Stel, je bent vandaag jarig. Joepie! “Van harte gefeliciteerd.” zegt men dan. Dat klinkt eigenlijk al behoorlijk formeel, maar daarna wordt er voor je gezongen en volgt ’s lands aller-aller-allerdebielste tekst, en ja, we rekenen alles van Blöf mee. Die wazige verjaardagstekst wordt desondanks toch dagelijks gekweeld voor alle jarigen. Let op!

Errrrrr….

Daar begint het me. Iemand die “Errrrr…” inzet om aan de andere aanwezigen duidelijk te maken dat er twee liedjes gezongen moeten worden. Als de mensies lekker spontaan zijn, vallen ze in, zijn het stoïcijntjes, ontstaat er een ongemakkelijk moment: zingen? Egnie. Meestal doet men echter gelukkig enthousiast mee. Jij, als jarige, zit dan 55 seconden (Er is getimed!) awkward om je heen te kijken, want er is geen andere manier om hiermee om te gaan. Je mag namelijk niet meezingen! Stom, eigenlijk.

…isser één jarig, hoera, hoera

Hoezo één? Miljoenen zijn er vandaag jarig. Soms zijn er zelfs twee op dezelfde dag jarig, die koekenbakkers, dat is al helemaal onhandig. Maar dan het woord: ‘hoera’. Volgens mij wordt dit woord alléén in deze twee liedjes gebruikt. Ja, of ironisch. Iets van: “We gaan weer rollade eten met kerst. Hoera.”

Nu volgt de tekst: “dat kun je wel zien; dat ben jij.” Grappig genoeg kun je dat meestal juist helemáál niet zien! Tenzij de jarige als enige zo’n feesthoedje op heeft of zo, maar hoe vaak gebeurt dat. Eh, nooit. Je ziet het vooral omdat ie als enige niet meezingt.
En nou wordt ’t helemaal jaren vijftig met de zin: “Dat vinden wij allen zo prettig, jaja, en daarom zingen wij blij.” Allen… Wie zegt dit nou nog anno 2016 in het dagelijks leven. Wanneer gebruik je eigenlijk het woord ‘prettig’ nog? Prettig gestoord en prettige feestdagen, maar dat was ’t wel. Hoe vaker je ‘prettig’ zegt, hoe stommer het klinkt.

Zij leve lang, hoera, hoera

Of ‘hij’, dat hangt van de jarige af. Dit zinnetje moet vreemd genoeg drie keer herhaald worden, alsof het feestvarken dán pas begrijpt dat ’t wél de bedoeling is dat ie lang zal moeten leven. Or else! ‘Lang’ is natuurlijk subjectief. Ooit was 52 jaar lang, nu kun je er 40 jaar bij optellen voor ’t ‘lang’ genoemd mag worden. 75 is overigens wel het minimum!

Langzalzeleven

In de categorie onbegrijpelijke teksten volgt nu het tweede liedje. Je kúnt de eerste weglaten, maar dan duurt het zingen maar 16 seconden, of 25 inclusief ‘hieperdepiep’. (Er is getimed!) Maar ‘langzalzeleven’ dus. A: Dat weet je helemaal niet, en B: Dat had je net óók al gezongen. Hoe duidelijk wil je het maken? En nu komt het meest weirde stukje van alles, namelijk: “In de gloria.” Wat, in de naam van OGL, is ‘de gloria’? Google weet meer. Jaja. Maar natuurlijk. -_-

Hieperdepiep

Hoera, hoera, hoera! Je moet drie keer hoera roepen en dan eigenlijk beide handen in de lucht gooien. Waarom we dit doen? Joost mag ’t weten. Of iemand anders, want ik weet ’t ook niet. Soms is er een die-hard die nú nog begint met: “Hij leve hoog, hij. le-ve. hoog.” of “Oh, wat zijn we heden blij.” Hallo, jaren 20. Die grapjas wordt dan door dwingende blikken gesilenced, want één minuut van deze muzikale awkwardness is echt al ruimmmm voldoende.

Heppie beursdee toe joe

De Engelse variant is dan eigenlijk een heel stuk makkelijker, neutraler én moderner, al weet niet iedereen het zinnetje goed uit te spreken. Gelukkig is ‘goed’ ook subjectief en wat boeit ’t ook, want jarig. Persoonlijk zou ik als jarige de voorkeur geven aan driemaal ‘Heppie beursdee toe joe’, met ergens nog een ‘dear Terra’ (pech voor iedereen met drie of meer lettergrepen in de voornaam) er tussen. Dat is maar 14 (!) seconden, er is getimed, en je hoeft je handen niet in de lucht te gooien!
Enfin, het zingen is klaar; tijd voor taart en cadeautjes. Fijne verjaardag!