Nu zal het niet verrassen dat het opsporend apparaat danwel de staande magistratuur (Openbaar Mysterie) wel eens een steekje of 14 laat vallen. Wat u dan doorgaans meestal niet ziet is de onderliggende informatie.

Nou kregen we van onze boetebeukers bij Boetecontrole.nl weer een dossier toegespeeld waarin er initieel voortvarend opgetreden was door de popo, maar het daarna compleet ontspoorde. En waar de Officier van Justitie daarin een filter zou moeten zijn, heeft die alles afgeschoten zonder het dossier te lezen.

Bij die afwijzing van het beroepschrift zat namelijk een proces vetbaal verbaal waarin de verbalisant wat interessante dingen opschrijft. Die zat overigens niet bij het initiële dossier, dus das al schending van de rechten van de bekeurde, want je moet weten waartegen je je moet verdedigen.

Gaan we er even rustig doorheen. De verbalisant heeft een auto buiten de vakken zien staan. De straat waar het gebeurd zou zijn is 700 meter lang en heeft drie zijstraten. En zeker meer dan vijf parkeerplaatsen. Het maakt dus nogal uit waar het voertuig zou hebben gestaan, maar de verbalisant geeft direct al aan geen herinnering te hebben van waar het voertuig precies stond. Maar wel buiten één van de vijf vakken.

En dan is er een foto gemaakt en die kon niet geupload worden ÉN is tegelijkertijd kwijt. Dit klinkt meer als een slecht verhaal voor per ongeluk gestruikeld zijn en zo in de buurvrouw d’r vagina gevallen te zijn dan een op feiten gebaseerd verslag van bevindingen.

Komt nog bovenop dat de eigenaar van de auto een garagebox bezit in die straat en dus hoogstens voor de garagebox stopt, naar binnen loopt om deze te openen en dan de auto parkeert, in de garagebox. Daarbij heeft betrokkene in een periode van maanden “wel eens” met een BOA gesproken, maar nooit werd over een bekeuring gesproken of zelfs maar één aangekondigd. Kortom, een baggerdun dossier.

Maar volgens de Officier was de bekeuring echt toppiejoppie in orde en was er geen enkele reden om te twijfelen. De rechtbank dacht daar anders over:

Leuk dat diezelfde Officier dus eerst het administratief beroep afwijst, want alles klopt en dan na herhaling van de standpunten opeens meegaat in vernietiging. Alsof er in eerste aanleg niemand serieus naar het dossier gekeken heeft zegmaar. Hoor ik daar iemand klagen over werkdruk bij de rechtspraak?