Kantonrechter accepteert het gepruts van de Officier van Justitie niet langer

Het is feest bij Retecool Juridisch, de derde juridische post binnen een week staat in de steigers. (1 en 2) We kregen van Boetecontrole weer een dossier toegespeeld, uitspraak was gisteren op de kokosmat gevallen en het is weer een interessante bedoening.

Heel in het kort de inleiding:

• “Een burger” rijdt over de weg, haalt een KMar voertuig in, KMar doet niets
• KMar komt dezelfde dag bij de kentekenhouder van het kenteken dat ze opgeschreven hebben thuis langs, vordert een telefoonnummer en werkadres. Geeft een aankondiging van bezoek aan het werkadres.
• KMar gaat toch niet langs maar belt alleen en stelt wat vragen, geeft kentekenhouder niet de cautie en hangt op.
• Burger krijgt als kentekenhouder (en niet als bestuurder) een bekeuring op z’n mat van 200+ euro voor te hard rijden. Burger meldt zich bij Boetecontrole en wat er dan gebeurt zal je verbazen.

De eerste stap in zo’n boete-aanvechtproces is namelijk het opvragen van het dossier. Dus dat deed de gemachtigde en die kreeg een zaakoverzicht van het CJIB met onder andere dit:

Nu vallen daar een aantal zaken in op:

• “Gelijkblijvende afstand” gevolgd over PRECIES 2000 meter.
• Bestuurder kon niet staande gehouden worden omdat hij met hoge snelheid uitliep.
• Er is in het geheel geen verklaring opgenomen in het zaakoverzicht van betrokkene, noch is iets opgeschreven over welke opsporingshandelingen verder verricht zijn zoals huisbezoek, telefonisch een verklaring afnemen e.d.

Onderzoek wees uit dat de weg van de overtreding iets onder de 3 kilometer lang is en eindigt in een T-splitsing. De KMar stelt dus dat over exact 2 kilometer met gelijkblijvende afstand gevolgd is met 120 kilometer per uur op de teller en dat -daarna- het voertuig ze compleet zoekgereden heeft. En dan kost het ook nog wat afstand voor je auto op 120 km/uur is vanaf het begin van de weg.

Ongeloofwaardig natuurlijk, maar waarom het pikant is, is dat de WAHV voorschrijft dat een overtreder staandegehouden wordt, tenzij dat gemotiveerd niet mogelijk is. Dit om met zekerheid vast te kunnen stellen -wie- te hard reed en niet lui de boete op de kentekenhouder af te schuiven zonder dat onderzoek. Pas als er dus geen reëele mogelijkheid tot staandehouding is mag de kentekenhouder de bekeuring krijgen in plaats van de onbekend gebleven bestuurder.

Dus, cruciaal is om dat originele proces-verbaal boven water te krijgen en aanvullende stukken over die gekke stilgehouden huisbezoekjes. Wat doet de Officier?

Dus, burger over de pis tegen Boetecontrole, want “OMGWTFHEBBENJULLIENUGEDAAN”. Nou, de fout die ze maakten is hopen dat het de Officier ene fuck interesseert of het besluit zorgvuldig en juist is.

Dus, stalen noppen ondergebonden en vervolgens werd het stuk uit de inleiding doorspekt met juridische mumbo-jumbo aan de Kantonrechter gestuurd. Oh en terloops even aangekaart dat het bij herhaling niet verstrekken van een procesdossier (waar het PV gewoon onderdeel van uit maakt, wat de Officier ook claimt) een schending van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (Engels, PDF alert) is. Artikel 6, 3e lid, aanhef en onder 1a luidt namelijk:
Een ieder tegen wie een vervolging is ingesteld, heeft in het bijzonder de volgende rechten:      a. onverwijld, in een taal die hij verstaat en in bijzonderheden, op de hoogte te worden gesteld van de aard en de reden van de tegen hem ingebrachte beschuldiging;

En zelfs de Rechtbank kreeg niets méér van de Officier dan wat je hierboven hebt kunnen lezen.

De Rechtbank doet vervolgens uitspraak in de zaak en die uitspraak laat weinig aan de verbeelding over. De rechter komt niet eens aan de inhoudelijke inconsequenties toe van het zaakoverzicht maar mept met een gedecideerde klap het dossier de prullenbak in. Broddelwerk doe je maar in je eigen tijd, deze burger krijgt z’n geld terug.