Het is herfst en het is maandag, lieve Retecoollezertjes. Geen al te beste ingrediënten om de werkweek mee te starten. Maar gelukkig is hier uw RCLNM om dit te compenseren met een vrolijk, zonnig indie-popmuziekje, en wel van oudgediende Fred Thomas.
Ja, inderdaad, de Stelling van de Dag is niet correct gesteld, want zoals het hierboven staat is het eigenlijk een vraag van de dag. Maar het komt in ieder geval op hetzelfde neer en daar gaat het om.
Stelling van de Dag dus. Vandaag gaat de stelling over iets dat er echt toe doet. Want wanneer de stelling over bijzaken als overbevolking, witwassen door de ING of een cartoonwedstrijd over de islam gaat, heeft het helaas niet echt jullie belangstelling en wordt er middelmatig gestemd. Gaat het echter over belangrijke zaken als De of Het broodrooster, dan zijn de rapen gaar en stemmen jullie jezelf een ongeluk!
De boodschap is aangekomen en daarom gaan wij vanaf heden de Stelling van de Dag enkel en alleen maar over maatschappij-bepalende zaken houden. Op deze eerste Herfst-maandag trappen wij af met een Stelling waarvan wij zelfs denken dat de uitkomst wel eens tweespalt in de Nederlandse samenleving kan veroorzaken. De Stelling van de Dag luidt dan ook: Speciaalsaus is met Curry of Ketchup? Uiteraard even voor de duidelijkheid en voor de mierenneukers: Curry is curryketchup en Ketchup is tomatenketchup.
En met speciaalsaus bedoelen wij die saus die je op een frikandel laat klodderen, of op een patat/friet (u begrijpt, er zit binnenkort nog een stelling aan te komen). Normaal gesproken zou je zeggen dat speciaalsaus met curry is, maar er wordt regelmatig gevraagd of de speciaalsaus met curry of ketchup moet. Ketchup… gasten… #HOEDAN. Maar er is blijkbaar behoefte aan.
Nu ja, tijd om te stemmen dus. Ook deze keer zijn er weer drie keuzes: “Curry”, “Ketchup” of “Anders”, voor wie daar een totaal ander idee over speciaalsaus heeft (houden we het wel een beetje netjes aub? Jullie immer ongenuanceerde mening kunnen jullie kwijt in de comments.
Ofschoon Gio Swikker later dit jaar pas 15 jaar wordt, heeft deze Hagenees al heel wat ervaring opgedaan in de entertainmentwereld, zo ronkt de tekst onder de recentste single van Gio Swikker. “Na ‘Jouw ogen’ en ‘Canta Canta’ van vorig jaar, zet Gio met zijn jongste release ‘Ga ik met je mee’, zijn teller dus nu al op 3 eigen singles!”. Poehee!
Hij zet op 0:22 overigens een hele prima Zanger Rinusimitatie neer. Niet alleen het dansje maar ook dat zwoele gezicht erbij dat bij het Drachter idool als je niet beter zou weten op een “aanranding-waiting-to-happen” lijkt. Knap overigens is ook dat de regisseur de aandacht weet af te leiden van z’n koddige gezwaai met z’n armpjes door hem iedere 4 seconden een nieuw mooi opvallend shirt aan te trekken. Vervolgens vullen ze wat zendtijd door over het kamp te rijden in een oude Mercedes Cabrio. Na een druilluik drieluik met (heel knap) drie keer Gio Swekker Swikker kijken we nog even mee met het gehandicapten aquajoggen. Vervolgens zet hij een nog geloofwaardigere Zanger Rinus neer (hier) maar dan zonder de obstipatiegrijns. Hierna, en daar kan Gio natuurlijk niets aan doen, verzandt het liedje in rijmelarij van het niveau “lik-mijn-vestje”. Daarvoor moet u bij de brabbelende Portugezen zijn, een artiest als Gio wordt beperkt door de kwaliteit van het materiaal dat hem aangereikt wordt. De rest van het nummer vanaf hier is herhaling, want dat doet het prima bij de doelgroep.
Prescilla vond de 14 miljoen eypo die ze aan ene Umberto Rosso moest betalen wel een beetje veel. Maar dat scheen het gebruikelijke bedrag te zijn om Reet Van De Dag te worden.
Dat ziet er lekker uit, jazeker het was eindbaas Meneer van Dale die de VEO van zaterdag 22 september won. Ook scoren? Probeer het eens met de onderstaande foto. Plaats je stenende tekst in de reaksies en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Vretecool-connaisseurs weten wellicht nog dat de Aldi een naam hoog heeft te houden wanneer het om bakken kant-en-klaar voor voor weinig gaat. Immers, de Lasagne van de Aldi was gewoon prima weg te hakken.
Vandaar dat we nog maar eens een keer naar de Aldi zijn afgereisd in het pittoreske Rotterdam-Charlois, om daar naar de achterkant van de zaak te stiefelen, alwaar de kant-en-klaar bakken voer gekoeld staan te wachten op een nieuw slachtoffer. Zoals alles bij de Aldi, staan de bakken voer in grote dozen te wachten op een hand die ze bevrijden uit de koelkasten van de van origine Duitse grootgrutter.
De inmiddels bekende en eigenlijk ook al legendarische Mama Mancini Lasagne Bolognese staat ons vanuit het koelschap vriendelijk toe te lachen, tussen de enorm grote selectie Aziatische kant-en-klaar maaltijden. Aldi koopt haar Aziatische maaltijden bij Plaza Foods uit Nijmegen. Deze voerfabriek is opgericht door de broeders Chang die hun centen hebben verdiend met een gigantische vreetschuur in Nijmegen, die gespecialiseerd is in Aziatisch eten. Dat doen ze daar al ruim 25 jaar en het was blijkbaar tijd voor iets nieuws.
Ja, zeg maar!
Aangezien de broers nogal wat ervaring hebben met enorme hoeveelheden voedsel te bereiden, leek het de heren een goed idee om dit op grotere schaal te doen voor supermarkten. En niet geheel zonder succes, want inmiddels zijn ze hofleverancier van Aziatische kant-en-klaar maaltijden voor grootgrutters in een behoorlijk deel van West-Europa. En dus ook voor de Aldi, alwaar mijn oog viel op een bak Babi Ketjap met Bami Goreng. 500 gram voer voor nog geen 3 euro is een prima aanbieding. Niet zo goedkoop als de befaamde Lasagne, want die doet €2,59 voor een kilo voer.
“restaurantkwaliteit”, wat dat dan ook moge betekenen.
De Babi en Bami zitten gescheiden in de verpakking, dus eerst even de Bami in het bord jassen om vervolgens de Babi er over heen te lepelen. Het ziet er helaas niet zo wervend uit als op de verpakking, maar heel erg goor ziet het er dan ook weer niet uit. Dit geldt overigens ook voor de geur; die is prima. Zou het dan aan de Aldi liggen? Zijn alle kant-en-klaar maaltijden van de Aldi gewoon prima? We gaan er zo gelijk achter komen, want het is tijd om te proeven.
Hulptroepen
Ook deze keer heb ik er weer hulptroepen bij gehaald in de vorm van de bekende fles Sriracha en voor de verandering ook een wijntje van de Aldi: Southern Creek Chardonnay van de Aldi voor €2,99 per fles. Die wijn is overigens echt het koopje van de week, want het is een puike Chardonnay (etiket is inmiddels veranderd) met aardig wat hout en tropisch fruit. Verwacht geen loeizware, botervette bourgogne, want dat is onmogelijk voor dit geld. Maar het is gewoon een puike fles wijn en met €17,94 voor een doosje, kan je nog eens een flesje extra opendraaien.
Eenmaal de boel opgediend ziet het er, zoals eerder aangegeven, best appetijtelijk uit. De Bami Goreng heeft genoeg vulling in de vorm van hamblokjes, prei en ei en de Babi Ketjap bevat heel veel dikke ketjap en opmerkelijk veel varkensvlees dat voor de verandering nu niet helemaal tot snot gestoofd is, maar gewoon een prima bite heeft. Voordat ik de Sriracha opendraai, eerst maar even proeven, want ook deze keer moet de chefkok weer de kans krijgen zijn gerecht te presenteren zoals hij het bedoeld heeft. En stiekem hoopten we het al, maar je weet maar nooit, het is prima te eten. Zo prima zelfs, dat ik de Sriracha dicht heb gelaten. Dit is gewoon lekker hoog op smaak. Inderdaad, de hoeveelheid zout heeft daar een behoorlijk aandeel in, maar ook de andere smaken, zoals de zoetigheid van de ketjap, komen prima tot zijn recht. Het varkensvlees, de hamblokjes en de eireepjes (eigenlijk eibonkjes) zijn allemaal stuk voor stuk aanwezig tijdens het kauwen.
Ziet er prima uit toch?
Conclusie
Wat nu, alweer een prima kant-en-klaar maaltijd? En ook deze keer weer van de Aldi? We hebben al vaker kant-en-klaar maaltijden van andere supermarkten weggewerkt, maar die waren stuk voor stuk niet te hachelen. Dit is nu de tweede maaltijd van de Aldi en ook de tweede maaltijd van de Aldi die dus prima weg te zetten is. Dit betekent uiteraard ook dat we meer maaltijden moeten gaan proberen van de Aldi, maar ook dat we overwegen een Vretecool-bokaal in het leven te gaan roepen om die jaarlijks uit te gaan reiken aan de leverancier van het beste kant-en-klaar voer volgens Vretecool. Het ziet er naar uit dat de Aldi dit jaar met deze Bokaal er vandoor gaat, maar we hebben nog ruim drie maanden, dus nog tijd genoeg voor uitgebreid onderzoek. Tips om de aanstaande hegemonie van de Aldi een halt toe te roepen kunnen jullie uiteraard kwijt in de reacties. Wij gaan in ieder geval opzoek naar meer grootgrutters-kant-en-klaar-maaltijden.
Opperdepop.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Sharona had niet begrepen dat ze die menstruatiecup ook af en toe moest legen.
Genialiteit heeft een naam, jazeker het was eindbaas Flepz0r die de VEO van vrijdag 21 september won. Ook scoren? Probeer het eens met de onderstaande foto. Plaats je stenende tekst in de reaksies en dan is het maar wachten met tijdverdrijf tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Avast, ye matey Retecoollezertjes! Arrr! Ye scurvy dogs! Het is vrijdagavond en dat betekent fokking Weekend na een hele week afzien in de Intensieve Menshouderij, ook wel kantoortuin genoemd! En dat wordt dus gofferdomme zuipen nondedju! En dat zuipen, voor zover u daar nog niet mee begonnen was, luiden we dit keer in op de daverende klanken van de piraatpratende Schotse pubrockers van Alestorm.
“We are here to drink your beer”
Op de schoorsteenmantel in het repetitielokaal van Alestorm prijkt overigens al een aantal jaren een officiële VMKK Gouden Kut, die de heren meer dan trecht hebben gewonnen voor deze kutkoffer, niet geheel toevallig ook een vrolijk dranklied. Want dat is Alestorm in een notendop: een bende dronken piraten wiens voornaamste missie in het leven bestaat uit bier drinken, schepen enteren en gewoon lekkere muziek maken voor een vrijdagavond. Yo-ho-ho! Wet me pipe!! Arrr!!
Zeer geachte dames en heren van de Staatsomroep, onlangs werd ik geattendeerd op de vacature voor TOP2000 redacteur bij de NTR. Na het lezen van de vacaturetekst werd ik helemaal hyper van enthousiasme, want de vacature is mij volledig op het lijf geschreven. Ik zal u kort uiteenzetten waarom ik uw ideale kandidaat ben.
Deze maand heb ik het een aantal keren over landspeedrecords gehad. De eerste keer over de helaas overleden Ed Shadle en zijn North American Eagle en de tweede keer over Danny Thompson en zijn Challenger 2.
Het moge duidelijk zijn dat dit soort tijdverdrijf niet geheel zonder risico’s komt. De voertuigen waarin de heren een snelheidsrecord trachten te behalen, zijn over het algemeen ontstaan door een uitermate sterk stukje huisvlijt. En dat is dus best spannend, om gruwelijk hard met een zelf gebouwde wagen over een relatief platte zoutvlakte te scheuren. En toch zijn er gelukkig nog steeds helden die dit zo af en toe proberen.
Dat deze heren dergelijke recordpogingen overigens wel enorm serieus nemen, inclusief dat stukje huisvlijt, heeft Robert Dalton met de Flashpoint Streamliner afgelopen maandag wel bewezen. Dalton was bezig met een recordpoging op de Bonneville Saltflats, toen het na vier en een kwart mijl gruwelijk mis ging. Op het moment dat hij 427 mijl per uur reed (ongeveer 687 kilometer per uur) hield zijn linker achterband er mee op, door in duizenden stukjes te exploderen.
Eindbaas!
En als zo’n gebeurtenis al spannend is terwijl je met 100 kilometer per uur in je truttenschudder (al dan niet met jarretel-aandrijving) over de rijksweg aan het snorren bent, kan je ook wel bedenken dat een voertuig al helemaal niet te houden is bij een klapband wanneer je met een gangetje van tegen de 700 kilometer per uur over een stukje zout aan het knallen bent.
En zo gebeurde het dan ook, want na de klapband vloog de Flashpoint Streamliner eerst in de lucht, waarna de onderdelen alle kanten op vlogen om vervolgens over de kop te slaan en al schuivend over de zoutvlakte tot stilstand te komen.
En nu komt het stukje serieus nemen van die huisvlijt: Robert Dalton is er dus geheel zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Nadat de Flashpoint Streamliner tot stilstand was gekomen, stapte hij er namelijk zonder problemen uit. Van de Flashpoint Streamliner zelf is helaas weinig meer over, zoals je op de foto’s kunt zien. De klapper is op deze video te zien.
Welkom lieve kijkbuiskindertjes, vandaag gaan we bezig met een nieuwe rubriek op uw retecools die zich richt op het voeren van belachelijke hoeveelheden suiker aan over de top vrolijke jongadolescenten en deze dan vervolgens filmen. Hiervoor hebben we Bas Taart weten te strikken als eerste proefkonijn.
Nu zult u zich wellicht afvragen, maar meneer Retecool, die Bas Taart is toch volstrekt niet jong, verre van adolescent en in de laatste plaats verre van over de top vrolijk? Correct. Voor deze rubriek hebben we dan ook een andere Bas Taart weten te striken, namelijk een ongezouten pinda met een gebit waar Kos met de Snor jaloers op zou zijn en een hipsterbeanie. Of hoe zo’n wollen kutmutsje ook heet.
Vandaag gaan we botercreme maken. Voor taarten. Door Bas Taart. En het heeft kneiterveel voordelen en AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA. De laatste keer dat we zulke zaaddodende vrolijkheid voor onze kiezen kregen was jaren terug met Julie-Reneede filmkabouter. Nu kunt u zich misschien afvragen, wat nu als iemand een solide metalen staaf met kracht op dat gebit raust, of iets anders dat het geluid doet stoppen. Nou, dat is dus al geprobeerd door Bas Taart zelf, die heeft samen met Emma Timmermanal geprobeerd om elkaar het zwijgen op te leggen. Echter, anders dan met het resultaat van de taarten die er, eerlijk is eerlijk, goed uitzien, is dat elkaar het zwijgen opleggen niet gelukt.