Vliegtuigvoedsel, dat is een soort gecomprimeerde haat met veel zout erop. Want je proeft op hoogte minder goed. U las van mijn redactieconfrère reeds een review van een boterham kaas van demense van KLM Catering Services.
Nu blijken demense die daar werken dat met liefde en passie te doen, of althans in het geval van voorliggende casus al 24 jaar lang. De dame in kwestie fröbelt al die tijd voedsel voor in de kist in elkaar vanuit meerder functies. Vanwege wat beroerde functioneringsrapportages is ze van shiftleider naar flowmanager overgezet, een positie lager. Daar ging alles weer dikke prima, tot een der collegae op de werkvloer haar vroeg “is dit vlees of vis”. Nu kunnen we zonder problemen dus betogen dat de boel volstrekt niet te rammen is als je dat soort zaken niet met uit je doppen kijken kunt verifieren, maar affijn, de medewerkster legt een stukje in d’r mond, duidt de oorsprong en het “voedselproces” kan verder.
Maar daar gaat de werkgever even vol op het (juridische) orgel, want ze heeft zich een zaak onrechtmatig toegeeigend. En dat is volgens de regels grond voor ontslag op staande voet. Niet onlogisch dat daar scherp naar wordt gekeken, want zo wordt de “morgen over de datum” steak in de supermarkt door een slinkse medewerker merchandiser achter in het schap gelegd en niet verkocht en mag zo gratis mee naar huis. Vandaar dat veel werknemers er geen ruimte in laten, het mag gewoon niet.
Dat definieert de conimexdivisie van KLM als volgt:
Een eventuele “lage” waarde van een toegeëigende zaak doet er niet toe. Het wegvallen van het vertrouwen in elkaar is dé reden waarom KCS op staande voet ontslaat.
Meestal wordt spoedig duidelijk of er sprake is van onrechtmatige toe-eigening. Een aantal voorbeelden zijn: een pallet Coca Cola dat ’s nachts in de verkeerde richting langs de slagboom gaat, het tillen van een doos whisky over het hek van Airside naar Landside, het blikje tonic, bestemd voor een van onze klanten, dat hier wordt opengemaakt om het op te drinken, de banaan, het rolletje pepermunt of het paaseitje in een mandje op een trolley in het vliegtuig dat wordt opgegeten tijdens het lossen van het vliegtuig. Deze producten hebben weinig waarde. Toch erkent de rechter dat er sprake is van onrechtmatige toe-eigening waarop ontslag op staande voet gegeven mag worden.
De medewerkster (terecht) volledig over de bucket, want ze moet haar werk doen en heeft alleen gecontroleerd of het inderdaad vis of vlees was en deze situatie was niet waar die regel voor ingesteld is. En de rechtbank is het (uitgebreid) gemotiveerd met haar eens. Lezenswaardige uitspraak.
Hmmm, vaker proeven zou de kwaliteit wel eens ten goede kunnen komen als ik het zo hoor… (En in welke zichzelf respecterende keuken wordt niet geproefd ter bewaking van de kwaliteit!?)
OK, Bij KCS is al een tijdje een dame in dienst die men liever kwijt dan rijk was. Jatten is reden voor ontslag op staande voet en dus werd een argeloos proefje vlees of vis full retard opgeschaald tot enorme proporties.
Gelukkig prikt de rechter er doorheen en leeft iedereen nog lang en gelukkig.
De dame heeft wat geld en KCS is van haar af.
Dan kun je wel dom gaan zitten minnen, maar in feite komt het hier wel op neer. Sommige bedrijven willen per se van iemand af.
Je kunt (gelukkig) niet zomaar zeggen: rot maar op.
Maar op deze manier lukt het ook. Je verliest weliswaar de zaak, maar er is een onwerkbare situatie ontstaan en de arbeidsovereenkomst wordt toch verbroken. Kost iets aan geld, maar voor grotere bedrijven is dat niet eens een issue.
Voor de werknemer kan het wel extreme gevolgen hebben. Sommigen komen nooit meer aan de bak; zeker als uitkomt dat je vorige contract met ruzie is ontbonden. Ook al kon je er echt niets aan doen en werd je in het gelijk gesteld, nieuwe werkgevers nemen liever niet het risico een lastpak in huis te halen.
Ik heb niet gemind, maar begrijp die min wel. Je hebt het stuk niet uitgelezen. Het einde is dat mevrouw (voorlopig) alleen haar achterstallig loon krijgt en dat KCS haar gewoon in dienst moet houden. Dus mevrouw krijgt alleen het geld waar ze gewoon recht op had (heeft in de tussentijd op de pof moeten leven).
Als KCS zegt bekijk het maar, ja dan kan het hun €50.000 kosten. Of mevrouw daar gelukkig van wordt weet ik niet, dat is immers maar ongeveer anderhalf jaar loon. En dan sta je daar, 55 jaar, nog 12 jaar te gaan naar je AOW en (ongetwijfeld niet al te florisante rest van je) pensioen, met een arbeidsconflonflictverleden, wie gaat je nog aannemen?
OK, ik had begrepen dat ze niet meer in dienst was (fout gelezen, of zo)
Dat ze er weer aan het werk is lijkt me eigenlijk onwaarschijnlijk. Ik heb dat in vergelijkbare gevallen nog nooit zien gebeuren.
Semi on topic, lijkt me dit ook wel een interessante rechtszaak te gaan worden (of anders toch minstens een heel erg goede reden om weer eens een MinJus de laan uit te sturen).