Een verontrustende tweet zondag van een oudgediende op uw eigen Retecool. De 83-jarige mevrouw Schot-Lansman werd aangehouden. Inmiddels is de geschrokken vrouw weer vrij, dus wij belden haar direct.
Wat is er gebeurd, mevrouw Schot-Lansman?
U mag wel gewoon ‘mevrouw’ zeggen hoor, jongeman. Dat zeg ik ook altijd tegen die vriendelijke jongen van de Albert Heijn trouwens, maar die luistert ook nooit. Dat is een dingetje bij jullie jongeren hoor, dat jullie nooit luisteren. Wat was de vraag ook alweer, jongeman? Zal ik u wat koekjes sturen?
Nee dank u. De vraag was wat er gebeurd is, mevrouw. Uw tweet liet ons een beetje schrikken.
Zeker weten? De koekjes zijn heerlijk hoor. Maar goed, ik ben aangehouden en toen moest ik mijn gebit inleveren. Dat was best grappig, want als je zonder gebit wilt zeggen dat je je gebit moest inleveren, klinkt dat heel mal. ‘Ik moeft mijb gebib inblevereb’, zoiets. Echt heel mal.
Maar waarom werd u aangehouden dan?
Nou, ik heb mijn gebit weer terug hoor, anders zou dit een heel raar interview worden.
Dat vroeg ik niet.
Oh ja. Nou, ik stond om de hoek bij mijn aanleunwoning te wachten voor het rode voetgangerslicht. U moet weten, een jaar geleden is daar een voetgangerslicht neergezet, omdat Tiny, de buurvrouw zoals u misschien weet, een beetje dement begint te worden en dan zomaar ineens de straat oversteekt. Tiny is een enorme roddeltante moet u weten, maar ze takelt enigszins af. De Alzheimer hè. Soms weet ze niet eens meer of ze roddelt over Annie van nummer 47 of over mij. Ik woon op nummer 51, zoals u we..
Ik onderbreek u even. U werd aangehouden. WAAROM?!?!
Nou jongeman, een beetje minder kan ook wel hoor. Ik stond dus te wachten voor het rode licht, toen er een agent aan kwam. Direct stapte hij op me af en zei dat ik was aangehouden. Volgens de agent in kwestie zou ik wel eens het idee gehad kunnen hebben om door rood te lopen. Hij gooide me op de grond en pakte mijn gebit af. Ik had de tijd van mijn leven. Sinds mijn Jan is overleden word ik niet zo vaak meer stevig vastgegrepen. U kunt ook hierheen komen, dan spelen we het even na allemaal. Ik doe vast mijn gebit uit.
Nee, dank u, mevrouw Schot-Lansman, telefonisch komt dit helemaal in orde.
Jammer.. Zal ik anders het recept voor mijn koekjes sturen? Dan kunt u die langs komen brengen als u ze gemaakt heeft. En dan doe ik speciaal voor u mijn gebit ui..
Waarom hield die agent u aan, mevrouw, daarvoor bel ik.
Nou, jongeman, de agent zei dus dat ik het idee wel eens zou kunnen gaan hebben om door rood te gaan lopen. Daarom werd ik meegenomen.
Dat is wel heel erg Minority Report, hè?
Ik begrijp niet wat u bedoelt.
Ehr… 1984 van Orwell dan misschien?
Jongeman, dit gebeurde gisteren, niet in 1984, wilt u wel even bij het onderwerp blijven? Maar goed. Ik werd dus opgepakt en moest mijn gebit inleveren. Ik had ook een mandje koekjes bij me. U moet namelijk weten, ik ben gek op koekjes bakken. Ook die werden afgepakt. Als ‘bewijs’ zei de agent. Mijn gebit heb ik dus teruggekregen, maar mijn koekjes heb ik nooit meer gezien.
Vindt u dat niet eng, dat u zomaar kunt worden opgepakt terwijl u niets misdaan had?
Ach.. Jan, mijn man zaliger, deed dat ook altijd vroeger. Ik had alleen nooit verwacht dat nu ook mensen als ik dat zou kunnen overkomen. Ik ben tenslotte een goed Christen en blank en vrouw.
… En u deed niets strafbaars.
Dat ook, hoewel mijn koekjes misdadig lekker zijn, haha.
U bent nogal geschrokken, denk ik?
Ja, eerst wel, maar de agent legde het goed uit hoor: omdat er vaak bejaarden bij deze oversteekplaats zomaar oversteken, nemen ze het zekere voor het onzekere. Ik snap dat wel. Je hoort zulke rare dingen de laatste tijd. Zo’n agent weet natuurlijk niet of ik echt blijf staan bij het rode licht. Mijn Jan, God hebbe zijn ziel, begreep dat in de oorlogsjaren ook al goed. Ook die werd na de oorlog trouwens helemaal verkeerd begrepen. Al die mensen die hij liet oppakken door de bezetter, hadden namelijk best wel eens kwaad in de zin kunnen hebben. Nu ga ik nieuwe koekjes bakken. Komt u straks proeven?
Ik sla even over, mevrouw Schot-Lansman. Maar bedankt voor dit gesprek.
Wilt u echt het recept van mijn koekjes niet?
Wij van de Retecool houden van interviews. En van oom agent. Ons vertellen dat de politie onderweg is, doet u op Twitter of Facebook.
