Vorige week hebben terroristen van Al-Shabaab 147 mensen vermoord op de Universiteit van Garissa. Als men geen islamvers uit het hoofd kon opzeggen werd dat hoofd getrakteerd op een kogel of een vlijm scherp mes. Dat hebben dus bijna 150 mensen met de dood moeten bekopen, puur en alleen omdat ze in de ogen van een stelletje geflipte haatbaarden geen moslim waren. Bij dergelijke cijfers valt de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo eigenlijk in het niet. In Kenia zijn twaalf keer meer doden gevallen en volgens sommigen ook een stuk onschuldiger. Nu is dat totale bullshit, maar toch. Wat me vooral opvalt, is dat de aanslag in Kenia wel de dagbladen heeft gehaald, maar dat er wereldwijd geen gigantische betogingen zijn georganiseerd om te protesteren voor godsdienstvrijheid, zelfs niet in Kenia. Daar zijn vandaag een paar honderd studenten de straat op gegaan, terwijl slechts 10% van de Kenianen moslim is. Ook heeft niet mijn halve Facebook en Twitter timeline een icoontje als profielfoto geplaatst met daarop Je Suis Garissa (Of Mimi Ni Garissa, om het in het Swahili te doen) ingesteld. Er zijn geen avondvullende uitzendingen geweest met serieus kijkende NOS correspondenten en ook Jaap van Deurzen hebben we geen hemeltergend domme vragen horen stellen. En de burgemeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb, heeft geen oscar-winnende speech gehouden waarin hij zegt dat Al-Shabaab moet oprotten naar Somalië. Hoe kan het toch dat Afrika blijkbaar minder belangrijk is, terwijl het daar momenteel toch echt gruwelijk verkeerd gaat. Hoe kan het dat de halve wereld over de zeik is na een aanslag in Parijs, terwijl een veel grotere aanslag in een behoorlijk modern land als Kenia met moeite de voorpagina van de krant haalt.