Er is iets aan de hand bij het krijgen van visite. Of dat nu vrienden zijn of familie, er is één regel waaraan de meeste mensen zich houden als het gaat om bezoek. Dat is opeens gaan opruimen en schoonmaken als er mensen komen. Dat je tot tien minuten voordat de visite voor de deur staat nog bezig bent met een vaatdoekje of wc-eend. Zeg me dat je dit herkent…
Het is een eigenaardig iets. Wat brengt ons ertoe om zo aan de slag te willen op het moment dat er visite komt? Even stofzuigen, het toilet extra goed schoonmaken, toch dat laagje stof nog even van de kast afvegen… Maar ook opruimen. Dat stapeltje papier in de kast leggen, rondslingerende spullen wegmoffelen en die theezakjes van gisteravond in de vuilnisbak doen. Hoe komt het dat we het kennelijk belangrijk vinden om onze gasten in een opgeruimder of schoner huis dan normaal te ontvangen? Waarom hebben we het blijkbaar méér voor ons bezoek over om een netjes en schoon huis te regelen, dan voor onszelf?
Rommel
Er zijn mensen die wel eens zeggen: “Let niet op de rommel.” als je binnenkomt. Ten eerste was die ‘rommel’ jou als bezoeker waarschijnlijk helemaal niet opgevallen en ten tweede valt het eigenlijk altijd enorm mee met die rommel als mensen dat zeggen. Of je gaat nu júist op de rommel letten, dat kan ook nog. Er zijn natuurlijk ook mensen die het gewoon geen fluit uitmaakt dat de afwas van de vorige dag(en) nog op het aanrecht staat. Ook zijn er mensen die het zelf helemaal niet zíen dat de theedoek inmiddels niet meer blauw is, maar bruinig. Ik denk dat die mensen veel meer ontspannen leven. Stel je toch eens voor dat je níks hoeft te doen als er visite komt. Dat je jezelf die vrijheid geeft! Dat is knap.
Niet voor de visite
Ik zou het me niet eens voor kunnen stellen en hier thuis is het toch echt zo’n walgelijk zooitje niet. Als Robert ten Brink bij wijze van spreken met een cameraploeg voor de deur zou staan, dan zou ik me niet schamen voor het huis. Hij mag zó binnenkomen. Meestal dan… Ook ik heb de let-niet-op-de-rommel-opmerking wel eens gemaakt vroeger, maar als ik nu na zit te denken over waaróm ik het zei, denk ik dat het was om mijn bezoeker te laten weten dat ik zelf óók wel zag dat het een zooi was. Dat de visite niet dacht dat ik een pauper was zonder het te merken. Dat is mijn theorie althans. Je wilt ermee aangeven dat je zèlf wel ziet dat het netter en/of schoner kan. Eigenlijk zeg je het dan dus voor jezelf, niet voor je visite. Daarmee kan je ook meteen concluderen dat dat schoonmaken meer voor jezelf bedoeld is dan voor je gasten. Interessant. Wat vind jij?
