Dodenherdenking op maandagochtend. Ja, mensen, we doen het niet graag, maar soms zijn er nu eenmaal van die dingen die je niet tot de avond kan bewaren – en geloof ons, deze herdenking is voor niemand leuk, en het wordt er niet beter op als we dat in de RCLNM stoppen. Dit weekend bereikte ons het bericht dat Renee de Haan het leven gelaten heeft.
Treurig als het is, moeten we daar dus toch even bij stil staan. Want Renee de Haan is een van die drijvende krachten waarop deze rubriek gebouwd is: in de tijd dat ongeïnspireerde teksten zonder enige variatie van thema op een bedje van standaardbegeleiding nog hele massa’s konden vermaken werd Renee de Haan ooit bekend met haar liedje “Vuile Huichelaar”. En dat was haar inspiratiebron, of wij zijn geen Retecool, want het feit dat ze bedrogen werd komt keer. op keer. op keer. in haar liedjes terug. En daarom doen we deze dodenherdenking gewoon eens niet met het liedje waar haar bekendheid op gebaseerd is, maar met een liedje wat we echt -compleet willekeurig- hebben aangeklikt en dat toch over EXACT hetzelfde gaat. Goedemorgen.
RIP voor de nabestaanden!
En ik weet nu ook weer waarom het “Over de doden niets dan goeds” en niet “Van de doden niets dan goeds” is.