Met dat onderschrift wint eindbaas “pa ella” Flepz0r de VEO van donderdag 15 november. Jij won niet? Gewoon opnieuw proberen! Plaats dat snoeihard heersonde onderschrift in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Met dat onderschrift wint Loeleh, a.k.a man servant de VEO van woensdag 14 november. De foto was overigens een officiële promo voor de film Target Earth (1954):
Zoooo, dat was spannond! Maar waar waren we gebleven? Oja: jij won niet? Gewoon opnieuw proberen! Plaats dat snoeihard heersonde onderschrift in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Dat het album Constant Image een politiek statement van de bovenste plank is, is dan ook niet verwonderlijk, maar het is een vrij tijdloos statement geworden, zonder referenties aan de actuele politiek. Die vinden we echter wel volop in bijgaande video. U dient deze verplicht een paar keer van voor naar achter, zonder fastforward, in fullscreen modus te bekijken, zodat u niets mist van deze uitzonderlijk goed geslaagde parodie op de hedendaagse youtube cultuur. Het begint als een conventionele dertien in een dozijn muziekvideo, maar ik kan u verklappen dat het al snel een andere wending neemt.
Vandaag Noisecontrollers en Bass Modulators met “This is Eternity”. Belangrijkste onderdeel zijn samples uit een gedicht van David Romano, voorgelezen door Tom O’Bedlam. De volledige versie kun je hier luisteren. Nu is het gedicht een prima onderdeel van een begrafenis, de beukplaat met delen daaruit zal wellicht slechts op de wat meer jeugdige luisteraartjes als een mogelijkheid overkomen.
Ja, Aung San Suu Kyi had het geld van de Nobelprijs al opgemaakt. Maar desondanks dat een zalige 14e voor Prof.Dr.A.P.E.Pakkie want die wint de VEO van dinsdag 13 november. Jij won niet? Gewoon opnieuw proberen! Plaats dat snoeihard heersonde onderschrift in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Remembrance Day want Bismarck wint de VEO van maandag 12 november. Jij won niet? Gewoon opnieuw proberen! Plaats dat snoeihard heersonde onderschrift in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Ik hoor psalmen en het Hooglied. Prachtig. Schlagermuziek voor de hogeropgeleiden. Ik heb nog nooit een nummer zo vaak achter elkaar geluisterd. Het is pijnlijk mooi, voelt even vreemd als vertrouwd en ik moest er een beetje van huilen. Sommige collega’s in de redactiebunker vinden het gewoon kut, maar dat mag gewoon. Anderen probeerden er op te masturberen, maar dat is niet gelukt.
The original version PARKLIFE 😆 pic.twitter.com/Lw5ApT7KBe
— Ryan Butterworth (@RJButterworth11) 11 november 2018
Dat is nog steeds zo, edoch is bijgaand clipje van John Oliver van gisterenavond prima geschikt om even als lunchfilmpje te kijken terwijl u de bammetjes achter het huigje frot.
Het begint goed. Een doenbare deerne wordt wakker en kijkt lief in de camera. Maar ho, wat doet die geoliede big in beeld? Gadver, oh nee hij gaat zingen OHNOES!!! Kut-Fries met je wijvennaam, no no no no no, ophoeren van mijn scherm, godnakende!
Bij gebrek aan eigenwaarde het geluid erbij aan gezet. Zodra Wilson Fisk gaat blèren is de laatste hoop op een fijne Rammstein-kutkoffer is al snel weggevlammerwerpt. Echt, geen dozijn is groot genoeg om deze 13e erbij te doen. Het meest opvallende staat in de beschrijving: dit nummer is waanzinnig nieuw! Veel plezier ermee.
NB:
Voor wie de BINGO-kaart al klaar had liggen: obesitas, tokkie-tattoo, soft focus, kut-muziek, cliché-parade, slow motion, lopend zingen, vibrato.
Zo! Ik zijn terug van Coitus-kamp, eelt op de eikel, spataderen op de piemol en een verstuikte prostaat maar niet bruin geworden. Genoeg lijflog, hoog tijd om weer een VEO online te slingeren. Temeer omdat teringbibber de VEO van donderdag 8 november wint. Jij won niet? Gewoon opnieuw proberen! Plaats dat snoeihard zenstenende onderschrift in de reacties en dan is het maar wachten tot je geplust wordt. Intussen kan je dingen delen op ons Reetboek, of je account laten blocken op de Twitters.
Nu was vorige week de meerderheid van de redactie stijldansen en kon dus niet tikken noch koken, dus ondergetekende vond zichzelf met slechts één ander redactielid in de bunker met honger rond etenstijd. Dus fluks de vriezer opengetrokken en met frisse tegenzin de Crop’s Paella eruit getrokken. Die is namelijk blijkens de verpakking geschikt als volledige maaltijd voor twee. Als kritische consument meteen op de achterkant gekeken en daar bleek al uit dat ook deze maaltijd aan de zoute kant is, maar niet absurd zout, het zou kunnen passen in een gebalanceerd dieet. Dus dat stemde reeds vrolijk.
Meteen een pan op het vuur gemieterd, vet erin (1 eetlepel) en de zak opengeknipt. En ook dat leverde geen teleurstelling op. Rijst in de correcte kleur, mossel, garnalen, stukken witte vis, groente, man, dit kon nog wel eens enorm gaan meevallen.
De pan en de inhoud van de zak gemengd en vervolgens de bereidingswijze gevolgd, “Verwarm op volle kracht gedurende 7 minuten en roer regelmatig om”. Nou, dat kunnen we.
De frostbite ging van de stukjes vis af, de rijst ging mooi vet glimmen en bij het omroeren werden we mild hoopvol gezien de hoge mate van zeegerelateerde voedselelementen in de pan. Maar voor we aan tafel konden hebben we regel 1 van Vretecool nageleefd, eerst even wat eten, want honger maakt rauwe bonen zoet. En we willen geen enorm positieve maar onterecht juichende recensie enkel en alleen omdat we gewoon honger hadden.
De loempia’s achter de huig geparkeerd hebbende kon de pan op tafel.
De sweet chili stond er uiteraard nog van de loempia’s, want Tox had z’n manservant meegenomen, dus de tafel opruimen moesten we zelf doen. De geur was goed, het zag er zelfs prima uit en op het bordje viel het ook niet tegen. Erbij serveerden we een frisse Vinho Verde van de Lidl.
En vervolgens de smaaktest. Eigenlijk best ok, maar het was net wat aan de flauwe kant. De rijst had een goeie bite, groente was ok, stukken vis waren prima warm en goed te eten maar er miste nèt iets. Zou je zelf paella maken dan zou dit niveau toch teleurstellend zijn, nu het uit een diepvrieszak komt en makkelijk en snel is, wordt het wel acceptabel.
Vervolgens de hulptroepen toegevoegd en toen ging de wok schoon op. Eindresultaat is dus positief voor diepvriesvoer, dit kan best een noodgreep zijn als je geen zin hebt om te koken maar geen thuisbezorgdpuntenel wilt pullen. Prima vriezervulling dus.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Upgrade – AUS (2018) – Leigh Whannell
In een wereld die compleet beheerst wordt door computers en AI, probeert één man net te doen alsof het niet zo is. Zo heeft technofoob Grey Trace niks met zelfrijdende auto’s, maar sleutelt liever aan klassieke modellen en maakt hij zijn pizza’s liever zelf dan dat hij ze 3D-print. Als op een dag door een roofoverval waarbij zijn vrouw vermoord wordt en hijzelf verlamd raakt, zijn leven compleet op z’n kop wordt gezet, wil hij wraak nemen op degenen die hem dat hebben aangedaan. Om dat te kunnen doen, krijgt hij te maken met een dilemma. Want zijn enige kans op vergelding is gelegen in een implantaat: een AI-chip genaamd STEM (een soort HAL 9000, maar dan anders) die zijn lichaam upgradet en hem ongekende fysieke mogelijkheden geeft.
“Ah, leuk, een fijne B-film!” zult u misschien denken na het lezen van bovenstaande. Maar niets is minder waar. Hoewel er hier en daar best wat B-momenten zijn, is Upgrade zeker niet het filmisch equivalent van een retesnelle rendang. Integendeel: het verhaal is intelligent, de actie is bruut en de humor is scherp. Een semi-serieuze aanklacht tegen de vercomputerisering van de maatschappij en een waarschuwing om als mens de overhand over de machines te houden, verpakt in heel fijn kijkvoer.
Sci-Fi/Thriller – IMDb 7.6 – RT 86% – Magnet – NL ondertitels
Leave No Trace – VS (2018) – Debra Granik
Will woont al jaren ‘off the grid’ met zijn dochter Tom in de bossen van Portland, Oregon. Als ze op een dag ontdekt worden, is het in een klap gedaan met hun zorgeloze bestaan. Ze krijgen te maken met welzijnswerkers en ‘het systeem’. Hoewel iedereen het beste met ze voorheeft, kan vooral vader Will, niet aarden in dit nieuwe bestaan. Ze ontsnappen en gaan op zoek naar een nieuw thuis.
Leave No Trace is geen film voor adrenalinejunkies. Het verhaal bouwt heel langzaam toe naar de ontknoping. Misschien zult u op een gegeven moment denken “komt er nog wat van?!”, maar als uiteindelijk alle puzzelstukjes op hun plek gevallen zijn, blijft de film nog zeker even hangen en biedt hij genoeg stof tot napraten.
Psychologisch Drama – IMDb 7.2 – RT 100% – Magnet – NL ondertitels.
Maar als een prank een goeie prank is, dan heerst het uiteraard weer wel loeihard en laat Vitaly Zdorovetskiy nou toevallig de koning van de pranks zijn. Het leek hem een geweldig idee om naast een willekeurig iemand in een achtbaan te gaan zitten, om vervolgens te vragen of de grote bout die hij in zijn hand heeft toevallig uit de stoel van zijn slachtoffer komt. Uiteraard vlak voordat het wagentje van de achtbaan zich in beweging zet. De reacties zijn absoluut briljant.