oi, imaginaire brievenrubriek in een imaginair tijdschrift. Ik heb een probleem. Eén van mijn kinderen heeft tegenwoordig wat tegenvallende sportprestaties. Ik heb er al van alles aan gedaan, inclusief grenzen stellen en zorgen dat hij minder leest, omdat dat alleen maar ten koste gaat van het hard kunnen slaan en zo. Ook blijkt dat al mijn kinderen helemaal niet zo bezorgd zijn als ik, en daarom weigeren om heel hard tegen buitenlanders en mensen die er buitenlands uitzien te schreeuwen dat ze terug moeten naar hun eigen land. Wat kan ik doen om te zorgen dat ze toch heel hard gaan haten?
H
et kan je ontgaan zijn door de totaalbrainwashing van de TOP2000, maar de Top 500 van het Foute Uur is óók bezig. Op Q. Lekker meezingen op alle enorm verkeerde liedjes die je tóch uit je hoofd kent. Op nummer 283 staat bijvoorbeeld het nummer ‘Annabel’, (“Het wordt niets zonder jou.”) gezongen door eightieslegende Hans de Booij.
Het vertelt het verhaal van een onenightstand met ene Annabel die eindigt op een treinstation waar de zanger, net als zijn vlam, een enkele reis naar Parijs heeft gekocht. Maar dan? Hoe zou dat verder zijn gegaan? Misschien wel zo:
Annabel; het vervolg
En toen zat ik naast Annabel,
we zaten daar in de trein.
Ze keek wat raar, maar dat snapte ik wel.
Ik zei iets liefs, maar nee, dat vond ze niet fijn.
Ze hield haar hand met een ring omhoog
en ik zei: “Het zit me niet mee.”
Er kwam beweging in onze wagon,
en Annabel zei: “Oke, dat klinkt nogal gay.”
En ja, toen zaten we samen, zoals dat heet,
een beetje awkward en stil.
Ze keek verveeld door de ramen en zei:
“Het was wel fijn, maar jij bent niet wie ik wil.”
Ik zei alleen nog: “Tot ziens, Annabel.”
en ik dacht: “Wat is die meid dan een slet.”
Ik stapte op, liep naar een andere coupé,
maar twee uur later zat ik te denken, geen stap meer verzet.
Annabel, ik kan niets meer met jou, Annabel Annabel, ik kan niets meer met jou, Annabel
Zo bleef ik nog een uur zitten alleen,
het reizen vond ik wel fijn.
Toen stond ik op, ik moest niet denken maar doen,
want dankzij haar zat ik voor niets in de trein.
Ik stapte uit bij de volgende stad,
en ik dacht: “Nou ga ik lekker naar huis.”
Ik had een bloedgeile avond gehad,
maar happy ends die horen slechts in van die zeikerige Disneyfilms thuis.
Annabel, ik kan niets meer met jou, Annabel Annabel, ik kan niets meer met jou, Annabel
Leerlingen in de laatste twee groepen van de basisschool moeten na de zomer een extra diploma halen: het Nationaal Anaal Paspoort. De kinderen moeten daardoor leren hoe om te gaan met anale sex. “Naast het in ons land broodnodige zwem- en verkeersdiploma is dit ‘anaaldiploma’ wenselijk, zodat ze hun fysieke grenzen leren verkennen”, aldus Liesbeth Hop, directeur van de Nationale Academie voor Achterdeurtjes, tegen De Telegraaf. Het materiaal voor de ‘mediales’ wordt gratis aangeboden aan alle 8.500 basisscholen in ons land. Het diploma volgt op een pleidooi van Kinderombudsman Marc Dullaert. “Als we kinderen de eigentijdse gevaren van anale sex niet leren kennen, falen we als opvoeders”, liet hij eerder weten.
Verbazend racistisch stuk in de ooit verboden krant van Nazi Nederland donderdag; Allochtone agenten zijn vaker corrupt dan de roomblanke leiding van het politie-apparaat of als, nou ja, de leiding van het politie-apparaat. ‘nou, dat is dus mooi kut, meneer Retecool’, zegt u, de hypothetische zeiksnor die me al bijna 18 jaar achtervolgt in de comments hier direct. MAARRRRR! Er is ook goed nieuws!
Buiten de kleine kans dat u toevalligerwijs een op leeftijde zijnde DGA bent van een ICT dienstverlener met een waarde van ongeveer een half miljard, zijn er weinig redenen om Brabant te mijden.
Hoogstens moet u rond kernafval de zuid-oostelijke provincies mijden, maar daarbuiten is het een groot MDMA-, worstenbrood-, alswel Bourgondisch festijn. En daar komt nu een extra bezoekaanleiding bij. In Galerie Persoon te Eersel is tot en met 17 december een expositie van de Belgische fotograaf Robby Bolleyn.
De expositie ‘Afrique Sauvage’ toont dertig gracieuze, indringende portretten van inwoners en wilde dieren. De serene zwart-wit foto’s weerspiegelen het authentieke Afrika.
Robby Bolleyn (Antwerpen, 1966) heeft een opleiding marketing, natuureducatie en fotografie voltooid en woont op een Bourgondische boerderij in Frankrijk.
De Romeinen komen vandaag naar Rotterdam, maar de IS komt naar Rome, zoals we inmiddels al weten en zoals ze ook op twitter met de hashtag #We_Are_Coming_O_Rome hebben aangekondigd. Dat hoef je een Italiaan niet twee keer te vertellen, want inmiddels is het helemaal los aan het gaan op de sociale media met welkomsttweets. Hieronder aan aantal heersende tweets en hier alle tweets tot nu toe. (En dat zijn er veel, heel veel)
Mocht u nog ergens wat #social dingesen hebben waar u wel eens uw kattenfoto’s, kinderen of uw avondeten op plempt, dan raad ik u aan om die dingesen METEEN van de hand te doen. Want dit zijn dus de #mensen die die #social dingesen maken, bedenken en aan u proberen te slijten. Ze waren vorige week met z’n allen gezellig bij een event genaamd Social Media Marketing World 2014 in San Diego, alwaar ze -oh dijenkletsende buikpijnhilariteit- genoten van bovenstaand tenenkrommend gedrocht. En dan heb ik het niet alleen over het liedje. You’re doing it #wrong! Very very #wrong!. #fail
Stukje Baudet’s ‘Nee=Ja’ in de Viva. Als man heb je ook wel eens geen zin, maar hey, daar kunnen de Viva-vrouwen wel iets aan doen. Want geen zin is geen enkele reden om niet te neuken, althans, als het mannen betreft, zo meldt het blad.
Noncha Sexy
Het woord alleen al zorgt ervoor dat uw redacteur van dienst zelfs Pornhub voorlopig niet meer aanslingert, maar het is – volgens Viva – een puike methode om toch de genotsstaaf in willekeurige openingen te krijgen terwijl de man niet wil. Want nee=ja, tenslotte.
‘Je staat voor het beeld, kut!’
Uw redacteur van dienst kan natuurlijk niet oordelen over anderen, maar als deze jongen zit te gamen en je gaat ineens voor het beeld staan in whatever en zeker in flanellen shirtjes, is er een dikke kans dat er een blik Schultenbrau naar je hoofd gegooid wordt, omdat ik als healer in World of Warcraft anders Meneer de Greef laat dood gaan. Ga weg voor het beeld. NEE! IS! NEE!
Duidelijk geen Viva-lezeres
Spoorzoeken
Dus je komt thuis na een dag hard werken of op schoolpleinen rondhangen in een te lange jas en de hele gang ligt vol kleren. Waarom? Inderdaad ga je die meuk allemaal oprapen, mopperend dat dat wijf ook best weet waar de goddamn wasmand is. Het spoor van kleding volgend, kom je uit – heel fantasierijk – in de slaapkamer, waar de frau naakt niks ligt te doen. ‘DAN HAD JE GODVERDOMME OOK DIE TERINGBENDE ACHTER JE DIKKE REET KUNNEN OPRUIMEN!’, is een logischer reactie dan: ‘Oh, nu heb ik ineens wel zin’.
‘Sexy’, aldus de Viva..
Eyewitness
Dus je ligt als man lekker voor je uit te staren nadat je al meldde dat je geen zin hebt. Je telt de stippen op de muur, of het aantal stopcontacten. Of je denkt aan een pizza. In ieder geval wil je niet neuken. Viva weet raad, want je moet en zal godverdomme neuken. Volgens dit aanrandersblaadje moet je dan vooral in de man zijn ogen kijken. De man, die dus met hele andere dingen bezig was. Maar fuck wat de man wil. Het wijf wil een piemel. Nee is tenslotte ja.
‘Sexy’, aldus de Viva..
Fruit & Slagroom
Als je IETS niet in je bed wilt (en het bed is het meest fantasierijke plekje volgens de Viva-dames) is het een aan gort gesneden kiwi en slagroom. Wat een teringbende wordt dat. Aardbeien zijn nog erger. Vlekt als een dolle. Maar volgens de Viva moet je dat wel doen nadat hij ‘NEE’ zegt. Gewoon met een fucking fruitmand en een bus slagroom die arme jongen wakker maken en ‘je terugtrekken als hij je wil zoenen’. Iets wat vrijwel geen enkele man een goed idee vindt: een vrouw zoenen die tot aan haar oksels vol zit met druipend fruit en laffe slagroom.
‘Kusje?’ NEE!
Sudden Naked
Volgens de Viva werkt ‘shack and awe’ ook prima. ‘Verschijn ineens voor hem. Naakt. En zeg op niet mis te verstane wijze de volgende magische woorden: “Ik wil je NÚ!” Werkt altijd. En zo niet, dan toch.’ Want ‘nee’ is ‘ja’, zoals de zus van Thierry Baudet ook altijd zegt. ‘Rot op, ik wil slapen’, is kennelijk geen argument voor deze fans van aanranding. Als je maar naakt voor ze staat, is ‘nee’ altijd ‘ja’, zo propageert het blad.
‘Sudden naked’, werkt ALTIJD, aldus de Viva.
Dropping
Dit is kennelijk iets dat de dames hebben geleerd uit gevangenissen. De zeep laten vallen, bukken en ja hoor, ook als hij geen zin heeft wandelt hij zo de paal de grot in. Nee, Viva-aanrandertje. Zo werkt dat niet. Je staat voor het beeld, ga weg.
Geef toe, je hebt nu zin, dankzij de Viva!
Gebruik je handen
Ik kwoot hier even de Viva: ‘Ach, waar zouden we zijn zonder de good old massage? Knappe jongen die daar weerstand aan biedt. Routebeschrijving: begin bij zijn oorlellen en ga via nek (vergeet niet te blazen!) en schouders langs de borst en tepels, totdat je bij de holy grail bent.‘
1: Als we handen gaan gebruiken, geloof me, dan kunnen mannen dat beter dan vrouwen. Althans, bij zichzelf.
2: Massage? Je wilt niet weten hoe veel mensen daar een fanatieke hekel aan hebben, vooral als er tegelijk iemand als een bladblazer in je oor zit te loeien.
3: De ‘holy grail’? Dat hele heilige zou er pas zijn als je GODVERDOMME ‘NEE’ accepteert als ‘NEE’!
In je oor, want sexy!
Als ik ook maar één van de Viva-tips omgekeerd zou gebruiken, mag ik nooit meer naar de Oscar-uitreikingen, ben ik mijn baan kwijt en flikkeren die kutwijven al mijn dickpics online. Maar als de Viva-snollen ‘nee’ horen, is dat kennelijk een uitnodiging om nog veel harder aan te randen, want de mening van de man doet er #Nietoo. Walgelijk.
#Notme
Nee is nee en je blijft van me af en voor het beeld weg. Ga bier halen, werken, koken, je Zen vinden, sporten of whatever. Ik heb geen zin. Laat me met rust!
Gisteravond was het bal bij het gemeentehuis van Geldermalsen. Enkele honderden idiotentokkies bezorgde burgers verstoorden daar enthousiast het feestje dat democratie heet.
Want wat was er het geval? Geldermalsen overweegt de opvang van 1500 uitvretersmeisjesverkrachtersjihadgekkies vluchtelingen. En dat moeten we natuurlijk niet hebben met z’n allen. Helemaal niet in het bastion van Hollandsch Welwaren dat de Betuwe heet. En dus togen de Bezorgde Hordes massaal naar Geldermalsen om daar met vuurwerkbommen en geweld uiting te geven aan hun twijfels aangaande het voornemen van de gemeente Geldermalsen. Dat werd, zoals vaker, een behoorlijke puinhoop.
Nu is updates kijken bij RTL natuurlijk helemaal prima, maar de impact van zo’n avondje bezorgde burgers op bezoek wordt allemaal wat duidelijker als je het verslag dat een van de aanwezigen vanochtend schreef leest:
En toen zat ik vanavond ineens midden in de rellen. Ik was in de Raadszaal van het gemeentehuis Geldermalsen aanwezig bij het debat over het mogelijk komen van een asielzoekerscentrum. Al vanaf de eerste minuut was het dreigend. Er werd hard geschreeuwd, met zwaar vuurwerk gegooid en mensen, herstel; ik bedoel tuig, probeerde door de hekken te breken. Op een gegeven moment lukte dat ook. Er werd hard op de ramen gebonkt en de politie kreeg versterking van de ME. Vieze vuurwerkrook kwam via de ventilatiekanalen de Raadszaal binnen. Ik had alle vertrouwen in de politie en ME totdat onze wijkagent door de zaal en het huis ging rennen en duidelijk was dat de situatie niet meer onder controle was. Mensen om me heen begonnen ook in paniek te raken en snel verlieten we de rijen en stonden we aan de zijkant van de raadszaal. We moesten naar boven, en sommigen verlieten het gemeentehuis via de zijdeur. Boven was ik iedereen kwijt en het duurde even voordat ik van iedereen wist waar hij/zij was. Gelukkig allemaal veilig. Na een poosje werd duidelijk dat de vergadering afgelast werd en ineens werden we ook met spoed uit het gemeentehuis geëvacueerd. De ramen werden aan diggelen geslagen. In een lange rij werden we naar het politiebureau geleid, beschermd door een groot aantal politieagenten. Daar trof ik weer een hoop mensen. Vanavond is er echt iets waanzinnigs gebeurd in deze gemeente. Wat je ook vindt, of je het eens bent of niet, dit gaat alle perken te buiten. Rellen, debat onmogelijk maken, vernielen is NOOIT de manier om je te laten horen. Ik hoop dat er veel van dat tuig wordt opgepakt en ze enorm gestraft worden. Het was eng en bedreigend. Ik heb diep respect voor de politie. Wat hebben die veel moeten trotseren daarbuiten. Ze hebben ons zo veilig als kon gehouden. Nu, eindelijk thuis. Even op me laten inwerken allemaal. Wat een gekkigheid, kan er niet bij.
De lokale popo in Gelderdizzy zit er inmiddels bovenop en sommeert iedereen beeldmateriaal van gisterenavond in te leveren. Want anders komen ze het gewoon halen. Want dat moet natuurlijk ook gewoon allemaal maar kunnen in 2015.
“August 6th, 2015. From Comedy Central’s World News Headquarters in New York, this is The Daily Show with Jon Stewart.” Zo begint naar verwachting the Daily Show with Jon Stewart van vandaag. De laatste, dat wel. Sinds 1999 fileert de host van deze “fake news show”, die het vaak genoeg voor elkaar krijgt serieuzer genomen te worden dan het echte nieuws, de absurditeiten in de wereld en vooral in het vleesgeworden absurdisme dat we de Verenigde Staten noemen. Onderwerpen van The Daily Show, die overigens maar 4 dagen per week uitgezonden wordt, waren vaak van het kaliber “als het niet zo ontzettend grappig was, zouden we erom huilen”.
Nou, dat doen we dus vandaag. Er is vrijwel niets dat je kan zeggen over deze eindbaas van de Amerikaanse kabel TV dat een beetje in de buurt van recht doen aan zijn heerstende status komt. Zijn grappen over actualiteit, zijn arbitraire uithalen naar Arby’s, absurde imitaties van bekende personen, de interviews waar werkelijk iedereen voor langs kwam: we zullen het moeten missen, of op z’n minst moeten kijken wat Trevor Noah ervan maakt. Maar dat is voor later, eerst de laatste aflevering. Die wordt – voor ons – morgen vroeg om 5 uur uitgezonden. Wij voorspellen dat u aan het eind daarvan uw ‘moment of zen’ heel hard nodig heeft.
Als een anorexia patiënt met een overdaad aan piercings, staat de kerstboom zielig in de hoek, vol met ballen, aan enkele schrale takken.
De melodieuze zichzelf steeds herhalende popliedjes op de radio,
teisteren het gebrek aan rust in mijn hersenen.
Jingle bell, jingle bell, jingle bell,
een vrachtwagen schuift in één keer de vertrutting van de maatschappij ineen
waar ooit een muur een tweesplitsing in het Duitse volk bracht.
En ik zit hier alleen, alleen mij zelf te verwijten,
Ik zit mijzelf te verwijten, dat ik niet treurig mag zijn.
Ik ken geen verdriet, geen wanhoop, geen honger, geen oorlog
Ik heb alleen geen rust in mijn hoofd.
Mijn hoofd wat alle informatie,
razendsnel observeert en aan elkaar verbindt tot informatie, waar
ja waar, weer niemand iets aan heeft.
De extra dikke editie van de Volkskrant,
ligt als een aangespoelde walrus, snakkend naar adem
onaangetast op de harige deurmat.
Soms zou ik willen dat ik vrienden had,
vrienden die begrepen, dat je soms graag even alleen gelaten zou willen worden.
Zeker met dagen als Sinterklaas en als Kerst,
als iedereen gezellig aan tafel een vorkje prikt, krankzinnige hoeveelheden
Hoeveelheden voedsel weggooit alsof het iets wanstaltigs is. Iets wanstaltigs, wat heel veel mensen op deze wereld nooit te eten zullen krijgen.
Ja, laat mij dan maar alsjeblieft alleen met deze dagen.
Ik loop wel een stukje naar het bos, midden naar het bos.
EINDLIJK EEN EEN INTERWEBS DINGETJE NAAR MIJN HART. LEKKER IN CAPSLOCK DINGEN VINDEN EN DIE HATSEFLATS DE INTERNETS OP BLAZEN. ONS ZIJN DE MENINGEN BOYO.
KAN IK, KAN JIJ, KAN IEDEREEN. DUS LATEN WE DAT LEKKER GAAN DOEN. VOLGENS REET ZIT ER VAST OOIT NOG WEL EENS EEN SHIRTJE IN VOOR DE SCHOBBEJAK DIE MET ZIJN STRAPATSEN DE MEESTE OLO’S WEET TE SCOREN.
