30 januari is het nieuwste ziekenhuis van Nederland geopend. Het Zaans Medisch Centrum is een ziekenhuis ter vervanging van het oude ZMC, dat vroeger ‘de Heel’ heette. Retecool ging erheen voor een sfeerimpressie.
Het eerste dat opvalt aan het ziekenhuis begint voordat je binnen bent: je moet je aanmelden via een aanmeldzuil. Door je identiteitsbewijs te laten scannen, laat een briefje je alvast weten. Of je die dus niet wilt vergeten.
Bij het binnenkomen valt meteen iets anders op: de wind. De entree zit aan twee kanten van de ronde receptie en heeft twee draaideuren zonder luchtsluis die tegenover elkaar zitten. De receptioniste heeft maar een paar extra laagjes aan getrokken. Voor de aanmeldzuilen staat een korte rij, plus iemand die mensen die er niet uitkomen moet begeleiden. Opvallend aan de zuil is ook de camera die het gezicht van de gebruiker filmt.
Na het scannen van je ID krijg je een kaartje met daarop je “looproute”. Je looproute is een code die je moet volgen op de bordjes om bij de wachtkamer te komen. Vergeet hiervoor je vergrootglas niet mee te nemen als je wat slechter van zicht bent: de looproute is zo klein mogelijk afgedrukt. Of moeten we zeggen: zo lean mogelijk. Want dat is namelijk het unieke aan dit ziekenhuis: het is het eerste ziekenhuis dat volgens de LEAN management strategie is ontworpen. Wij wisten dat niet, dat ziekenhuizen volgens een managementstrategie ontworpen werden.
Bij de wachtkamer aangekomen moet je vervolgens inchecken met het kaartje dat je eerder bij de tochtige aanmeldzuil heb gehaald. Dat doe je door de barcode te scannen. Er staan geen poortjes waar je doorheen moet, je gaat op de hippe bankjes proberen een manier te vinden om comfortabel te zitten en kijken naar het scherm waarop jouw nummer zou moeten verschijnen als je aan de beurt bent. Het blijkt dat dat de assistenten wat te lang duurt, want voordat ons nummer op het scherm staat, worden we al gehaald. “Ja, als we op dat scherm moeten wachten…”
De behandelkamer is modern qua kleuren, zodat je elk vlekje op de grond kunt zien. Ook is er een praktische (lean) combinatie gemaakt van bureau en behandelplek, zodat de dokter een beetje ongemakkelijk om de bureaustoel heen moet buigen om de handen te wassen. En de kledinghaakjes voor de patient praktisch achter de verbandladekast zitten. Op weg naar de volgende afdeling raken we de weg een beetje kwijt. We hebben ook geen routecode meer. Dus vragen we het maar even. Na de weg nogmaals kwijt te raken omdat er een routebordje ons naar een kantoor wijst waar we duidelijk niet moeten zijn, vinden we uiteindelijk de juiste poli.
Als we hier klaar zijn, gaan we via een andere route richting de uitgang. Daar valt weer op dat het er wel erg tochtig is. Een aantal schoonmakers is bezig een gang richting de expeditie schoon te maken. De deur moet daarvoor open, anders hebben ze geen stroom. Aan de andere kant staat overduidelijk een deur direct naar buiten open. Gelukkig houden ze bij het ZMC de humor er wel in. Overduidelijk vinden ze daar ook dat het tochtgat wel wat weg heeft van een treinstation, ze hebben er dus ook een piano neergezet om op te spelen.
We deden dat niet. We wilden weg, en we waren niet de enigen. Dus zijn we zo snel mogelijk in de file naar de uitgang van de parkeergarage gaan staan.
Ach het lijkt het Meander hier in Hoogland wel. Daar hebben ze een zelfde constructie gemaakt. Er zijn zelfs gangen die als je een patiënt op dezelfde verdieping in bed moet verplaatsen je dwars door een lift moet.
En als je iemand naar de EHBO hebt gebracht dan moet je het pand via de hoofdingang verlaten. Die ligt precies aan de andere kant van het pand.en geen pad. Leuk als je iemand in de rolstoel bij je hebt zeg!
Zal wel beleid zijn, dat schrijf je met dezelfde letters als debiel
En op het MRSA in Enschede. Ik <3 lean, maar lean ontworpen en uitgevoerd door psychopaten blijft ontworpen en uitgevoerd door psychopaten.
Managers en hun strategieën…nix leans aan, als we het over klantwaarde hebben…