wat betreft niet anders dan melk en dus No Go voor veganisten, vegetariรซrs mogen het wel, al raden we daar uitsluitend biologisch geoogste Sperma aan. Anders wordt het met menselijk sperma, waarbij we eerder de vergelijking met moedermelk willen maken. Hartstikke ethisch verantwoord, dus ik zeg gewoon doen iedereen.
De volgende vraag is of het niet een beetje awkward is om sperma te consumeren? Het antwoord is denk ik dat het niet mรฉรฉr awkward is dan allerlei andere levensmiddelen. Melk is natuurlijk de menstruatie van een kip, eieren zijn de borstvoeding van koeien, dus waarom dan geen sperma eten? Hoeveel anders is het dan pakweg een lepel halfvolle yoghurt naar binnen laten glijden? Is het dan niet een beetje hypocriet om in de slaapkamer zonder enige gene de geile kwak van je bedpartner door te slikken, maar daar in de eetkamer heel ingewikkeld over te doen?
Met een schoon geweten kunnen we dus nu aan de slag. Nu kun je je sperma natuurlijk als een soort witte truffelsaus over allerlei gerechten heen sproeien, maar in deze episode van Vretecool willen we ons focussen op Sperma als basismateriaal voor je zomerse cocktail. Daarvoor hebben we The Semen Bartender’s Handbook aangeschaft, een werkelijk fascinerend naslagwerk dat ik in รฉรฉn ruk heb uitgelezen. Zo weet ik nu dat sperma qua smaak het best in kaas/wijn-jargon is te omschrijven als complex en dynamisch, en die smaak is natuurlijk ook erg te beรฏnvloeden door wat de producent de avond ervoor heeft gegeten. Veel sambal of gember geeft bijvoorbeeld een wat peperige smaak, perfect voor in een rokerige whisky, terwijl iets als biefstukkruiden juist een wat wrange smaak aan je sperma meegeeft, wat weer ideaal is voor in een gin-tonic.
De Sperma Cocktail van vandaag wordt echter een Cumshot Cola. Hiervoor hebben we 100 ml cola en 2 theelepels sperma nodig. Dat kan menselijk sperma zijn, maar bij een stoere Tomahawksteak van 2,5 kilo zou ik een wat vollere stierensperma nemen die je gewoon bij je lokale KI-station kan kopen. Ga je als vrouw met je vriendinnen gezellig borrelen, dan kun je bijvoorbeeld experimenteren met Dolfijnensperma of -heel bijzonder- sperma van een Unicorn. Je voegt de cola en de sperma in de blender, goed mixen, en schenk deze in een longdrinkglas. Beetje crushed ice en een rietje erbij en je zomer kan niet meer stuk!
Onlangs verscheen er weer een nieuwe speler in het Vega-supermarktschap, WildWestLand geheten, met een drietal Plant-based kaasjes. Leuk, maar niks bijzonders, zult u denken. Om te snappen waarom we hier al weken op het puntje van onze stoel zitten te nagelbijten van de spannning moet u weten dat WildWestLand een samenwerking is tussen de firma Westland Kaas (oa Maaslander en Old Amsterdam), en -belangrijker- een innovatief bedrijfje met de prachtige naam Those Vegan Cowboys. En bij die laatste treffen we een oude bekende in het personeelsbestand aan: Jaap Korteweg, de oprichter en verpersoonlijking van De Vegetarische Slager.
Jaap is een erkend pionier en wegbereider in vegaland, die sinds 2010 vleesvervangers van het taaie sojaschijven oostblok-image wist te ontdoen, en vleesvervangers in het algemeen een boost gaf door uitsluitend op smaak en kwaliteit te focussen. Dankzij Vegslager Jaap is vegetarisch eten enorm laagdrempelig geworden, en -ik spreek hier uit ervaring- tevens heul erg kindvriendelijk gemaakt.
Helaas heeft Jaap vorig jaar de toko verkocht aan de Monsanto onder de levensmiddelen, jawel: Unilever. Sindsdien zijn de vegaslager producten zo’n beetje wereldwijd verkrijgbaar, oa bij BurgerKing. Maar de keerzijde is dat mijn meest geliefde vegaslager product, de visvrije tonijn, sinds de overname uit het assortiment is gehaald. Ik stel me voor door een Wobke Hoekstra-achtig type, zo’n consultant-reptiel met een bidlip, gekleed in een maatpak met een excellsheet onder de arm, die dit vast een enorme efficiency naar het product toe vond, goed voor de focus van de company. Maar dankzij de consultant-reptielen is de vegaslager uit de kopgroep van de vleesvervangens teruggezakt naar de achterkant van het peleton. Het is niet innovatief of bijzonder, zoals tal van hippe bedrijfjes die de markt betreden, en het is ook verre van goedkoop zoals AH & Jumbo dat zijn met hun huismerk vleesvervangers. De Vegetarische Slager is dure mainstream in een markt vol concurrenten, en is in meerdere opzichten vlees noch vis. De Vegetarische Slager dreigt een beetje de V&D van de vleesvervangers te worden, gedoemd om op termijn te verdwijnen.
Gelukkig heeft Jaap vorig jaar de toko verkocht aan de Monsanto onder de levensmiddelen, jawel: Unilever. Daarmee had hij zijn handen vrij om aan zijn ambiteuze Plant-Based-kaasproject te beginnen, dat hopelijk ook deze markt de komende jaren tot grote hoogte zal opstuwen. Those Vegan Cowboys willen geen immitatiekaas creรซren van surrogaat-grondstoffen, maar viaย fermentatieprocessen gras rechtstreeks in kaas omzetten, in een soort ijzeren laboratorium-koe, zonder dat er een levende koe aan te pas komt. Toegegeven: dat klinkt nogal science-fiction. Dus of ze met hun eerste producten aan de hooggespannen verwachtingen heeft voldaan? Lees verder en je weet het! En trouwens: waarom zou je รผberhaupt plant-based kaas willen eten? Er worden toch geen dieren voor gedood? Hoor ik u alweer zeiken? Nou, echt wel hoor, en niet zo’n beetje ook.
Brokeback Mountainkaasjes
De smaaktest in dit topic beperkt zich tot de Garlic & Herb Affair, een op Boursin gelijkend roomkaasje in een luxe groen doosje, 125 gram voor 2,29 euro en momenteel uitsluitend bij AH te koop. Nog voor we een eerste hap hebben genomen is de eerste indruk dat hier met grote zorg een kwaliteitsproduct is geprobeerd te maken. Het ziet er allemaal tiptop uit, en de smaak, want daar draait het natuurlijk om, sluit hier helemaal bij aan: perfect romig en perfect gekruid, en met dat laatste bedoel ik goed pittig, maar ook niet overdreven. Geen penetrante kokos-bijsmaak of andere zijdelingse ergernissen, nee, dit smaakt ronduit goddellijk. Mijn huispuber was na de eerste hap ook helemaal bekeerd, en dat is doorgaans het ultieme bewijs dat het erg goed is. Nu proef ik wel vaker kaas-vervangers en het resultaat is vaak om te huilen zo beroerd. Het varieert van een mager vijfje op het eindraport tot een voortijdig einde in de bak met restafval. Dit WildWestLand roomkaasje is daarentegen gewoon feest. Dit gaan de veeboeren van Farmers Defence Force niet leuk vinden. Vegaslager Jaap heeft een topproduct neergezet, een nieuwe norm gezet, de lat voor de achtervolgers flink hoog gelegd, en ik ben enorm nieuwsgierig naar wat er nog meer in de pijplijn zit.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Na de val van het communisme was McDonald’s een van de eerste westerse bedrijven die in het straatbeeld van Moskou verschenen. Na de start van de inval en oorlog de militaire operatie trok het bedrijf zich terug uit de Russische Federatie en de boedel werd verkocht aan een investeerder. Nu is het voormalige icoon van het verderfelijke genderfluide westen weer terug onder de naam Vkusno & tochka, vrij vertaald โGewoon lekker. Punt.โ
Onze mol aan gene zijde van het hernieuwde IJzeren Gordijn bracht een bezoek aan Vkusno & tochka. Inmiddels heeft ze de beelden naar buiten kunnen smokkelen, dit is haar relaas.
Lieve lezers,
Hier in Moskou lijkt de oorlog ver weg. De winkels zijn vooralsnog vol, maar de kwaliteit is een stuk minder en de prijzen hoger. Luxere goederen zijn al een stuk slechter verkrijgbaar en zijn erg duur geworden.
Mensen met een volle buik blijven rustig, dus nu is er dus weer fastfood. Vkusno & tochka is een goedkope kopie van McDonalds, letterlijk: de keuken werkt volgens hetzelfde regime, het bestellen, de tafelnummers โฆ alleen de huisstijl is aangepast. De haastige make over laat zich soms wel aanzien. Meest sneu zijn wel de bakjes met saus waarvan het M-logo weggelakt is en de shakes zitten in haastig bestelde witte bekers (kleurendruk lijdt onder de westerse sancties).
Het eten is ook een kopie. Het is goedkoper, maar de kwaliteit is ook minder. Zo is de cheeseburger veel te klein, de Big Special niet zo big, de โgrandโ hamburger (wij zeggen gamboerger) niet zo grand maar vooral droog en smakeloos. De frietjes zijn vervangen door aardappelstukjes, prima lekker, het kersengebakje (die โloempiaโ op de foto) is ook vrij klein. De milkshake-automaten waren niet stuk. De vanille- en aardbeienshakes waren net als toen, zij mogelijk nog de oude mix van de Mc?
Ik geef het 2/5 sterren (McDonald’s 3/5)
ะฒะบััะฝะฐั ะตะดะฐX
En zo blijft in Moskou de oorlog ver weg. Totdat een zoon niet meer thuiskomt, of ergerโฆ
โก๏ธ Intelligence: In occupied Kherson, Russian soldiers burn bodies to hide military losses.
According to Defense Ministry's intelligence, in Kherson, the Russian military regularly burns the bodies of the killed soldiers to hide the real number of casualties.
— The Kyiv Independent (@KyivIndependent) July 7, 2022
Het is druk deze week op het makkelijk en snel front, de vretecools rollen er achter elkaar uit. Vaak in de vorm van diarree helaas. Vandaag hebben we weer wat voor u geprobeerd, van de Lidl, Thai Noodles met satehsaus.
Tijdens het boodschappen doen kwamen we ze tegen, in de aanbieding nog wel, dus makkelijk, snel EN goedkoop, dat MOET wel heersen. Thuis dus even de inhoud bekeken maar daar werden we niet veel wijzer van.
“Er zit volgens mij gyros in”
Dus dan maar de bereidingswijze opgezocht en die lijkt wel zo stuitend simpel, zo frรถbelt iedere mongool nog wel een warme kledder voer in elkaar.
Dat is even kneitersimpel, alleen het voer bestaat klaarblijkelijk gezien de logo’s rechts vooral uit plastic.
Overigens is Vitasia het huismerk van de Lidl voor (je raadde het al) Aziatische producten. Nou, sticker van de klepjes gehaald, zakjes eruit gehaald en dan ziet het er dus als volgt uit.ย Links de noodles, rechts de sateh.
Vervolgens een stukje knippen en plakken en toen zag het er zo uit:
Vreemde is dat de noodles soort van vormvast uit de verpakking komen, dus die moet je dan, net als een millennial z’n hoop voor de toekomst, even breken. En daar krijg je in het geval van de noodles echt eng vieze handen door. Plakkerig vet, twee keer handen wassen vet zegmaar. Bovenal is het raar dat de noodles naar nat papier ruiken. Fluks de saus er opgeplettert en het aroma kom je tegemoet, want ja hoor, daar istie weer, de geur van tomatensoep! Klepjes netjes dicht, in de magnetron en 2 minuten wachten.
“Naar goed vretecoolgebruik, inclusief hulptroepen”
Ondertussen de hulptroepen klaargezet, een lekkere frisse witte, een heerlijke pittige rode en, de serveersuggestie braaf volgend, stokjes. De foto voor en na zagen hetzelfde eruit, de geur was wel anders. Het natte papier was weg, de tomatensoep overheerste en in de verte zat een pinda. Zegmaar in-het-winkelcentrum-verderop-verte. Het rondroeren van de noodles en de saus klonk nog wel het meeste alsof je een kaplaars in de zompige modder duwt en dan iedere keer voor 2 seconden probeert met laars en al weer eruit te komen.
Eet wel je bordje leeg, want er zijn kindjes in Afrika die het koud hebben. Ofzo.
Oordeel? Niet lekker. Nog steeds klef, vettig, smaak van de saus had in de verste verte niets met sateh te maken, er zat tot overmaat van ramp geen vleesch in, terwijl een paar stukjes rubberen kipfilet echt niet hadden misstaan om deze ramp tot bijbelse proporties te vergroten. Zelfs met sriracha was het nog steeds niet te doen. Nee, dit is geen aanrader. Zelfs niet als je na een avond bieren thuiskomt. Tenzij je graag wil nekken en het lukt nog niet.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Nog nauwelijks bekomen van het vorige vegavontuur, werden we nu gelokt naar de gouden regenbogen. Mekkie heeft namelijk het dier uit hun kroket wegherverbouwd.
Heel het dier? Nee, afgeleide produkten die onttrokken zijn uit die lieve warme eiwitfabriekjes, zoals melk en ei, behoren nog steeds tot de ingrediรซnten. Veggie is dus vegetarisch, niet veganistisch. Dit leverde wat verwarring op (“mijn piemol is meer vegetarisch”) achter het dikke beton van de redactiebunker.
… Veggie, vegetariรซr zijn is dus redelijk inconsequent? Het is een soort aanloopfase zammazegge, warmpijpen zegmaar. *noteert* Vegetariรซr is zoiets als biseksueel. En als je dan รฉรฉn vlees- en รฉรฉn vegetarische mckroket eet? Ben je dan bisnacksueel? Minder vleesconsumptie is sowieso wel beter om meerdere redenen. Eens, meer voor de bbq …
Gelukkig gaf het webcare team Team Gastenrelaties van McDonalds snel antwoord:
Et voila vega, uitstellen heeft nu geen zin meer, flink zijn, rechte rug! Dus togen we met de redactiehoer naar de mekdraaif om als sneue vertegenwoordigers, mรฉt stoelverwarming, op de parkeerplaats alles in het maagdarmkanaal down te loaden. De McKroket werd zonder saus besteld om zoveel mogelijk product te kunnen proeven. Ook omdat die meeste Mc-dingen sowieso een substraat zijn voor zoveel mogelijk kledder om er nog enigszins smaak aan te geven.
Nou, daaristiedan! Hebben we er al een beetje zin in? Ziet er hetzelfde uit, smaakt ook hetzelfde. Er was oprecht geen verschil, nu is het ook maar een kleine stap van iets met slechts 9% gekookt rundvlees naar iets met vegetarisch draadjesvleeSCH (water, vrije-uitloopkippeneiwit, kleurstof E150d).
We kunnen hier lang en gevat over bloggen, maar gewoon bestellen dat ding. Kost net zoveel als de lokale franchisehouder het wil รฉn je krijgt een kusje van de dieren. Bovendien mag je gewoon kroket zeggen.
Hier op de Vega-afdeling van foodblog Vretecool hebben we geen al te beste herinneringen aan Vegan vleeswaren, lees bijvoorbeeld dit artikel nog eens terug van afgelopen juli over de AH Vegan Salami, met daarin een zijsprong naar het teleurstellend optreden van het Nederlands Voetbalelftal op het EK, dat na de zeperd van afgelopen week als bijna profetisch leest. Het Nederlands Voetbalelftal is zoiets als Patty Brard naakt in de Playboy: je wรฉรฉt gewoon dat het weerzinwekkend zal zijn, en toch ga je kijken.
Van een naakte Patty Brard is het natuurlijk maar een klein sprongetje naar De Vegetarische Slager aka Jaap Korteweg, die ons afgelopen week verraste op een nieuw product in zijn Unilever-lijn, de Specktakel. Hoe vet is dat? Speck-takel is een naam die in onze verknipte fantasie beelden oproept van een naakte Patty Brard die aan een hijskraan hangt, maar in de realiteit van de Vegaslager zijn het dus relatief saaie plakjes veganistische spek, soort van vagan-bacon zammazegge. Nou heeft de Vegaslager al enige tijd een onwaarschijnlijke hoeveelheid downvotes van ons in z’n bezit, om precies te zijn nadat-ie besloot met de Visvrije Tonijn te stoppen. Wie zo’n superieur product durft te cancellen verdient niet beter dan de blinde haat van een gerenommeerd Foodblog als deze. Dus: Jaap, we haten je! Enorm Lul dat je d’r bent!
Het Nederlands Elftal in balbezit! Lees het hier!
Niettemin, als we deze vooringenomen maar wel terechte aversie even opzij zetten, en de plakjes speck soepeltjes uit de verpakking halen, dan moeten we toch in alle eerlijkheid vaststellen dat dit er angstaanjagend echt uitziet. Dat gevoel wordt trouwens nog erger als we de plakjes speck in een bodempje olie staan de bakken, en er een niet van echt te onderscheiden baconlucht opstijgt, en we elkaar achter het redactiefornuis verbaasd aankijken: is dit wel echte namaak? En daarbij stopte het nog niet, lieve Vretecoollezertjes, want voor onze eigen ogen zien we de specklapjes langzaam goudbruin kleuren, en veranderen in krokante strips. Dit is bijna Maggi! Magie!
En tot slot de ultieme test: we gaan proeven! Na al die veelbelovende voortekenen kon het bijna niet anders dan dit een lichte teleurstelling was. Het was zeker niet slecht, maar al onze andere zintuigen hadden er meer van verwacht. Dit is een voldoende van het niveau rapportcijfer 6,5. Netjes, maar niet om nou uitzinnig over te zijn.
Bij de eerste integrale ketentest als garnering in een hamburger valt dat trouwens niet eens zo erg op in de enorme verzameling smaken waarin het opgaat. Ik denk dat in een pannenkoek verwerkt de speck het moeilijker zal krijgen. Maar de balans sluit duidelijk uit naar positief, al was het maar omdat in de eenheidsworst /seth van vegaburgers en vegastukjes dit een dappere poging om iets nieuws op de markt te proberen.
En plots besefte ik wat er mis was aan de smaak. Het vetgehalte was prima, maar wat we misten was het zoutige dat echte spek en bacon kenmerkt. Een kleine vergelijking van de voedingswaarde van de Speck met echte spek gaf ons gelijk: er is wel erg matig met de zoutpot gewerkt. In essentie natuurlijk een goede gedachte, maar in dit geval gaat het helemaal voorbij aan de essentie van Speck. Dit is alsof je friet eet zonder genoeg zout. Het smaakt raar. Uiteraard hebben we dat gefixt, door er gewoon zelf wat extra zout overheen te strooien, en we moeten zeggen: het knapt er wel van op. Onze testpuber beaamde dit, en gaf desgevraagd een 8 voor deze customized versie.
Even de wrap-up van bovenstaande: vegaspek kenden we amper, dus dit is sowieso een compliment waard. Maar het ruikt en voelt en ziet eruit als echte spek, en met een beetje zelf toegevoegd zout komt ook de smaak akelig dicht in de buurt van het origineel. Een aanrader!
andaag wederom een Vegablog op de Retecools. Niet dat we nou fundamentalistische die-hard Vegetariรซrs zijn hier, maar geen dode dieren eten heeft nou eenmaal duidelijk voordelen voor zowel je eigen lijf als voor de planeet, en bovendien geeft het je bonuspunten in allerlei dating-apps.
De Farmers Defence Force-Jugend heeft vegetarische bloggers onlangs tot hun ergste vijanden bestempeld, dus dat beschouwen we als een extra stimulans om over vegetarische dingen te bloggen, en er zelfs een scherpje bovenop te doen. De FDF-Jugend schreef onlangs letterlijk op hun (besloten) Facebook-pagina: “We gaan het leven van vegetarische bloggers ERG zuur maken. Wij hebben van veel vegetariรซrs adressen en nummers. Dus wij kunnen ook bij hen binnenvallen. Dit kan erg onverwacht komen.”
Geen idee hoe hoog wij van Vretecool op hun targetlist staan, maar voor de zekerheid geef ik ze hierbij het adres van de Redactiebunker: Rijksstraatweglaan 14 te Rotterdam. Wel oppassen voor de hond, kindertjes!
Een andere club waar we zรฉker niet hoog op de targetlist staan is de Nederlandse Vereniging voor Veganisme. Want wederom zijn we niet genomineerd voor een Vegan Award in de Categorie Beste Socialmediacontent. Wel talloze andere blogs, je kent ze wel, van die volkomen uitwisselbare dertien-in-een-dozijn appetijtelijke, maar verder volkomen kritiekloze vegameisjes waarvan ik sterk de indruk heb dat ze voor eigen parochie staan de preken. Vegetarische verhaaltjes voor reeds bekeerde vegetariers, poe-poe stoer hoor, vraag me niet waarom dat een award verdient. Terwijl wij hier op de Vretecools juist in het hol van de leeuw de Vega-boodschap staan te prediken, want onze gemiddelde lezer is een extreem cynische man van middelbare leeftijd. Wij staan iedere dag met onze poten in de modder van de frontlinie notoire carnivoren te bekeren! Bovendien zijn wij niet te koop door de Unilevers en Aholds van deze wereld: als we iets ruk vinden dan zeggen we dat gewoon. Dus in 2021 willen we eindelijk genomineerd worden, lieve NVV’ers, en anders sturen we de FDF-Jugend op jullie af. We weten waar jullie huis woont!
Wie wel genomineerd was voor een Vegan Award dit jaar, in de categorie Beste Vegan Product, is de firma Vegan Seastar met hun vegetarische Zalm, bij de Jumbo te koop voor โฌ 6,49 per 230 gram, want dat schijnen sommige lezertjes superbelangrijke informatie te vinden. Nu zijn wij redelijk getraumatiseerd door de Vegazalm van SoFish die we vorig jaar probeerden, want die was echt te smerig voor woorden. Zelfs het toilet gooide ‘m terug toen we ‘m probeerden door te spoelen, waardoor de stukken vegazalm anderhalve week later nรฒg op de tegelvloer door de gang stuiterden. Want het leek wel heul erg op een stuiterbal, zowel qua structuur als qua smaak. Brrr.
Kijk ‘m shinen in z’n Fruittella verpakking!
Het was dus met gigantische achterdocht dat we een pakje zalm van Vegan Seastar lieten ontdooien, overigens hetzelfde bedrijf achter de Vega Kalamariz die we onlangs hier bespraken. Net als bij de Kalamariz vinden we ook bij de zalm teleurstellend weinig gebruiksaanwijzing, en al helemaal geen inspirerende recepten om toe te passen. “Laten ontdooien en dan gebruiken in sushi of sashimi of zo. Kijk maar”. Meer aanknopingspunten hebben we niet. Eigenwijs als we zijn hebben we toch een plakje heel kort zachtjes gebakken in wat olijfolie en daardoor werd duidelijk waarom dat je dit product niet moet verwarmen: al smeltend veranderde het in een roze plasje.
Een tweede plakje hebben we in redelijk gekoelde toestand geproefd, en dat deed ons qua bite erg aan gummibeertjes denken. De smaak leek erg op wortel, dus vermoedelijk zijn hier gewoon wortelsap, wat vegetarisch geleermiddel en uiteraard de nodige smaakmakers gebruikt.
Fooddesing to the Max!
Wordt dit dan weer zo’n horrorverhaal als die vorige Vegazalm recensie? Nee, dat zeker niet. Eenmaal op kamertemperatuur smaakt de zalm al stukken beter, en gepimpt met wat goeie olijfolie, dille en wat verse citroensap was-ie uitstekend te doen. Lekker vettig ook. Maar bovenal moeten we erkennen dat deze zalm er wonderbaarlijk smaakvol uitziet. Hier heeft een team van fooddesingers duidelijk zijn stinkende best op gedaan. Jammer dat dat ten koste lijkt te zijn gegaan van de gebruiksaanwijzing. De firma Vegan Seastar zou eens een kijkje moeten nemen op de site van de Vegetarische Schlager, dieย flink wat prachtige recepten heeft laat bedenken door een aantal deskundige deskundologen.
Ja hoor, het is tijd voor deel drie van het feuilleton “Absolute bagger uit blik om in je kauwla te stompen van de Aldi”, want ik heb het aangedurfd om weer een Aldi-blik open te trekken dat al smachtend stond te wachten in de inmiddels gigantisch volle voorraadkamer van de redactiebunker.
Vaste bezoekers weten dat er helaas nog een vierde deel aankomt in deze reeks culinaire sensaties die je zelfs Sharon Dijksma niet voorschotelt. Want eerder heb ik me al gewaagd aan varkensvleesballetjes in bbq-saus met rijst en gevulde koolrolletjes in pikante saus. Nu kan je natuurlijk zeggen: Ja maar Reet, denk toch eens aan “my body my temple” en laat die rommel links liggen. Eens, eens, dat is natuurlijk vet makkelijk en ook nog eens de weg van de minste weerstand. Maar hier bij Retecool denken wij aan onze lezers en dat betekent dat je soms een moeilijke afslag moet nemen om jullie te behouden voor allerlei onheil.
Dat onheil zit in dit geval in een frivool omwikkeld blik met 800 gram kk-voer: Varkensvleesballetjes in Uien-Honing Saus met Aardappelen, met als extra toevoeging “hartig zoet”. Nou, dat is in ieder geval extra makkelijk, want die keuze hoef ik alvast niet meer te maken. Past geheel binnen het “makkelijk en snel” principe waar deze culinaire reeks op gebaseerd is.
Uiteraard barst ook deze hartig zoete en vooral voedzame maaltijd weer van de ingrediรซnten. Net als de andere producten in deze serie is vooral het zoutgehalte weer bizar hoog te noemen. Ik eet het niet zo zout als vorige keer, maar 9 gram zout (150% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid) per blik is op zijn minst enthousiast te noemen. Nu kun je natuurlijk stellen dat รฉรฉn blik twee porties bevat, maar dat slaat uiteraard helemaal nergens op. Ieder normaal mens krijgt instant scheurbeuk als zijn avondmaal uit slechts 400 gram voedsel bestaat, waarvan water een aanzienlijk bestanddeel is. Dus niet mekkeren, de volledige inhoud van het blik wordt bij deze aangemerkt als รฉรฉn maaltijd.
En ja, bij het opentrekken van het blik, kom ik er gelijk achter dat “maaltijd” een groot woord is. Het lijkt op een blik Struik soep (’t is struik wat ik daar ruik) en vretecool-connaisseurs weten dat deze omschrijving op geen enkele manier een aanbeveling is. Het ruikt overigens voor de verandering niet naar tomatensoep en dat is in dit geval dan weer wel een aanbeveling. Waar het dan wel naar ruikt? Tja, iets van zetmeel en vocht. Ik kan het niet goed thuis brengen, maar het water loopt me niet direct in de mond.
Fluks de inhoud uit het feestblik in een Le Creusetpan kieperen en aan op het gas ermee! Roeren, niet laten koken en overgieten in een bord om te beginnen aan deze verrukkelijk hartig-zoete feestmaaltijd van de Aldi! Ik kan niet wachten! Oh ja, toch wel, want ook de geur van het inmiddels opgewarmde product doet me niet direct naar m’n lepel grijpen om de balletjes met aardappelen naar binnen te scheppen. Wat wel gezegd moet worden is dat er behoorlijk wat van die balletjes in zitten. Balletjes van varkensvlees volgens de omschrijving. Alleen ook deze keer kan ik weinig vlees, maar vooral paneermeel ontwaren zodra ik een balletje doormidden hak.
Ja prima allemaal, maar waar smaakt het nou naar ome Reet? Hoor ik jullie nu in koor vragen en dat begrijp ik. Want jullie willen uiteraard heel graag weten of zo’n feestelijk blik ook iets is voor bij jullie thuis, eventueel met de feestdagen! Wel zo makkelijk en snel! Laat ik het zo zeggen. Als je wilt dat deze kerst de allerlaatste keer is dat je familie of vrienden over de vloer hebt, koop dan dit blik en serveer het met een blaadje peterselie ter garnering als een hartig-zoete kerstmaaltijd! Twee porties per blik a โฌ1,99,- dus met een beetje mazzel ben je rond de tien euro voor de rest van je leven klaar. Ergens wel een win-win situatie dus. Behalve voor je smaakpapillen. Want die zullen de neiging krijgen om zich met zwaar materieel naar het Malieveld te begeven om daar heel hard “NIE WIEDER” te roepen.
Er stond geen vermelding van pittig of pikant op het blik, dus heb ik de hulptroepen weer ingeschakeld. Samen met een bokbiertje (hartig-zoet met honing en aardappelen vraagt om een bokbiertje) is de fles Sriracha ook weer tevoorschijn gehaald. Werkt het? Ja en nee. Ja, met Sriracha maak je vrijwel alles te hachelen (behalve slagroomtaart). Nee, want het is gewoon nog steeds niet te vreten. Het is zo flauw en smakeloos dat je alleen Sriracha proeft. En dat is een prima smaak, maar dan spuit ik die fles liever rechtstreeks leeg in m’n mond (of in een infuusje als het echt moet).
Dit is wederom niet best, want dit… Nee, wacht. Dat doe ik even over. GODPLEURIS DE HOERENTYFUS ALDI, DIT IS BAGGER, DIT IS SMAKELOZE KOTS IN EEN BLIK, DIT IS GENOCIDE IN HANDZAME MEENEEMVERPAKKING! IK DENK DAT ZE ZELFS BIJ STRUIK ZOIETS HEBBEN VAN ALSO ALSO ALSO! HOUD HIER EENS MEE OP ALDI. Nou, dat dus. Ik heb het zelfs niet in m’n vuilnisbak geflikkerd, maar ben naar buiten gelopen om het in de dichtst bijzijnde put te kieperen.
Jullie, als doorgewinterde Vretecool-liefhebbers, weten dat de Duitse Lebensmittelhรคndler Aldi een naam hoog te houden heeft als het om KK-vreten gaat.
Eerder propte ik namelijk al een kilo lasagne voor nog geen 3 euro in m’n kauwla en later deed ik dat nog eens stilletjes over met een door Vreetschuur-Aziaten in Nederland samengestelde Aziatische maaltijd (net zo Aziatisch als boerenkool, maar toch!). Allebei de keren hield ik het binnen, zonder het idee te hebben gehad door 14 ongewassen IS-strijders verkracht te zijn. Kort gezegd: dat viel niet tegen.
Dat Aldi hier en daar wel eens wat steken laat vallen als het om KK-voer gaat, heeft Flepz0r al eens bewezen met een soort bevroren satรฉ-fantasie, samengesteld uit in verre staat van ontbinding zijnde road-kill. Ik denk zelfs dat dit “gerecht” de laagste Vretecool score ooit heeft behaald. Terwijl Flepz de score nog wel eens wil opkrikken omdat de verpakking makkelijk te openen is, of omdat zijn magnetron na bereiding van het gerecht in kwestie er niet uitziet als Sharon Dijksma die van een afvalverbrandingsinstallatie is afgeflikkerd.
Enkele weken geleden berichtte Flepz0r mij vanuit zijn geheime onderduikadres dat de Aldi een aanbieding had van meerdere in blik verpakte KK-maaltijden. Zoals jullie begrijpen sloeg mijn hart over van vreugde, want dit soort maaltijden zijn de essentie van Vretecool, het bestaansrecht zou ik zelfs willen zeggen: Zo simpel mogelijk te bereiden meuk die als volwaardige maaltijd naar binnen gewerkt dient te worden. En wat is er makkelijker dan een blik open trekken en de inhoud daarvan te verwarmen, om vervolgens naar binnen te harken? Zelfs bij Conimex hebben ze bij het zien van dergelijke eenvoud zoiets van Also Also Also!
Fluks spring ik in de elektrische redactie-bolide om mij bij de plaatselijke afdeling van de Aldi te vervoegen in de hoop dit ingeblikte comfortvoedsel aan te treffen. Na een kwartier dwalen door half geopende dozen en rekken met rommel waar zelfs Aliexpress bij verbleekt, zag ik in de verte bij de ingang notabene een graairek staan waarin vier verschillende blikvullingen met Duitse precisie stonden opgesteld.
Ja, er komt nog meer aan 😢
Mooi! Geen seconde verspillen met uitzoeken, gewoon alle vier de blikvarianten grijpen en op naar de kassa, alwaar zich inmiddels (ondanks dat het nog voor negen uur ’s ochtends is) de moeder aller onrendabelen-rijen heeft gevormd. Naast de kassa staat een meneer zich, tegenover een Aldi-medewerkster, in onduidelijk Nederlands druk te maken over een kassabonnetje waarvan hij alleen een fotootje op zijn telefoon heeft. De Aldi-medewerkster vertelt de heer in kwestie dat ze niets kan doen, zolang hij het originele bonnetje niet meebrengt, maar meneer zegt dat hij daar niet aan kan beginnen, terwijl hij vervolgens wel aangeeft het originele bonnetje nog te hebben. Dit ontaardt in een eenzijdige scheldpartij die de bonnetjesmeneer uiteindelijk heeft moeten bekopen met het onvrijwillig verlaten van het Aldi-etablissement. Ik stond toch in de rij te wachten, dus dan is een stukje vermaak naar demense toe meer dan welkom.
Afrekenen en rapido op naar de redactiebunker, alwaar Flepz zojuist de resten gevulde pizza van de Laidol uit de voegen van de keukentegels heeft geschrobd. Eenmaal binnen blinkt de keuken me tegemoet, dus met frisse tegenzin onderwerp ik het eerste blik dat er aan moet geloven aan een grondige inspectie. Het ziet er allemaal lekker stoer en mannelijk uit, met frisse kleuren, een BBQ met vlammen, verweerde stempelletters en het bijschrift “pikant gekruid”! Mooi! Ik kan de gebruikelijke hulptroepen (lees: Sriracha) dus thuislaten.
Wat me van dit soort maaltijden STEEDS! MAAR! WEER! opvalt is de hoeveelheid ingrediรซnten die de fabrikant nodig denkt te hebben om er iets eetbaars van te maken. Hier ook weer: zeker 30 verschillende ingrediรซnten. 30! DERTIG! EEN DRIE EN EEN NUL! Nou, dan moet het wel goed zijn toch?! Meer is immers vrijwel altijd beter! Meer geld, meer lekker wijven, meer bier! Meer Vretecool! Dat zeg ik, Meer is beter! Alleen hebben we het hier over blikvoer en Vretecool en blikvoer zijn tot nu toe geen goede combinatie gebleken.
Nu hopen jullie dat het deze keer om de uitzondering gaat die de regel bevestigd, maar ik kan jullie alvast verklappen dat dat dus niet zo is. Want godverdetyfus wat een bagger is dit. Al bij het opentrekken van het blik (wat dan wel weer lekker makkelijk en snel gaat) is de aanblik al reden om je polsen met een roestig brood mes in de lengte door te klieven: een combinatie van Struijk tomatensoep vermengd met Kung-Fu Nasi Goreng. En iedereen weet dat die gerechten niet best waren. De Struijk tomatensoep viel inderdaad ergens wel mee, maar dat komt omdat tomatensoep het basisingrediรซnt van alle Struijk gerechten is, hence de tomatensoepgeur uit dat blik Kung-Fu meuk (komt uit dezelfde fabriek).
Maar goed, we hebben het hier niet over Struijk en kornuiten, we hebben het hier over Duitsche rommel uit blik. Ballen met BBQ saus en rijst. In blik… Wie dacht dat dat een goed plan was? Nou, BUSS Fertiggerichte GmbH uit Ottersberg dacht dat dat een goed plan was. Ze zijn daar blijkbaar zo van geschrokken dat ze het in ieder geval niet op hun eigen side hebben geplaatst. EN DAT IS MAAR GOED OOK! De geur is niet goed te omschrijven, maar het ruikt in ieder geval niet specifiek naar tomatensoep, wat dan ergens wel weer een win is.
Tijd om de boel in een pan te pleuren, want dat is haast net zo makkelijk als om de inhoud van het blik in de magnetron te flikkeren, maar dat fotografeert weer minder fijn. En ook nu is de aanblik niet prettig, daar helpt zelfs een Le Creuset pannetje niet bij. Het is een soort geleiachtige substantie met semi-harde brokjes die nog het meest het midden houdt tussen een emmer kots en Chili Con Carne van Olvarit. Te dik voor een maaltijdsoep, maar te dun voor een rijstschotel. Geen flauw idee wat de bedoeling van deze creatie is, maar wellicht dat ze in Duitsland een heel ander idee hebben van lekker eten.
Dat blijkt ook zodra ik de eerste hap neem van deze bbq-saus-substantie met brokjes. Dit is echt vies, heel heel heel erg vies. Dit is zeg maar emma-wortelboer-die-ongewassen-en-schreeuwend-tijdens-de-uitslag-van-het-songfestival-door-14-hyena’s-tegelijk-in-haar-bips-wordt-genomen-vies. En dat is vies! De rijst is zo zacht als tot snot gekookte pasta en de saus smaakt naar zetmeel en een vermoeden van rookextract. De wortel die er in zit heeft zo weinig weerstand dat ze zelfs bij Olvarit zoiets hebben van (zet jankstemmetje op): “Ja, nu gaan we net zo als Conimex reageren: Also Also Also”.
Er zitten overigens wel 25 gehaktballetjes in. Volgens de lijst met ingrediรซnten zou dat varkensgehakt moeten zijn, maar het smaakt naar gebonden zetmeel. EN WAAR ZIJN DIE PITTIGE KRUIDEN? IN IEDER GEVAL NIET IN MIJN BLIK EN AL HELEMAAL NIET OP MIJN LEPEL!
Mother fuckers, wat is dit smakeloos goor! En ja, ik weet, dit is een contradictio in terminis, MAAR HET IS WEL ZO! Wat dan wel weer knap is van de Aldi dat ze met deze ingeblikte misdaad tegen de menselijkheid het begrip ranzig naar een geheel nieuw level weten te tillen. Maar ondanks dat je slechts โฌ1.99 voor 800 gram blikvulling hoeft te betalen, is elke eurocent er รฉรฉn teveel. Het is volgens mij de eerste keer dat ik een vol bord Vretecool-onderwerp linea recta naar het ronde archief heb gebonjourd.
Als afsluiter wil ik graag herhalen wat Flepz bij zijn Aldi Diepvriessate al eens zei: “Aldi, ga je goedverdomme schamen, dit is een misdaad tegen de menselijkheid.”
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Wij van Vretecool zijn als het op food aankomt onverschrokken. Altijd bereid onze culinaire horizon te verbreden Je zult ons dus nooit horen zeggen “dat heb ik nooit gehad dus dat eet ik niet”. Sprinkhanen, ratelslang, mieren, ja zelfs quinoasalada, you name it. Vandaag gaan we zelfs een stapje verder dan dat, where no man has been before, en wagen we ons aan de Unox vegetarische gehaktballetjes in satรฉsaus.
En aangezien vlees eten het nieuwe roken is (het wordt in verband gebracht met beroerte, diabetes type 2, kanker en verbale onderbuik-diahree) wil ik best zo nu en dan de happy vegetariรซr uithangen voor het goede doel. Dus ik rende zoals gewoonlijk naar Albert Heijn om daar โฌ 3,39 af te tikken voor 400 gram Unox vegaballen die bij de Grote Mensenvriend “in het luxesegment in zakken met satรฉsaus verkocht” worden.
Overigens liep ik met een wijde boog om de Tivall-meuk heen, dat intens smerige spul AH al decennia lang me door de strot probeert te duwen. Aan de onderkant van het marktsegment vleesvervangers is dat een soort buitencategorie, en het was dan ook niet helemaal onbegrijpelijk dat ze onlangs geprobeerd hebben van die slechte naam af te raken door op de verpakking die duivels term Tivall te vervangen door een compleet nieuwe naam: Garden Gourmet. Ik kan je verzekeren dat het dichtst dat dat bij garden komt is als je de composthoop omkeert. Trap er niet in, mensen! Maar ik dwaal af…
AH denkt dat Vegetariรซrs niet van lekker houden
Terug thuis van mijn sprintje naar de AH rukte ik de zak open en telde ik 10 ballen in de satรฉsaus. Bereiden is kinderlijk eenvoudig tegen infantiel aan omdat het spul allemaal is voorgegaard: even opwarmen in een pan of de magnetron volstaat. Maar wat een teleurstelling als het eenmaal op je bord ligt! De ballen zijn, op een enorme hoop zout na, letterlijk volkomen smakeloos, en hebben de bite van een natte tampon, de textuur van witbrood zonder korst dat in een beker melk heeft liggen soppen, tegen het plakkerige aan. De enorme hoeveelheid satรฉsaus is waterig, zoet en -in tegenstelling tot de winkelprijs- verre van pittig.
Als dit al op รฉcht vlees moet lijken, dan lijkt het nog wel het meest op geiten testikels (LNSFW) die 14 weken in de marinade hebben gelegen. Het geheel oogt (zie topicplaatje) als het bijproduct van een hond met terminale darmproblemen. Kortom, dit is ronduit junkfood van het ergste soort, Smac uit blik, maar dan van een dubieus C-merk. Dit hoort niet eens in het hondenvoersegment te liggen!
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Op zoek naar wat snel te bereiden voedsel heb ik een zakje Uncle Ben’s rijst op Mediterrane Wijze meegenomen. Toevallig ingekocht bij de grootgrutter aan de andere kant van de grens, maar ook te krijgen bij de Jumbo of bij Albert Heijn.
Uncle Ben meldt over deze rijst: “Een heerlijke rijst met kwaliteitsingrediรซnten. Onze gestoomde langkorrelrijst, op smaak gebracht met tomaat en kruiden. Allen zorgvuldig geselecteerd door Uncle Ben’s. Bevat geen kunstmatige kleurstoffen, smaakstoffen of bewaarmiddelen.”
AH meldt: “Te gebruiken als basis voor de maaltijd, ook ideaal als tussendoortje of lichte maaltijd voor het sporten.” Dat was voor mij de trigger, want dat tussendoortje is waar ik naar opzoek ben. De bereidingstijd van 2 minuten is ook mooi makkelijk voor bij een drukke avond op het werk.
Nou daar gaan we dan; de verpakking 2 centimeter inscheuren en op 700 Watt 2 minuten in de magnetron. Kind kan de was doen, magnetron aan, borden pakken, lepels erbij en meteen opscheppen. Het is trouwens verpakt in zakjes van 2 porties, wat mooi is want dan kan ik eventueel delen met een aanwezige collega…
Nou ja, delen. Als ik dit kleine schijtbeetje ga delen heb ik nog honger. Nou ja op รฉรฉn bord dan. Een ontbijtbordje om precies te zijn.
Nou ja dan niet delen. En mediterrane rijst verwacht je niet heel veel inhoud van behalve rijst en een smaakje. En wat zien we tot grote verrassing op het bord? Iets wat enigszins iets weg heeft van het spul op de verpakking! Dat valt alvast mee. Het ruikt ook nog eens best goed. Naar Gรผvec rijst, een van mijn favoriete bijgerechten bij de Turk. Dus maar eens proeven, is dit het ideale tussendoortje voor bij het werk?
Nou, nee, het is smakeloos. Het heeft de consistentie van rijst, de geur van Gรผvec, dus dat maakt nog iets goed. Maar heel eerlijk het smaakt als een zielloos, slap aftreksel van de Turkse keuken. Maar aan de andere kant het is weg te krijgen. Ik heb honger dus ik metsel het naar binnen. Achteraf merk ik enigszins een teleurstelling. Ik had vooral meer smaak verwacht van een mediterrane rijst die zich adverteert als tussendoortje of lichte maaltijd. Ook heb ik na het eten van twee porties nog steeds honger.
Conclusie:
Niet geschikt als maaltijd op zich, met wat paprika, kruiden en tomaten en vleesch waarschijnlijk wel goed te eten. Maar ja, dan is het effect van 2 minuten klaar weg. De verpakking en de geur scoren goed, maar dat wordt weer verloren doordat er totaal geen smaak aan zit. De teleurstelling is dan ook groot. Ook is het totaal niet voedzaam en heb ik honger na het eten van deze rijst.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: 
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: 
Wat me van dit soort maaltijden STEEDS! MAAR! WEER! opvalt is de hoeveelheid ingrediรซnten die de fabrikant nodig denkt te hebben om er iets eetbaars van te maken. Hier ook weer: zeker 30 verschillende ingrediรซnten. 30! DERTIG! EEN DRIE EN EEN NUL! Nou, dan moet het wel goed zijn toch?! Meer is immers vrijwel altijd beter! Meer geld, meer lekker wijven, meer bier! Meer Vretecool! Dat zeg ik, Meer is beter! Alleen hebben we het hier over blikvoer en Vretecool en blikvoer zijn tot nu toe geen goede combinatie gebleken.
Tijd om de boel in een pan te pleuren, want dat is haast net zo makkelijk als om de inhoud van het blik in de magnetron te flikkeren, maar dat fotografeert weer minder fijn. En ook nu is de aanblik niet prettig, daar helpt zelfs een Le Creuset pannetje niet bij. Het is een soort geleiachtige substantie met semi-harde brokjes die nog het meest het midden houdt tussen een emmer kots en Chili Con Carne van Olvarit. Te dik voor een maaltijdsoep, maar te dun voor een rijstschotel. Geen flauw idee wat de bedoeling van deze creatie is, maar wellicht dat ze in Duitsland een heel ander idee hebben van lekker eten.
Dat blijkt ook zodra ik de eerste hap neem van deze bbq-saus-substantie met brokjes. Dit is echt vies, heel heel heel erg vies. Dit is zeg maar emma-wortelboer-die-ongewassen-en-schreeuwend-tijdens-de-uitslag-van-het-songfestival-door-14-hyena’s-tegelijk-in-haar-bips-wordt-genomen-vies. En dat is vies! De rijst is zo zacht als tot snot gekookte pasta en de saus smaakt naar zetmeel en een vermoeden van rookextract. De wortel die er in zit heeft zo weinig weerstand dat ze zelfs bij Olvarit zoiets hebben van (zet jankstemmetje op): “Ja, nu gaan we net zo als Conimex reageren: Also Also Also”.
Mother fuckers, wat is dit smakeloos goor! En ja, ik weet, dit is een contradictio in terminis, MAAR HET IS WEL ZO! Wat dan wel weer knap is van de Aldi dat ze met deze ingeblikte misdaad tegen de menselijkheid het begrip ranzig naar een geheel nieuw level weten te tillen. Maar ondanks dat je slechts โฌ1.99 voor 800 gram blikvulling hoeft te betalen, is elke eurocent er รฉรฉn teveel. Het is volgens mij de eerste keer dat ik een vol bord Vretecool-onderwerp linea recta naar het ronde archief heb gebonjourd.
