Een argument tegen het samenwerkingsverdrag dat op het eerste gezicht hout lijkt te snijden is het diervriendelijkheidsargument. In de EU hebben we een bepaalde mate van agrarische regelgeving bereikt die ervoor moet zorgen dat dieren in de voedselindustrie een bepaalde levensstandaard moeten krijgen.
Het argument tegen het samenwerkingsverdrag is dat deze regels in Oekraïne niet gelden en het daarom zou kunnen dat er op de Europese markt weer plofkippen en andere, op z’n zachts gezegd, van dieronvriendelijke agrarische processen afkomstige vleeswaren beschikbaar worden.
Dat lijkt inderdaad een argument, want wellicht zijn de prijzen lager en is de consument er toch weer toe te verleiden een plofkip te kopen. Maar als je er goed over nadenkt doe je daarmee de Oekraïense kippen tekort. Tenslotte is het de bedoeling dat op termijn Oekraïne haar regelgeving met die van de EU gaat harmoniseren. Als het protest tegen de import van de plofkip dus gaat om het welzijn van de dieren dan maak je met een tegenstem de keuze om de plofkippen buiten de EU te laten voor wat ze zijn: plofkippen. Die zonder harmonisering van regels onder druk van het samenwerkingsverdrag nog heel lang in Oekraïne gaan bestaan.
Alweer een referendumpots? Ja. Want wij zijn voor samenwerken. Dat boekt namelijk resultaten, bijvoorbeeld op het gebied van mensenrechten. Maar verder hebben we ook echte argumenten hoor. Zoals Taya. Of Yulia.
Ons voor oostblokfetishisten uitmaken doet u op Twitter. Als u eerst onze pagina liket, mag u overigens ook nieuwe knuppels suggesties voor onze interne Miss Oekraiene-gevechtdiscussie in het hoenderhok gooien insturen via Facebook.
Aan het laden ...
