De makers van de site Control Panel zijn dol op controlepanelen en dan vooral ouderwetse panelen en alles wat daarop te vinden is. Daarom besloten ze dat er een interwebspagina moest komen die helemaal vol staat met knoppen en metertjes.
En wij zijn ze daar heel dankbaar voor. Want wat veel heers hebben ze verzameld! Veel foto’s uit verlaten centrales en fabrieken, maar ook dashboards van auto’s en bedieningspanelen van synthesizers, om maar een paar dingen te noemen.
“We genieten van vintage knoppen, knoppen, wijzerplaten, schakelaars, wissels, meters, displays en knipperende knipperdingen”
Hoewel de beheerders ook best van vintage elektronica, gebouwen uit het midden van de vorige eeuw en klassieke auto’s in algemene zin houden, focussen ze zich op deze pagina slechts op de knoppen en schakelaars die er in en aan en op te vinden zijn.
De Tumblrpagina is al best leuk, maar het blijft een leuke samenvatting met fijne beschrijvingen onder de foto’s. Voor het echte hardcorewerk gaat u naar de Flickrpagina. Want daar vindt u uren en uren aan klikplezier!
Ik mis helaas nog het dashboard van de Aston Martin Lagonda. Misschien wel het mooiste dashboard ooit gemaakt (let wel, deze auto is van 1976 tot 1990 gebouwd). Helaas was alles in de fabriek al kapot, maar zeker in de facelift versie (series 2) heb je het idee dat je het Starship Enterprise bestuurt.
Flimpje!
https://youtu.be/QP07Jq5b88M?t=3m36s
Echt een waanzinnig gave, maar ook bizarre auto. Ik geloof zelfs dat Aston Martin er bijna door onderuit is gegaan.
Wat Doug DeMuro, en in mindere mate Jeremy Clarkson, mij hebben geleerd is dat
a) ik veel minder met controleknopjes heb dan ik dacht, hoewel ik ‘n ICT’er ben
b) bijna alle droomauto’s die je als puber in postervorm aan de muur had hangen, verschrikkelijke designdraken zijn, die je absoluut niet voor dagelijks gebruik wilt hebben, behalve de BMW M1, de Lancia Aurelia Spider, de Porsche 959, en de DAF YP (om aggressieve Knock Out Zwarte Piet-demonstranten en hun helper whitey’s van het lijf te houden).
Mooi hoor, maar ik mis computer front panels, zoals die van de PDP-8:
Waarmee je dus rechtstreeks registers kunt zetten, om daarmee de computer op te starten.
En natuurlijk de Bombe, voor als je niet genoeg knoppen onder handbereik kunt hebben:
De PDP8; Oh schoonheid… Tsja vroeger he…
Je had maar 32 bytes en die bestonden toen nog maar uit 7 bits.
En maar 3 instructies, waarvan er 2 hetzelfde deden.
En toch bestuurde je er een hele staalfabriek mee.
Inderdaad; Wel even met drie vingers octaal de registers laden…
/ouwe lul
Bijna. De PDP8-familie was een 12 bit word architectuur en 3-bit = 8 opcodes voor een 4096 adress space en tekst was in SIXBIT. Kijk nog maar eens op de pdp8net side, download de emulator en toggle je brain bits.
Dat van die staalfabriek aansturen is ongetwijfeld waar. Een kennis van me, die een Commodore VIC-20-emulator gemaakt had, kreeg eens een email van een bedrijf die spoelenwikkelmachines aanstuurde met VIC-20s met de vraag of ze zijn emu mochten/konden gebruiken. Go figure.
Zelf ben ik meer van de PDP 10 (KL10, KL20), maar helaas is de PDP10 frontpanel niet zo stoer, omdat het wegvalt in de rijen van computerkasten.
Nog iets anders met knopjes dan.
WW2 Duitse onderzeeër UB-110
?width=640&crop=smart&auto=webp&s=54c0b22076ac7eb8e197fe3564fa5e55bdb85cdb
/Bij mij slaat de alzheimermedicatie wél aan
Zelf ben ik eigenlijk meer van de PDP11… De 8 was toch wel voor mijn tijd. Wel eens een verdwaalde tegengekomen. Meestal draaide het kreng al ergens jarenlang en durfde niemand het meer te rebooten…
ps ik stel me een situatie voor waarbij een van de wieltjes van de UB-110 vastzit en het kleinste bemanningslid met een vetspuit door het luikje naar binnen geduwd wordt.
/ik vergeet helaas meestal de alzheimermedicatie…