Vretecool: Vegetarische Slager Vegan specktakel

Hier op de Vega-afdeling van foodblog Vretecool hebben we geen al te beste herinneringen aan Vegan vleeswaren, lees bijvoorbeeld dit artikel nog eens terug van afgelopen juli over de AH Vegan Salami, met daarin een zijsprong naar het teleurstellend optreden van het Nederlands Voetbalelftal op het EK, dat na de zeperd van afgelopen week als bijna profetisch leest. Het Nederlands Voetbalelftal is zoiets als Patty Brard naakt in de Playboy: je wéét gewoon dat het weerzinwekkend zal zijn, en toch ga je kijken.

Van een naakte Patty Brard is het natuurlijk maar een klein sprongetje naar De Vegetarische Slager aka Jaap Korteweg, die ons afgelopen week verraste op een nieuw product in zijn Unilever-lijn, de Specktakel. Hoe vet is dat? Speck-takel is een naam die in onze verknipte fantasie beelden oproept van een naakte Patty Brard die aan een hijskraan hangt, maar in de realiteit van de Vegaslager zijn het dus relatief saaie plakjes veganistische spek, soort van vagan-bacon zammazegge. Nou heeft de Vegaslager al enige tijd een onwaarschijnlijke hoeveelheid downvotes van ons in z’n bezit, om precies te zijn nadat-ie besloot met de Visvrije Tonijn te stoppen. Wie zo’n superieur product durft te cancellen verdient niet beter dan de blinde haat van een gerenommeerd Foodblog als deze. Dus: Jaap, we haten je! Enorm Lul dat je d’r bent!

Niettemin, als we deze vooringenomen maar wel terechte aversie even opzij zetten, en de plakjes speck soepeltjes uit de verpakking halen, dan moeten we toch in alle eerlijkheid vaststellen dat dit er angstaanjagend echt uitziet. Dat gevoel wordt trouwens nog erger als we de plakjes speck in een bodempje olie staan de bakken, en er een niet van echt te onderscheiden baconlucht opstijgt, en we elkaar achter het redactiefornuis verbaasd aankijken: is dit wel echte namaak? En daarbij stopte het nog niet, lieve Vretecoollezertjes, want voor onze eigen ogen zien we de specklapjes langzaam goudbruin kleuren, en veranderen in krokante strips. Dit is bijna Maggi! Magie!

En tot slot de ultieme test: we gaan proeven! Na al die veelbelovende voortekenen kon het bijna niet anders dan dit een lichte teleurstelling was. Het was zeker niet slecht, maar al onze andere zintuigen hadden er meer van verwacht. Dit is een voldoende van het niveau rapportcijfer 6,5. Netjes, maar niet om nou uitzinnig over te zijn.
Bij de eerste integrale ketentest als garnering in een hamburger valt dat trouwens niet eens zo erg op in de enorme verzameling smaken waarin het opgaat. Ik denk dat in een pannenkoek verwerkt de speck het moeilijker zal krijgen. Maar de balans sluit duidelijk uit naar positief, al was het maar omdat in de eenheidsworst /seth van vegaburgers en vegastukjes dit een dappere poging om iets nieuws op de markt te proberen.

En plots besefte ik wat er mis was aan de smaak. Het vetgehalte was prima, maar wat we misten was het zoutige dat echte spek en bacon kenmerkt. Een kleine vergelijking van de voedingswaarde van de Speck met echte spek gaf ons gelijk: er is wel erg matig met de zoutpot gewerkt. In essentie natuurlijk een goede gedachte, maar in dit geval gaat het helemaal voorbij aan de essentie van Speck. Dit is alsof je friet eet zonder genoeg zout. Het smaakt raar. Uiteraard hebben we dat gefixt, door er gewoon zelf wat extra zout overheen te strooien, en we moeten zeggen: het knapt er wel van op. Onze testpuber beaamde dit, en gaf desgevraagd een 8 voor deze customized versie.

Even de wrap-up van bovenstaande: vegaspek kenden we amper, dus dit is sowieso een compliment waard. Maar het ruikt en voelt en ziet eruit als echte spek, en met een beetje zelf toegevoegd zout komt ook de smaak akelig dicht in de buurt van het origineel. Een aanrader!