Wie heeft er niet gehoord van Walmart, de winkelketen barstensvol clichés? Deze Goldmember heeft zich daar eens binnen gewaagd tijdens de roadtrip en is tot de volgende conclusie gekomen: het is allemaal waar. Maar echt! Alles wat je ooit over deze winkel gehoord of gezien hebt klopt. En het is hilarisch.
El cheapo
Het was een bezoek in de categorie: ‘We hebben nú el cheapo gympen nodig omdat het gaat kletteren in Yosemite National Park en we hebben geen andere schoenen mee.’ De pret begon al op het parkeerterrein. Grote, grotere en gigantische wagens stonden elkaar te overtreffen in maat, net als de mensen die uit die wagens kwamen. Meneer Incognito zuchtte hoorbaar, maar liep gedwee mee naar de ingang, waar iedereen werd gegroet door luitjes wiens werk het is bezoekers welkom te heten bij Walmart. Okay, dank je wel, I’m doing fine. Maar dan ben je binnen. Oh, em, gee, wat. de. vak. Ik kon mijn kaak oprapen en in mijn jaszak stoppen. Walmart in Merced Californië op een zaterdag rond vier uur is blijkbaar een momentje waarop heel Merced inkopen gaat doen. Een soort Ikea-situatie, maar dan anders. Je verwacht het niet. Oh wacht…
Afgeleid
Als je iemand bent die nogal snel afgeleid raakt, zoals ik, is Walmart een hele verkeerde plek. Er is zóveel awesome shit te zien dat m’n add-modus direct op 100% stond, en dat terwijl ik helemaal geen add héb. Als een kind in een speelgoedwinkel vlogen mijn ogen van reusachtige zakken Twizzlers naar Star Wars-merchandise en inderdaad naar héle dikke mensen in van die scootmobielen. Focus, Incognito! Gympen. Oh ja. Mijn rondfladderende ogen vielen onderweg naar de schoenenafdeling tóch op jeans. Jeans die er best wel okay uitzagen en, no way, maar 13 dollar kostten. Moet… hebben… Voor ik ’t wist stond ik in een Walmart-pashokje Walmart-jeans aan te trekken die nog als gegoten zaten ook. Zo werkt dat dus. Intussen had señor Incognito een aanzienlijke donderwolk boven z’n hoofd hangen, oei.
Gympen
Gympen. Oh ja. In het Schap der Miljoenmiljard Schoenen was een klein Spaanssprekend jochie ongelooflijk irritant aan het gillen, maar zijn moeder was druk bezig zijn oma in een set omaschoenen te wrikken, dus hem werd helaas niet de mond gesnoerd. Tussen twee enorme reten door grabbelde ik een random set gympen van minder dan tien dollar uit het rek en trok ze aan. Het jongetje was inmiddels met zijn handen in een schoenendoos schreeuwend door het gangpad aan het schuiven, dus de rek was eruit. These will do, time to go.
Wegwezen
Met een paar awesome witte Walmart-gympen én Walmart-jeans werd het slalommen richting kassa’s. Daar waren er zo’n veertig van, leek het, maar overal was een rij. Raar. Nee. (Je weet hoe het zit met mensen voor je hebben bij kassa’s, hè?) De moeder voor me had drie snotterige kleine kinderen en ongeveer een kuub aan meuk bij zich, maar dat was nog te overzien. Bij de kassa ernaast stond iemand met drie kárren vol flessen frisdrank en watermeloenen. Ik zal de grap niet maken. Gelukkig ging het afrekenen redelijk snel, en konden we vlot de Walmart weer uit, tot opluchting van dhr. Incognito.
Clichés
Ik was in de veronderstelling dat er wel een beetje werd overdreven bij South Park, maar het is dus allemaal écht waar. 
De clichés zijn écht bij Walmart. Grootverpakkingen, dikke mensen in slonzige kleren achter volle karren, cheapo shit zover het oog reikt en het is geweldig. Wat? Ja, ik heb me enorm vermaakt! Het is net een pretpark, maar dan met goedkope zooi in plaats van attracties. Voor mensen die niet zo into Actiongehaltes van shopperij zijn, kan Walmart aanvoelen als de hel op aarde, maar als je dit aankunt, is het hilarisch. Voor een keertje. Voor monseigneur Incognito was het overigens geheel terecht eens maar nooit weer.
