Hoewel de meningen verdeeld zijn in de bunker over of seizoen 5 helemaal paste bij de eerdere seizoenen, is Breaking Bad zonder twijfel een bunkerhard de wok uit heersende serie. Wie hem nog niet gezien heeft kan nu stoppen met lezen, *plop* en nootjes pakken en Netflix aanslingeren.
Zo, die ene zijn we kwijt. Op 11 oktober komt El Camino: A Breaking Bad movie naar Netflix. Hij is weer geschreven door Vince Gilligan en gaat verder waar seizoen 5 stopte. Inmiddels zijn er twee teasers uit en net vers van de pers de officiele trailer. Dus block 11 oktober maar vast met blauwe meth viltstift in je agenda. Dikke openbaring in de trailert trouwens.
Er zijn wat verschillen tussen het Engels en het “simplified English” dat ze in de U Naait Het Steeds spreken en soms schrijven. Zo schrijven ze ou in neighbour op Rottemetandjesplaat, waar ze in MURICA neighbor tijpen.
Soort van hoe het Afrikaans het debiele broertje is van het Hoog Haarlems dat we in Nederland bezigen. Wat een rare intro voor een Woensdag Gehaktdag denkt u wellicht, maar de titel van de beukplaat du semaine noopte tot enig onderzoek. In de VS kennen ze alleen “forever” en niet “for ever”.
Het is overigens een nummer van Zatox over familie uit 2017 maar kwam langsstuiteren in de bunkerspotifyplaylist (er waren wat redactiegitarenfetisjisten part-time aan het werken, dus de controle was overgenomen). Kijkersvraag is of het bewust for ever is, of een spazifout.
Beukplaten, lekker! Dat doen we overigens al een tijdje. We doen wel meer muziek overigens. Ons “Je moet je muil houwe” toeroepen kan op Twitter, je favo stuiternummertjes delen mag ook op Facebook, maar dan wel nadat u onze pagina geliked hebt.
N=1 wint de VEO van dinsdag 24 september! Wil jij niet langer teleurgesteld aan de zijlijn staan en ook drinken uit de (ver)gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als roelerend te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Microsnot wint de VEO van maandag 23 september! Wil jij niet langer teleurgesteld aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding (dank u BoschBot) en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als roelerend te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Het Smithsonian Institute zal de recent in Washington DC opgegraven Rattus Trumpus Twitterius in zijn permanente tentoonstelling opnemen.
grotesnor wint de VEO van vrijdag 20 september! Wil jij niet langer teleurgesteld aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als roelerend te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
In het voorjaar van 1994 wandelde ik platenzaak Plato in Utrecht binnen, op zoek naar het zojuist verschenen album American Recordings van Johnny Cash. In eerste instantie kon ik deze nergens vinden in de grote CD-vergaarbakken ‘Pop/Rock A t/m Z’ of ‘Nieuw’. Ik vroeg het uiteindelijk een medewerker, die me met een afkeurende blik naar een donker hoekje van de winkel verwees: het bakje ‘Country & Western’.
En het was op dát life changing moment, lieve Retecoollezertjes, dat ik uit de kast kwam als Country-liefhebber. Ik moest het onder ogen zien: ik viel op Country. There, I said it. Ik wist het stiekem al langer, want ik luisterde naar de Byrds, de Jayhawks, Neil Young, maar die viste je nog gewoon uit de pop/rockbakken. Dat eerste bezoekje aan het het pure Country & Western-bakje voelde ik schaamte. Het was raar, verwarrend en nieuw, maar ook wel erg spannend en opwindend. De weken erna stapte ik steeds vaker in de Plato met opgeheven hoofd rechtstreeks op het Country & Western bakje af om te checken of er nog leuke nieuwe CD’s waren gearriveerd, want internet bestond nog niet. Country? Gatverdamme, viespeuk!, hoor ik al denken, maar vergeet niet dat dat Country niet anders is dan andere muzikale genres: weinig koren en veel kaf.
Nu, een kwart eeuw later, kun je er gewoon openlijk over praten, maar in die jaren ’90 was je middelbare schooltijd een living hell als uitkwam dat je op Country viel.
Een van mijn grote Country & Western-liefdes van die afgelopen 25 jaar, althans op muzikaal gebied, is het werk van Jay Farrar. Hij vormde met Jeff Tweedy begin jaren ’90 een even kortstondige, als legendarisch, en ook onderschatte band genaamd Uncle Tupelo, op het raakvlak van Country en Punk. Ergens waar tijdgenoten als Jason & The Scorchers en The Pogues zich ophielden. Na de breuk in 1994 schoof Tweedy richting folk/pop met zijn band Wilco, een bekend veronderstelde grootheid in de Snob 2000, terwijl mijn held Farrar de punk steeds meer achter zich liet, en steeds meer richting de pure Country ging met zijn nieuw band Son Volt.
Het jammere is dat nummers van Son Volt op het moment van verschijnen al een nauwelijks waarneembare rimpel zijn in het grote muzikale universum, op voorhand dus al ondergewaardeerd. Son Volt evolueerde tot een fraaie mix van hedendaagse en traditionele countrymuziek, en ging in de loop der tijd ook steeds meer sociale geëngageerde teksten gebruiken, geheel in de Amerikaanse Country traditie van grote voorbeelden als Woody Guthrie en Hank Williams. Veel teksten dus over het dagelijks gevecht om te overleven aan de onderkant van de samenleving, subtiel gekruid met gebroken harten en lege whiskyflessen. Op het laatste Son Volt album Union, van maart dit jaar, lijkt Son Volt ook weer wat ruimte te hebben gemaakt voor minder zware thema’s, zoals in onderstaand nummer, dat de simpele genoegens van het muzikale leven on the road bezingt, en heel fijntjes laat begeleiden door een ronduit ambachtelijke compositie en video. Het land door in een busje, opbouwen, spelen in donkere kroegen en tot slot een paar lekkere biertjes na afloop. Meer heb je toch niet nodig?
Fabrikant lachgaspatronen geeft fout toe:Door onzorgvuldige medewerkers op onze testafdeling,heeft het kunnen gebeuren,dat de patronen in een productiebatch,niet met lachgas,maar met helium gevuld werden.
Heeft u als klant van ons product tussen 05-07-2019 en 12-09-2019 ons product aangeschaft, met een productienummer tussen 1234998-01 en 1295608-02,dan kunt u de verpakking mét geldig aankoop bon naar ons retouneren,en krijgt u uw volledige aankoopbedrag terug. Mits u niet bent opgestegen en in hogere sferen met de noorderzon bent vertrokken. Onze excuses voor het ongemak. De Directie.
Microsnot wint de VEO van donderdag 19 september! Wil jij niet langer mokkend aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als winnaar te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Na een “OK Google, I’m getting really wet” was Jola op de rare site terecht gekomen, maar had toch gevonden wat ze zocht.
Ds. Ploppo wint de VEO van woensdag 18 september! Wil jij niet langer mokkend aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als winnaar te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Met alle kant-en-klaremaaltijden die uw redactie moedwillig achter de huig stompt rijst wel eens de vraag “is er wel een God”. Nu hebben we onze redactieautistaatheist Taart daar om willen vragen, maar die is even buiten spelen.
Dus vragen we het aan DJ Sefa. Die mag namelijk vandaag in de Woensdag Gehaktdag zijn intrede doen met z’n nummer “In de Hemel”. Sefa kan dingen maar vooral Frenchcore. Hij heeft al een indrukwekkende lijst singles uitgepoept en staat regelmatig op festivals terwijl hij pas net 19 is. Hij is verder een liefhebber van klassieke muziek en speelt piano, je ziet hem ook in de clip. Ook is hij gastspreker bij een masterclass muziekmaken van Boosvuistmeneer.
Beukplaten, lekker! Dat doen we overigens al een tijdje. We doen wel meer muziek overigens. Ons “Je moet je muil houwe” toeroepen kan op Twitter, je favo stuiternummertjes delen mag ook op Facebook, maar dan wel nadat u onze pagina geliked hebt.
Oh radio, mooie radio. Lofzangen genoeg dus laat ik die niet gaan herhalen.
Maar wie er luistert er nog? Radio is verworden tot een schijtvervelend product van marketing, playlist-algoritmen, zendercoördinatoren en commercie. Geen wonder dat er gevlucht wordt naar comfy bubbels met daarin een volledige regie over onze eigen oren (eerst). Maar juist het verrassende was ook het mooie van radio; dat nieuwe nummer, een onverwacht interview, heerlijke onzin en vreemde geluiden van buiten de polder.
Maar radio is terug, nu zonder golven, in bijvoorbeeld playlists op Spotify:
Of herhalingen via podcasts:
Goedver Tox, we liggen niet onder een steen hee! Nee, maar de radio is écht terug, De Mannen van de Radio zijn terug!
Weliswaar met ouwe opgewarmde hap, maar Pieter Bouwman is gelukkig ook weer te horen in kraakverse afleveringen van Radio Bergeijk(k), inderdaad via een radio-podcast.
Ds. Ploppo wint de VEO van dinsdag 17 september! Wil jij niet langer mokkend aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als winnaar te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Hoewel we onze hoop gevestigd hebben op het spoedig uitsterven van domme mensen, zit de kans er dikker in dat allerhande inheemse volkeren over de wereldbol eerder het loodje gaan leggen.
Kunnen we het prima Nederlandse zorgsysteem de schuld voor geven dat de Conimexmeute overleeft, of het ontbreken van degelijke zorg op voornoemde inheemse plaatsen. Kans is groter dat globalisering en technologie een dikke vinger in de pap heeft die deze volken bedreigt. Vanaf 26 september hangen in Maastricht 80 foto’s van dergelijke inheemse volkeren van de hand van Jimmy Nelson.
Nelson maakte eerder Before They Pass Away, met een lening van Marcel Boekhoorn, waarvoor hij 3 jaar met een 50 jaar oud 4×5 inch camera rondtrok. Hier vertelt hij in een TED Talk over het maken van dat boek.
De Brits-Nederlandse fotograaf neemt de bezoeker aan het Museum aan het Vrijthof mee op reis door z’n nieuwe boek, er is een app en er zijn interactieve 360 graden foto’s van de lokaties, alles is uit de kast gehaald. Maar bovenal zijn er enorm mooie foto’s te zien. En vlaai nadien.
Honger. Dat hadden we. Immers was de lasagne van de Lidl minder aanlokkelijk dan met een in ebola gedoopt roestig broodmes over je arm krassen en ook de burgers waren minder geil dan Sharon Dijksma in een latex speelpakje, en ingesmeerd met yoghurt.
Gelukkig hadden we zeven opeetdingen meegeraust van de Duitse bezetter grootgrutter, dus na 2 totaaldecepties moest het nu toch wel meezitten zou je denken. Dus, ondanks de common sense, vriesla opengetrokken en gekeken wat we nu gingen smikkelen.
En wie lachte ons daar met -14 graden toe? Alfredo. Die had een soort Frankensteincalzone bedacht. Soort van gehakt in een wrap lijkt het wel. Gewoon Mexicaans bikken dus.
Het kan in de oven en in de magnetron. Nu is dit niet de rubriek lastig en langzaam, maar aangezien er 3 van die overheerlijke Italiaanse genotsstaven in de verpakking zitten besloten we 2 in de magnetron te jagen en 1 in de oven.
Met het zijaanzicht viel ons op dat er een magnetronhoesje onder lag. Voor de goede orde, bóvenop ligt het voedsel, eronder smakeloos karton.
De eerste leugen hebben we al bespeurd. “Pret in 2 minuten”. Nou, het gaat vast heel veel worden, maar “pret” is wel erg voorbarig.
Zo, we zitten er klaar voor, nog steeds was er champagne over en naar goed gebruik vast een Rennie klaargelegd. Links de twee gemagnetronde versies, rechts de oven.
Dan doorgesneden, voor een goed inkijkje, ook hier links de magnetron, rechts de oven. De ovenversie wordt iets dikkiger en voelt harder aan. Dan nu het belangrijkste, de smaaktest:
Magnetron was vooral een kaassmaak met heel veel deeg. Echt veel deeg. Niet heel vies, vooral niet heel lekker. Gehakt is er in textuur aanwezig, smaak ervan ontbreekt. Beetje hoe de VVD het Liberalisme uitdraagt. Het staat erop, je merkt er geen fuck van.
Ovenvariant was een tandje warmer, het deeg was minder overheersend en zelfs krokant, kaas heeft een betere structuur, het werden bij het afhappen draden gesmolten kaas. Gehakt ook hier was vooral in textuur te bespeuren.
Sla dus per definitie de magnetron over, pret krijg je er namelijk niet van, de ovenversie is ok, zolang je echt niets anders te bikken kunt vinden.
Sluiten we weer af met een serveersuggestie:
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Daarnaast is er sinds kort ook een speciaal Vretecool-forum. Hier kan je suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.
Donald regelt zelf de catering voor zijn 15 jarig huwelijksfeest in januari
Een Gouden Koets voor Pieter Hulshoff, want die wint de VEO van maandag 17 september. Wil jij niet langer mokkend aan de zijlijn staan en ook drinken uit de gulden hoorn des heersens? Check dan de onderstaande afbeelding en ram het meest stenende onderschrift erbij in de comments. Hij (m/v) met het meest bepluste onderschrift maakt kans om door de partijdige redactie als winnaar te worden aangewezen.
Oh, soms doen we ook nog dingen op FB of staat het hek open onzer Twitter-wei.
Zo, we zitten er klaar voor, nog steeds was er champagne over en naar goed gebruik vast een Rennie klaargelegd. Links de twee gemagnetronde versies, rechts de oven.
Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: 
