Formuleert u alstublieft een passend onderschrift bij de onderstaande foto. Door uw bijdrage in te dienen, maakt u automatisch kans op een nette verzameling digitale roempunten, afkomstig uit het online domein waar dit soort zaken gebruikelijk worden toegekend. Het onderschrift dat de meeste positieve reacties ontvangt, wordt als winnaar geregistreerd. Houd er rekening mee dat online waarderingen wisselend kunnen zijn. Mocht u ontevreden zijn over de uitslag, dan verzoek ik u vriendelijk eventuele klachten zelf te behandelen; dat is doelmatiger dan het aanvragen van een waardebon bij Henk’s shirtshop. – Moge de Reet u welgezind zijn bij uw oprechte deelname.
Wat gebeurt er als een ingenieur zijn laptop uit het raam mikt?
Want dat deed Séamus O’Donnell namelijk, uit een raam van een techlab in Cork. Wat volgde was vier jaar vrijwillige isolatie in een verlaten textielfabriek en het ontstaan van de An Sféar Ama (letterlijk: De Tijdssfeer), een apparaat dat eruitziet als een mislukte abortus omdat een victoriaanse stoomlocomotief en een quantumcomputer hebben lopen hompiekurken op St. Paddys.
O’Donnell is een voormalig robotica-ingenieur maar inmiddels filosoof-kunstenaar. Zijn stelling: moderne AI is “te schoon, te onzichtbaar, te onverantwoord”. Het Russische afscheid van de laptop werd dus ingegeven door een diepe teleurstelling in de hededaagse techniek. Het moest anders en na vier jaar had hij 287 mechanische relais uit de jaren ’30 gekoppeld aan quantumverstrengelde fotonen, die hij zelf niet begrijpt, “Fair play, wasn’t meant to work half as well – complete fluke, that”.
An Sféar Ama
Veertien (hoeveel!?) handgeslepen kristalresonatoren vormen het brein. Een brein dat je ziet werken, dat je hoort denken, techniek voor de zintuigen, mechanisch en vreemd tegelijkertijd. Je programmeert het overigens met ponskaarten, het antwoordt dan met sissende stoom en knipperende gloeilampen. Is het intelligent? Soms print het Ierse limerick’s op oud papier, soms produceert het rookwolken zonder reden, O’Donnell claimt zelfs dat het droomt.
De An Sféar Ama is geen kunstje voor galeries. Dit is rebellie tegen algoritmes die niemand snapt, verpakt in oud ijzer en Ierse eigenzinnigheid.
Formuleer het enige juiste onderschrift bij de onderstaande foto en maak kans op een keurige verzameling digitale roempunten — jawel, geheel afkomstig uit dat wonderlijke domein dat wij internet noemen. Zoals meestal aldentijdsch wint het onderschrift dat de meeste plus vergaart, al blijft het internet uiteraard een wispelturig orakel. En mocht u als verliezer behoefte voelen om te klagen: doe dat vooral zelf, dat past u aanzienlijk beter dan een gratis katoen-bon van Henk. – Moge Reet u gunstig gezind zijn.
U bent vandaag allemaal ingesneeuwd en het rondjes rijden op een circuit heeft men vanmorgen vroeg al afgehandeld. Kortom: de optimale omstandigheden voor het kijken van een of meer Zondagsfilmpjes!
Vandaag hebben wij voor u twee filmpjes van veelbelovende regisseurs met een nog niet al te groot palmares, waarbij u geregeld ‘WFT!” en/of “OMEGOT!” kunt gaan roepen. En dat zijn de leukste filmpjes al zeggen ons het zelf. Eigenlijk geldt voor beide films dat u er het beste ‘blind’ in kunt gaan. Dus zonder de trailers te kijken. Dit is trouwens wel vaker het geval, aangezien in trailers vaak -al dan niet bewust- nèt dat grappige moment of die plottwist wordt weggegeven. Maar voor degenen die daar geen boodschap aan hebben, staan de trailers toch gewoon in de pots. U bent tenslotte baas over uw eigen leven.
NIEUW: In de samenvatting onder de filmpjes vindt u geen downloadlinks meer en ook geen link naar een streamingdienst. In plaats daarvan geven we u de superhandige site Just Watch. U vult de naam van de film in en de side laat u precies zien waar u die kunt kijken. Extrasuperhandig: maak een account aan, vul de streamingdiensten in waarop u geabonneerd bent en u krijgt precies te zien of u de film bij een van uw diensten te zien is.
De film begint zoals veel horror B-films: Een jong stel gaat samen met vrienden naar een afgelegen vakantievilla, voor een gezellig weekend met vrienden, maar dan blijkt dat niet alles is wat het lijkt. Maar laat u hierdoor niet van de wijs brengen, want wat zich hierna ontvouwt is zeker geen B-film, maar een slim in elkaar gezette dark comedy met thriller- en horrorelementen die al die verschillende genres naadloos in elkaar laat overvloeien.
We gaan terug in de tijd naar 1977. De talkshow ‘Night Owls’ van Jack Delroy is al lang een vriend en metgezel van slapeloze mensen in het hele land. Maar de show kampt al tijden met dalende kijkcijfers. In een poging om de show en zijn carrière te redden, heeft Jack een speciale Halloween-aflevering gepland die helemaal in het teken staat van occultisme. Terwijl de uitzending loopt, gebeuren er onverklaarbare dingen in de studio en worden de grenzen tussen show, werkelijkheid en bovennatuurlijke steeds vager.
De tijdsgeest en -sfeer van eind jaren ’70 wordt door de gebroeders Cairnes prachtig weergegeven. Door beelden van de show af te wisselen met ‘found footage’ van achter de schermen krijg je een mooi inkijkje in het reilen en zeilen van de show, de host, de deelnemers en de crew en maak je mee hoe iedereen z’n uiterste best doet om de show, die door toedoen van bovennatuurlijke manifestaties langzaam maar zeker steeds verder uit de hand loopt, toch nog in goede banen te leiden.
Meer zondagsfilmpjes? Klikt u dan hier! Meer van deze auteur? Lees dan ook eens zijn fijne ku(ns)tbeschouwingen, of waarom hij lutsers met een camera haat. Retecool houdt van demense en we stellen het ten zeerste op prijs als u uw liefde voor ons laat blijken, door ons de moeder te liken op Facebook.
In het jaar 1365 was er een Tsjechische monnik, Claret genaamd, die zijn vrije tijd blijkbaar het liefst besteedde aan het fabriceren van raadsels, maar liefst 136 stuks, samengepakt in het werk Enigmaticus.
Je zou het de middeleeuwse voorloper van de pubquiz* kunnen noemen. Op deze pagina krijg je een curated best-of met 20 van die hersenkrakers, zodat je brein anno nu ook eens wat anders doet dan doomscrollen en klagen over de KNVB. Sommige zijn verkapte gedichtjes, andere zijn keiharde one-liners waar elke LinkedIn Omdenken-quote jaloers op zou worden.
Volgens vertaler Frederic Peachy was Claret zowel priester als boer: hij preekte dus over zielenheil, maar stond ook gewoon kniehoog in de stront tussen de koeien, en dat merk je aan z’n materiaal: hoogtheologisch geouwehoer, maar dan met aardse flatulentie als punchline. Neem deze klassieker: “Wat hoorde de hele wereld?” Antwoord: het paard dat een scheet liet in Noachs Ark. … Dat is geen grap, dat is de oerknal van de dad joke; de Big Bang van de Bijbelboerenhumor. Noah met z’n drijvende megastal, waarvoor de kangoeroes en ijsberen maanden moesten reizen.
Hoog spel spelen betekende hetzelfde als "alles op het spel zetten" of "alles op één kaart zetten"—het verwijst naar het spelen met hoge inzetten en alles op alles zetten. Dit gezegde reflecteerde het risico en de hoge inzet die gepaard gingen met gokspelen in de middeleeuwen.
Datum: 21 november 2025 Locatie: Koopgoot, sector Existentiële Chaos Parkeerwachter: B. Spleets (badge nr. 42-META)
Ondergetekende stelt hierbij officieel vast dat getuige op voormelde locatie een fotografische overtreding van dusdanig filosofische ernst heeft gepleegd, dat de maatstaven van fatsoen, Nobelprijs-waardige intenties én Louvre-goedkeuring dwingend worden overschreden.
Het bewuste beeld — voortaan geregistreerd onder dossier “Kunstmatige Intelligentie-Calamiteiten” — vertoont manifeste tekortkomingen in de volgende categorieën:
Onwettige toepassing van existentiële absurditeit (Nietzsche-clausule gelden)
Verkeerde parkering van meta-ironie (zonder geldige toestemming van de Reetistische Halfgoden Commissie)
Gevaarlijke verkeersobstructie van AI-neuronen (burn-out-gerelateerde schade vastgesteld)
De getoonde afsapping tussen Kant, Nietzsche en Bassie vormt een dubbel staanplaats-probleem: zowel fysiek als fenomenologisch.
U kunt deze boete slechts ontlopen door:
Het inleveren van een onderschrift van Henk’s Shirtshop-waardigheid
Virale roem te genereren (minimaal Reetistische halfgod-status)
De server van wiki.retecool.com niet te crashen
Gegeven te Koopgoot, op deze dag. B. Spleets Officieel Verbalisator van Kunstmatige Intelligentie-Calamiteiten
Vergeet de Nobelprijs, vergeet het Louvre of geldende fatsoensnormen: hier is een foto die zelfs de AI naar een burn-out jankt. De wereld zal dit beeld onthouden als de dag dat Kant, Nietzsche en Bassie elkaar in de Koopgoot tegenkwamen en besloten voortaan elkaar alleen nog maar kruislings af te sappen. De prijs? Henk’s Shirtshop, virale roem of zelfs promotie tot een Reetistische halfgod? De Retewiki-server crasht bij poging tot uitleg. Zie maar.
Kijk dan toch: een foto zo absurd, zo onmogelijk dat zelfs onze ai-modellen een zenuwzinking krijgen. We snappen er helemaal niks van, dus jij gaat dit fixen. Dus geef deze absolute legend van ’n pica de epischste caption ooit. We praten over hall of fame-niveau. Virale memes. Eeuwige internet-roem. De nobelprijs van shitposting: verheffing tot een Reetistische halfgod. Succes!
Het is verleidelijk om deze post met de bekende clichés te beginnen zoals ‘als het liefst hebben we ons vlees dood’, of “Liefde is: samen een dildo zuigen”.
Maar vandaag ben ik niet in de stemming voor botte plattigheid en dat is de schuld van Adnan Peer Mohamed. Als student aan de Vancouver Film School maakte hij deze aandoenlijke short over twee meeuwen, over dingen delen en hebzucht. En short is ie, na 2:28 weet je alles.
In deze knisperende tijd van digitale druiven en virtuele prei roep ik al mijn blije buikschuivers en toetsenbord-tijgers bijeen. Kom d’rbij, pak een kistje inspiratie, en kwak een bijschrift onder dat plaatje hierbeneden dat zo sappig is dat zelfs een courgette ervan gaat blozen. De redactie—je weet wel, dat keurkorps van smaakpapillen en wijsneuzen—zal uit al jullie knapperige inzendingen één winnaar plukken. Die geluksvogel mag vervolgens tussen de topstukken van de heilige Gallerij der Reetisti worden gelegd, precies tussen de primeur-meme en de monumentale aubergine. Daar, in dat heilige schap, lonkt eeuwige roem. Je memes vliegen als radijsjes over de markt, en je staande ovatie rijst als een trotse bloemkool uit de grond.
Geliefde broeders en zusters in dit wonderlijke digitale aardrijk, in ootmoedige zalving richt ik mijn stem tot u. Laat uw toetsenborden klinken als koebellen van genade en leg een bijschrift neer onder de afbeelding alsof gij een kleine openbaring op schrift zet. Wie door de redactie waardig wordt bevonden, zal worden opgenomen in de heilige Gallerij der Reetisti — een plek waar zelfs serafijnen even stoppen met zingen om zachtjes te gniffelen. Daar wachten u geen gouden kronen, maar wél eeuwige roem, sprankelende memes en dat eigenaardige soort vreugde dat enkel het internet kan schenken. Moge uw inspiratie overvloeien als wijwater dat over de rand van het vat klotst, en moge uw humor het hart van de gemeenschap balsemen. De digitale pastorie staat open voor uw heilige vondsten.
Wanneer anime realiteit wordt: de OpenSky M-02Jvan Kazuhiko Hachiya
Wat je hier ziet is het levende bewijs dat sommige mensen anime véél te serieus nemen en daar zijn we diep dankbaar voor. Want op 8 november jl. voerde kunstenaar én testpiloot Kazuhiko Hachiya zijn tweede testvlucht van de dag uit op het Sekiyado zweefvliegveld in Japan – en laten we eerlijk zijn, dit is geen zweefvliegtuig waar oma mee naar de koffiemiddag gaat. De OpenSky M-02J is namelijk een jet-aangedreven vliegtuig dat eruitziet alsof Hayao Miyazaki en de gebroeders Wright na veertien sake te veel samen een schets hebben gemaakt op een bierviltje. Het is letterlijk gebaseerd op de Möwe uit Nausicaä of the Valley of the Wind, want waarom zou je je leven leiden als een normaal persoon als je ook een anime-vliegtuig na kunt bouwen? NOU!?
Spex Dit vreemde vogeltje heeft een spanwijdte van 9,6 meter, weegt slechts 100 kilogram (droog gewicht, dus zonder brandstof en zonder de piloot die erop ligt – ja, ligt), en wordt aangedreven door een jetmotor die een whopping 0,8 kN schijnt te produceren. Voor de niet-nerds: dat is genoeg om je met 90 km/u door de lucht te laten zoeven terwijl je horizontaal op je moeder een houten skelet ligt en hoopt dat je levensverzekering up-to-date is. Totaal onpraktisch, maar hé: ik rijd motor, wie heeft het hier over praktisch? De stall speed ligt op vriendelijke 43 km/u, wat betekent dat als je langzamer gaat, je geen vliegtuig meer hebt maar een zeer dure steen. De opstijgafstand bedraagt ongeveer 330 meter op Japans grasland, en de klimsnelheid is 2,5 m/s – wat indrukwekkend klinkt tot je beseft dat een lift in een modern kantoorgebouw vaak sneller gaat.
Warp Het beste deel? Dit ding heeft geen rolroeren zoals normale vliegtuigen. Nee, Hachiya gebruikt wing warping – de techniek die de gebroeders Wright in 1903 gebruikten voordat iemand bedacht dat rolroeren misschien handiger waren. Je stuurt door je gewicht te verplaatsen (pitch control) én door de vleugels letterlijk te verwringen (roll control). Hachiya heeft dit trouwens persoonlijk uitgeprobeerd in een Wright Brothers simulator en vond het moeilijker dan zijn eigen creatie. Dat zegt genoeg.
Sensei Kazuhiko Hachiya is geen gewone gekkie. Deze mediakunstenaar en Tokyo University of the Arts-professor heeft sinds 2003 aan dit project gewerkt, eigenlijk als artistiek protest tegen Japans gebrek aan eigen luchtvaartontwikkeling én als reactie op Japan dat meeging in de Irakoorlog. Want niets zegt “politiek statement” zoals het bouwen van een houten vliegtuig geïnspireerd op een Studio Ghibli-film. Toch? Hachiya heeft tot nu toe ongeveer 150 “jump”-vluchten en 70 cirkelvluchten gemaakt, tot hoogtes van bijna 150 meter (hoewel de luchtruimbeperkingen in Japan hem beletten hoger te gaan).
Dus Dit is geen massaproductie-project. Hachiya heeft expliciet gezegd dat hij de blauwdrukken niet open source maakt omdat hij bang is dat mensen zichzelf per ongeluk zullen omzeepen. En terecht: dit is een experimenteel vliegtuig dat wordt bestuurd door erop te gaan liggen en aan gekromde handvaten te trekken met een straaljager onder je broekje. Maar het werkt en dat is het mooie. In een tijd waarin alles door comités wordt goedgekeurd en getest tot het saai is, bouwt één man gewoon een anime-vliegtuig in zijn vrije tijd en vliegt ermee rond boven een grasveld in Japan. Baas-san.
