Bij voorbaat vanuit de grond van ons hart geverexcuseerd voor de longread. Maar het moest even. De Volk & Vaderland berichtte gisteren: “Juf ontslagen omdat ze niet meer naar kerk gaat“. U begrijpt, gal klotste hier tegen de plinten, de hooivorken werden al ingevet en de Wobverzoekengenerator stond al warm te lopen. Hier het uitgebreide verhaal in de Stentor inclusief jankdetails. Maar, wij zouden RC niet zijn als wij even een stukje check-check-dubbelcheck deden alvorens we u, de bruine horde, los zouden laten op het extremistische trainingskamp voor gereformeerde basisschool ‘De Sprankel’ in Zwollywood. Want zoals Nico altijd zegt “1 x meten is weten, 2 x meten is zeker weten”. En daarom is het nu tijd voor een nieuwe rubriek: RC’s Nuance!
College voor de Rechten van de Mens? Wut?
Het College voor de Rechten van de Mens dat de gewraakte beoordeling oppende is geen rechter of anderszins, het is een in verband met een resolutie van de VN opgerichte subsidiespons club, geregeld in deze wet. Wat ze kunnen doen behalve onderzoeken en hun mening geven, is zaken pogen via de rechter terug te draaien ingevolg artikel 13 lid 1: Het College kan in rechte vorderen dat een gedraging die in strijd is met de Algemene wet gelijke behandeling, de Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen of artikel 646 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek onrechtmatig wordt verklaard, dat deze wordt verboden of dat een bevel wordt gegeven om de gevolgen van die gedraging ongedaan te maken. Dat kan de persoon waar het om gaat uiteraard ook, dus zo extreem bijzonder zijn ze niet. Beetje de ReclameCodeCommissie voor Discriminegerzaken. Affijn, verder. We pakken het rapport (de volledige tekst) er even bij.
Wat staat er nou precies in het rapport:
Bij het aangaan van de 1e arbeidsovereenkomst (1 februari 2010) is het voor Petry helder dat ze niet voldoet aan het gestelde functievereiste “meelevend christen zijn in eigen kerkelijke gemeente”. (overweging 2.4 en 3.11) Ze spreekt af dat ze zelf op zoek gaat naar een geschikte kerk teneinde aan die eis te voldoen. (3.14). Op 17 november 2011 ( richting uitloop van het tweede contract) was er een gesprek over een eventuele verlenging van het contract per februari 2012, het derde tijdelijke contract van een jaar. (2.6 en 3.8) Daarbij heeft Petry aangegeven dat ze geen kerk nodig heeft om Christen te zijn en niet ging voldoen aan de eis (3.11). Haar werkgever zegt vervolgens, nou, dan is er geen grond om je een nieuw arbeidscontract aan te bieden, het is voor ons namelijk een harde eis, het is de kern van wat we hier doen met kindertjes. Om Petry tegemoet te komen krijgt ze echter nog 1 x een verlenging, van 1 februari 2012 tot en met 31 januari 2013. De reden daarvoor was “om haar de kans te geven vanuit een situatie van werk naar een andere baan te zoeken” (3.7) danwel dat ze alsnog actief een kerk zou gaan zoeken.
Ze zou vervolgens (afhankelijk van de gebruikte CAO) daarna een vast contract moeten krijgen, als dat tenminste aangeboden zou worden. Maar, de markt zat tegen dus het bedrijf biedt niemand meer vaste contracten aan (3.7) en zoals afgesproken verloopt eind januari 2013 het contract van Petry van der Weerd van rechtswege, 14 maanden nadat ze wist dat dat het contract dan zou eindigen. Ze is vervolgens stomverbaasd dat ze geen vast contract aangeboden krijgt en dient -dus- een klacht in bij het College voor de Rechten van de Mens die vervolgens (gemotiveerd) uitlegt dat “een instelling op godsdienstige of levensbeschouwelijke grondslag” op basis van artikel 5, tweede lid, aanhef en onder a, AWGB onderscheid mag maken op basis van geloof als dat tenminste relevant is in verhouding tot de functie. En in plaats van dat te accepteren en nieuw werk te zoeken of voor zichzelf te beginnen gaat ze met d’r hoofd in de krant. Want gristus te paard en gottogot wat een onrecht.
Conclusie:
Nu vraagt u zich misschien af, waarom is ze naar dat muffe College gegaan in plaats van een keiharde kantonrechter aan z’n bef te trekken? Nou, dat heeft er vooral mee te maken dat ze geen reet te zoeken heeft bij de rechter. Een arbeidscontract voor bepaalde duur verloopt na een (inderdaad) bepaalde duur en dan is het feest over. Ze is niet ontslagen zoals alle mediaas van de Stentor tot de Telegrof sensatiezuchtig koppen, ze heeft gewoon niet een -nieuw- arbeidscontract aangeboden gekregen. De enige mogelijkheid die het College in principe heeft om een vuistje te maken (artikel 13, eerste lid) is dus niet van toepassing, een werkgever kan niet verplicht worden iemand een vast contract aan te bieden. Kun je het enorm keihard oneens zijn met de aan de functie gestelde eis, maar denkbeeldigevriendjesorganisaties mogen die eisen stellen. Ze hoeven niet te bewijzen dat hun godje bestaat, laat staan je een contract aan te bieden terwijl je niet op hun manier omgaat met hun godsdienstige grondslag en alle kans hebt gekregen om er wel aan te voldoen. Had ze nu een vast contract gehad en werd die eenzijdig ontbonden omdat ze niet 14 keer per week naar de kerk ging was het een heel ander verhaal, dan was ze daadwerkelijk ontslagen, dan had ze bij de kantonrechter d’r case kunnen bespreken, was het volledige arbeidsrechtelijke spectrum relevant geweest, eventueel had ze bij een voor haar negatieve uitspraak in hoger beroep kunnen gaan en uiteindelijk doorprocederen tot het Europese Hof. Nu heeft ze haar klacht ingediend en daarmee alleen de vraag gesteld of het op grond van haar manier van godsdienstbeleving niet aangeboden krijgen van een nieuw contract bij een op godsdienst gebaseerde instelling in strijd is met de Mensenrechten. Nou, dat is het niet. Dag drol.
OK OK, dus ze staan in hun recht…. waarvan akte.
Maar dat zou ons nog niet hoeven te verhinderen om met Hooivorken die kant op te gaan en een lekkere rel te schoppen.
Het zijn reli-idioten en die kun je niet vaak genoeg aanpakken.
Verder is Juf Petry natuurlijk net zo eng, want die wil kennelijk ook graag jonge kinderzieltjes met reli-leugens vervuilen.
Wel eng dat een bedrijf dat soort eisen mag stellen, maar ja, Kuypers, CDA, dubbeltje voor de VU, enfin. Maar dat de Krant van Fout Nederland en zijn in bruine kledij gestoken achterban zich daar zo druk over maken verbaast me wel. Proberen ze hier een soort van #jesuispetry van te maken?
Dnak voor de nance, ik snapte er al niks van obv het bericht van de azijnbode. Nu is het een stuk logischer.
Fijn, feiten. Hou ik van.
Terecht. Als je bij ons niet met een vergiet op je hoofd rond wilt lopen en als een rechtgeaard pastafari wilt lunchen met spaghetti of penne, dan moet je lekker ergens anders gaan werken.
Go Niko
op basis van artikel 5, tweede lid, aanhef en onder a, AWGB onderscheid mag maken op basis van geloof
Beetje eng dat de RC’s deze wet, waar ze toch eigenlijk op zouden moeten kotsen, als argument aanhalen.
Lex dura, sed lex.
TL;DR: Uitspraak is kut
Het verweer vind ik nogal dun.
De werkelijke vraag is te destilleren tot: “moet je naar de kerk gaan om goed christen te zijn?” de rest van de stellingen en verweren zijn procedureel van aard.
In 3.12 wordt door verweerder gesteld dat :
“…christen zijn en actief meelevend kerklidmaatschap (zijn) onlosmakelijk met elkaar verbonden…”
met als toelichting dat je: “geloof moet voeden om het in leven te houden en het gezond te houden, net zoals een lichaam.”
Naar mijn mening is het enkel stellen van deze visie onvoldoende om het verweer te dragen. Je zou mogen verwachten dat zulks enigszins geobjectiveerd dient te worden.
Andere verweren borduren hierop voort of zijn procedureel van aard (bijv tonen aan dat het beleid consistent is).
Het College is van mening dat het een vraag van theologische aard is (3.21), waar het College niets van kan vinden. Vervolgens doet het College dat wel door te stellen dat er een “voldoende objectiveerbaar verband is) gelegd”.
Hier slaat het College de plank volkomen mis. Het College had naar een nadere onderbouwing (anders dan de mening van verweerder) van de stelling moeten vragen.
In de behandeling van de verweren komt overigens nog een andere hilarische zinsnede uit de mouw, die niet eerder (onder de verweren) genoemd werd: “Verweerster heeft hierover verklaard dat de christelijke aspecten van het werk oprecht en doorleefd moeten worden uitgevoerd, niet in de vorm van aangeleerd gedrag (OLO), maar als vorm van ‘zijn’.”
Los van bovenstaande is het natuurlijk belachelijk dat we toestaan dat kinderen in het kinderdagverblijf op dergelijke wijze worden geïndoctrineerd. Het onderstreept de status aparte van (christelijke) religie.
Ja Bismarck, je moet soms je eigen standpunt opzij zetten om een situatie in detail te bestuderen. Het is een argument om de zaak te kunnen analyseren, that’s all.
Ze wist al 14 maanden dat verlenging er niet inzat tenzij ze naar een kerk zou gaan, ze kiest ervoor principieel de bijstand in te draaien omdat ze niet wil doen alsof, maar gaat dan wel lopen jammeren dat er gehandeld is in strijd met de mensenrechten.
Het element religie is de case niet eens het meest relevante, waar het om gaat is dat ze jammert terwijl ze op d’r vingers kon uittellen dat ze niet verlengd ging worden, tenzij ze d’r gedrag aan zou passen.
Dit is variant op “niet roken tot je 18e en we betalen je rijbewijs” om vervolgens wel te gaan roken en dan verbaasd te zijn dat je je rijbewijs niet krijgt. Wat was je denkende.
@Reet: Behalve dan dat in dit geval het juist is verplicht roken tot je 18e en we betalen je rijbewijs (en dan dus gewoon brutaal stoppen met roken voor je 18e). Kan je wel aanvoeren dat roken de afspraak was, maar je mag kinderen niet dwingen te roken (en volwassenen niet dwingen de kerk te bezoeken).
Wij latinisten zeggen zelfs: dura arbeidsovereenkomst, sed arbeidsovereenkomst.
Wat hebben militante atheisten en Jehova’s gemeen? Hun onuitstaanbare zendingsdrang. Atheist zijn doe je maar lekker achter je eigen voordeur; daar hoeven andere mensen geen last van te hebben.
@Flepz0r Ook al is het duidelijk wat de eisen zijn, dan kunnen de eisen zelf nog steeds onrechtmatig zijn. Dat was hier ook aan de orde. Ik denk dat dat het is waar de meesten over vallen, niet dat het eraan zat te komen. Zo ook leraren met homo. kan je je van afvragen wat ze te zoeken hebben op een gereformeerde school. Het is toch niet liev om ze eruit te flikkeren.
@JP030: dat is dus de vraag, wanneer je met een bepaalde filosofie je bedrijf runt en je stelt op grond daarvan eisen aan je personeel, dan kun je die vervolgens ook afdwingen als daar niet aan gehouden wordt.
Nog sterker, het staat de werkgever vrij iemand een verlenging aan te bieden op basis van eigen zelfbedachte criteria, als jij van mening bent dat bepaalde beleving van iets moeilijk tastbaars zoals religie kwantificeerbaar een bepaald niveau moet bereiken teneinde je bedrijfsactiviteiten beter uit te dragen mag dat prima gesteld worden. Wil iemand dat niet, dan hoef je die niet een nieuw contract aan te bieden. Zou het argument gebruikt worden om halverwege een arbeidscontract deze vroegtijdig te beeindigen, ja, dan heb je een mogelijk punt betreffende onrechtmatig handelen.
Andersom, zou de werkgever de werknemer hebben verplicht naar een kerk te gaan, ook dan was er mogelijk een puntje geweest. Maar daar is ook geen sprake van.
@Bismarck: Dat is nu juist het cruciale punt. Ze verplichten haar -niet- om een kerk te bezoeken. Ze geven aan dat een functieeis voor haar functie is dat ze actief naar de kerk gaat. Hoewel ze daar niet aan voldoet krijgt ze de tijd om aan de slag te gaan.
Ze stellen alleen vervolgens dat hun personeel regelmatig kerken moeten bezoeken, dus dat wanneer ze tot de conclusie komt dat ze dat niet wil omdat ze geen kerk nodig heeft, er geen ruimte is haar een volgend arbeidscontract aan te bieden.
Ze is geen enkele keer een kerk binnengeduwd, haar arbeidscontract is niet beeindigd omdat ze niet naar een kerk gaat, er is simpelweg gesteld dat een vervolgcontract er niet meer in zit.
@Flepz0r Dat is grotendeels waar, maar er zijn wel degelijk grenzen, niet alleen tijdens een contractperiode, ook bij de aanbiedingsfase.
De hoofdregel is:
Onderscheid is verboden bij:
a. de aanbieding van een betrekking en de behandeling bij de vervulling van een openstaande betrekking (Art 5, lid 1 onder a AWGB)
Vervolgens zijn er uitzonderingen, maar die zijn niet ongelimiteerd.
Nou, als je dit dus leest versus het verhaal van Flep worden de feiten gewoon verkeerd voorgesteld: http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/peuterjuf-ik-ben-ontslagen-omdat-ik-niet-naar-de-kerk-ga
Eigenlijk vind ik het ook schandalig dat dat gewoon 1 op 1 wordt overgenomen.
Maarre, ik ben nu toch ook even erin gedoken. In art 5 lid 1 staat:
“de vrijheid van een instelling op godsdienstige of levensbeschouwelijke grondslag om eisen te stellen, die gelet op het doel van de instelling, nodig zijn voor de vervulling van een functie, waarbij deze eisen niet mogen leiden tot onderscheid op grond van het enkele feit van politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid of burgerlijke staat; ”
Het is eigenlijk maar net of het aannemelijk te maken is dat naar de kerk gaan een vereiste is om haar functie goed uit te voeren. Haar functie – het indoctrineren van kleine kinderen – is inderdaad niet erg geloofwaardig als die kinderen haar over de kerk vragen en zij zegt dat ze daar niet heen gaat. De vraag is natuurlijk: gebeurt dit? Ik kan het me wel voorstellen.
Ik zie er wel wat in dat er dus ook zuiver atheïstische instellingen mogen zijn, waar je dus het tegenovergestelde kan doen. 😉
[quote]Het is eigenlijk maar net of het aannemelijk te maken is dat naar de kerk gaan een vereiste is om haar functie goed uit te voeren. Haar functie – het indoctrineren van kleine kinderen – is inderdaad niet erg geloofwaardig als die kinderen haar over de kerk vragen en zij zegt dat ze daar niet heen gaat. De vraag is natuurlijk: gebeurt dit? Ik kan het me wel voorstellen. [/quote]
Nou, het KDV levert een dienst (peutermanagement) waarbij ze heel bewust alleen gebruik maken van personeel dat ook actief naar de kerk gaat (net als de oudersdoelgroep), ze zien actief kerkschap dus als een essentieel onderdeel van hun “boodschap”.
En inderdaad, als een kindje vraagt over de kerk en je zegt dat je daar nooit komt en dat verhaal komt thuis bij de klanten aan, dat is een beetje onverkoopbaar.