Vretecool: Gevulde Koolrolletjes in pikante saus van de Aldi

Door

-

Het mag hier inmiddels bekend zijn; Aldi staat op eenzaam hoog niveau als het gaat om kant en klaar voer. Op de één of andere manier krijgen ze het keer op keer voor elkaar om redelijk fatsoenlijke maaltijden voor te schotelen, met als hoogtepunt de spotgoedkope kilobak lasagne.

En zoals al aangegeven in mijn recensie van de varkensvleesballetjes in BBQ saus met rijst, stonden er nog drie Aldi-blikken kk-voer te trappelen om verorberd te worden. De keuze bestond uit varkensvleesballetjes in tomaat-mozzarella saus en pasta (spatie is bewust), varkensvleesballetjes (weer) in uien honing saus met aardappelen (ook hier weer spatie bewust) en 2 gevulde koolrolletjes in pikante saus. Aangezien de vorige Aldi-recensie al over varkensvleesballetjes betrof, leek het me een goed idee om deze keer aan de koolrolletjes te gaan. Boy, was I wrong.

De blikken staan al enige tijd werkloos in de proviandkast van ondergetekende te wachten tot het lid opengetrokken wordt en daar moest ik me serieus even overheen zetten. Waar ik normaal gesproken ergens wel plezier weet te putten uit het verorberen van een kk-maaltijd, zijn de varkensvleesballetjes in BBQ saus met rijst dusdanig slecht bevallen, dat ik mijn spijsverteringskanaal eerst wat rust heb gegund.

De keuze is dus gevallen op de koolrolletjes. Want naast geen varkensvleesballetjes, is het ook nog eens een enorm vrolijk blik! De Aldi noemt het zelfs SUPER TOLL! En naast SUPER TOLL is de boel ook nog eens gevuld met heerlijk vlees. Dat treft, want laat ik nou helemaal gek zijn op heerlijk vlees! En laten we wel wezen; heerlijk vlees is super lekker! Toch?

Een nadere inspectie van het blik vertelt ons ook nog dat de boel in een pikante saus is gedrenkt! Wauw! Dit moet de heilige graal van kk-voer zijn: heerlijk vlees in pikante saus! Zoals ik eerder al aangaf; ik ben gek op heerlijk vlees, ik eet dat namelijk enorm veel liever dan goor vlees. En zoals algemeen bekend mag zijn durf ik mijzelf wel een pikante saus connaisseur te noemen. Denk aan hete saus, dan denk je aan Reet (en inderdaad, de volgende ochtend aan ring sting, maar dat terzijde).

Tijd om het blik open te trekken en de geur op me in te laten werken. Verrassend genoeg ruikt de inhoud van het blik niet naar tomatensoep, maar naar tot snot gekookte kool. Nu bestaat de inhoud voor een groot gedeelte uit koolrolletjes, met als één van de belangrijker ingrediënten kool, dus ergens kan je verwachten dat de boel naar kool ruikt. En dat doet het dan dus ook. Verder is het vooral, volgens de omschrijving, pikante saus. Ook in de pan is het voornamelijk saus, met daarin twee niet al te strak gerolde koolrolletjes.

De inhoud van de koolrolletjes wordt nog niet echt vrijgegeven tijdens de bereiding van deze maaltijd. Hoewel een blik op het blik al weggeeft dat er dus ongetwijfeld heerlijk vlees in moet zitten. Maar zoals de aanblik van de koolrolletjes in de pan niet overeenkomt met de aanblik van de koolrolletjes op het blik, kan je er gevoegelijk van uit gaan dat de inhoud van de koolrolletjes ook niet echt overeen gaat komen met de beloofde inhoud volgens het etiket.

Het is dat mijn Le Creuset pannen niet in opstand kunnen komen, want anders had ik nu een gigantische buil op mijn hoofd, wegens pannenrechtenschending. Gelukkig doet de pan in kwestie onverstoord zijn werk en langzaam maar zeker warmen de koolrolletjes in ~~vloeibaar zetmeel~~ pikante saus op. Zodra de boel begin te koken en de bellen door het taaie oppervlak proberen te breken is het tijd om op te dienen. Aangezien het deze keer ook weer om pikante saus gaat, heb ik er geen hulptroepen bijgehaald, anders dan een heerlijk koude Kwaremont. Je bent immers een kopman of niet dan?

Twee koolrolletjes onder een onbestemd glimmende laag saus liggen me toe te huilen vanaf het bord dat voor mijn neus staat. Ik heb er voor de zekerheid een mes bijgelegd, maar dat was uiteraard tegen beter weten in. Het handvat van m’n mes is namelijk scherp genoeg om de boel te splijten. Bij dat splijten blijkt er zowaar een behoorlijk dikke vulling van “heerlijk” vlees in de koolrolletjes te zitten.

Na enige tijd moed verzameld te hebben, schep ik een stuk koolrolletje met heerlijk vlees in pikante saus op mijn lepel om vervolgens de substantie mijn kauwla in te schuiven. Nog voordat de saus de binnenkant van mijn mond raakt, lijkt het alsof de boel strak trekt en instant kurkdroog slaat. ZOUT! ZO! VEEL ZOUT! Er blijkt bijna 11 gram zout in te zitten. ELF GRAM! Zeg maar twee keer de dagelijks aanbevolen hoeveelheid zout. In een blik rommel, waarvan 55% bestaat uit ~~zout~~ saus.

Zelfs m’n Kwaremont in één teug naar binnen gieten helpt niet tegen de tsunami van dorst die me snoeihard in m’n gezicht slaat. Naast zout proef ik verder vrijwel niets (waarschijnlijk voor de komende 24 uur. De bavette die op kamertemperatuur ligt te komen voor vanavond kan ik ook wel wegkieperen), ook geen pikante saus. Er zit sowieso geen ingrediënt in dat er voor zou kunnen zorgen dat de saus het predikaat “pikant” mag dragen. De mondsensatie van de koolrolletjes gevuld met heerlijk vlees is gelukkig niet afhankelijk van smaak, maar wel van kwaliteit en ook die ontbreekt volledig. Een zoute half verteerde spons met tot snot gekookte koolbladen er om heen komt nog wel het meeste in de buurt. Dit is Goor met een hoofdletter G. Dit is de Sharon Dijksma van ranzig voer.

Waar ik normaal gesproken tracht om alles naar binnen te lepelen, is het me met dit blik kk-voer ook niet gelukt. Hopla, in het ronde archief. Nu hoef je van 800 gram voor €1,99 niet veel te verwachten, maar met de Lasagne is het ze ook gelukt. Wellicht komt het omdat het tot nu toe elke keer de “specials” van de Aldi zijn waar het fout gaat, maar de kant-en-klaar-voedselhegemonie van de Aldi lijkt langzaam af te brokkelen. Goed in de gaten houden dus, want dat zijn blijkbaar de krenten in de pap voor Vretecool.

Vretecool: Gehaktballen in tomatensaus van de Lidl

Door

Flepz0r

-

2

Lalalalalalalagehaktbal. En die zit nu weer even in uw hoofd. Graag gedaan. Wat uw redactie echter in hun hoofd heeft gestoken, daar lusten de honden geen brood van.

We waren namelijk onze voorraad ~~sirtaki~~ ouzo aan het aanvullen bij de lokale Lidl hier naast de vakantiebunker en daar hadden ze gehaktballen in blik. Nu zijn we redelijk roekeloos geworden in het in de winkelwagen schuiven van bij voorbaat oneetbaar geacht voedsel, dus gedachtenloos (want we wilden terug naar het strand, foto’s maken) eindigde deze op het aanrecht.

10 minuten in een pannetje op laag vuur. Zolang wachten dan kun je bijna rendang maken, maar fine, pannetje op het vuur en blik opengetrokken.

Nu riepen mensen meteen “HONDENBROKKEN!!1!EINZ!”, maar laten we nou niet meteen oordelen, dus blikje 9 x heftig geschud en toen lagen er 9 balletjes in het pannetje. De aanblik van het opwarmende pannetje leek overigens een beetje de PvdA Tweede Kamerfractie. Er zit een onbestemd rood sausje overheen, het stinkt als je in de buurt komt, het pruttelt onbestemd, alleen maar gehaktballen en ze zijn met 9.

Tien eindeloze minuten later (oh, het rook overigens WEER als tomatensoep, maar allee, er zit ook tomaat in) konden we het eindelijk serveren. Op basis van ervaring en een goeie dosis wens tot overleving meteen maar een emmer sauvignon blanc aangerukt, om daarna de tanden te kunnen schoonmaken.

En dan, net als met de redactie wanneer de kwaliteit of kwantiteit tegenvalt, het mes erin:

En dan de smaak. Het komt nog wel het dichtst bij het verkiezingsprogramma van Schorum voor Demogagie, het is samengeperste inhoudelijke leegte. Tox vergeleek het met een vel op de melk. En dan opgerold en in de vorm van een balletje gekneed. De textuur ontbrak volledig, het woord dat het dichtste bij komt is nog wel zompig.

“Een aanslag, op je goede smaak, je tanden, en dit pannetje.”

Als je dit blik koopt, sta je gewoon met stront in je hand. Dit moet nooit meer op de redactie geraken. Het was niets, het is niets, het wordt niets, doe het niet.

Vretecool: Gastblogger Peter Duivenvoorde eet Negi-ramen in Kyoto

Door

Reet

-

06/10/2017 - 16:14

9

Hoi! Ik at onlangs negi-ramen en Vretecool vond het tof als ik daar wat over ging delen. Negi-ramen is een typisch Japans ramen-gerecht, dat bestaat uit bouillon, noedels, varkensvlees, bosuitjes en EEN FOKKING BAL VUUR!!

Japanse eetcultuur sijpelt in zoverre door het westen heen, dat zelfs een boerelullegat als Noordwijkerhout zijn eigen sushirestaurant heeft. Maar er zijn verschillen met wat we hier als typisch Japanse eetcultuur ervaren en wat men in Japan zelf doorgaans in zijn of haar mik schuift. Sushi is in het Japanse dagelijkse leven ongeveer net zo algemeen als de bitterbal in NL. Dat maakt sushi weliswaar onmiskenbaar Japans, maar zeg eens eerlijk: hoe vaak eet jij doorgaans bitterballen? En als je antwoord daarop “dagelijks!!” is, zou je daar dan niet eens mee kappen, jij pauper.

Japanse cuisine is kortom breder dan de all you can eat-vreetschuren die we hier kennen. Als je daar zelf nog niet achter was, dan benijd ik jou. Er ligt namelijk nog een hele wereld aan culinaire indrukken op je te wachten. Okonomiyaki, yakitori, curry ramen, het is allemaal awesome. Afhankelijk van hoe je in Japan je restaurant uitzoekt, kost uit eten gaan in Japan bovendien geen drol. Ik ga later vanavond een heerlijke bak gyoza en kara-age eten en ik ga daar ongeveer 750 yen voor kwijt zijn (pak hem beet iets meer dan 6 euro).

Fugu

Dat gezegd hebbende zijn sommige Japanse gerechten naar mijn mening overrated. Fugu bijvoorbeeld. Fugu is een ontieglijk giftige vissoort die uitsluitend door speciaal hiervoor gediplomeerde koks mag worden bereid, en zelfs dan vallen er jaarlijks nog wat slachtoffers. Eenmaal veilig bereid laat de smaak van fugu zich beschrijven als “mja, gewoon als vis, eigenlijk”. De enige unique selling point van fugu is zodoende niet meer dan dat je er mogelijk niet dood aan gaat.

Dus, Japanse gastronomie is breed en als je weet waar je moet zijn spotgoedkoop. Ik speculeer nu, maar volgens mij zorgt dat binnen het Japanse restaurantwezen voor een enorme concurrentiestrijd. Horeca-gelegenheden moeten zich onderscheiden. Zo ook de ramen-toko Menbakaichidai in Kyoto. Menbakaichidai specialiseert zich al ruim 30 jaar in negi-ramen, oftewel “fire-ramen”. Die titel dekt de lading vrij goed. Negi-ramen is een maaltijd op basis van noedels, bouillon en bosuitjes die wordt afgeblust met een friggin’ metershoge steekvlam.

Obey

Ik ben op huwelijksreis in Japan en mijn vrouw en ik horen net op het moment dat we in Kyoto zitten van het bestaan van Menbakaichidai. Komt dat even mooi uit. We besluiten in een vooravond naar het restaurant te gaan in de wetenschap dat er mogelijk een wachtrij voor ons staat. Het restaurant werkt namelijk niet met reserveringen. Bij de deur treffen we inderdaad een oproepsysteem met bonnetjes aan, maar we hebben geluk. Er zijn maar twee wachtenden voor ons. Ook vinden we een Engelstalig informatieblad, waarop vermeld staat dat er in 30 jaar tijd tot nu toe niemand is overleden aan negi-ramen. Ik vraag aan mijn voorganger of ik met mijn baard geen verhoogd risico loop. Zijn antwoord komt neer op iets als “ふざけんなよ、ばか！危なすぎるんだぞ！”, dus ik vermoed dat het wel snor zit.

Handig! In dit restaurant ga je in principe dus niet dood.

We worden vanuit de deur binnengeroepen door eigenaar Masamichi Miyazawa. Masamichi-san is een ontiegelijke badass. Uien moeten huilen als Masamichi-san ze snijdt. Masamichi-san poetst zijn tanden met grind en spoelt zijn mond met accuzuur. Masamichi-san is de hoogstpersoonlijke reden waarom Chuck Norris een carrière-switch heeft moeten maken van topkok naar filmster. Kortom, je fuckt niet met Masamichi-san en dat zullen we weten ook.

Masamichi leidt ons samen met een derde klant na ons naar onze plek aan de bar waar òf wij onze vuur-ramen gaan consumeren, òf de vuur-ramen dat met ons gaat doen. Graag willen we deze ervaring in een filmpje op onze telefoon vastleggen. Geen probleem voor Masamichi. Hij kent elk model mobiel telefoon ter wereld uit zijn hoofd, inclusief passwords. Hij pakt zodoende iedereen’s telefoon af en monteert ze op speciaal daarvoor opgestelde hangers.

Zoals gebruikelijk bij restaurants in Japan krijgen we een glas water en een handdoekje aangereikt. Ook krijgen we een papieren schort dat we om moeten doen. Papier is brandbaar. Ik krijg zometeen een vuurbal geserveerd. Ik realiseer me ter plekke dat ik eigenlijk net zo goed voor deze exercitie ben voorbereid als een Vindicat-feut voor een gesprek met een vertrouwenspersoon. En ik heb er zin in! Denk ik!

Veiligheid boven alles

Masamichi-san laat met verbeten gezicht in een stuk of tien verschillende talen de veiligheidsinstructies zien voor wat komen gaat. “Hou je handen op je rug en leun achterover”, staat er in perfect Nederlands. Hoe dan, ik heb helemaal geen leuning, noch houvast!? Desalniettemin worden de glaasjes water geëvacueerd en worden voor ons de kommen met ramen neergezet. Dan komt Masamichi-san aan met een lepel brandende olie. Ik zeg iets als “ok” en heb daar eigenlijk meteen spijt van. Hij giet het spul over mijn kom met ramen en godverdetyfus, wat een vlam! En ik leef nog! すごい！！

Ik breek opgelucht mijn eetstokjes los en proef van de ramen. Dan staat ineens Masamichi-san voor me.

“ヌードルアップ！”, blaft hij me toe.

Whut?
“ヌードル！アップ！”
Ik ben even bang dat ik een culinaire fauxpas heb begaan, maar ik snap niet direct hoe of wat.

“ヌードルアップ, BLANKE AARTSDEBIEL! IK PRAAT GODVERDOMME TOCH GEEN CHINEES!!”
Mijn vrouw die naast me zit snapt iets eerder dan ik wat de bedoeling is. Ze zegt me gauw met de eetstokjes een hap noedels hoog te houden. Ik doe dat en vervolgens maakt Masamichi-san met tevreden grijns een foto van ons. Daarna herhaalt hij dit protocol bij mijn vrouw en dan bij de persoon die na ons binnenkwam, die toevalligerwijs inderdaad een Chinese achtergrond heeft.

Negi-ramen!

En dan nu de hamvraag: hoe smaakt dat nou, vuur-ramen? Mja, gewoon als ramen eigenlijk. Het is een prima ramen, met beetgare noedels en een lekkere stevige bouillon. Er is helemaal niks mis mee, maar het is tegelijkertijd niet de beste ramen die wij tot nu toe op onze huwelijksreis hebben gehad. De grote hoeveelheid bosuitjes, die een cruciale rol spelen bij de steekvlam, geven een hartige indruk, maar verder is er vrij weinig dat de negi-ramen doet onderscheiden van meer conventionele ramen. Ook is de negi-ramen verder niet per se scherper qua smaak, zeker niet in vergelijking met een goede curry ramen.

Tot slot krijgen we van het personeel nog een persoonlijke reisgids van Masamichi-san mee, waarin hij zijn favoriete tempels van Kyoto aangeeft. Als we niet als de gesmeerde bliksem al die stukjes sereniteit opzoeken, zoekt hij uit waar ons huis woont en steekt hij persoonlijk ons bed in de fik.

_{Tekst en foto’s door Peter Duivenvoorde. Behalve de headerfoto, die is door Lily Crossley-Baxter gemaakt onder CC.}

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Garden Gourmet Vuna

Door

Der Webmeister

-

8

Eerst even een klein voorstelrondje: Garden Gourmet is natuurlijk de nieuwe naam van Tivall sinds het door Nestlé is overgenomen. En wie in oude jaargangen van dit Vreetblog terugbladert zal concluderen dat de godsgruwelijke inferieure producten van Tivall de trigger waren om met dit Vreetblog te beginnen. Het is tegenwoordig allemaal een heel klein beetje minder verschrikkelijk slecht, maar ook de nieuwe bedrijfsnaam staat voor ons synoniem aan liefdeloos gemaakte, naar natte karton smakende industriële troep.

Met die mindset verraste Garden Gourmet ons onlangs door met een nogal afwijkend product te komen: een glazen potje Vuna, wat waarschijnlijk een afko is voor Vegan Tuna. En dat heet tegenwoordig natuurlijk heel hip Plant-based Tuna, want vega(n) klinkt teveel naar jaren 70 wollen sokken. Met de term Plant-based kunnen we nog leven, maar we vinden Vuna niet echt een appetijtelijk productnaam, Vuna klinkt namelijk een beetje als Vagina in het Bosnisch. On the other hand: na het gedwongen afscheid van onze geliefde Visvrije Tonijn van de Vegaslager waren we natuurlijk maar wat blij dat er een partij in dit gat in de markt durft te stappen. Ondanks de scepsis tegen Garden Gourmet uit het verleden, en het feit dat Nestlé natuurlijk een joekel van een kutbedrijf is, treden we de Vuna enigszins welwillend tegemoet.

We openen het potje en deinzen gelijk drie stappen terug. Godallemachtig wat een meur! In een reflex checken we de THT datum, maar die verloopt pas ver in 2022. Als dit de bedoeling is dan ruikt dit hoogst onaangenaam naar gefermenteerd budget-kattevoer. Als je ooit met een rioolprobleem te maken hebt gehad, dan zal de Vuna-lucht je vertrouwd voorkomen. Als je een treincoupé voor jezelf wilt moet je dit in je bagage stoppen. Precies zó ruikt de Vuna van Patty Brard als ze net een Marathon gelopen heeft, zo stellen we ons voor.

Allemachtig, wat een Vuna-lucht hangt er hier!

Nou hebben sommigen van ons ook wel eens te maken gehad met Rommedoe, een kaasje uit Zuid Limburg dat eufemistisch wordt aangeprezen voor z’n “complexe aroma”. Oftewel Stinkkaas, zoals toeristen het zo fijnbesnaard noemen. Feit is dat deze kaas aanzienlijk milder smaakt dan dat-ie ruikt, en met die ervaring op zak besloten we de Vuna nog een kans te geven. Met een wasknijper op onze neus haalde we de Vuna uit z’n glazen potje, maar het werd er niet bepaald beter op. Het zijn nogal grove stukken “tonijn” die qua structuur nogal aan plastic, en daardoor ook aan de borsten van Patty Brard deden denken. En geloof me, dat is niet echt bevorderlijk voor je eetlust. Je moet nogal wat kracht uitoefenen om de Vuna wat kleiner te snijden, mocht je het wat met mayo en kappertjes tot een tonijnsalade willen omkatten.

Voor deze test maken we een tonijnquiche, we bakken wat ui en tomaat, voegen de Vuna doe, mikken het in een taartvorm met bladerdeeg en overgieten het met een eimengsel. En net als met de Rommedoe blijkt de smaak van de Vuna inderdaad niet zo beroerd als de lucht die er van opstijgt. Het is eigenlijk niks, maar er is simpelweg niks anders. Vergelijk het maar met het prostitutieaanbod in Veendam op een dinsdagochtend. Het haalt het sowieso in de verste verten niet bij de niet meer bestaande vegatonijn van de Vegaslager, maar we moeten het er voorlopig maar mee doen.

Vretecool: Future Burger

Door

Toxteth O'Grady

-

9

Uit de serie – In De Voortdurende Zoektocht Naar De Juiste Vleesvervanger Want Ik Wil Best Wel Dieraardig Eten Maar Vleesvervangers Blijven Toch Een Soort Van Zintuiglijk Masturberen – leggen we vandaag de Future Burger van het Braziliaanse Future Farm op het bord.

Het is een plantaardige burger op basis van soja, erwt en kikkererwt. Wordt dit weer een teleurstelling, imitatie is altijd slechter, of gaat het nu eindelijk een keer lukken om de dodedierenburger te verslaan?

Liefde begint met verleiding
In de supermarkt moet de consument verleid worden tot het vleesloze tijdperk, dus de hulp van de marketing is gewenst. Daarom staan er “grappige” dingetjes op de verpakking zoals lithografische nerdyness en een claim dat in tweeduizend 30 alles veul beter zal zijn. Opvallend is ook het meegedrukte stickertje “plan based” (sic). Nou I love it When a plan comes together, maar welk plan? Plan B, 9, for Nigel? Vaag!

Wokken is uit, woken is in
We tikken af:

100% vegan
glutenvrij
antibioticavrij
non-GMO gecertificeerd
biologisch afbreekbare verpakking
HALAL

Prima Thunburgers dus! Verder lezen we “revolutionaire burger gemaakt van planten met de textuur en smaak als vlees”. Oh mama, hoog tijd om de inductieplaat te gaan voorgloeien!

Bakken
We strooien louter wat peper en zout over de burger, een goede koeieschijf heeft immers ook niet meer nodig. Olijfolie in de pan, burgert erbij klappen en al snel stijgt de geur op van gebakken noten en heel even een wufje van de eeuwige leverpasteilucht die vega burgers zo vaak produceren. Oei, zure déjà vu.
Geen vermaak met nepbloed en dat soort gekkigheid. De burger deed wel erg zijn best om aan de bodempan te blijven kleven. Een koe kijkt wel beter uit maar planten kunnen nu eenmaal niet rennen dus blijven rondtikken die puck.

Eten
Als het snijdt als vlees, kauwt als vlees, dan is het nog geen vlees. Mechanisch is ie top, de smaak is echter slechts OK-achtig. Nee, op eigen merites gaat deze burger het niet winnen, het is allemaal wat vlak met de overheersende (na)smaak van gebrande noten, best binnen te houden hoor maar Betsy 14 proefde toch anders. Waarschijnlijk komt de burger beter tot recht verstopt in een broodje met garnering en saus (is life™Reet).

Vonnis
Koop dit rustig ter afwisseling, we kunnen iedereen aanraden om er eens een full blown burger mee te bouwen. Een Angus burger wint soeverein, maar voor wie geen vlees wil eten is de Future Burger één van de betere uit kamp vega.
Bij het natafelen bleef de vraag oprispen hoeveel de eter er beter van wordt, afgezien van een volle spaarkaart met woke-punten. Waar zijn bijvoorbeeld vitamines A en B, en sporenelementen als zink en ijzer? Qua verzadigde vetten en eiwitten lukt het wel, maar daar word je niet groot van.

Vretecool: Franse Zuurkool uit blik (Côté Table)

Door

Flepz0r

-

8

Na het glorieuze festival van de ravioli is uw testpanel van Vretecool onversaagd verder gedoken in de wondere wereld van de buitenlandse cuisine. En vandaag testen we een lekkere bak zuurkool uit blik.

Er zitten stukjes varkensvlees in, hele (knak)worst en plakjes grove worst.

Superieur alsmede royaal. Dat belooft wat. De vraag is of het Stephen Hawking superieur is of Pepijn van Houwelingen “superieur”. En “toeslagenouders compenseren royaal”. Dat zal snel duidelijk worden. Is de vrees.

Na het debacle met de bavianenballen in gonorroesaus slaan we de magnetron over en plempen het in een pannetje.

Zo ver, zo goed zou u zeggen. Behalve dat de helft van de 4 testers kokhalsreflexen kreeg van de geur die uit de pan opsteeg.

De stukjes varkensvlees zijn met afstand het minst goor. De knakworst is kapotgekookte C worst die zo smakeloos is dat die zelfs bij een hongersnood in de binnenlanden van Tsjaad nog terug de zee ingeflikkerd zou worden. En dan moet u er wel rekening mee houden dat dat nog een pleurseind lopen is om bij de dichtstbijzijnde zee te komen.

Dan nog de grove worst, die heeft een mondgevoel van nat zaagsel. We hebben even gebeld met de Gamma om dit te bevestigen.

Maar gelukkig is er nog zuurkool. Oh nee, toch niet. Als je ijsbergsla versnippert en een uur in kokend water gooit hou je nog meer structuur dan wat hier voor zuurkool door moest gaan. Dit is misschien wel het slechtste wat Frankrijk ooit heeft voortgebracht. En dan nemen we slavenhandel en kolonisatie ook mee in de vergelijking. Ken je nagaan.

Samenvatting: walgelijk.

Vretecool: Flemmings Broodje Frikandel Duo

Door

Toxteth O'Grady

-

05/12/2018 - 11:14

4

Dutch Classic zet Flemmings, Vleems Food BV, trots op de verpakking. Nu gaan we er best prat op dat we onze klassiekers enigszins kennen, zeker deze. Daarnaast gaat een kadaverstaaf er altijd in, hoog tijd dus om die dingen in het microgolfslagbad te mikken.

Wat is Het?
Twee fletse worsten (48% kippen- en 28% varkensvlees) in paspopkleur, de bijbehorende voorgesneden witte hotdogbroodjes en een duo glijmiddel (Heinz mayonaise en tomatenketchup). Het totale netto consumeerbare gewicht bedraagt 217,5g.

Hoe lang sta ik in de Keuken?
Haal de broodjes frik uit de verpakking, oh die weeë geur, en bestook ze minimaal 60 seconden in een magnetron van 750W, ping! Makkelijker en sneller dan een frietpan of zo’n avontuurlijke luchtbraaier. Knijp de saus erbij, de serving suggestion nodigt je uit om er nog ui bij te snipperen, en happen maar.

Slikken of Spugen?
Zoals elk brood uit de magnetron is ook dit tandplakkend klef. De delletjes zelf waren niet vet, dat is een minpunt, en wat ielig vergeleken hun broertjes van de vetshop om de hoek. Na het eten nog steeds honger en in de aantekeningen stond HEBBEN WE RENNIES? Verder geen idee waarom je dit zou willen eten. De Heinz-prut erbij is een geinige gimmick, maar dat gaat je vreet-kick niet satisfactieëren.
Een snackje om op te warmen, niet meer of minder.

Anders nog Iets?
“Ondanks alle zorgvuldigheid kunnen harde deeltjes in het product aanwezig zijn.”
Dit setje zet je €1,79 terug, maar dan is jij hier nu wel de snackbar.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Flamingo Nuggets van Lidl

Door

Flepz0r

-

2

Er werd al enthousiast naar gevraagd, het resultaat was een tandje minder. De flamingo-nuggets. Allereerst om een stukje fake news naar de mensen toe te ontkrachten, ER ZIT HELEGAAR GEEN FLAMINGO IN! FALSE ADVERTISING!

Toen we over die teleurstelling heen waren hebben we het doosje opengescheurd.

Uiteraard de currydip aan de kant gelegd, want die smaakt naar dezelfde schimmelende Indiase vrouw die al drie weken dood in de Ganges ligt als de vorige, en de zoetzuur zijn we ook al op vergast.

Dus fluks overgegaan tot de crematie van de krengen:

Het zijn dus gewoon kipseparatorvlokjes in een flamingovormpje geperst. Wat natuurlijk een voorzichtige voorbode is voor de smaaksensatie die wellicht zomaar in lijn zal liggen met de reguliere vorm nuggets.

Nou, daar gaan we dan, een *plop* erbij want je vreest het ergste. Hier geen popcornlucht, maar weer echt onderaan de makkelijk-en-snel-o-schaal. 17 minuten is te lang voor snel bikvoer. Het was warm, dat wel, wat hard langs de randjes, alleen gek genoeg was de paneerlaag zelfs voor de doorgeschoten stukjes raar korrelig. Niet krokant maar een soort bipolaire net gescheiden kortpittige vrouw, het pleurt uit elkaar als je er naar kijkt.

Protip, want ze liggen op dit moment bij de Lidl in Nederland in de vriezer, DOE HET NIET, laat deze hosmonuggets aan je voorbij gaan, tenzij je de kinderen waar je het aan serveert haat.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen.
Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Fiery Chicken Fillet Burger en Dynamite Cheese Fries van de BK VAE

Door

Flepz0r

-

8

Nou, vrijdag, vette muil en wat is er lekkerder dan een baal loaded fries met een goeie hete burger? Nou, exact. En dan dus niet die gore schoffelzooi van de Lidl. Gelukkig komt daar de Burger King om de hoek met z’n Bring The Heat menu.

De Fiery Fillet burger hadden we HIER al eens getest maar deze was schijnbaar NOG heter. Fluks een bestelling geplaatst voor de geheel vernieuwde Fiery Fillet Burger en een Dynamite Cheese Fries die als we de side mogen geloven binnen 40-45 minuten dampend op de stoep staan.

Eerst maar even de administratie, want wat kost dat geintje nu? 46 AED inclusief bezorgkosten is ongeveer precies 11 euro.

Dan maar het papieren zakje opengescheurd en kijken wat er inzit.

Ketchup is natuurlijk volstrekt ongeschikt voor welk doel dan ook tenzij je een tomatensaus wil aanzuren (aldus Reet, dus dan is dat zo). De friet ziet er wat witjes uit, de burger is lekker onaantrekkelijk ingepakt. Uitpakken dus!

De patty is wat verstopt, misschien een beetje schuchter kipje. Broodje is net als de vorige keer potatobread. De patty stak vorige keer overigens aan alle kanten eruit, dus hij is inderdaad anders, maar niet ten goed. MEER IS BETER!

De burger is dit keer net zo lekker pittig maar het zoete is van dat aardappelbroodje af. Dus dat is dan wel weer een pluspuntje. Over naar de frietjes!

De kaas erop is natuurlijk niet te rammen, maar dat was te verwachten, want het is ook geen kaas. De frietjes zijn zoals al opgemerkt wat licht maar wel lekker. Iets te zompig qua structuur, maar dat kan het bezorgen zijn geweest. De ui erop is fijn en blijft mooi zitten met de “kaas”. Het is jammer dat je zelf de jalapenos moest verdelen over de happen, maar overall prima te beuken!

De Fiery Fillet Chicken burger krijgt dit keer een 4.6! Vooruitgang! De friet ziet u hieronder.

Vretecool: Ereburger van De Vegetarische Slager

Door

Toxteth O'Grady

-

6

Alweer vega-dingese? Yeps, het mocht van Reet en hij is ons universum dus einde discussie. Vega-burgers doen me denken aan mijn verleden als date slet: de kwaliteit en smaak van het roze “vlees” liet zich vooraf soms maar lastig peilen.

Zo schreef broeder Web vol lof over de Beyond Burger maar was een zekere Toxteth minder te spreken over de Moving Mountains burger (“De mense die dit gemaakt hebben moeten keihard in hun kruis geschopt worden, net zolang totdat ze dood zijn gebloed”).
Vandaag gaan we kijken of er een klik is met de Ereburger van De Vegetarische Slager; een veganistische burger op basis van soja en tarwe, verrijkt met vitamine B12 en ijzer. Dus een smint op de tong en lebberen maar? Nee, in tegenstelling tot andere redacteurs op dit blog is deze mens een bikkel, dus geen hulpmiddelen als kkhete saus, bier, wijn en ander slapjanusgedrag. Slechts een wit broodje met beetje mayo en ketchup (edit: het kontvocht van de duivel! – Web) want dat is wel het minimum voor een brooike ‘amburger.

Wat is het?
Van achter het plastic wordt je toegelachen door een duo Madame Tussauds’ burgers, van elk 113g. De dingen zijn voornamelijk gekleid van soja en tarwe-eiwitten + nog een trits aan dingen om de transformatie van plant naar burger-incarnatie (/Seth) compleet te maken. Inderdaad, een koe kan dat veel beter, maar dat heeft ook een grotere impact op onze leefomgeving en dieren hebben het niet best in de voedselindustrie. Aan de andere kant staat deze neppert wel erg ver af van whole foods.

Bereiden
Maar je bent hier niet om de nuance en voor een recept ga je wel wachten bij andere websites. De dingen klaarmaken is niet veel moeilijker dan bij de dierlijke evenknie; 9 minuten afjakkeren in (plantaardig) vet. “Door en door verhitten tot in de kern voor consumptie” staat er in de kleine letters. Eh ja duh, na consumptie gaat een stuk lastig worden, maar thanks man voor deze geheime tip. Oe gaaf, er loopt “bloed” uit, net echt. De oermens in mij is blij.

Wat werd het?
Het ziet eruit als een gebraden schijf SMAC en het ruikt naar leverpastei, euch! De mechanische eet-ervaring is als die van een frikandel of mexicano (ook dingen met heel weinig vlees lol).
Het ziet er wel verdomd echt uit. Helaas zitten de smaaksensoren in de voerschuif en snuffel maar niet op het netvlies.

Beoordeling
De kans is reëel dat u deze post heerlijker vond dan ik de Ereburgers. En daarom richt ik me even tot de vegaproductenproducentpersonen:
Stop nou eens met het namaken van het origineel, de kopie is altijd slechter. Vega eten is dermate lekker dat het genoeg is om daarvan midden in je kracht te kunnen gaan staan. Het imiteren van dierlijke producten is geheel overbodig. Maak gewoon eigen heersende vega dingen die ik evenlief naast de dappeltjes opdien dan warme stukken dood dier.

Vretecool: Dreistern Shaslick van de Appie

Door

Reet

-

10

Al wandelend door een willekeurig filiaal van de welbekende Zaanse grootgrutter deed mijn hart een klein sprongetje bij het zien van een nieuw item dat is toegevoegd aan het KK (nee nee nee, dat is een afkorting voor kant en klaar) assortiment.

Want na een aantal jaar veldwerk voor uw geliefde Vretecool was ik wel een beetje door het aanbod heen van deze supermarkt. Groot was mijn vreugde dan ook toen het uitermate vrolijke karton van Dreistern Shaslick mijn toelachte! En kijk nou toch eens wat er op de verpakking staat! “De lekkere schotel voor de snelle honger” BAM! Meer Vretecool gaat het niet worden! Want we hoeven zelfs niet eens de verpakking om te draaien voor hoe deze lekkere schotel te bereiden, het staat namelijk al op de enorm vrolijke voorkant van de verpakking: Magnetron schaal (is dat niet één woord?). 2,5 minuten op 600 Watt. En dan heb je dus zomaar 280 gram shaslick, of was het nou sjasliek? Nou ja, in ieder geval 280 gram aangebraden vlees met paprika en ui! Alleen dat stukje van honger hè, dat is niet zo heel erg inclusief. Wij hebben namelijk trek. In Afrika, daar hebben ze pas honger!

WAT EEN SUPER VROLIJKE VERPAKKING! Maar weinig inclusief, want in Afrika hebben ze honger, wij hebben trek!

WAT! EEN! FEEST! Want laten wij bij Vretecool nou net toevallig enorm gek zijn op aangebraden vlees! En als het om aangebraden vlees gaat geldt er eigenlijk maar één wet: MEER! IS! ALTIJD! BETER! Dus 280 gram steent de magnetron schaal uit. Voor de zekerheid toch maar even de verpakking omgedraaid om te lezen waar die 280 gram nou precies uit bestaat: 30% Varkensvlees en 70% pittige saus met paprika en uien. Hmmm, dat is dus 84% gebraden varkensvlees. Dat kunnen we niet echt MEER! IS! ALTIJD! BETER! noemen hè. Geluk bij een ongeluk zit er geen spies bij, want die zou ongetwijfeld nog meer van het gewicht aan gebraden varkensvlees snoepen.

Toch nog een handleiding voor praktisch opgeleiden!

Op deze achterkant staat overigens ook een toch wat uitgebreidere handleiding hoe deze vleessoep te bereiden: “Magnetron: voor verwarmen de kartonnen omslag verwijderen. Folie op meerdere plaatsen inprikken en bij ca. 600 Watt ca. 2,5 minuten verwarmen. Folie voorzichtig verwijderen, omroeren, opdienen en eet smakelijk!. Schaal niet in de oven verwarmen.” In dik gedrukte letters nog wel, speciaal voor de pannenkoeken bij wie het niet duidelijk is dat een plastic bakje het niet goed doet in een oven van 220 graden Celsius.

Tijd om aan de slag te gaan: Vrolijk feestkarton verwijderen, folie inprikken, bakje in de magnetron blaffen en nuken maar! Nu maar hopen dat we straks een plastic schaaltje hebben met lekker aangebraden varkensvlees zoals op de foto van de kartonnen feestverpakking. Het valt overigens mee dat de boel deze keer niet enkel naar tomatensoep ruikt, maar naar een kruidige goulash. Daar lijkt het bij het verwijderen van het folietje dan ook op. Niet op aangebraden stukjes varkensvlees zonder spies, niet op sjasliek, maar op een bak hergebruikte goulash. Een niet nader te noemen redactielid werd daar, in tegenstelling tot ondergetekende, enorm blij van. Maar hij schrijft deze review niet, dat doe ik. Als we volgende keer bewust een Hongaars gerecht te reviewen hebben, roepen we hem er weer bij.

Dit is geen sjasliek, dit is geen şiş kebabı, dit is draadjesvlees gestoofd in pikante saus.

Ergens had het stukje “omroeren” in de handleiding voor praktisch opgeleiden al een soort weggevertje over de staat van deze bak shaslick moeten zijn. Omroeren? Het is toch geen soep? Nou, denk nog een keer, want dat is het wel. Een soort goulashsoep. En dat stond niet op de verpakking, goulash. Want als we wikipedia er even bijpakken zien we dat Sjasliek (ja, anders geschreven, maar in principe toch hetzelfde gerecht) er toch anders uit hoort te zien: “Sjasliek (Russisch: шашлык, sjasjlyk, Turks: şiş kebabı) is een gerecht bestaande uit gemarineerde, gegrilde of geroosterde stukken vlees”. BAM! Gegrilde of geroosterde stukken vlees, geen ingedikte stoofpot.

Zonder hulptroepen, want volgens de verpakking is de saus van zichzelf al pittig.

Ernstig teleurgesteld in de verneukeratieve marketingstrategie van de Zaanse grootgrutter, maar ook in die van de Duitse fabrikant Dreistern Konserven gaan we toch maar aanstalten maken om deze meuk in onze kauwla te schuiven. Dat is immer de gedachte achter Vretecool: KK voedsel testen, zodat jullie het niet (of wel, kijk maar) hoeven te doen. Eerst goed omroeren, zoals staat aangegeven in de handleiding voor praktisch opgeleiden. En blazen, dat staat er dan weer niet bij, want het spul is echt hoerig heet als het na 2,5 minuten nuken uit de magnetron komt. Ook al staat er een koude plop naast, in een mond vol verhemelte-lamellen hebben we hier op de Vretecool-redactie weinig zin.

Maar wat schetst onze verbazing: Ondanks dat het geen ruk met sjasliek te maken heeft, is dit eigenlijk gewoon prima binnen te houden! Het beetje vlees dat er in zit valt uit elkaar van malsheid en de saus is inderdaad lekker pittig. Niet smaakpapillenverschroeiend heet, maar gewoon lekker pittig. Een bakje rijst of wat aardappels erbij en je hebt nog best een fatsoenlijk tussendoortje. Oké, er zit wat veel zout in (1,6%), maar we hebben erger meegemaakt.

Ik wil dit bakje oppiepvlees met het grootste plezier finaal de grond in schrijven, maar dit is gewoon best lekker. Na een avond bier tanken, dat wel. Want probeer dit niet je eerste dinner date voor te zetten, want dat wordt gegarandeerd niet neuken, zeker niet wanneer je het in het plastic nuke-bakje opdient. Maar na een avond pijpjes pils weggekanteld te hebben is dit zeer fatsoenlijk dronkenmansvoer. Geen sjasliek, geen geroosterd vlees, maar een soort Hongaarse versie van een broodje shoarma dat je om 5 uur ’s ochtends naar binnen zit te harken na een nacht in de kroeg: Vlees met te veel saus, maar wel puik binnen te houden.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Domino’s Boerenkool & Worst Pizza

Door

Toxteth O'Grady

-

23/11/2018 - 16:14

3

Fijngevoelige hoeders van de Italiaanse culinaire traditie kunnen nu beter hun internet even uitzetten. Wat Domino’s Pizza doet heeft toch al niet veel met pizza te maken, maar met de Boerenkool & worst variant is ze nog verder verwijderd van de warme moederschoot della Cucina Italiana.

Wat is het?
En pizza uit de reeks winterwarmers: “Tomatensaus, mozzarella, rode ui, boerenkool, rookworst en mosterd Dijonaise saus!”, zo laat de webstek van Domino’s ons weten. In dezelfde reeks is er ook een Rook’n Worst pizza en de Farmer D’Luxe, allen met rookworst als grootste gemene deler

Bereiding
App kietelen en wachten op de bezorger. Doos opmaken. Desgewenst kan de pizza ook op een bord gelegd worden.

Pizza
De eerste indruk is die van een pizza die naar boerenkool ruikt. Wel veel saus zeg. Sowieso, saus op een pizza? De eerste hap: euch… wat is dit kkvet (en dan écht vet, als in lipiden). En verder is de moddervette Dijonaise saus teveel, veel teveel, echt veels te veel. De pizza ziet eruit alsof een nest grizzlyberen elkaar kruislings heeft lopen aftrekken, na een lange winterslaap. Dit is een pizza in kapsalon-stijl: flikker van alles bij elkaar, sausfles leeg knijpen en klaar.
Over de naam: boerenkool is aanwezig maar meer ter verfraaiing dan als ingrediënt. En ja dunne groenteblaadjes verbranden in de pizza-oven. Rookworst? Schijfje wors’ los geproefd: het is een ingedroogd stuk knakworst met een pittige nasmaak: rookworst-fantasie.

Mijn gedacht
Krèg ut zuuâh.
Nog een keertje? Nee!

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: de McDonalds Veggie Homestyle Crispy Chicken

Door

Der Webmeister

-

9

McChicken vega nadat Tox erop had legge kauwe

Naar McDonalds gaan voor een vegetarische hamburger is zoiets als naar de hoeren gaan voor een fijn gesprek: volkomen ongeloofwaardig en onlogisch! Niettemin, de Mac heeft haar bestaande Veggie Burger afgelopen week van het assortiment afgevoerd en vervangen door de Veggie Homestyle Crispy Chicken, wat qua benaming al 10 stappen in de goede richting is! Wie ooit zo dapper was om de Veggie Burger te bestellen zal gemerkt hebben dat deze naar legoblokjes smaakte. Een bruine, taaie plak imitatie-schoenzool met daarin fluoricerende groene, rode en oranje stukjes ondefinieerbare groente verwerkt. De Veggie Burger was overigens wel handig voor kleine kinderen, want als-ie per ongeluk op de grond viel, stuiterde-ie meestal keurig netjes weer terug op je tafel.

Maar hoe is die nieuwe vegaburger dan? Om dat voor u uit te zoeken trokken uw onverschrokken Vretecool redacteuren Tox & Web speciaal hun meest slonzige trainingspakken aan om zo onopvallend mogelijk zich tussen de McDonalds-clientèle te begeven. Maar niet nadat we de webcare afdeling van McDonalds de volgende keiharde onderzoeksjournalistiek-vraag hadden gesteld, want die Vegaburger-waarheid gaat op tafel komen, nondedju!

“Lieve McDonalds

Wij lazen op https://www.mcdonaldsveggie.nl/ dat jullie nieuwe Veggie Homestyle Crispy Chicken Burger onder andere Cheddar kaas bevat. Op jullie FAQ pagina lezen we daarnaast: “”De Cheddar Cheese die we onder andere serveren op de Cheeseburger en Big Mac is niet vegetarisch, de andere kazen wel.” (was een vraag uit 2014, maar toch) Zit die cheddar nu ook op die nieuwe Veggie burger? Of zijn jullie toch geswitched naar vega-cheddar? We slapen hier gewoon niet van, dus graag een snel antwoord.

kusjes, Tox & Web”

Intussen al drie dagen geleden verzonden en gofferdomme nog steeds geen antwoord. De klootzakken!
Terug naar de proeverij: via de bestelpaal bestelden wij onze Veggie Homestyle Crispy Chickens, kosten per stuk 5,20 euro, waarbij Tox ook de echte kip-versie bestelde voor een full bek-to-bek vergelijkend warenonderzoek! En wat houdt die zogenaamde Homestyle dan precies in? Een Valess vegetarische kipburger op “een luxe sesambroodje met natuurlijk gerijpte Cheddar Kaas, Batavia sla, rode ui en gekarameliseerde uiencompote en spicy pimento saus”, zo staat er op de McWebsite. Er is trouwens ook een poor man’s versie van Veggie Homestyle Crispy Chicken, kortweg de Veggie McChicken, die iets rond de 3 euro moet kosten. Colaatje ernaast voor Tox, Sprite voor Web, and off we go!

Web: “Ik vind ‘m wel meevallen.”
Tox: “Het smaakt zoals alles bij de Mek, maar voor kipprodukt een prima vervanger.”
Web: “Hoe is-ie in vergelijking met de echte-kip burger?”
Tox: “Die met echte kip smaakt bijna hetzelfde maar dan iets taaier qua bite en wat zouterder. De vegaversie is lekker dik.”
Web: “De saus bepaalt erg de smaak. De panneer springt er in goede zin uit in de bite.”
Tox: “Ik weet trouwens niet wat dit gele plakje is, maar dat is beslist geen cheddarkaas.”
Web: “Het zal wel op de ingredientenlijst staan als “zuivel-fantasie””
Tox: “Maar je moet dit niet voor de voedzaamheid doen. Het is hoofdzakelijk veel pittige saus op de bekende Valess schnitzel“
Web: “Die uiensaus is inderdaad ranzig en enorm overdadig. En inderdaad bijna net zo pittig als de prijs van het geheel. Gelukkig kregen we er ieder 4 servetten bij. Maar verder valt het me reuze mee”
Tox: “Maar die saus he? die is…” (rent naar het toilet)
Web: “Haha watje, kan je niet eens…” (rent ook naar het toilet)

McChicken vega, met zaadbol en "kaas" — McChicken vega, met zaadbol en “kaas”

McChicken - met veggie waarschuwingsstickert — McChicken – met veggie waarschuwingsstickert

And so it begins.... — And so it begins….

Blijkbaar zijn er ook mindere lekkere kipburgers in het assortiment

McChicken - die witte saus zat er al op — McChicken – die witte saus zat er al op

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: de Beyond Burger

Door

Der Webmeister

-

2

Als de zelfbenoemde Vega-evangelist op dit blog zie ik de laatste twee jaar met tevredenheid hoe het vega-schap in mijn plaatselijk supermarkt in een hoog tempo uitdijdt. Tien jaar geleden nog het monopolie van de natte karton-meuk van Garden Gourmet en het seksloze blok tofu, tegenwoordig wedijveren zeer behoorlijke producten van bijv Quorn, Valess, Vivera of de Vegetarische Slager om de aandacht van vegetariërs. En we zien aan de onderkant van het vega-segment de opkomst van de budgetvriendelijke huismerk vleesvervangers. Kortom: Vleesvervangers zijn een volwassen, serieus product geworden.

De grootste buzz in dit segment was vorige maand de komst van de firma Beyond Meat, het durfkapitaal vehikel van Microsoft-oprichter Bill Gates en Hollywoodster Leonardo DiCaprio. Eerst werd Beyond Meat met veel succes op de Nasdaq beurs introduceert voor een boel veel money money money, en vrijwel gelijktijdig waren hun Beyond Burgers te koop bij de betere Albert Heijn filialen, voor het stevige prijsje van twee stuks voor 5,99. Maar Beyond Meat nestelt zich dan ook met torenhoge ambities in het bovenste marktsegment. Hun burger moet niet van echt te onderscheiden zijn, net zo smakelijk zijn, alleen dan met een aanzienlijk kleinere ecologische footprint. Daarbij richten ze zich niet op de stilaan verzadigde groep van notoire vegetariers, nee, de Beyond Burger wil het liefst dat hun producten direct tussen de lappen rood vlees komen te liggen, want dat is de arena van hun concurrentiestrijd. De onverbeterlijke vleeseter is waar de Beyond Burger zijn pijlen op richt! Dit klinkt als het naieve businessplan van een überhippe startup: eerst de wereld veroveren en verbeteren, pas daarna winstmaken. Wie goed kijkt ziet de eerste tekenen van een Vega-bubble, die vroeg of laat gaat leeglopen.
Maar genoeg doemdenken. Gelukkig voor onze test wemelt het van de obsessieve vleeseters in onze redactiebunker, dus een argwanend proefkonijn in de vorm van Dhr Flepz wilde het wel eens proberen. Zelf wilde ik natuurlijk ook wel eens proberen of de Beyond Burger echt zo geweldig is, zeker vergeleken met de bestaande merken. En om u vast de conclusie te verklappen: De Beyond Burger mag als zeer geslaagd bestempeld worden. De gebruiksaanwijzing is wel een minpuntje (“De hamburger is volledig gaar wanneer de binnentemperatuur 74°C, gloeiend heet, is”), maar met een paar minuutjes bakken per zijde ontstond een mooi bruin korstje, dus hoppakee: proeven maar!

Even tussendoor trouwens: ik lees regelmatig foodblogs en vooral wat anderen vinden van vleesvervangers. Dat zijn positieve verhalen, maar het zijn ook allemáál van die juichverhalen. Alles wat ze proeven is super geweldig vetchill, moet je ook proeven! De meeste foodblogs zijn gewoon ordinaire betaalde doorgeefluikjes voor de Foodindustrie, zo niet uw Vretecool. 100% onafhankelijk van de Unilevers en Nestlé’s van deze wereld!

Terug naar het proeflokaal: de Beyond Burger is ronduit sappig, heeft een malse bite en is hoog op smaak, vergeleken waarmee andere vegaburgers, zelfs degenen die we tot voor kort niet onaardig vonden, verschrompelen tot een smakeloze droge voorgegaarde schoenzool. Onze testpuber was heel stellig: “Pap, je mag nooit meer andere vegaburgers kopen”. De Beyond Burger is ook nog eens een behoorlijk dikke vegaburger, wat het luxe gevoel nog eens flink onderstreept.
Hoe staat het intussen met onze redactie-vleeseter? Wat vindt die van de Beyond Burger? “Het mondgevoel is vlees. Heel luchtig los gehakt, maar vlees. Het is onduidelijk of het rundvlees is, in ieder geval geen varken, maar te sterk van smaak voor kip. De toevoeging van rode biet aan het mengsel om tot bloed te komen is geniaal en maakt de verwarring nog groter”, aldus collega Flepz. “Hier mag best subsidie op betaald uit een heffing op kiloknallers om dit de eerste keus te maken voor the people (en da’s een persoonlijke mening): halve euro erop bij kiloknallers, 2 euro eraf bij deze, want verhouding omzet 1:4. Ik ga hem nog eens in de sous vide mikken, maar vrees dat het niets doet”.
Ja dat van luchtige los gehakt ervaarde ik ook, ze vallen bijna uit elkaar als je niet oppast. Zelf ga ik er nog eens eentje in de airfryer uitproberen. Heb er afgelopen weekend toch twee ongeschonden op de BBQ kunnen bakken, en die waren helemaal het zalige summum! Veel lekkerder dan uit de koekenpan!

Conclusie: De Beyond Burger is the next best thing voor de Starbucks drinkende, iPhone bezittende, Tesla rijdende, witte wijn sippende elite. Het merk probeert hip, exclusief en controversieel over te komen, en dat lukt vrij aardig. Als we daar langsaf proberen te kijken blijft gewoon overeind staan dat dit met afstand de beste vegaburger is die we tot nu toe geproefd hebben. Net als Starbucks, iPhone en Tesla stevig aan de prijs, maar dan heb je ook echt goeie shit in handen.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Het mag hier inmiddels bekend zijn; Aldi staat op eenzaam hoog niveau als het gaat om kant en klaar voer. Op de één of andere manier krijgen ze het keer op keer voor elkaar om redelijk fatsoenlijke maaltijden voor te schotelen, met als hoogtepunt de spotgoedkope kilobak lasagne.

Lalalalalalalagehaktbal. En die zit nu weer even in uw hoofd. Graag gedaan. Wat uw redactie echter in hun hoofd heeft gestoken, daar lusten de honden geen brood van.

Hoi! Ik at onlangs negi-ramen en Vretecool vond het tof als ik daar wat over ging delen. Negi-ramen is een typisch Japans ramen-gerecht, dat bestaat uit bouillon, noedels, varkensvlees, bosuitjes en EEN FOKKING BAL VUUR!!

Fugu

Obey

Veiligheid boven alles

Negi-ramen!

Uit de serie – In De Voortdurende Zoektocht Naar De Juiste Vleesvervanger Want Ik Wil Best Wel Dieraardig Eten Maar Vleesvervangers Blijven Toch Een Soort Van Zintuiglijk Masturberen – leggen we vandaag de Future Burger van het Braziliaanse Future Farm op het bord.

Na het glorieuze festival van de ravioli is uw testpanel van Vretecool onversaagd verder gedoken in de wondere wereld van de buitenlandse cuisine. En vandaag testen we een lekkere bak zuurkool uit blik.

Dutch Classic zet Flemmings, Vleems Food BV, trots op de verpakking. Nu gaan we er best prat op dat we onze klassiekers enigszins kennen, zeker deze. Daarnaast gaat een kadaverstaaf er altijd in, hoog tijd dus om die dingen in het microgolfslagbad te mikken.

Er werd al enthousiast naar gevraagd, het resultaat was een tandje minder. De flamingo-nuggets. Allereerst om een stukje fake news naar de mensen toe te ontkrachten, ER ZIT HELEGAAR GEEN FLAMINGO IN! FALSE ADVERTISING!

Nou, vrijdag, vette muil en wat is er lekkerder dan een baal loaded fries met een goeie hete burger? Nou, exact. En dan dus niet die gore schoffelzooi van de Lidl. Gelukkig komt daar de Burger King om de hoek met z’n Bring The Heat menu.

Alweer vega-dingese? Yeps, het mocht van Reet en hij is ons universum dus einde discussie. Vega-burgers doen me denken aan mijn verleden als date slet: de kwaliteit en smaak van het roze “vlees” liet zich vooraf soms maar lastig peilen.

Al wandelend door een willekeurig filiaal van de welbekende Zaanse grootgrutter deed mijn hart een klein sprongetje bij het zien van een nieuw item dat is toegevoegd aan het KK (nee nee nee, dat is een afkorting voor kant en klaar) assortiment.

Fijngevoelige hoeders van de Italiaanse culinaire traditie kunnen nu beter hun internet even uitzetten. Wat Domino’s Pizza doet heeft toch al niet veel met pizza te maken, maar met de Boerenkool & worst variant is ze nog verder verwijderd van de warme moederschoot della Cucina Italiana.

“Lieve McDonalds

kusjes, Tox & Web”

ACTUEEL

VRETECOOL

POLITIEK

FOTO FUCK VRIJDAG

CONTACT ONS DAN

GOSSIPYour Lifestyle Magazine