Plannen. Er zijn mensen die het kunnen. Alledgedly. Maar. Die meesterplanners hebben meestal ook te maken met andere mensen en dat is een dingetje. Op de één of andere manier lijkt het insane moeilijk te zijn om iets te plannen, vooral als er meer dan twee mensen bij betrokken zijn. Het is een mysterie! Wanneer was de laatste keer dat jij iets in één keer goed gepland kreeg? Afspraak, feessie, vakantie, wat dan ook? Er is iets mysterieus aan de hand met het plannen van dingen…
Agenda’s
Ik las zweep. Ja, daar komen we zo op.
Stel, je wilt een avondje gezelligheid organiseren met een setje puike vrienden, zoals een OMGWTFBBQ. Voor het gemak betreft het kerels tussen de 30 en 50 jaar, waarvan driekwart offspring en/of wederhelft heeft. Dat laatste maakt het plannen sowieso al een stuk moeilijker, want de Frau heeft altijd het laatste woord.
“Schatje, ik wilde volgende week vrijdag met…”
“Nee. Dan hebben we al wat.”
Zo gaat dat.
In theorie zou het mogelijk moeten zijn iets te plannen voor een groepje, zelfs met timesharekids en 80-urige werkweken. Het zijn nog steeds mensen, toch? Die hebben een agenda waar ze in kunnen kijken, toch? Fout. Agenda’s zijn iets moeilijks! Erin kijken en doorgeven wanneer je kunt is bijkans nog veertien keer zo moeilijk. Hoe komt dat?
Mysterie
We hebben het getimed, een agenda pakken en erin kijken duurt maximaal een halve minuut, zowel digitaal als analoog. Het mysterie ligt dus niet bij de fysieke activiteit, maar elders…
Je denkt waarschijnlijk dat er nu een uitleg of verklaring volgt, maar dat is niet zo. *Niemand* weet namelijk waarom het zo moeilijk is om iets te plannen! Echt niet! Wie het weet, mag het zeggen. (In de comments graag, zodat we het geheim allemaal kunnen lezen! Maar die zweep dan? Daarover gaat het zo meteen.)
En stel, hè, stel dat het je op onnavolgbare wijze wèl gelukt is een datum te prikken waarop het leeuwendeel zegt te kunnen, dan is er één regel waar je alsnog rekening mee moet houden. Komt ie: Er gaat sowieso nog minstens één iemand afzeggen. Je krijgt trouwens meteen regel 2 erbij: Dat afzeggen gaat retelastminute zijn en vermoedelijk een enorm wazige reden hebben. Het is een soort Murphy’s Law, maar dan anders.
De zweep
Het blijft speculeren waarom plannen lastig is. Het kan de chronische drukte zijn, ieders eeuwig veranderende afspraken of het feit dat de daadwerkelijke datacheck vergelijkbaar is met de prullenbak legen; je doet het even ergens tussendoor of als het écht niet anders kan. Toch moet je je niet laten tegenhouden als je ook maar enigszins plannersbloed hebt, want dan gebeurt er nooit wat en dat is retezonde. (Kunnen we er nu zelfs een ‘ want yolo’ in gooien? Nee! Maar dan toch.) Die OMGWTFBBQ gaat de moeite snoeihard waard zijn.
Soms moet je mensen simpelweg streng maar liefdevol met een regenboogflogger achter de broek zitten. Zelf vind je het toch ook fijn als iemand je éven helpt herinneren dat je nog iets moet doen? Dan wrijf je over je rode billen, roep je: “Oh, ja!” en pak je meteen je agenda om die datacheck te doen. Toch? De zweep erover dus! Tot het gloeit.
Zweep = motivatie, toch?
Is een zweep niet altijd ter motivatie? Kan zijn dat hetgeen waarvoor je wil motiveren niet zo heel vrolijk is, maar in dit geval lijkt het me niet meer dan zinvol om te motiveren.
Als datgene wat je aan het plannen bent niet voldoende motivatie vormt, moet je je misschien eens gaan afvragen of je wel goed bezig bent in plaats van de zweep erbij te halen.
hey ik zie omgwtfbbq dus ik vote het zekers up
Zweep = ook corrigerende tool. Met de vlakke hand kan ook, maar dat hou je niet lang vol, zo leert de ervaring.
Sorry, ik kan niet.