Nein nine 9 0 O oh Tox! Gaat het hier nu ook al over de verkiezingen? Zeker niet, geen zorgen, maar er valt nog steeds wat te kiezen.
Onderstaande voorlichtingsfilm, vervaardigd in het jaar onzes Heeren negentienhonderd vier en vijftig door het vermaarde Bell Systems, toont op aanschouwelijke wijze, hoe men destijds een telefoon met draaischijf diende te gebruiken. Het was een tijdperk van overgang, waarin het telefoneren zich ontwikkelde van de vertrouwde, handmatige verbinding door de telefoniste, naar een modern en volautomatisch systeem, dat zich kenmerkte door de destijds nog wonderlijk klinkende kiestoon.
Met vaste stem en onwankelbare overtuiging leidt de film den kijker stap voor stap door het verheffende proces van het kiezen: hoe men den hoorn opneemt, het juiste nummer zoekt, en met rustige, beheerste beweging de cijferschijf laat terugkeren. Nauwkeurigheid is het sleutelwoord, want wie zich vergist, zal geen gehoor vinden aan de andere zijde van de lijn.
Men herinnere zich: in ons eigen vaderland werd eerst in het jaar negentienhonderd twee en zestig het telefoonnet geheel geautomatiseerd: ener mijlpaal in de geschiedenis der verbindingen, die voorgoed een einde maakte aan het gevaar der verkeerde aansluiting.
Naschrift van den verslaggever: ondergeteekende bezit nog immer een T65-toestel, omgebouwd tot wonderfoon voor het geval dat er eens, onverwacht, een stem door de ether klinkt, die vraagt: “Wie zijt gij eigenlijk… en wanneer komt moeder thuis?”
Hij staat al decennia op mijn kijklijst, al sinds ik geboren ben eigenlijk. Goed dat Tox er is om me net dat laatste zetje te geven. Die bakkelieten hoorn was wel handig, daar kon Frau haar man de hersens mee inslaan als hij weer eens stiekem met de buurvrouw aan het bellen was. En over de buurvrouw gesproken, zouden die hoorns vochtbestendig zijn?