De RCLNM zou wat meer nachtmuziek moeten zijn, betoogde Bert hier onlangs in de comments. Blijkbaar bedoelde hij rustgevend muziek, die het hoofd leeg maakt voor het slapen gaan, in plaats van al die adrenaline opwekkende beukmuziek waardoor je om half drie ‘s ochtends nog steeds de slaap niet kunt vatten. Vandaag dit lieflijke deuntje van The Songwriters, een nummer uit 2013 van deze band uit Idaho, het Amerikaanse equivalent van Drenthe. Het late night aspect daarbij is dat het clipje een aantal scènes bevat uit de Joegoslavische Softporno kneitert uit 1971 getiteld Maskarade, hier in z’n geheel te zien. Riep daar iemand Trololo? De film, en daarmee ook de RCLNM clip van vandaag, lijkt de Balkan versie van Emmanuelle, toentertijd nog hartstikke NSFW maar inmiddels weinig choquerend: mooie retro beeldjes met onverstaanbaar gewauwel, een flinterdun verhaaltje dat bij wijze van spreken zelfs mijn schoonmoeder nog kan volgen, en af en toe een onschuldige bil en een borst. In het clipje met rustgevende indie pop erbij, perfect dus voor Bert z’n nachtrust!
Account aanmaken
Welkom! registreer voor een account
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Wachtwoord herstel
Vind je wachtwoord terug
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
RC Late Night Music – The Songwriters – I Want You To Be My Wife
ik heb speciaal voor deze nacht ( en voor Bert) een gedicht geschreven:
Het einde van de zomer is in zicht
een tijd van hoop voorbij gegaan
wat mijn vrienden wilden zeggen
ook een hond kun je stilleggen
maar ik zag mijn vrienden niet meer staan
opeens de droom voorbij
op een bepaald uur,
ik weet niet welke dag
ik zag geen hellevuur
het einde was klaar, maar toch
het gleed door vingers,
op den duur
en ik bleef wachten in de wind
wetend dat het jaar veranderd was
smachtend als een kind
brekend als een hart gemaakt van glas
rijzend als een fenix uit mijn as
kraaien en spreeuwen verdeden mijn tijd
terwijl pauwen pronkten op jouw toneel
van liefde die is zoals een kans
omgeef me in die dans
excuseer me als ik niet meer met je speel
want ik bleef wachten in de wind
wachtend tot de tijd mijn hart verzet
alleen en onbemind
gevoelens voor een eeuwigheid
een nieuwe tijd begint
een pijn die pas na eeuwen wat verstild
de fases van de maan in de kamers van mijn hart
het eb en vloed van kleine rode krabben op het strand
gaan schurend in het donker
tot in weerwil van de tijden
het strand uit elkaar is gescheurd
en ik blijf wachten in de wind
wachten tot een welkom weer eens klinkt
gevoel goed gezind
mijn ziel die jij zodanig hebt bemind
de liefde die verblind
hij voor eeuwig in jouw hart verstrikt
ja ik bleef wachten in de wind
wetend dat het jaar veranderd was
smachtend als een kind
brekend als een hart gemaakt van glas
ben ik van binnen blind
rijzend als een fenix uit jouw as
moet ik me dit aantrekken?
Qua gezapigheid doet dit inderdaad aan Blof denken.
Tirololo
Om dan deze gerel van stal te halen…