De boodschap die de RCLNM van vandaag uitdraagt is duidelijk: liever nog toert The Nude Party rond in een oud gammel bestelbusje dan dat ze een kantoorbaan nemen met verplicht pak en stropdas. Ondanks alle goedbedoelde adviezen om een andere keuze te maken.
Prima instelling natuurlijk voor een beginnend psych-folk bandje, dat onlangs haar debuutalbum lanceerde. Een ijzersterk, vrolijk en energiek album, dat doet vermoeden dat dat kantoorbaantje nog wel even op zich zal laten wachten. De originaliteitsprijs zullen we er wel niet mee winnen, maar gofferdomme wat klinken ze lekker aanstekelijk! Je krijgt gelijk zin om ze live te zien, want met die Party uit de bandnaam schijnt het wel goed te zitten. Intussen toert de band inderdaad als een dolle in datzelfde bestelbusje, maar helaas nog niet in Europa.
Zo, je kunt het Internet wel weer afsluiten voor vandaag, want het bizarre nieuws van de dag is relatief vroeg vandaag: GTA in Lyon. Een man ramt met zijn auto de terminal van Lyon Airport binnen en rijdt door tot op de startbaan.
Daar lijkt hij op een gegeven moment met zijn auto te crashen, waarna hij zijn vluchtpoging (?) te voet vervolgt. De beelden van dit bizarre gebeuren, gefilmd door een passagier van een vliegtuig dat klaarstond om te vertrekken, laten een ontzettend chaotisch beeld zien op de startbaan en het gras er naast.
Zo bizar, dat we voor de duidelijkheid, en de betere plaatsing van dit nieuws, er een Benny Hill muziekje achter hebben gezet via de Benny Hilli THIS website (sowieso een ontzettend bruikbare website voor van alles en nog wat, links graag in de reacties). Er zijn overigens geen gewonden gevallen bij deze bizarre actie. Wat een wonder mag heten, want de man in kwestie is letterlijk dwars door de aankomsthal richting de startbaan gereden. Hieronder de originele video en hier dus de Benny Hill versie.
Oh boy, dit gaat spannend worden. Luis in de pels van vrijwel alle Nederlandse banken, Pieter Lakeman, wil dat het Openbaar Ministerie ING-topman Ralph Hamers gaat vervolgen.
Lakeman vindt het onbegrijpelijk dat het Openbaar Ministerie Hamers vrijuit laat gaan na het betalen van een “schikking” van 775 miljoen euro wegens hulp aan meerdere cliënten om honderden miljoenen euro’s wit te wassen. Om het Openbaar Ministerie alsnog tot vervolgen van de ING-topman over te laten gaan, is Lakeman met zijn Stichting Onderzoek Bedrijfs Informatie een artikel 12 procedure opgestart (officieel een artikel 12 Sv-procedure). Met deze procedure kan een direct belanghebbende zich bij het gerechtshof beklagen dat er niet tot strafvervolging is overgegaan. Die direct belanghebbende hoeft overigens niet zelf aangifte gedaan te hebben.
Geheel kansloos is zo’n procedure trouwens niet, want er is meerdere malen succesvol gebruik gemaakt van zo’n artikel 12 Sv-procedure. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de processen tegen Geert Wilders, Vereniging Martijn of Joris Demmink. De reden voor Lakeman om het OM tot vervolging te dwingen is omdat hij in het niet vervolgen nogal wat maatschappelijke onrust voorziet:
een gevaarlijke verstoring van het maatschappelijk leven, het publieke debat en het financiële stelsel
En niet geheel onterecht. De ING is keer op keer gewaarschuwd over de gang van zaken bij deze cliënten, maar er is vervolgens helemaal niets mee gedaan. En zo zegt Lakeman ook weer terecht:
Je denkt toch niet dat als nota bene de Europese Centrale Bank en De Nederlandsche Bank herhaaldelijk hun zorgen uitspreken, dat in een mail aan de koffiejuffrouw gebeurt? Zulke zaken worden op het hoogste niveau gedeeld dus daar heeft Hamers van geweten.
Wanneer er niet vervolgd wordt, geeft dat volgens Lakeman een vrijbrief aan andere bestuurders van banken om zich met dergelijke louche praktijken bezig te houden. En aangezien Lakeman nogal een bijtertje is, zo heeft hij de ondergang van de DSB in gang gezet, zie ik best kans voor zijn artikel 12 Sv-procedure. Lees hier de brief (pdf-alert) die Lakeman aan het Gerechtshof Amsterdam heeft gestuurd. Wordt dus vervolgd.
Ik breng een offer van aanbidding
aan mijn Heer
Aan U alleen geef ik
de allerhoogste eer
U wil ik prijzen
want mijn loflied komt U toe
Heer Reet mijn aanbidding is voor U
Lofliederen galmen door de bunker want Onze Grote Leider Reet wint de VEO van zaterdag 8 september. Jij won niet? Faal! Probeer het anders met onderstaande foto, geef je bloot in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Het meest plussige onderschrift doet meestal een winnaar aanwijzen. Meer grijnshumor vind je op ons Reetboek, duim dat of anders twiet je ons maar de moeder.
Journaliste Charlotte Bouwman zat ongeveer een uur geleden klaar in een kist van Transavia om van Eindhoven naar Tel Aviv te vliegen. Wellicht om daar te genieten van een welverdiende vakantie, maar dat doet in dit geval niet ter zake.
De piloot van dienst was blijkbaar al een tijdje wakker, of had net even wat teveel espresso’s gedronken. Want toen Charlotte namelijk eenmaal op haar stoel zat, kregen de passagiers in het vliegtuig de complimenten van de piloot dat het iedereen weer was gelukt om zich door de security heen te moffelen, waarna de beste man een zeer uitgebreide spreekbeurt houdt over de geschiedenis van kruistochten (de voorbereiding is zo goed als zeker geheel via wikipedia gedaan). Via de intercom wel te verstaan.
Piloot complimenteert ons dat we ons door de security hebben heengemoffeld – letterlijk – en houdt een spreekbeurt over kruistochten! Gezellig pic.twitter.com/I94U7ecAhW
— Charlotte Bouwman – de Nederlandse GGZ patiënt (@charlotbouwman) September 10, 2018
Je moet het de VVD nageven, het is bijna een gave hoe deze partij de ene idioot na de ander op het pluche weet te krijgen. Nadat Han ten Broeke met zijn nog nadruppende staart het veld had geruimd, was daar Thierry Aartsen.
Nomen est omen, en ja ook deze Thierry mag graag rare klanken maken van zijn ontsnappende gassen. Soms vormen deze klanken woorden. Als de woorden zinnen dreigen te worden dan is Thierry zo blij dat ie ze gelijk op de Twitters deelt.
Conclusie: ofwel de VVD screent hun kandidaten niet, ofwel kunnen ze gewoon niet beter krijgen dan deze totaalmongool. Welkom Thierry, dat je ons het volk maar goed mag vertegenwoordigen.
De laatste jaren is er op Netflix de ene na de andere serie verschenen over het reilen en zeilen van aan drugshandel gerelateerde heerschappen en organisaties. Denk aan Narcos, Queen of the South, El Chapo, het fel realistische Dope, maar ook de klassieker Breaking Bad. Alleen spelen deze series zich allemaal af aan de overkant van de grote plas.
De Spaanse Netflixserie Fariña speelt zich echter af in het Galicië van de jaren zeventig en jaren tachtig. Dankzij tientallen jaren onder het juk van Franco geleefd te hebben is Spanje straatarm en zeker Galicië heeft op economisch gebied harde klappen gehad. Veel vissers kunnen met hun werkzaamheden niet meer voorzien in de dagelijkse behoeften en vergrijpen zich aan de illegale import van tabak en sigaretten. Geografisch gezien is Galicië namelijk een waar paradijs voor smokkelaars. De diepe rÃa’s, een soort fjorden (qua uiterlijk), zorgen er voor dat de smokkelaars vrijwel ongrijpbaar waren voor de douane en de politie. Daarbij werd het door de overheid ook oogluikend toegestaan. Belasting innen is immers nooit de sterkte kant geweest van de Spaanse overheid en zo zwaar was het vergrijp nou ook weer niet.
De hoofdrolspeler van Fariña is Sito Miñanco, gespeeld door Javier Rey, ook wel bekend van de serie Velvet. Miñanco gaat aan de slag voor de oude smokkelbaas Terito die op een strakke manier de smokkel van tabak en sigaretten in het meest Noord-Westelijke deel van Spanje regelt. Iedereen die meedoet krijgt een deel van de inkomsten en Terito zorgt er vervolgens ook voor dat alles redelijk onder de radar blijft, waardoor de heren op een weinig risicovolle manier hun salaris kunnen aanvullen.
Miñanco klimt snel op, maar wil ook meer, veel meer. Hij realiseert zich dat dit niet gaat lukken met het smokkelen van tabak. Na een kort verblijf in de gevangenis, waar hij een aantal Colombianen ontmoet, zoekt zijn heil aan de overkant van de plas in Panama, waar hij zijn toekomstige vrouw ontmoet en de rechterhand van Pablo Escobar. Samen gaan ze, zonder toestemming van Terito, Cocaïne smokkelen, terwijl de smokkel van sigaretten als dekmantel wordt gebruik. Terito is namelijk faliekant tegen het smokkelen van drugs, zowel soft- als harddrugs.
Door de enorme hoeveelheden geld die Miñanco hiermee binnensleept, krijgt hij het ook voor elkaar een groot gedeelte van de Terito gang voor hem te laten werken, maar het gevolg is ook dat hij de volle aandacht van de Spaanse justitie krijgt. Die zien namelijk nogal wat patronen veranderen. Probleem is echter dat de Miñanco gang zo enorm veel geld heeft, dat het vrij makkelijk is om rechters en de plaatselijke officier van justitie om te kopen, waardoor hij ongrijpbaar lijkt.
Gaat Miñanco het redden? Of trekt justie uiteindelijk aan het langste eind? Netflix heeft er tien afleveringen van een uur voor nodig om dit te vertellen, zonder dat het een moment langdradig wordt of gaat vervelen. En ga er maar van uit dat er een vervolg op Fariña gaat komen, want de serie is namelijk gebaseerd op het non-fictie boek Fariña van de Spaanse journalist Nacho Carretero. Sterker nog, Justitie maakt momenteel nog steeds jacht op enkele kopstukken, waaronder Sito Miñanco zelf (ja, dit is een spoiler en toch ook weer niet), uit het boek en dus de serie.
De serie is niet te vergelijken met de eerder genoemde drugsgerelateerde series die op Netflix te zien zijn. Niet alleen verloopt het verhaal veel rustiger, de manier van filmen doet met de lensflares wat denken aan het werk van Koning Lens Flare J.J. Abrams, en dat werkt wonderbaarlijk goed. Maar ook de locaties in de jaren zeventig en tachtig van Galicië zijn onvoorstelbaar mooi in beeld gebracht. Fariña op een middagje naar binnen bingen is wellicht wat enthousiast, want het is een zit van ruim tien uur. Maar trek er gerust een weekendje voor uit, want dit is wat mij betreft de beste serie van 2018.
Het is inmiddels alweer even geleden dat ondergetekende zich heeft vergrepen aan een aflevering Vretecool. Mijn lichaam is weer op orde, dus het kan wel weer een keer (vergis je niet in de impact die deze rommel op het menselijk lichaam heeft). Daarom heb ik vandaag bij de Jumbo een zak Hollandse Bami Speciaal uit het diepvriesvak getrokken.
Hollandse Bami Speciaal? Hoor ik jullie hardop vragen. Ja, Hollandse Bami Speciaal, je weet wel, Chinese Tagliatelle. Dat is net zoiets als Oegandese Stamppot Boerenkool met pindasaus. De enige Hollandse Bami hoort in een gepaneerde schijf uit de frituur en niet in een zak om vervolgens in 6 tot 8 minuten op te bakken in een koekenpan. Maar goed, daar denkt de Jumbo dus duidelijk anders over. Die heeft een paar bamiroosjes met 200 gram groente, een paar kruimels kip en wat hoisinsaus (zeggen ze) in een diepvrieszak gestort en het geheel vervolgens Hollandse Bami Speciaal genoemd.
Zo zout heb ik het nog niet gegeten, maar wacht…
Ik ben er alleen nog niet helemaal uit wat er nou zo Hollands en zo speciaal aan is. De groente (“allerlei verschillende groentes”) die door Jumbo in de zak zijn geflikkerd zijn niet specifiek Hollands (denk aan sugarsnaps en gefrituurde uienringen) en het ingrediënt “speciaal” heb ik al helemaal niet kunnen vinden. Nee, ook geen zakje curry, mayonaise en gesnipperde ui. Wat ik wel heb kunnen vinden is bijna 50% van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid zout.
Koken dan maar (nou ja, koken…)
Nu ja, genoeg gemekkerd, tijd om de zak open te maken. Dat gaat met een schaar opmerkelijk makkelijk. Het is immers een vrolijk gekleurde plastic zak en een beetje schaar heeft daar natuurlijk geen enkele moeite mee. Ook de schaar in kwestie jast door de plastic zak als een heet mes door de boter. Bij het openen van de zak komt er zowaar een redelijk fatsoenlijke geur naar boven. Geen tomatensoepgeur, zoals andere fabrikanten plachten te bewerkstelligen, maar een oosters aandoende geur van bami goreng. Geen Hollandse bami, maar gewoon bami zoals bami hoort te zijn.
Lekker makkelijk en snel
Het bereiden is minstens zo makkelijk als het openen van de zak: men flikkert het bevroren geheel rechtstreeks uit de zak in een pan waarin boter of olie in opgewarmd is. Olie dus, want bami met boter is net zoiets als Hollandse Bami… Oh wacht, nu ja, arachideolie het is, om toch nog een beetje in oosterse sferen te blijven. Vervolgens verhit je de boel afgedekt op een middelmatig vuur en af en toe roer je de boel om, zodat alles gelijkmatig ontdooit. Ook nu weer komt er een prima geur vanaf. Dat belooft dus wat!
Het moment is aangebroken om te proeven. De flessen sriracha en hoisinsaus blijven nog even dicht, want uiteraard wil ik het gerecht proeven zoals de chefs van de Jumbo het hebben bedoeld. Tja… Het laat zich raden, dit smaakt eigenlijk gewoon naar bijzonder weinig. Het gevoel in mijn mond is overigens prima, zo zijn de sugarsnaps knapperig en is de bami perfect qua structuur, maar het is bijzonder knap hoe je met zo’n berg zout een gerecht zo flauw kan laten zijn.
Tijd om de hulptroepen erbij te halen: er gaat zowel sriracha als hoisin overheen. En ja, dan is het prima te hakken. Geen hoogstandje, maar ook niet bijzonder goor. Ik denk zelfs dat dit op het randje is voor de gemiddelde hork die een bak bami van de gouden muur/gouden draak/gouden tempel-afhaalchinees naar binnen harkt (Lees: met mes en vork alles kort snijden, mes neerleggen, vork naar de rechterhand, en scheppen maar! Liefst met een kommetje jus of mayonaise).
“Ja, zo maak je alles lekker”. En inderdaad.
Conclusie
Is het dan lekker en of aan te raden? Tja, het is niet vies, de groente is knapperig en er zit zelfs voldoende kip in, waarvan de helft gemarineerd zou moeten zijn in hoisinsaus, maar dat heb ik niet kunnen ontdekken. Met de nodige toevoegingen is het prima weg te zetten, maar zie dit niet als een vervanger van een eigen gemaakte verse maaltijd. Voor €2,50 kan je dan ook niet echt zeuren, want er zit zelfs de aanbevolen hoeveelheid groente in: 200 gram.
Het begint een beetje een herhaling van eerdere Vretecools te worden: sriracha of andere smaakmakers toevoegen en het is te nassen, maar de eerlijkheid gebied met te zeggen dat dit verder best een fatsoenlijke maaltijd is voor het geld. Niet veel maaltijd overigens, want ik had na het naar binnen lepelen van 475 gram bami nog steeds honger. Wil je voor weinig dus veel redelijk smakelijk vreten naar binnen harken dan ben je nog steeds aangewezen op de lasagne van de Aldi, maar als reservevoedsel is het geen ramp om een zakje Hollandse Bami Speciaal in je vriezer te hebben liggen. Ik ben er helaas alleen nog niet uit wat er nou zo Hollands en/of zo Speciaal is aan deze bami.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Anna Mantzaris, afgestudeerd aan het Royal College of Art in Londen, gespecialiseerd in animaties, heeft een hele korte short (een short short dus eigenlijk) gemaakt over alledaagse frustraties.
Het idee achter de animatie is dat we normaal gesproken, dankzij sociale normen die binnen onze maatschappij gelden, niet toegeven aan onze alledaagse frustraties. Maar wat als we dat nou gewoon wel eens deden (zoals iedereen af en toe wel eens zou willen doen)? Dat zie je in de onderstaande, briljant mooi geanimeerde, maar ondanks het onderwerp ontzettend rustgevende short “Enough“.
De andere animaties van de Zweedse Anna Mantzaris zijn overigens ook stuk voor stuk de moeite waard om te bekijken.
Een nieuwe server, een nieuwe winnaart! Geef het op voor Roel Zwaar, want hij wint de VEO van vrijdag 7 september. Jij won niet? Faal! Probeer het anders met onderstaande “foto”, geef je bloot in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Het meest plussige onderschrift doet meestal een winnaar aanwijzen. Meer grijnshumor vind je op ons Reetboek, duim dat of anders twiet je ons maar de moeder.