Vandaag gaan we weer eens een vleesvervanger testen op de Vretecools, met het reële gevaar dat er straks een paar boze doorgedraaide boeren hier voor de ingang van de redactiebunker dode dieren gaan staan te frituren, want gefrituurde dode dieren zou zogenaamd een gezonde keuze zijn. En als u denkt: onder welke steen hebben die boeren de laatste eeuwen gelegen? Inderdaad! Echt iedere afslag hebben ze de afgelopen 50 jaar wel glorieus gemist.

Vandaag onderwerpen we de Weeddogg Smockey Sausage van firma The Dutch Weedburger aan een kritische test, en de eerste teleurstelling is al gelijk daar. Weed is hier niet een verwijzing naar dat gezellige plantje dat u wel eens in uw jeugd gerookt heeft, nee, Weed staat hier voor Seaweed. Zeewier dus. Nu heb ik snel even ondesjoek gedaan op Feestboek, maar het lijkt vrijwel zeker dat je van zeewier roken niet high wordt. Overigens wel duurzaam door Rebecca en Jennifer geteelde Zeeuws Zeewier, dat dan weer wel.
Overigens wel een pluspuntje: ondanks dat het vegaschap in de super steeds groter wordt, lijkt het aanbod steeds minder divers te worden. Het is allemaal heel veilig mainstream schijven, burgers en rul gehakt, en er lijkt steeds minder plek voor innovatieve producten. Looking at you, vegaslager! In dat opzicht zijn deze sausages, ondanks het gebruik van de verkeerde soort weed, toch een verademing.
Je koopt ze per drie voor 3,89 bij de Grote Mensenvriend, en de instructie is simpel: minuut of 7 bakken op middelhoog vuur. Ik weet dit omdat ik het na het vormen van mijn eindoordeel nog eens goed nagekeken heb, in twijfel verkerend of het wellicht aan mij lag. Want ondanks de prachtige verpakking en de zichtbare zeewiersnippers valt het allemaal toch wat tegen. Het is een wat droge, smaakloze dertien in een dozijn vegaworstje. Niet vies, maar zeker ook niets om nou wild enthousiast van te worden, ik niet in ieder geval. Het is niet eens overmatig gezond als ik de ingredientenlijst even snel scan. Het zit tjokvol vitamines, mineralen, omega vetzuren, ijzer, calcium, jodium en eiwitten. Willem Engel zou er haast opstandig van worden.
The Dutch Weedburger is groot geworden door allerlei hippe festivals af te reizen, waar het woord Weed net als bij mij totale andere associaties oproept en na 14 pils de smaak er verder niet ook toe doet. Dat verkoopt zichzelf. Maar thuis in mijn nuchtere keuken blijkt het helaas toch niet die sympathieke, goddelijk smakende innovatie waar ik op gehoopt had.

Meer Vretecool? Dat kan. We hebben namelijk alle posts van Vretecool gebundeld onder een eigen url: www.vretecool.com. Hoe hard heerst dat dan! Je kunt suggesties achterlaten voor een volgende Vretecool-post, maar je kunt er uiteraard ook je eigen Vretecool-ervaring delen. Vretecool, de meetlat voor je maag.