Wederom een RCLNM met het naderende Brexit drama als onderwerp, dit keer zowaar afkomstig van buiten Engeland, om meer precies te zijn een compositie van de Amerikaanse songwriter en multi-instrumentalist MC Camplight, bij de Burgelijke Stand in New Jersey beter bekend als Brian Christinzio.
Met name de video probeert parallellen te trekken tussen enerzijds de horror nachtmerrie die de Brexit stilaan dreigt te worden, en de deplorabele stand van zaken van de USA na de presidentsverkiezingen in 2016. De video wordt uiteindelijk een nachtmerrie in een nachtmerrie. Brian erkent zelf dat de song tot stand kwam tijdens een paniekaanval die hij onderging na iets te veel het nieuws gekeken te hebben op televisie.
Vroeger, toen alles beter was, had je gratis websiteleveranciers als Geocities en web-log.nl. Voor Retecool was dit een onuitputtelijke bron van vermaeck! Uren en uren spitten door intens slechte webdesing-sites van zogenaamde professionele website bouwers die hun diensten via een gratis website probeerden aan te bieden.
Denk bijvoorbeeld maar eens aan de damcomfiles, waarmee Retecool Danny Mekić regelmatig in het zonnetje zette (later heeft Danny zelfs nog geprobeerd zijn lemma geheel te herschrijven, maar al is de lemma-faker nog zo snel, onze ThE_ED achterhaalt hem wel). Retecool heeft letterlijk maanden en maanden dikke fitte gehad met Danny Damcom.
Dat was dolle pret, maar uiteindelijk heeft Danny Mekić het overigens helemaal niet zo heel slecht gedaan, want inmiddels is hij een veelgevraagde consultant als het om internetgerelateerde zaken gaat. Maar het blijft grinniken wanneer hij weer eens bij een programma van de NPO aanschuift om te vertellen hoe het nou eigenlijk allemaal zit.
Helaas droogde op een gegeven moment deze bron van oneindige online pret op. Want met de professionalisering van de Internets stopten zowel Geocities als web-log.nl, maar ook andere gratis providers er mee. Tot nu, want daar hebben we 123website.nl. Op 123website.nl kan iedereen en z’n moeder makkelijk en snel een website maken in, je raadt het al, 3 stappen. Maar dat is nog niet eens het mooiste, want dat komt nog: bij 123website.nl kan je ook de optie gastenboek aanvinken en blijkbaar staat het gastenboek standaard op ongemodereerd.
Haha, jullie raden het al; wij gaan eens een lekker stukje op bezoek bij. Want zo’n historische kans kunnen wij bij Retecool natuurlijk niet laten liggen. Uiteraard hebben wij samen met John en Willeke al wat voorwerk gedaan bij onder andere Fun Time Zeeland, waar je kunt laten weten hoe leuk het was om hun draaimolen in de fik te steken om een podium te huren. Bij Bijkerk IJs is het dan wel weer zo netjes om te zeggen dat je genoten hebt van een beker vol lekkers. Doe dat dan ook gelijk even bij Lunchroom Ter Borg. En heb je nou nog geen rijbewijs om deze zaken te bezoeken, dan kan je hier vragen hoe duur zoiets kost qua financieel geld.
Over onderweg zijn gesproken. Bij Rejoice Reizen zijn ze altijd onderweg, naar het hiernamaals dat is. Maar zolang we nog op deze aardkloot zitten, kan je aan Rejoice vragen wat zo’n bedevaart naar Bosnie-Herzegovina doet. En wanneer je dan toch op bedevaart gaat, is het wel zo ordentelijk om er puik uit te zien. Een offerte voor nieuwe nagels waarmee je de ogen van je medereizigers uit kunt krabben vraag je bij Nail Art Nicole op. Blijkt nou overigens dat je tijdens je bedevaart een menselijk offer moet brengen, dan kan je bij Sebilla Bos nauwelijks van echt te onderscheiden babylijkjes scoren.
Uiteraard zijn er nog veel, heel veel meer van dit soort geweldige gastenboeken om eens fijn een berichtje achter te laten. Mochten bovenstaande gastenboeken niet toereikend zijn in dat tijdverdrijf, dan doet een simpele zoekopdracht in Google wonderen. Wij gaan even met een zojuist geslepen kaasschaaf in een hoekje zitten automutileren.
Hier in de bunker headdesken we vermoedelijk net zo vaak als u in de kantoortuin, wanneer Donald Trump weer uitademt. Waar gewone mensen zuurstof nodig hebben om niet dood te gaan (naastwatanderedingen) draait Trump op leugens.
Problematisch echter wordt het wanneer we dan in het toestenbrod willen klimmen om een WAHARGGBL-post te tijpen. In het begin was er nog vaak een invalshoek te bedenken, tegenwoordig is het meer alsof je in de supermarkt iemand ziet lopen in alleen een roze stringetje.
“Niet de Albert Heijn om de hoek van de retecoolbunker”
Je wil gewoon wijzen. Kijk dan. Tering. Kijk! DAAR! Maar dat leest dan weer een stuk minder vlot weg als blogpost. Ga dan op twitter, als het korter moet, roept u wellicht gefrustreerd tegen uw scherm. Dat deden we en daar vonden we een verslag door Daniel Dale van het Algemeen Torontoblad, die in 60+ tweets verslag doet van de persco van Trump over het hervernieuwde NAFTA-verdrag.
Een kleine greep uit de stront, Mexico gaat dankzij dit verdrag voor de muur betalen (neuh), de VS heeft met alle landen ter wereld een negatieve handelsbalans (neuh), stuk of 5 keer journalisten beledigen (verrassend), Brett Kavanaugh was de nummer een in z’n klas bij Yale (Yale doet niet aan rankings), etc etc etc etc.
Hieronder de eerste maar klik voor de volledige draad HIERRRRR en verbaas u.
Republicans in the Rose Garden clap and cheer for Lighthizer and Kushner, two important players in the negotiations, as they walk in before Trump's speech.
Shaniqua had nog geluk gehad wat betreft de beschikbare donor.
Vandaag een iets minder groot applaus voor Skyclad, maar niet minder gemeend, want hij wint met ruime marge de VEO van maandag 1 oktober. Wil je ook zo’n applaus, wil je ook scoren? Probeer het gewoon eens met de onderstaande foto, wie weet lukt het deze keer wel, kijk maar en anders niet toch. Plaats je stenende tekst in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Drie weken geleden waren onze favoriete neo-punkers uit Bristol hier ook al te gast, dus is dat nou niet een beetje overdreven om er nu alweer aandacht aan te schenken? Hoor ik u alweer zeiken….
Driewerf nee, lieve Retecoollezertjes! Want afgelopen weekend speelde IDLES live in het programma Later… With Jools Holland, en wij hebben er in de redactiebunker ademloos naar zitten kijken. Wat een weergaloos, bloedstollend optreden! Mindblowing! Sommigen maakten zelfs de vergelijking met Iggy Pop en de beroemde palmboom sloopact in TopPop. Of met Jimi Hendrix z’n pyromanen-act op Monterey. Hier wordt geschiedenis geschreven. Een muzikale mijlpaal van jewelste.
De Lamborghini Espada was destijds, voor de Countach en vervolgens Volkswagen het roer overnam bij de Italiaanse supercar bouwer, één van de best verkochte Lamborghini’s. Met 1224 exemplaren in tien jaar nog steeds geen enorme cijfers. Maar voor een vrij lelijk model, dat ook nog eens de duurste Lamborghini verkrijgbaar was, eigenlijk best prima.
Want zeg nou zelf, met een rare kont die vanaf de b-stijl alle kanten op gaat en vier zitplaatsen kan je het niet echt een begeerlijke supercar noemen. De prestaties waren overigens wel meer dan in orde, want met een V12 die minimaal 350pk produceerde, wilde de Espada best vooruit. Inmiddels lachen we een klein beetje om dergelijke cijfers, want een beetje hot hatch doet het met twee vingers in de neus, maar in de jaren zestig en begin jaren zeventig was een top van 245 kilometer per uur en van nul naar honderd in 5,9 seconden enorm vlot.
Maar dan blijft dat wonderlijke uiterlijk. Dat vonden de heren van CHD Edition uit Frankrijk blijkbaar ook. Het gevolg is dat ze een Lamborghini Espada een extreem enthousiaste restomod hebben gegeven, want in bijna niets meer lijkt de Lamborghini Espada CHD Edition op de donorauto. Het enige wat je nog herkent zijn de koplampen en voor de echte petrolheads ook de motor. Maar daar houdt het wel mee op, want het apparaat is een onwaarschijnlijk brute hot rod geworden, die dankzij zijn extreme styling toch wel weer herkenbaar is als Lamborghini.
Overigens blijft het hier waarschijnlijk niet bij, want wanneer we de site mogen geloven kunnen we rekenen op omgebouwde Rolls Royces, Deloreans, Hummers en nog veel meer bruut materiaal. Tot die tijd moeten we het even doen met de Pure Neo Lamborghini Espada CHD Edition.
Echt brekend nieuws is het natuurlijk niet meer, maar sinds vandaag weten we de details over de wedergeboorte van het roemruchte KINK FM, de alternatieve rock zender die na 16 jaar uitzenden in 2011 stopte. In 2015 kocht oud mede-oprichter Jan Hoogensteijn al de rechten op de naam KINK FM uit de Veronica erfenis, en afgelopen augustus kondigde Kink FM de terugkomst al aan via dit bericht op Facebook.
Vanochtend in de NRC al een tipje van de sluier: Kink FM gaat per 1 februari weer uitzenden, overigens onder de naam KINK, en ex-3FM DJ Michiel Veenstra wordt de programmaleider èn de morningshow DJ. Wat ook al een tijdje bekend was is dat deze doorstart gefinancieerd wordt met privégeld van oud-Mojo-directeur Leon Ramakers. Het ligt voor de hand dat de banden tussen Mojo en het nieuwe KINK innig zullen zijn, licht Veenstra toe: “Een radiozender voor alternatieve muziek is een geschikt promotiekanaal voor de festivals en concerten. Zeker nu 3FM en Radio 2 sinds een paar maanden geen concerten meer mogen promoten van het Commissariaat voor de Media. Het was me al jaren een doorn in het oor dat er geen station meer bestond zoals Kink FM”, licht Veenstra toe. “Er is in het huidige radiolandschap geen serieus vast honk voor liefhebbers van alternatieve popmuziek. De tijd is rijp voor een eigentijds platform waar deze muziek 24 uur per dag te horen is op zowel live radio als via on demand streamingdiensten en podcasts. Bij het nieuwe KINK komen muziek en tech samen en het is een grote eer dat ik deze legendarische radionaam mede nieuw leven mag inblazen”. Meer DJ’s worden de komende weken bekend gemaakt, maar een blik op de Spotify lijstjes van KINK biedt een inside look wie we kunnen verwachten. Hopelijk daarbij de zwaar heersende Maartje Jansma! Jan Hoogesteijn zegt in NRC Handelsblad te hopen op een marktaandeel van 3 a 4 procent. “Maar ik stel me bescheiden op. Het wordt geen gemakkelijke wedstrijd. We zijn blij als we snel uit de kosten komen.”
Nadat Shaniqua een pot kokende thee over zich heen had gekregen, was er helaas alleen nog maar donorhuid van een cliniclown beschikbaar.
Allemaal een groot applaus voor ondergetekende, want ik win de VEO van zaterdag 29 september. Nu zeggen jullie natuurlijk, ja maar Tox laat zichzelf nooit winnen. En inderdaad. Maar het is hier godverdomme geen Democratie! Maar goed, wil je ook scoren? Probeer het gewoon eens met de onderstaande foto, wie weet lukt het deze keer wel, kijk maar en anders niet toch. Plaats je stenende tekst in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
We zouden beter moeten weten na de nattekrantennoodles van gisteren van de Lidl, maar we zijn naast strontkoppig ook (behalve Meneer van Dale, die kwalificeert helaas nog nietom Aldivoedsel te mogen eten) gecommitteerd om voor het Vretecool-feuilleton steeds opnieuw de fout in te gaan.
We zijn dus weer bij de Lidl geweest, want de prosecco was in de aanbieding en de voorraad was bijna op in de bunker. En het is nog net Alpenfest tot en met vandaag.
“Alpenhangjongeren. Niet de Lidl bij ons om de hoek.”
We konden dus voor een prikkie de bunkervoorraad Schwarzwälder Schinken aanvullen en daarnaast was er, zoals u reeds aan de topica kon zien, ketchup currywurst, met extra currypoeder en een houten vorkje.
“Doe maar wat, of niet, kijk maar.”
De achterkant bleek in het Gyros en het HongaarsKoreatisch Kroatisch te zijn, dus we hebben gewoon gegokt op “hoekje opentrekken en 2 minuten nuken”. Het klonk wel een beetje raar, knisperend tijdens het nuken, maar wellicht is dat omdat we het houten vorkje en de currypoeder in de bodem hadden laten zitten.
“Of je worst lust”
“Maar, meneer retecool, er was toch ook extra currypoeder en een houten vorkje extragratis bijgeleverd?” Correct, dat zeiden we al, die hadden ze in de bodem verstopt.
Zoek, zoek, vindaloo!
Handig lipje aan het currypoederzakje, het evenredig verdelen van de curry over de dampende worst is nog wel een beetje lastig, er belandt toch nog een beetje naast het bakje, maar maximaal half puntje aftrek.
Und jetzt ganz untergespritzt mit Curry und Currypulver
En dan de grote vraag: is het te beuken? Nou, dit is een prima revanche van de Lidl voor die culinaire mensenrechtenschending van gisteren, dit is namelijk prima te nassen. Ja, het is wat aan de zoute kant, maar smaakvol, er zit curry in, er is genoeg currypoeder wat het nog lekkerder maakt, de saus zelf is alleen ietwat aan de zoete kant.
“Opperdepop”
De worst is niet van het topniveau “hemarookworst”, maar lijkt zeker niet op de zompige worstfantasie die Jong Food in hun erwtensoep verwerken. We gaan dus zo na de F1 nog even terug om de voorraad op te kopen. Ideaal na-het-zuipenvoer.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Het gerucht gaat dat Japanse mannen last hebben van een kleintje. Je zou er dan dus ook vanuit kunnen gaan dat ze het één en ander te compenseren hebben. De 20 jarige Japanse student Mozu echter niet, hij heeft dat kleine zelfs gecultiveerd.
Mozu maakt namelijk briljant mooie miniaturen van alledaagse zaken als een werkkamer, een winkel, een trappenhuis, of een vuilstortplaats. Dat doet Mozu met zo’n onwaarschijnlijk oog voor detail dat de miniaturen die hij maakt niet van echt te onderscheiden zijn. In de foto’s die hij maakt plaatst hij dan ook vaak nog iets van een hand of een vinger, zodat je ziet dat het werkelijk om een miniatuur gaat. Weinig te compenseren dus, die Mozu.
Mocht je zelf overigens ook aan de slag willen gaan met dit soort miniaturen, dan heeft Mozu een boek geschreven waarin hij haarfijn uitlegt hoe je zoiets zelf bouwt. Kan je gelijk je Japans wat bijspijkeren, want helaas is er geen vertaling beschikbaar.
Het is druk deze week op het makkelijk en snel front, de vretecools rollen er achter elkaar uit. Vaak in de vorm van diarree helaas. Vandaag hebben we weer wat voor u geprobeerd, van de Lidl, Thai Noodles met satehsaus.
Tijdens het boodschappen doen kwamen we ze tegen, in de aanbieding nog wel, dus makkelijk, snel EN goedkoop, dat MOET wel heersen. Thuis dus even de inhoud bekeken maar daar werden we niet veel wijzer van.
“Er zit volgens mij gyros in”
Dus dan maar de bereidingswijze opgezocht en die lijkt wel zo stuitend simpel, zo fröbelt iedere mongool nog wel een warme kledder voer in elkaar.
Dat is even kneitersimpel, alleen het voer bestaat klaarblijkelijk gezien de logo’s rechts vooral uit plastic.
Overigens is Vitasia het huismerk van de Lidl voor (je raadde het al) Aziatische producten. Nou, sticker van de klepjes gehaald, zakjes eruit gehaald en dan ziet het er dus als volgt uit. Links de noodles, rechts de sateh.
Vervolgens een stukje knippen en plakken en toen zag het er zo uit:
Vreemde is dat de noodles soort van vormvast uit de verpakking komen, dus die moet je dan, net als een millennial z’n hoop voor de toekomst, even breken. En daar krijg je in het geval van de noodles echt eng vieze handen door. Plakkerig vet, twee keer handen wassen vet zegmaar. Bovenal is het raar dat de noodles naar nat papier ruiken. Fluks de saus er opgeplettert en het aroma kom je tegemoet, want ja hoor, daar istie weer, de geur van tomatensoep! Klepjes netjes dicht, in de magnetron en 2 minuten wachten.
“Naar goed vretecoolgebruik, inclusief hulptroepen”
Ondertussen de hulptroepen klaargezet, een lekkere frisse witte, een heerlijke pittige rode en, de serveersuggestie braaf volgend, stokjes. De foto voor en na zagen hetzelfde eruit, de geur was wel anders. Het natte papier was weg, de tomatensoep overheerste en in de verte zat een pinda. Zegmaar in-het-winkelcentrum-verderop-verte. Het rondroeren van de noodles en de saus klonk nog wel het meeste alsof je een kaplaars in de zompige modder duwt en dan iedere keer voor 2 seconden probeert met laars en al weer eruit te komen.
Eet wel je bordje leeg, want er zijn kindjes in Afrika die het koud hebben. Ofzo.
Oordeel? Niet lekker. Nog steeds klef, vettig, smaak van de saus had in de verste verte niets met sateh te maken, er zat tot overmaat van ramp geen vleesch in, terwijl een paar stukjes rubberen kipfilet echt niet hadden misstaan om deze ramp tot bijbelse proporties te vergroten. Zelfs met sriracha was het nog steeds niet te doen. Nee, dit is geen aanrader. Zelfs niet als je na een avond bieren thuiskomt. Tenzij je graag wil nekken en het lukt nog niet.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Santiago Sierra maakte in 2008 de installatie Los Penetrados, die bij de Helga de Alvear gallery in Madrid te zien is geweest in foto en bewegend beeld.
“Maar ome Reet, wat is die “Los Penetrados” installatie dan precies?” Hoor ik jullie in koor vragen. Tja, de naam al een klein beetje een weggevertje. Toen ik de naam van deze te typen post door de bunker heen schreeuwde, riep Flepz0r al direct: “dat klinkt als een artineukfilm”. En inderdaad, dat klinkt niet alleen als een artineukfilm, het is ook een artineukfilm.
Zo zien we in een grote hal met twee spiegels tien kleedjes liggen, waar ombeurten geneukt wordt. Eerst blanke witte mannen die witte vrouwen van achteren nemen, dan zien we verschillende kleurtjes mannen die andere verschillende kleurtjes mannen van achteren nemen, vervolgens zien we witte mannen die zwarte vrouwen van achteren nemen, waarna witte mannen zwarte mannen weer in de poepert nemen. Hierna nemen zwarte mannen zwarte vrouwen van achteren, dan weer witte vrouwen die door zwarte mannen te grazen worden genomen, om af te sluiten met witte mannen die door zwarte mannen geanalyseerd worden.
Maar is het kunst vragen wij ons af? Tja, bovenstaande is te zien geweest bij de Helga de Alvear gallery, toch niet de eerste de beste in de kunstwereld. Maar op de één of andere manier doet het me vrij weinig, ondanks dat er toch een aardig stukje arty bollocks aan te pas is gekomen. Sterker nog, ik krijg er niet eens een twijfelstijve van. Uiteraard is dat geen must als het om kunst gaat, maar bij een artineukfilm is dat toch wel een prettige bijkomstigheid. Nu ja, dan rest ons eigenlijk nog de vraag: hoe laat begint het neuken? Nou, nu: