Vandaag kwam een belangwekkend bericht binnen uit de Verenigde Staten van de U Naait het Steeds of de Amerikaas. Want, stoepkrijt op iemand z’n autoband krijten blijkt in strijd met de Grondwet.
En dat bracht ons op de klassieke titel van onderhavige post. De methodiek van het bekrijten van een (auto)band om daarmee te kunnen verifieren of het betreffende voertuig gedurende een zekere periode al dan niet verplaatst is geweest is in geciviliseerde landen geaccepteerd maar in 020 te licht bevonden, in de VS is het volgens de U.S. Court of Appeals for the 6th Circuit in flagrante strijd met de grondwet.
In strijd met het vierde amendement om exact te zijn:
The right of the people to be secure in their persons, houses, papers, and effects, against unreasonable searches and seizures, shall not be violated, and no Warrants shall issue, but upon probable cause, supported by Oath or affirmation, and particularly describing the place to be searched, and the persons or things to be seized.
En het draait er om dat (net als bij een GPS tracker plaatsen) er een vermoeden van schuld behoort te zijn alvorens een inbreuk op je eigendom toegestaan is.
The city searches vehicles “that are parked legally, without probable cause, or even so much as ‘individualized suspicion of wrongdoing’ — the touchstone of the reasonableness standard,” the court wrote.
In Nederland hebben de meeste gemeentes die van het tot op het bot uitmelken correct handhaven van parkeerbelasting een speerpunt hebben gemaakt van die kekke scanauto’s, wellicht dat we dus ook in Nederland op enig moment een privacydiscussie in de rechtbanken kunnen gaan krijgen voor parkeerders.
In ons land waar de surveillancestaat inmiddels dusdanig opgetuigd is dat het vrolijke duo Erich & Erich (Mielke en Honecker) groen van jaloezie in hun graf liggen lijkt me die afslag wel gepasseerd.
Het blijft een wonderbaarlijk land van twee maten, met dit soort uitspraken versus de patriot-act.