Lijvige stukken over ingewikkelde restaurants met dito vreetknagen zijn niet helemaal het ding op de Retecool redactie.
Wij knagen liever zelf dan dat we het door iemand anders laten doen die daar dan een eikelig stukje over gaat schrijven. Denk aan een man die naar Volkskrant ruikt die in een oude gymnastiekzaal dingen van “een verrassende fusie tussen Brinta, lever en schorseneren” zit te vinden. Dat werk. Moet je niet al te veel mee in aanraking komen als je van eten houdt. Eten moet je doen. Maar af en toe valt er in recensie-land zowaar iets te lachen. Neem nu Jay Rayner die restaurant Le Cinq in Parijs (3 sterren, niet de minste zou je denken) bij de enkels afzaagt omdat het knagen daar niet te hachelen is.
The dining room, deep in the hotel, is a broad space of high ceilings and coving, with thick carpets to muffle the screams. It is decorated in various shades of taupe, biscuit and fuck you.
This one pops in our mouth to release stale air with a tinge of ginger. My companion winces. “It’s like eating a condom that’s been left lying about in a dusty greengrocer’s,” she says.
It is mostly black, like nightmares, and sticky, like the floor at a teenager’s party.
Als je in Parijs bent en je hebt zin om Heel Veel Geld stuk te gooien aan enorm slecht vreten dan is Le Cinq de plek om te zijn. Het is schokkend en de foto’s die Rayner nam tijdens zijn strafexpeditie (hij omschreef het zelf als iemand die foto’s aan het nemen was van een plaats delict) liegen er niet om. De complete recensie staat hier met extra hardoplachen garantie.
Jan, Jans en de Kinderen
