Vretecool: Kip Saté van Bicro uit blik

Door

-

Nieuwe week nieuwe kansen dus ook een nieuw blik opengetrokken hier in de redactiebunker. Want waarom het nuttige niet met het aangename combineren. ten eerste had ik honger (okay, trek) en ten tweede moest er weer een Vretecool gemaakt worden.

Mooi moment om de voedselkluis in de kelder van de bunker open te trekken. Iedereen hier in de bunker houdt nogal van lekker eten (vies eten dus niet), dus koesteren wij onze ingrediënten als ware het goud. Vandaar dat alles netjes in een enorme walk-in-kluis wordt bewaard, met klimaatbeheersing uiteraard, want we gaan niet voor minder. Achter in de kluis hebben wij een klein schap voor Vretecool gerelateerd blikvoer ingeruimd. Kwestie van even door stiefelen en je bent er zo. Wel zo makkelijk en snel.

Satudarah

Twee weken geleden was de Kung Fu Nasi Goreng aan de beurt en omdat het zo’n zonnige dag is vandaag, gaan we wederom op de Indonesische toer. Hoewel, laat ik dat niet te hard zeggen, want straks heb ik een paar heren van BIN of van Satudarah op de stoep staan en hoewel we een behoorlijke bunker hebben, wil ik dat risico toch niet lopen. In ieder geval heb ik een blik Kip Saté (ja, die spatie is bewust) van het Bicro Food b.v. uit Edam uit het schap getrokken.

bicro bagger, gewoon niet doen — Kijk eens aan, een gerecht voor drie personen!

Op het blik staat dat het om een gerecht gaat. En een gerecht is meestal iets dat op zichzelf staat en dus zonder toevoegingen als maaltijd beschouwd kan worden. Zelfs wikipedia is het daar over eens. Immers:

Een gerecht is een enkelvoudig onderdeel van een diner, of een op zichzelf staande maaltijd. Het is door middel van kookkunst samengesteld uit meerdere ingrediënten.

Premium!

Mooi, er hoeft dus geen rijst of stokbrood aan toegevoegd worden, dit is gewoon lekker makkelijk en snel! Blik open trekken, inhoud in pan kiepen, verwarmen zonder dat het gaat koken en vervolgens overgieten (ja, gieten) in een bord naar keuze. Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens het opentrekken van het blik, valt mijn oog op het woord “Premium”. Oh, maar dat is mooi! Dit is dus niet zo maar een blik kipsaté, neen! Dit is premium Kip Saté van Bicro uit blik! Eigenlijk dus de BMW/Mercedes/Audi/Porsche onder de kipsaté uit blik als het ware. Nou, dat treft, want zoals ik al eerder schreef: ik heb trek!

Tijdens het opentrekken van het blik deze keer geen walm tomatensoep die me tegemoet komt. Eigenlijk ruik ik helemaal niets, pas wanneer ik heel dicht op het blik kom, valt er ergens een geur van gemalen pinda’s te bespeuren. Nu loop ik al een tijdje te snotteren, dus dat komt mijn reukzin niet echt ten goede, maar het kan ook komen omdat het spul al voorgeschift in blik zit. Oftewel, de geur wordt netjes afgedekt door een laag olie van een halve centimeter. Je zou verwachten dat de olie afkomstig is van de gemalen pinda’s en er dus ergens wel een pindageur vanaf zou moeten komen, maar het blijkt sojaolie te zijn. En sojaolie ruikt gewoon vrijwel nergens naar, behalve dan naar smakeloos vies.

Kan sporen van kip bevatten

Voor de zekerheid sla ik de gebruiksaanwijzing er toch maar even op na, want het luistert uiteraard wel nauw, ~~een oud lijk~~ de inhoud van een blik opwarmen. “Verwarm de inhoud van dit blik langzaam op in pan of magnetron. Tussentijds voorzichtig omroeren en niet laten koken“. Nu stopt mijn magnetron direct met verwarmen zodra je de deur opentrekt, dus ik laat het bij opwarmen in de pan. Tussentijds roeren gaat zo aanzienlijk makkelijker. Eenmaal in de pan ziet het er nog steeds uit als voorgeschifte satésaus. Ik heb echter nog geen vlees kunnen ontdekken. Maar tijdens het roeren voel ik hier en daar wat weerstand in mijn lepel, waardoor ik er eigenlijk wel van uit kan gaan dat de inhoud van dit blik toch sporen van kippenvlees kan bevatten. Volgens de lijst met ingrediënten moet het ook wel, want een deel van de inhoud bestaat uit bouillon: water en kippenvlees. 40% kippenvlees zelf. Even ging ik er van uit dat de inhoud van het volledige blik dus uit 40% kippenvlees bestond, maar dat bleek 40% van de bouillon te zijn.

Wat verder opvalt aan de lijst met ingrediënten is dat er tarwebloem in zit. Tarwebloem! Heb ik nou zojuist een blik kipsaté open getrokken of een blik ragout? Moet ik er wellicht toch nog pasteitjes bij opwarmen om het gerecht af te maken? Wat is dit dan? Tarwebloem. Wellicht is het bedoeld om de boel te binden, net als het gemodificeerde maiszetmeel. Nou, Bicro, dat is dan niet gelukt, want zowel in het blak als in de pan blijft de boel schiften. Daar valt niet tegenop te roeren. Prompt begrijp ik de melding “niet laten koken” direct een stuk beter. Want bij koken schift de substantie waarschijnlijk zo erg, dat alle ingrediënten prompt als zodanig herkenbaar naast elkaar in de pan liggen te pruttelen.

Op een gegeven moment het vuur maar uitgezet, want de boel pruttelt nog niet en het lijkt warm te zijn. Overgieten (inderdaad) in een bord en tijd om de tafel te dekken. Ik heb tijdens het gieten ergens wel wat brokjes langs zien komen, dus er moet toch iets van vlees in zitten. Ik had namelijk eerst even overwogen om alleen een lepel neer te leggen, maar aangezien het een volwaardige maaltijd MET vlees is, heb ik tevens een mes en een vork ingedekt.

Boy, was I wrong. Zoals op bovenstaande foto te zien is, bestaat de volledige maaltijd uit een bak bruine smurrie die ergens een vermoeden van pindageur heeft. Er moet dus kip in zitten, maar ik heb het nog niet kunnen ontdekken. Wellicht komen hier mijn mes en vork toch nog van te pas, want hiermee kan ik de kipstukjes proberen op te vissen. Uiteindelijk ben ik toch nog 18 stukjes hardere substantie tegen gekomen, die met moeite 1cm3 groot zijn. Verder zit er nog wat afsnijdsel in, maar dat mag geen naam hebben.

En?

Maar hey! Ik maak een Vretecool, of niet! Dus: neus dicht knijpen en een hap naar binnen schuiven. … … … Het smaakt in ieder geval niet naar satésaus. Ook niet naar de als smaakmakers bedoelde ingrediënten. Waar het dan wel naar smaakt? Naar sojaolie. Serieus, het smaakt naar sojaolie. En de kip dan? Hoor ik jullie vragen. Waar smaakt de kip dan naar? Die smaakt naar een kapot gekookte hamlap. Ik ben serieus nog een keer naar de lijst met ingrediënten gaan kijken of ik het niet verkeerd heb gelezen. Maar nee, de naar kapot gekookte hamlap smakende vleessubstantie is volgens het etiket kip. Zelfs de structuur van het vlees ziet er uit als kapot gekookte hamlap. Het was even tobben om de klevende, als satésaus geadverteerde, substantie van het vlees te verwijderen, maar daarna lag er een stukje vlees op een schaaltje dat ik niet zou willen omschrijven als kip.

Conclusie

Tja, en verder? Verder bestaat mijn complete maaltijd uit blubberige, deels geschifte substantie die te boek zou moeten staan als satésaus. Dus is het eigenlijk wel tijd voor een conclusie. En die is deze keer buitengewoon eenvoudig, want dit is gewoon niet te vreten. Dit heeft niets met satésaus te maken en het vlees heeft niets met kip te maken. De manier waarop de meuk bereid is, doet eerder denken aan een ragout en dat is dan ook niet gek wanneer je bedenkt dat Bicro Food uit Edam vooral “bekend” staan om haar ragouts.

Nu kan je sowieso alles wat er op het blik staat met een korreltje zout nemen (hoewel zout nu juist één van de ontbrekende factoren lijkt te zijn). Het zouden drie porties gerecht moeten zijn, maar het is gewoon een emmer drab. Daarbij is er iets “premium”, alleen ben ik er nog niet achter wat dat dan is. Het zou het materiaal van de verpakking kunnen zijn, maar ik ben niet heel erg thuis in de blik producerende industrie. Verder bestaat de inhoud volgens het blik uit kip en saté (en dus niet uit kipsaté) en dat durf ik ook ernstig te betwijfelen. Daarbij is de verhouding vlees/saus ook absoluut bizar te noemen. Ik denk dat er nog geen 10% vlees in het blik zit. Na de “kip” er uit gehaald te hebben, heb ik de resterende inhoud terug in het blik geschoven. Het blik was bijna weer net zo vol als bij het moment van open trekken. Er was misschien maximaal anderhalve centimeter inhoud verdwenen. Maar daar zit ook aanzienlijk wat “saus” bij, want met het er uit vissen van de stukjes mystery meat, komt er uiteraard ook aanzienlijk wat saus mee.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: KFC Fire Zinger Stacker burger en Kentucky Loaded Fries

Door

Flepz0r

-

04/12/2023 - 14:14

12

Vorige week bevond uw redactie zich vlak bij een rechtbank (binnenkort op retecool) en aangezien Mr Berend een saai en langdradig verhaal moest gaan ophangen leek het derhalve de redactie het een goed idee om met een goed gevulde maag te verschijnen.

Gelukkig doen ze tegenwoordig ook vegadingen bij dun Kee dus zelfs Der Webmeister konden we losweken van z’n kerstkneiterplanning voor een paar uurtjes plezier.

En dat is waarom we vandaag aftrappen met de eerste twee nieuwe vondsten bij de KFC: de Kentucky Loaded Fries en de Fire Zinger Stacker burger.

Loaded fries hoeven in beginsel weinig introductie, ook de Zinger burger zou bekend mogen zijn. De eerste is friet met shit eroverheen, de tweede de pittige burger van de KFC. Een Fire Zinger Stacker is dus meer heet en meer kip en wel in een broodje.

En zo ziet dat kippetje er dus van binnen uit. Wat opvalt is dat de korst van de kip wel pittiger is maar vooral de saus die erop gekwast zit heet is, maar buiten hitte niet veel smaak heeft. Lekker, voor een keertje, maar geen directe winnaar. De Zinger zelf is op zich gewoon goed, geen kippenpureesnistel zoals de grote buren van de Mac plachten te serveren, maar gewoon filet in een krokant jasje. De Zinger is voor veel redactieleden de goto-burgert bij d’n Kee, stacken is nooit een slecht idee en de Fire versie is heter. 3/5 sterren, vooral omdat de Firesaus echt wel meer smaak mag hebben. De bezoekers van de RC BBQ’s weten dat de lokaal gebrouwen sambal en sriracha echt oneindig meer smaak brengen naar de tafel.

En dan de loaded fries.

Een concept uit de U Naait Het Steeds waar je friet onderkwat met nog meer vette en zoute meuk. Ja, het is lekker vet en te eten, maar dit kan zoveel beter. De friet was lauw en een beetje slap, de kaassaus was matig verdeeld (ruk naar rechts) en de bacon had best crispy mogen zijn voor de combi qua mondgevoel. Nee, dit gerecht kan zoveel beter. 2/5

Vretecool: Kant en klare Pita Shoarma met Saus van Albert Heijn

Door

Reet

-

8

In huize Reet zijn wij van het gemak, dus laten wij zeer regelmatig de boodschappen door de bodedienst van de grootgrutter in kwestie thuis bezorgen. Zodoende zijn wij in het bezit gekomen van twee zakjes voorverpakte, kant en klare Pita Shoarma met Saus van Albert Heijn.

En denk nou niet dat we die meuk in de app hebben aangevinkt om op de bestellijst te pleuren. Neen, dit was een gratis proefdingetje, zoals ze dat wel vaker doen bij Albert Heijn. De ene keer zit er een biertje bij (meestal 0,0 en dan komt goed uit, want er komt een mini-reet 2 aan) en de andere keer bijvoorbeeld een flesje siroop om te verdunnen met water. Deze keer zaten er dus twee zakjes kant en klare Pita Shoarma met Saus bij. Althans, dat stond op de verpakking. Normaal gesproken zou je er €0,99 voor moeten betalen, maar dat heb ik dus niet gedaan. Dat dat dus duidelijk moge zijn!

Iedereen kent wel het principe van een broodje shoarma: Een knapperig pitabroodje, ramvol met andijvie, heel veel gekruid lamsvlees en een enorme scheut knoflook-yoghurtsaus, zodat je murf altijd onder de saus komt te zitten tijdens het eten. Is vervelend, maar geen enkel probleem na een avond bierkantelen in de stad. Hoort er gewoon een beetje bij.

Wie is hier nou de snackbar?

Nu lagen er dus twee zakjes met daarin bolletjes brood die nog het meest weg hadden van een broodje ~~bakpao~~ bapao en een klef wit kadetje kaas dat in je pukkel tijdens het schoolreisje te lang op de warme vloer van de bus heeft gelegen. Nu moeten jullie weten dat ik een diepgewortelde hekel aan een broodje bapao heb. Het smaakt nergens naar, er zit altijd te weinig vlees in, dat ook nog nergens naar smaakt. Maar dat beetje vlees dat er in zit, is altijd zo bloedverziekend heet, dat je vervolgens een week lang met lamellen verhemelte in je mond loopt omdat je je bek hebt verbrand aan die bagger.

Tijd om de boel te bereiden

Maar dit zijn niet twee broodjes bapao, dit zijn twee broodjes pita shoarma met saus, in een plastic verpakking. Met twee opties voor bereiding: één minuut in de magnetron, met het broodje nog in de dichte verpakking of anders 14 minuten in de oven. het staat er echt 14! Veertien minuten in de oven, zonder de verpakking wel te verstaan, hoewel dat ook best een interessant experiment is. Maar dan in een andere categorie. Aangezien het om twee verpakkingen gaat, heb ik dus ook beide bereidingswijzen gebruikt om de broodjes te “bereiden”. Ja, tussen aanhalingstekens, want laten we wel wezen, dit heeft weinig met bereiden te maken. Dit is vooral makkelijk en snel, kijk maar.

Nee, dit zijn geen giftige paddestoelen, althans, het zijn geen paddestoelen.

Goed, bereiden dus. Ik knip beide zakjes open. Pats! Dom! Want voor de magnetron-bereiding moet je dus het broodje IN de plastic verpakking laten zitten. Niet gedaan, helaas pindakaas dus. Broodje gaat dan gewoon zonder verpakking één minuut in de magnetron. Maakt niet uit, want het komt er minstens zo klef uit als wanneer het nog IN de plastic verpakking zit. Ik heb overigens voor de magnetron het bruinere broodje genomen, want ik ga er van uit dat het andere broodje na 14 minuten in de oven op 160 graden, vast nog wel een goudgeel randje krijgt. Na één minuut ligt het broodje inderdaad dampend in mijn magnetron en lijkt het door en door warm te zijn. Dat valt niet tegen voor een broodje ramvol met vlees. Kijk maar op de verpakking. Dat is een heel dun laagje brooddeeg (zoals het bij een pita hoort), met heel veel vlees er in. tijd om de boel open te snijden.

Oplichting

Tijd om het broodje pita shoarma met saus open te snijden. WTF! We weten dat marketeers zich nogal eens enthousiast over het te marketen product uit kunnen laten, maar dit neigt naar pure oplichting. Want kijken jullie even mee naar de wervende afbeelding op de verpakking. Wat zien we daar? Juist! Een dun laagje afgebakken deeg met een aanzienlijk groter aandeel gekruid vlees erin. Ik doe voorzichtig, maar de afbeelding suggereert in ieder geval dat 75% van het product uit gekruid vlees, of in ieder geval uit vulling bestaat. Het opengesneden broodje pita heeft echter een streepje vleeskleurig brood met hier en daar een taaie zeen waaraan een restje vlees achter is gebleven. Dan heb ik het nog niet eens over de geur die me tegemoet dwarrelt zodra ik mijn mes in het broodje heb gezet. Ergens lijkt het te ruiken naar een combinatie van een Brabants worstenbroodje en een natte Volkskrant, maar ook weer niet. De smaak komt dan wel weer meer overeen met een worstenbroodje, zonder worst wel te verstaan.

Ik lul overigens niet uit mijn nek over dat streepje vleeskleurig brood met hier en daar een tarrel zeen en vleesresten. Speciaal voor jullie heb ik het broodje in de lengte opengescheurd, zodat het in haar volle glorie gefotografeerd kon worden. ik heb hier dus niet eerst wat vulling uit zitten kauwen, dit is letterlijk zoals het broodje is gevuld.

Ok doei

Mooi moment om dit restmateriaal naar de vuilnisbak te bonjouren en het tweede broodje volgens de 14 minuten bereiding klaar te maken. Dat moet toch wel beter zijn? Ik bedoel, 14 minuten en ook nog eens met een echte oven. Zoals al eerder gezegd heb ik het wat bleke broodje, dat nog het meeste op een broodje bapao leek, in de oven geflikkerd, want 14 minuten op 160 graden moet voor een kleurtje zorgen. Haha, right… het broodje is nog steeds zo bleek als toen het uit de verpakking kwam, maar de buitenkant is wel wat harder. Tijd om de boel open te snijden. Ook hier weer een streepje vleeskleurig brood, maar zowaar lijken er wat meer stukken vlees in te zitten. Wat ook opvalt is dat het brood niet alleen aan de buitenkant verkruimelt, maar ook aan de binnenkant automagisch al verkruimeld is. Qua smaak is het al net zulke bagger als het magnetronbroodje: Het smaakt wederom naar een worstenbroodje zonder worst.

Conclusie

Tja, wat te zeggen. In ieder geval maakt het voor de smaaksensatie niet uit of je het broodje pita shoarma en saus in de magnetron duwt of in de oven bereidt. Het smaakt in beide gevallen naar niets en ik durf zelfs te stellen dat dit één van mijn meest onbevredigende eetervaringen ooit is. Ergens had ik gehoopt dat dit een “te dronken om nog langs de shoarmaboer te gaan”-alternatief voor in je koelkast was, maar helaas. Dit is je reinste oplichterij en geldklopperij.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Kaas jalapeño frikandel

Door

Toxteth O'Grady

-

19/07/2022 - 11:14

4

Het is zomer, dus de ghreline giert weer door de bloedbaan. Hangry zijn is voor niemand leuk en dan is Thuisbezorgd je beste vriend.

Die bracht daarom onlangs voor Onze Grote Leider, Reet, een kaas jalapeño frikandel van Kwalitaria tot aan de bunkerdeur. Reet proefde, knikte instemmend, en de bezorgpuber mocht levend terug naar zijn baas.

Nu zijne Blogheid zelve zijn zegen had gegeven, was het aan de lagere rangen om zich ook te vergrijpen aan deze zomeractie van de frituurketen. De redactie-EV kreeg het lokale filiaal als bestemming en intussen begon er vol verwachting van alles te kloppen!

Eh… wat is deze? Dit was niet de verrukkelijke snack die Reet in zijn goddelijke slokdarm had doen glijden:

Bedekt onder een emmerinhoud kaassaus en tomatenketchup (hoi Web) vonden we een frikandel en een enkel pepertje. Een eerste hap. De tering, wat vet is moet je niet nog vetter maken, zeker niet door het te verdrinken in moddervette saus. Het verwachtte jalapeñofeest in de mond ging niet door. Ook de kaassaus was geen succes, een nacho is dat en een frikandel niet. De gedroogde uitjes gaven een prima crunch maar werden compleet overschreeuwd door de ketchup.

Nee, dit was niet OK. We zullen sportief niet vermelden welk filiaal de sausorgie had losgelaten op de kadaverstaaf, maar Kwalitaria mag bellen.

Vretecool: Jumbo Vega Worstenbroodjes

Door

Der Webmeister

-

10

De bewering dat Brabanders niet altijd sporen is natuurlijk een open deur van jewelste intrappen. Ik zou daar als getuige-deskundige boeken over vol kunnen schrijven, maar ik wilde het vandaag vanwege mijn drukke agenda beperken tot het Heiligste der Heiligen in Houdoe-Country: het Brabantse Worstenbroodje.

Want wat Wijn is voor de Fransen, zijn Worstenbroodjes voor de Brabanders, en dan is het niet minder dan logisch dat er voor Worstenbroodjes een soort van Appelation Controlée is opgesteld. Gewoon iets lekkers bakken is niet genoeg, je worstenbroodje moet aan de richtlijnen voldoen, en die gaan over lengte, hoogte, gewicht etc. Eten is Meten!

Wie als een spreekwoordelijke baksteen zou zakken voor de Brabantse Appelation aanvraag is ongetwijfeld de Jumbo, meer in het bijzonder met de 4 koelverse afbak Vegan Worstenbroodjes die sinds kort in het assortiment zijn te vinden, 4 stuks voor 3.89 euro. Nou meen ik in alle bescheidenheid wel een en ander te weten over dit onderwerp *kuch* maar zelfs een blind paard kan zien dat dit product een niet meer te overbruggen bak strafpunten zal krijgen, alleen al op uiterlijke kenmerken. Nou ben ik de laatste die anderen de maat moet nemen op uiterlijke kenmerken, dus snel de oven aan en die krengen erin, het gaat tenslotte niet om ons uiterlijk, maar om hoe u en ik, wij met z’n allen dus, smaken. Nou ja, het innerlijke karakter in feite. U begrijpt wel wat ik bedoel. Ik wil er eigenlijk niet eens over nadenken hoe jullie smaken.

Maar we dwalen af. Sowieso leidt iets anders dan een dode dieren-vulling tot een bunkerharde diskwalificatie, maar daarnaast zien deze Vega-worstenbroodjes eruit alsof ze uit een treurige, roestige, oude Oostblok-fabriek komen. Waar collega-voedselproducenten nog wel eens de schijn van Ambachtelijkheid proberen te veinsen is hier wijselijk niet eens een poging gedaan. In essentie is het een vega-pil met een lap brooddeeg er omheen gevouwen, wat resulteert in open uiteindes. Ja, gruwelt u gerust even. Een Worstenbroodje met Een Open Einde: in Brabant krijg je voor minder al slaande ruzie.

Intussen zijn de Worstenbroodjes geheel volgens de verrekt handige handleiding op temperatuur gebracht, en ik weet niet of het nu komt omdat ik er gewoon niet veel van had verwacht, maar het valt eigenlijk niet eens tegen. Het brood is nogal hard, maar volgens een deel van de Brabantse Worstenbroodjes-Taliban schijnt dat te horen. Ik ben er geen fan van, laat ik dat met gevaar voor eigen leven voorop stellen. De vulling neigt wat betreft structuur wat teveel naar draadjesvlees, maar bevat een keurig dosis pittigheid, en het had allemaal wat kruidiger gemogen. Ik realiseer me dat ik erg negatief klink, maar het resultaat is wat mij betreft wel een voldoende. Niet uitstekend, maar ook niet slecht. Ik weet zo snel niks positiefs te melden, het is denk ik meer de gedachte dat het zoveel erger had gekund, maar het toch niet is.
Misschien is dit wat Rutte ooit bedoelde met de zesjes-cultuur in Nederland: zo krap mogelijk een voldoende scoren met zo min mogelijk effort. Jumbo is op dat punt met vlag en wimpel geslaagd.

Vretecool: Jumbo plantaardige spareribs

Door

Toxteth O'Grady

-

3

Goedendag, goed dat je hier bent. We moeten even serieus praten. Nee, geen zorgen, je krijgt geen IP-ban. Waar het om gaat: we leven op een scheidslijn, de keuzes die we nu vandaag gaan maken zullen gevolgen hebben voor alles wat hierna komt. Er is een kaap gerond, geen weg meer terug en we moeten kiezen. Geen shit, geen game, dit is een echt blue/red pill scenario.

Jezus
“Sjezus Tox, je laat ons schrikken, wat is er aan de hand?” Wie hier wat vaker langs komt weet dat we licht kritisch zijn op vleesvervangers.

“Stop nou eens met het namaken van het origineel, de kopie is altijd slechter. Vega eten is dermate lekker dat het genoeg is om daarvan midden in je kracht te kunnen gaan staan. Het imiteren van dierlijke producten is geheel overbodig. Maak gewoon eigen heersende vega dingen die ik even lief naast de dappeltjes opdien dan warme stukken dood dier.”

Vretecool: Ereburger van De Vegetarische Slager

Maar nu lijkt er een grens bereikt te zijn, vandaar deze verhoogde alarmfase. Jumbo heeft namelijk vegetarische spareribs. Wat nu? Jazeker, je las het goed. Geloof me, er ging een lichte siddering door de bunker: is dit de ultieme vleesvervanger, of een kandidaat voor de spuugemmer? Want gehackt, stuckjes en vegaburgers? Allemaal prima, dat is in de dierlijke versie ook al processed food. Maar ribbetjes? Ribbetjes die liefdevol gerubt worden naar geheim recept, precies lang en warm genoeg in de sous mogen drijven, om vervolgens minutieus op tenminste een kkdure Kamado tot hemelse hap te worden bereid, maar niet alvorens ze nog teder worden afgelakt met alweer een geheim recept? Ja, die ribbetjes.

Ter illustratie, onlangs was er nog een rib-off op de binnenplaats alhier. Er werd gehuild van geluk, hier viel geen eten maar kunst van het bot. Danku eco koe en verreke, jullie dood was niet tevergeefs, hopelijk hadden jullie een fijn leven en een slachter met een zachte hand. Gaat dit alles nu de deur uit door een vleesvervangende sparerib van Max Verstappen zijn helmsponsor? Oei!

Vega Rib zeg je?
Dat zegt Jumbo. In een bakje zit een soort kruising tussen een overmaat mexicano en een schoenzool plus zakje bbq-saus. De eerste kennismaking is die van de geur van een vers opengetrokken zak paprika-chips. Euch, ze had haar tanden wel even mogen poetsen op de eerste date. 1 strafpunt. Maar daar is ze dan:
Voorgegaarde plantaardige sparerib op basis van soja-eiwit, met toegevoegd ijzer, zink en vitamine B12, met een sachet barbecuesaus (30g)-Ingrediënten: gerehydrateerd SOJA-eiwit 76,9%, barbecuesaus 14,3% (water, suiker, appel stroop [suikerbietenstroop, appelsap, citroensap, geleermiddel: pectinen], azijn, tomatenpuree, gemodificeerd maïszetmeel, mosterd [water, azijn, MOSTERDzaad, zout, kurkuma], zout, knoflook poeder, uienpoeder, rookaroma, specerijen [steranijs, kaneel, kruidnagel, venkelzaad, zwarte peper], extract van paprika, kleurstof: E150c), verdikkingsmiddelen: E407 en E461, zonnebloem olie, specerijen (paprikapoeder, knoflookpoeder, uienpoeder, gerookt paprikapoeder, komijnzaad, cayennepeper, witte peper, foelie, gember, noot muskaat), zout, aroma, gebufferd azijnpoeder (conserverend ingrediënt), zuurteregelaar: citroen zuur, natuurlijk aroma, kruiden (oregano, tijm, majoraan, lavasblad), tomatenpoeder, gistextract, champignon, maltodextrine, mineralen: ijzer(III)di fosfaat en zinkoxide, vitamine: B12. E = door EU goedgekeurde hulpstof. Verpakt onder beschermen de atmosfeer. Allergenen: soja, mosterd. Kan bevatten: tarwe (gluten). Gemiddelde voedings waarde per 100 g: energie kJ 469 / kcal 112, vetten 2,0 g, waarvan verzadigde vetzuren 0,2 g, koolhydraten 9,2 g, waarvan suikers 4,9 g, vezels.
Kijk veestapeldier, zo kan het dus ook, met je spiereiwit en je stikstofstront.

Bent u bereid?
Geen getalm! We gaan voor makkelijk en snel: de koekenpan. Al spoedig verstoren middelhoge magneetvelden onze aura’s en smelt de boter in de pan. Het ding erin, hmmm, i love the smell of paprika in de afternoon. Oh nee, toch niet. Nee, dit is niet die leipe redactie-flavour noch -rub. Na 8 minuten regelmatig keren kan het ding naar het bord verplaats worden. Dan nog even een bukake met de meegeleverde saus en happen maar!

Dass Konsumprodukt
Qua structuur zijn er wel grappige dingen gedaan. Het ziet eruit als pulled pork, maar in plaats van die losse lichtheid van mals vlees kauw je nu op een zware bal van iets veerkrachtigs. Het valt wel uiteen na een paar keer malen, maar niemand wil, licht ingedronken rond de gloeiende kolen, die moeite doen. Een extra strafpunt.
De smaak dan. De BBQ moet van de saus komen. De rib zelf is vlak en omdat het brein vlees verwacht gaat de smaakassociatie alle kanten op, maar niet de goede.
Daarnaast is spareribs eten ook een tactiele ervaring, een botje vasthouden en daar het vlees vanaf knagen. Dat mist hier uiteraard, er zitten geen vegaribben in.

We komen tot een besluit
Laten we het niet suikerjassen: als je al een kutleven hebt dan past deze vega sparerib prima bij jouw life style. Neen, deze is geen RIB voor de nabestaanden. En hoe proeft het als je smaakpapillen huilen, niet zout maar paprika? Dat zou verklaren dat ik na 4 uur nog steeds paprikachips ruik, proef en boer.
Sorry Jumbo, deze vleesvervanger maakt mij weer vleesverlanger.

Vretecool: Jumbo Kip Ketjap, verse stoommaaltijd

Door

Toxteth O'Grady

-

2

Wat is het? Een plastic bakje ter grootte van een lunchbord, maar dan met 2 etages. Beneden woont een kudde rijst in een laag ketjap, in de bovenste etage huizen brokken kip samen met een assorti oriëntaalse wokgroenten.

De Noms
Er is enige voorpret, want een compleet maal van 450g, €4,99, binnen 10 minuten zonder enige moeite behoudens het opscheppen, noice! Klaarmaken is eenvoudiger dan dat van een matroos die net 14 maanden op zee heeft gezeten: zet het bakje in je kankeroven van 800W, golven gedurende 6 minuten en na de ping nog een minuut laten nagaren. Geen gaatjes prikken! Na 3 minuten komt het geheel al lekker op eh… stoom en de nabijheid van de magnetron omringt zich in iets wat hint naar weeë Oosterse groenten.

Ping! dus
Snel een schoon bord zoeken om het voer erop te pletteren en happen maar! Oei. De kip proeft flauw en smakeloos, zo’n kip waarvan Hugo de Jonge thuis zou zeggen: ” Lekker schat!” Groenten en rijst moesten gered worden door de ketjap, maar die was een innige relatie aangegaan met de rijst. En zo kwam het toch nog goed: we mochten ouderwets prakken.

Verdikkement
Was het vies? Dat niet. Was het lekker dan? Dat ook niet. Vaker kopen? Nee!

NB:
De dieren konden de tering krijgen met 1 ster “beter leven”. Jammer, want groenten zijn pas echte klootzakken.

Vretecool: Jongsoep Erwtensoep met Rookworst

Door

Flepz0r

-

14

Ons zijn de Sybrand van Aarshaar Buma hier bij de retecools. Althans, we hebben geen denkbeeldige ruimtepapa, noch het gevoel dat de jaren 50 helemaal de bomdiggy waren, we negeren simpelweg de uitslag van een referendum en doen waar we zelf zin in hebben.

Want we vroegen jullie hiero welke van een reeks bij de Jumbo te bestellen kant-en-klaar producten we zouden moeten opsnavelen. Jullie kozen met 18 stemmen voor de Crop’s Paella Valenciana, maar wij hebben gewoon ijzerenheinig als eerste de Jongsoep Erwtensoep met Rookworst uit de vriezer getrokken die maar 9 stemmen had gekregen.

Nu was het gisteren ook godallejezus (hoi sybrand) koud, dus het was ook eerder tijd voor erwtensoep dan voor paella. Dus de erwtensoep uit de vriezer opgedoken en de leesbril opgezet.

De producent, u ziet het al, is “JongSoep”. En wat doen die beste mensen precies? Nou aldus hun website:

“Keukenproffesionals realiseren een enorme tijdsbesparing met een vaste kostprijs per portie door te werken met de gebruiksklare kwaliteitssoepen van JongSoep. Uitsluitend verhitten wat de behoefte is, zodat derving voorkomen kan worden. JongSoep biedt een zeer ruim assortiment en een altijd stabiele hoge kwalite”

Nu zijn wij geen proffesionals maar houden we wel enorm van kwalite. Maar handig, portioneren, dus zo is de verpakking, die bestaat uit twee plastic bakjes met ieder 450 gram soep, bovenaan met elkaar verbonden. De reden hiervoor is (volgens dezelfde website):

“Alle soepen van JongSoep zijn verpakt in een voorgevormde schaal of tray, welke is dichtgeseald met folie en eventueel voorzien van een etiket. Resultaat is een gebruiksvriendelijke verpakking, welke makkelijk te verplaatsen is en waaruit eenvoudig de gewenste hoeveelheid gedoseerd kan worden.”

U zult zich het probleem kunnen voorstellen, staat u enorm ladingen soep te verplaatsen, is de verpakking daartoe niet gebruiksvriendelijk genoeg. Affijn, die mensen van JongSoep denken dus overal aan. Behalve dat wanneer je bij deze verpakking als je de plastic tussenschotjes doorknipt je ALTIJD de zijkant meetrekt en dus geen luchtdicht blok meer terug in de vriezer kan leggen. Volslagen zinloos dus.

Dan naar de bereidingswijze, dat kan in de pan, of in de magnetron, dus kijk maar. Alleen, en daarom geen punten in de “makkelijk en snel” hoek, je moet eerst dat blok in z’n geheel laten ontdooien. Dat ontzorgt dus niet, Jongsoep, ik heb NU honger, niet over 14 uur.
Aangezien we twee helften hebben met 450 gram, gaat dus de ene in de pan warm water en daarna open en in de pan en de andere in de magnetron. Zo gezegd zogediggydaan.Zoals al aan de topica te zien was en hieronder, dat magnetronbereiden is geen succes. Tenzij je een latex maid-outfit hebt en een fetish voor het opruimen van aangekoekte erwtensoep uit je magnetron.

En vervolgens doe je het folie open en ziet dat er gewoon een homp erwtensoepijs in de bak zit, de buitenkant typhusheet is maar je nog steeds niet kunt nassen. Nu zal dit stukje tegenvallende bereidingswijze te maken hebben met het feit dat we eten snelklaar willen en niet op een ontdooiende klomp soep gaan wachten, dus dat kunnen we JongSoep niet euvel duiden.

“IJskoud, net als het hart van Jake, en z’n hollowpoints.”

Vervolgens alles (magnetron en panvariatie) bij elkaar in de pan getieft en gewacht tot het kookte om even door te laten koken (want laten we de verpakking volgen). Vervolgens een hap geproefd EN GODVERDOMME WAT EEN ZOUTE SHIT. Niet zo erg als de pulled pork van Bas Taart maar gewoon smerig zout, dus fluks een zwik water erin gegooid.

“Homeopatische soep, want verdund wegens bremzout.”

Dan, na het kort doorkoken, de boel in mokken gegoten en aan tafel. En dan komt de teleurstelling. Want nog steeds is de boel aan de zoute kant, maar ook volkomen smakeloos. Nu kan de smaak wat minder sterk zijn dan in “pure” vorm maar dit is gewoon een klap in je gezicht. Er zit wel groente in en een zooi rookworstplakjes, dus dan focussen we ons daar maar op. Dom. Heel, heel heel erg dom. De brokjes groente zijn zonder al te veel smaak en wat zompig qua structuur, maar de rookworst slaat echt alles.

GAD! VER! DAMME! Wat is dat smerig. Kijk eens naar de foto hieronder:

“Dit heeft dus werkelijk waar geen ene fuck met worst te maken.”

Het ziet eruit alsof iemand rondjes uitgestoken heeft uit een beschimmelde spons. Maar zo smaakt het niet. Het smaakt namelijk naar niets. Je hebt gewoon een soppige spons zonder smaak in je mond, na het tweede plakje zijn we allemaal (huilend) gestopt.

Toevallig hadden we iemand in de bunker op bezoek die de hongerwinter nog bijna meemaakte en die zei treffend:

“Dit is met afstand de smerigste worst die ik in 80 jaar gegeten heb. Mag ik een bloembol om de gore smaak uit m’n mond te krijgen?”

Dus resumerend is het ook geen goede prijs/kwaliteitverhouding, want het is gewoonweg niet te rammen, het is zout, smakeloos, zompig en de worst zouden ze (mits er geen vlees in zat) zelfs niet bij Tivall/Garden Gourmet durven verkopen. En dan heb je het over een merk waarbij steevast de verpakking beter uit de smaaktesten komt dan de inhoud.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Italiaanse Tagliatelle – Pasta met mix van paddestoelen (quick & easy) van de Aldi

Door

Flepz0r

-

0

Quick and easy. Zo hebben we onze vrouwen en eten het liefst. En heet. Maar dan niet zoals die typhusgehaktbal. Want die was smerig. Anyway, we stonden bij de ALDI bij de vriezer, naast de diepvriessaté. Daar hadden ze een tagliatelle met mix van paddestoelen.

En dat zag er op het plaatje best prima uit:

Dus zakje openknippen en ondertussen maar even de handleiding checken.

Het kan dus op twee manieren, in de magnetron of in de pan. En daarom doen we allebei maar voor de zekerheid.

Quick en easy dus. Eenvoudig, dus ongeveer MBO+ en snel klaar.

Dit is het blauwe ballenequivalent van paddopasta. Het lijkt namelijk op geen manier op het plaatje op de zak, maar ziet er spannend genoeg uit dat restaurants uit Chef’s Table het als toetje kunnen serveren. Als het niet uit een diepvrieszak van de ALDI zou komen.

Bescheten gorillaballen met gonorroesaus.

Bovenstaand is het resultaat na 6 minuten kapotnuken, even omschoppen en dan 3 minuten nagaren op 1000 Watt.

En de andere helft in de pan dus, want wij houden van keuze. Zolang die Oekraïense sletjes maar visumvrij binnen kunnen komen. Qua vertrekkende keuzes.

In de pan gaat het ondertussen als een gangbang met alleen maar millennials, met veel gesputter, traag en weinig to the point. Beetje omscheppen en je kunt weer afwachten.

Ondertussen zei de magnetron ping, dus gekeken hoe die noodles inmiddels waren. Van mooi sterrentoetje naar de autopsiefoto van JFK in minder dan 14 minuten.

Zelfs de zompige gorillaballen in de pan waren klaar en kwamen met een mooie afsprong op het tweede bord terecht. Dan door naar de overzichtsfoto.

Tijd voor het moment van de waarheid voor de panbereiding links en de magnetronbereiding rechts. Ons gastredactielid kon haast niet wachten. Maar hij moest toch nog even blijven voor het opeten.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Hotdogs van IKEA (gewoon en veggie)

Door

Flepz0r

-

3

Het is vandaag zondag, dus u zult zich wel staan op te maken voor een bezoek aan de IKEA. Nu duurt het nog bijna twee uur voor de poorten naar de geel-blauwe hel opengaan, maar wij van Vretecool zijn niet voor één gat te vangen en hebben buiten de piekuren voor u onderzoek gedaan.

Want wanneer u de hel bezoekt moet u in ieder geval genoeg energie hebben om de volle ronde te maken. En daar hebben demense bij IKEA over nagedacht, die hebben bij de uitgang, waar u eenvoudig kunt komen bij binnenkomst een makkelijk en snelbalie ingericht waar ze allerhande snacks verkopen. We hebben de appelflappen en kipballetjes overgeslagen en doen een dubbeltest met de hotdogs en veggiedogs.

Inderdaad, we zijn voor de luxeuitvoering gegaan.

Je kunt je hotdog voor een dubbeltje per stuk per item opleuken met rode kool, gefrituurde uitjes en augurken. Eerste kritische vraag voor IKEA is waarom je voor een duppie dan een kuub erop gestort krijgt. We zijn fan van veel voor weinig, maar dit is overdreven.

Toen togen we naar de sausbar. Want zoals alles bij de Zweedse vrinden moet je het ook hier nog zelf afmaken.

Nu krijg je, anders dan de reguliere rommel van de IKEA, hier geen handleiding bij. Gelukkig is dit niet veel moeilijker dan een vlaflip maken dus iedereen met hersenen heeft hier ook geen recept voor nodig. Voor de verdwaalde terrabiteslezers, geheime tip: niet de aardbeiensaus erop doen!

En het resultaat is dan ongeveer dit:

En dan de ~~ham~~sojavraag: Is het te beuken? Nee. Kunnen we heel kort over zijn. Het is gewoonweg vies. Klef brood, veel te veel uitjes en augurk, de saus is irritant om er zelf op te moeten doen want je moet -weer- in de rij daarvoor en zelfs weinig saus is al te veel. En de worsten (beiden) zijn echt smakeloos. Het is een soort natte drek in een slappe hoes (de “vlees”variant) of een nog slappere laag met een soort vezelpulp voor de veggie.

Alles wat IKEA doet zou goedkoop en goed moeten zijn, maar dit is hoewel wel erg goedkoop echt een hele dikke nee. Dan nog liever de balletjes.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Hot Popcorn Shrimps en Spicy Chicken Strips – IKEA UAE

Door

Flepz0r

-

1

Terwijl ondertussen besloten wordt in de Eerste Kamer of uw RCredactie vanaf volgende maand zonder gezeur terug kan keren in Nederland van buitenlandse Vretecoolonderzoeken is er goed nieuws, want de IKEA gaat nu ook in hete happen.

Makkelijk en snel, want al in de winkel en meteen aan te schaffen maar de ~~hamvraag~~ garnaal/kipvraag is of het ook heet is. U moet er even voor naar de Verenigde Arabische Emiraten vliegen, maar daar zijn ze al op 115 prikken per 100 mensen, dus dat zal binnenkort wel een gele bestemming worden. Toch? Hugo?

Bij de IKEA hadden ze dus in de warmhoudbak spicy chicken strips voor 4 Arabische Rupees per stuk en Spicy Popcorn Shrimp voor 19 Rupees voor een degelijk ondergekwakt bakje vol.

Die saus zou heet zijn. Dat viel mee. De garnaal is aardig, hoesje knapperig, maar de saus was niet echt heet. Soort Samuraisaus.

De chicken strips dan, die zouden spicy zijn. Nou, we hebben wel eens door OGL zelf gefermenteerde sriracha gegeten en die afterburner is de laatste 12 maanden aan het afkoelen geweest. Dus kom maar op met je spicy.

Belangrijk dingetje om te melden is dat ze goed krokant zijn, werm en van echte filet gemaakt. Dus niet de kipkarkasblokjes van de Lidl.

Nou, dat was al een stuk beter dan de shrimps. Dit gaf een lekker pittig mondgevoel, maar hield maar een minuutje of wat aan. En de kip was aan de droge kant. Dat kan aan de niet aflatende warmtelamp erboven leggen of dat ze mogelijk al een uur of 14 lagen door het ontbreken van Europese HACCP standaarden.

Onder de shrimps bleek nog een stukje coleslaw naar de mense toe te zitten en die was prima te tsjappen, dus dat tilt het gemiddelde cijfer weer iets omhoog.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Hongaarse Goulash van Bicro

Door

Reet

-

11

In de categorie “Pomodori-tomaten” vandaag een verhandeling over Hongaarse Goulash. Want we hebben weer een Bicro-blik gescoord. En zoals vaste lezers inmiddels weten staat Bicro over het algemeen niet bekend om haar smaakvolle gerechten. Perfect voor Vretecool dus.

Nu is Goulash het nationale gerecht van Hongarije, dus de toevoeging “Hongaarse” op het blik lijkt ons overbodig. Wat minstens zo merkwaardig is dat er op het blik staat dat het om een mediterraan stoofpotje gaat. Ik was op school behoorlijk goed in aardrijkskunde, maar dat Hongarije aan de Middellandse zee ligt is volledig aan mij voorbij gegaan. Je ziet, Vretecool is er niet om je te waarschuwen, maar ook om je topografische kennis bij te spijkeren. Gyurka schreeuwt hier overigens net door de redactiebunker dat zonder het Verdrag van Trianon er wel degelijk een Hongaarse haven aan de Adriatische zee had gelegen. Ja, en als Hitler de Tweede Wereldoorlog had gewonnen, was bier en vlees hier in Nederland aanzienlijk goedkoper en konden we overal hard rijden. Is ook niet zo.

Dus, Hongaars Mediterraan Stoofpotje vandaag op jullie Vretecool. We gaan gelijk door met merkwaardige wetenswaardigheden die we op het Bicro blik kunnen vinden. Goulash is namelijk geen stoofpotje, maar een goed gevulde soep. Wat Bicro bedoelt met Goulash heet eigenlijk Pörkölt. En uit eigen ervaring kan ik vertellen dat Pörkölt echt kneiter lekker is. Zeker wanneer je het op een warme zomerdag met een grote pot koud bier aan het Balaton naar binnen zit te harken. Bicro raadt aan om het met friet te eten, maar dat is een extra handeling en dus niet makkelijk en snel. Hier gaat de inhoud van het blik regelrecht in de Creuset stoofpan. Flepz heeft gisteren al een blik genuked, dus vandaag doen we het op de ouderwetsche manier.

Geheel in het kader van makkelijk en snel is het blik met een lipje in no time opengetrokken. Dat heerst, want nu kunnen we fluks de inhoud ervan in het bewuste stoofpannetje plempen en opwarmen. Volgens de aanwijzingen op het blik, die wij uiteraard altijd getrouw opvolgen, mag de boel niet koken. Ook dat is weer makkelijk en snel, want in een minuut of twee staat de drassige inhoud te walmen en kan het opgediend worden.

Hulptroepen er voor de zekerheid bij gepakt en een koud IPA plopje in de hoop die warme zomermiddag aan het Balaton na te bootsen. Die koude plop deed het destijds in Hongarije ook enorm goed. De substantie op het bord ruikt voor de verandering niet eens zo enorm slecht. Ergens heeft het wel wat weg van het gerecht dat wij hier in Nederland Goulash plachten te noemen. Even met de lepel opzoek naar vlees en zowaar kom ik wat stukjes tegen. Maar geheel in de traditie van Brico bestaat ook dit gerecht weer uit gebonden water met een kleurtje en hier en daar wat verdwaalde stukjes vlees.

En dat is best zonde deze keer. Want de smaak is, op de enorme lading zout na (daar kom ik later op terug), niet eens heel slecht te noemen. Er zou alleen ongeveer 14 keer meer vlees in moeten zitten. En naast minder zout zou er ook 14 keer minder zetmeel in moeten zitten. Want waar de smaak niet eens zo slecht is, is de mondervaring totaal bizar. Het lijkt alsof je een soort korrelige mayonaise met brokjes naar binnen zit te slurpen. Dat klinkt niet alleen vies, de ervaring is ook bijzonder onprettig.

Er staat op het blik twee keer vermeld dat er geen suiker in het gerecht zit en het dus enorm gezond is. Bij de ingrediënten zien we echter karamel staan. En Karamel is uiteraard niets anders dan verhitte suiker. Een keiharde leugen dus. Tevens wordt er vermeld dat het laag in zout is, maar in een blik van 400 gram zit 4 gram zout. Een gerecht dat voor 1% uit zout bestaat zou ik niet laag in zout willen noemen. Het laatste leugen op het blik is dat het boordevol mals vlees, groente en specerijen zit. Neen, het zit boordevol gebonden vocht en ongeveer 10 procent bestaat uit vlees en groente.

Tijd voor de conclusie. Wil je dit? Nee, dit wil je niet. Want ondanks dat het voor €1,- (in de aanbieding) een koopje lijkt, is het natuurlijk nog steeds te veel voor ongeveer 20 gram vlees en verder gebonden water, een stukje “Remi, alleen op de wereld” ui en een eetlepel zout. Pro-tip: gewoon in het schap van je lokale grootgrutter laten staan dus.

Vretecool: Hollandse Bami Speciaal van de Jumbo uit de Diepvries

Door

Reet

-

7

Het is inmiddels alweer even geleden dat ondergetekende zich heeft vergrepen aan een aflevering Vretecool. Mijn lichaam is weer op orde, dus het kan wel weer een keer (vergis je niet in de impact die deze rommel op het menselijk lichaam heeft). Daarom heb ik vandaag bij de Jumbo een zak Hollandse Bami Speciaal uit het diepvriesvak getrokken.

Hollandse Bami Speciaal? Hoor ik jullie hardop vragen. Ja, Hollandse Bami Speciaal, je weet wel, Chinese Tagliatelle. Dat is net zoiets als Oegandese Stamppot Boerenkool met pindasaus. De enige Hollandse Bami hoort in een gepaneerde schijf uit de frituur en niet in een zak om vervolgens in 6 tot 8 minuten op te bakken in een koekenpan. Maar goed, daar denkt de Jumbo dus duidelijk anders over. Die heeft een paar bamiroosjes met 200 gram groente, een paar kruimels kip en wat hoisinsaus (zeggen ze) in een diepvrieszak gestort en het geheel vervolgens Hollandse Bami Speciaal genoemd.

Zo zout heb ik het nog niet gegeten, maar wacht…

Ik ben er alleen nog niet helemaal uit wat er nou zo Hollands en zo speciaal aan is. De groente (“allerlei verschillende groentes”) die door Jumbo in de zak zijn geflikkerd zijn niet specifiek Hollands (denk aan sugarsnaps en gefrituurde uienringen) en het ingrediënt “speciaal” heb ik al helemaal niet kunnen vinden. Nee, ook geen zakje curry, mayonaise en gesnipperde ui. Wat ik wel heb kunnen vinden is bijna 50% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid zout.

Koken dan maar (nou ja, koken…)

Nu ja, genoeg gemekkerd, tijd om de zak open te maken. Dat gaat met een schaar opmerkelijk makkelijk. Het is immers een vrolijk gekleurde plastic zak en een beetje schaar heeft daar natuurlijk geen enkele moeite mee. Ook de schaar in kwestie jast door de plastic zak als een heet mes door de boter. Bij het openen van de zak komt er zowaar een redelijk fatsoenlijke geur naar boven. Geen tomatensoepgeur, zoals andere fabrikanten plachten te bewerkstelligen, maar een oosters aandoende geur van bami goreng. Geen Hollandse bami, maar gewoon bami zoals bami hoort te zijn.

Het bereiden is minstens zo makkelijk als het openen van de zak: men flikkert het bevroren geheel rechtstreeks uit de zak in een pan waarin boter of olie in opgewarmd is. Olie dus, want bami met boter is net zoiets als Hollandse Bami… Oh wacht, nu ja, arachideolie het is, om toch nog een beetje in oosterse sferen te blijven. Vervolgens verhit je de boel afgedekt op een middelmatig vuur en af en toe roer je de boel om, zodat alles gelijkmatig ontdooit. Ook nu weer komt er een prima geur vanaf. Dat belooft dus wat!

Na 8 minuten is het gerecht klaar om uit de pan op een bord gejast te worden, waarna je het kan opdienen. Weer makkelijk: pan boven bord en schuiven maar. Voor de zekerheid heb ik een fles sriracha en een fles hoisin bij de hand, want Jumbo kan wel zeggen dat ze er hoisinsaus in hebben gedaan, maar dat moet ik eerst nog maar eens zien/merken/proeven. En om de boel weg te spoelen trek ik er deze keer een 2015 Renommée Bourgogne van Remoissenet Père & Fils uit Beaune bij open. Dan is er in ieder geval gegarandeerd nog iets lekker.

Tijd om te proeven

Het moment is aangebroken om te proeven. De flessen sriracha en hoisinsaus blijven nog even dicht, want uiteraard wil ik het gerecht proeven zoals de chefs van de Jumbo het hebben bedoeld. Tja… Het laat zich raden, dit smaakt eigenlijk gewoon naar bijzonder weinig. Het gevoel in mijn mond is overigens prima, zo zijn de sugarsnaps knapperig en is de bami perfect qua structuur, maar het is bijzonder knap hoe je met zo’n berg zout een gerecht zo flauw kan laten zijn.

Tijd om de hulptroepen erbij te halen: er gaat zowel sriracha als hoisin overheen. En ja, dan is het prima te hakken. Geen hoogstandje, maar ook niet bijzonder goor. Ik denk zelfs dat dit op het randje is voor de gemiddelde hork die een bak bami van de gouden muur/gouden draak/gouden tempel-afhaalchinees naar binnen harkt (Lees: met mes en vork alles kort snijden, mes neerleggen, vork naar de rechterhand, en scheppen maar! Liefst met een kommetje jus of mayonaise).

“Ja, zo maak je alles lekker”. En inderdaad.

Conclusie

Is het dan lekker en of aan te raden? Tja, het is niet vies, de groente is knapperig en er zit zelfs voldoende kip in, waarvan de helft gemarineerd zou moeten zijn in hoisinsaus, maar dat heb ik niet kunnen ontdekken. Met de nodige toevoegingen is het prima weg te zetten, maar zie dit niet als een vervanger van een eigen gemaakte verse maaltijd. Voor €2,50 kan je dan ook niet echt zeuren, want er zit zelfs de aanbevolen hoeveelheid groente in: 200 gram.

Het begint een beetje een herhaling van eerdere Vretecools te worden: sriracha of andere smaakmakers toevoegen en het is te nassen, maar de eerlijkheid gebied met te zeggen dat dit verder best een fatsoenlijke maaltijd is voor het geld. Niet veel maaltijd overigens, want ik had na het naar binnen lepelen van 475 gram bami nog steeds honger. Wil je voor weinig dus veel redelijk smakelijk vreten naar binnen harken dan ben je nog steeds aangewezen op de lasagne van de Aldi, maar als reservevoedsel is het geen ramp om een zakje Hollandse Bami Speciaal in je vriezer te hebben liggen. Ik ben er helaas alleen nog niet uit wat er nou zo Hollands en/of zo Speciaal is aan deze bami.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Vretecool: Grote Aldi diepvries Saté test

Door

Flepz0r

-

9

Saté. Die maak je het liefste zelf, want saté uit blik of de vriezert is doorgaans niet te nassen waarbij opgemerkt moet worden dat de diepvrieszakjes snel lek gaan en je dan kapotgekookte brokjes vlees hebt in een pan gevuld met bruin water.

Die diepvrieszakjes worden dus sinds het aflopen van de studententijd vermeden en bij genoeg tijd wordt zelf iets degelijks in elkaar gedraaid. Nu waren we onlangs in de Aldi, en zagen daar in de vriezer twee varianten saté liggen die in de magnetron kunnen. Dus wij zowel de big als kip juichend in het mandje gelegd en bunkerwaarts getogen om dat fluks te gaan uitproberen.

Thuisgekomen alle conimex van het aanrecht in de prullie geveegd en eerst maar eens gekeken wat voor vlees we in de kuipjes hebben.

36% gegaarde varkensvleesbrokjes en 64% satésaus. Prima, door naar de bereidingswijze.

Nou hebben we dus de schurft aan lang wachten op voer, het is hier immers Vretecool, dus we gaan voor de magnetron. Moet je gaatjes prikken. Nou dat kunnen we wel, dachten we.

Zelfs subtiel stabben gaat door het maagdelijke vliesje heen als een horde op hol geslagen olifanten. Het plastic is een beetje zoals de administratie op donoren bij de spermabank in Barendrecht, heel dun. Affijn, we hebben de verpakking wel gevolgd, er zitten immers gaten in, dus 3 minuten en rammen met die magnetron. En u zag het al aan de foto bovenaan de pots, dat zag er echt holstrontverklonterend goor uit. Wij de verpakking gecheckt, blijkt dat je de shit nog moet omroeren. Zo geschiedde.

Yep, dat ziet er minder goor uit dan eerder. Maar dan de belangrijkste vraag, is het te beuken. Nou, hoe gaan we dit subtiel omschrijven. Vretecool is ook wel de meetlat voor de maag, maar hiervoor hebben we een nieuwe meetlat nodig. De aangekoekte korsten drek die voor rookworst moesten doorgaan van Jong Soep waren minder vies. We gaan liever met de gehele redactie gehaktballetjes van de Ikea eten met batterijzure sauvignon-blanc om de tanden te bleken dan dit te moeten proeven. Het is letterlijk wat er gebeurt in je mond als je een droog geel sponsje in stukjes uitsteekt en in schimmelende reuzel opbakt (niet alle recepten hebben Retecool gehaald zegmaar).

Dit is de textuur van stinky tofu, aangebakken in afgewerkte motorolie, dit is de ovenschaal onder de pizzabodems, de gele hesjes onder de saté, dit is de Claudia de Breij van de humor. Als je veertien gerechten met conimex maakt, ze pureert in de blender en dan linea recta in de kliko giet geeft dat NOG STEEDS een beter vullend gevoel dan deze saté.

Aldi, ga je goedverdomme schamen, dit is een misdaad tegen de menselijkheid.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.

Nieuwe week nieuwe kansen dus ook een nieuw blik opengetrokken hier in de redactiebunker. Want waarom het nuttige niet met het aangename combineren. ten eerste had ik honger (okay, trek) en ten tweede moest er weer een Vretecool gemaakt worden.

Satudarah

Premium!

Kan sporen van kip bevatten

En?

Conclusie

Vorige week bevond uw redactie zich vlak bij een rechtbank (binnenkort op retecool) en aangezien Mr Berend een saai en langdradig verhaal moest gaan ophangen leek het derhalve de redactie het een goed idee om met een goed gevulde maag te verschijnen.

In huize Reet zijn wij van het gemak, dus laten wij zeer regelmatig de boodschappen door de bodedienst van de grootgrutter in kwestie thuis bezorgen. Zodoende zijn wij in het bezit gekomen van twee zakjes voorverpakte, kant en klare Pita Shoarma met Saus van Albert Heijn.

Wie is hier nou de snackbar?

Tijd om de boel te bereiden

Oplichting

Ok doei

Conclusie

Het is zomer, dus de ghreline giert weer door de bloedbaan. Hangry zijn is voor niemand leuk en dan is Thuisbezorgd je beste vriend.

Wat is het? Een plastic bakje ter grootte van een lunchbord, maar dan met 2 etages. Beneden woont een kudde rijst in een laag ketjap, in de bovenste etage huizen brokken kip samen met een assorti oriëntaalse wokgroenten.

Ons zijn de Sybrand van Aarshaar Buma hier bij de retecools. Althans, we hebben geen denkbeeldige ruimtepapa, noch het gevoel dat de jaren 50 helemaal de bomdiggy waren, we negeren simpelweg de uitslag van een referendum en doen waar we zelf zin in hebben.

Quick and easy. Zo hebben we onze vrouwen en eten het liefst. En heet. Maar dan niet zoals die typhusgehaktbal. Want die was smerig. Anyway, we stonden bij de ALDI bij de vriezer, naast de diepvriessaté. Daar hadden ze een tagliatelle met mix van paddestoelen.

Het is vandaag zondag, dus u zult zich wel staan op te maken voor een bezoek aan de IKEA. Nu duurt het nog bijna twee uur voor de poorten naar de geel-blauwe hel opengaan, maar wij van Vretecool zijn niet voor één gat te vangen en hebben buiten de piekuren voor u onderzoek gedaan.

Terwijl ondertussen besloten wordt in de Eerste Kamer of uw RCredactie vanaf volgende maand zonder gezeur terug kan keren in Nederland van buitenlandse Vretecoolonderzoeken is er goed nieuws, want de IKEA gaat nu ook in hete happen.

In de categorie “Pomodori-tomaten” vandaag een verhandeling over Hongaarse Goulash. Want we hebben weer een Bicro-blik gescoord. En zoals vaste lezers inmiddels weten staat Bicro over het algemeen niet bekend om haar smaakvolle gerechten. Perfect voor Vretecool dus.

Koken dan maar (nou ja, koken…)

Tijd om te proeven

Conclusie

Saté. Die maak je het liefste zelf, want saté uit blik of de vriezert is doorgaans niet te nassen waarbij opgemerkt moet worden dat de diepvrieszakjes snel lek gaan en je dan kapotgekookte brokjes vlees hebt in een pan gevuld met bruin water.

ACTUEEL

VRETECOOL

POLITIEK

FOTO FUCK VRIJDAG

CONTACT ONS DAN

GOSSIPYour Lifestyle Magazine