Het duurde even, maar dan krijg je ook wat. 277 pagina’s PDF, over de trillingstool, schoon aan de haak en een schitterend besluit. Een onjuist besluit, maar daarvoor is inmiddels bezwaar ingesteld.
De oplettende lezer ziet dat het besluit al een aantal weken in de tas is, maar dat heeft enerzijds te maken met het goed door willen werken van alle info, anderzijds het delen met de media. Hieronder dus een (vast nog niet niet compleet) overzicht van zaken die opvallen:
- Heel veel stukken worden geweigerd, inclusief een aantal op grond dat openbaarmaking de opsporing van strafbare feiten belemmerd zou worden.
- Het Instituut Mijnbouwschade Groningen huurt onafhankelijke experts in omdat ze zelf geen expertise zeggen te hebben, maar het overleg dat ze dan met de vier externe bureaus hebben zou intern beraad zijn en geheim blijven.
- Een Panel van Deskundigen heeft in 2019 de voorloper van het IMG geadviseerd over de manier van inbedden van het wettelijk bewijsvermoeden (“uw schade komt door de gaswinning, tenzij” in plaats van andersom). Vervolgens huurt het IMG één van die deskundigen (Piet van Staalduinen) in voor allerhande klussen, waaronder een “validatie” van de trillingstool. Nu weet iedereen met een beetje wetenschappelijke kennis dat het “narekenen” van de input en output van een programma verificatie is en niet validatie, want daarbij wordt de methode zelf aan controle onderworpen. En blijkens de stukken is de tool dus voorlopig niet wetenschappelijk gevalideerd.
- Diezelfde Piet van Staalduinen is overigens gekozen op basis van een eigen voorkeur van het bestuur voor van Staalduinen en niet op basis van een offertetraject. De emails laten zien dat de offerte er doorgedrukt is terwijl de gebruikelijke procedure zoiets niet zou toelaten.
- Het was al eerder in het nieuws, maar vele “experts” blijken niet expert genoeg en hun rapporten zijn teruggestuurd voor herziening omdat het IMG (die zelf niet beschikt over de inhoudelijke kennis) de rapporten inhoudelijk niet goed vond.
Verder vroeg Retecool Juridisch om de onderliggende data en code van de trillingstool, zodat iedere handige sleutelaar ermee aan de slag kan. In plaats van (zoals de wet voorschrijft) dat te verstrekken wordt kaal gesteld dat alles wel online te vinden is. Compleet in strijd met de wet die glashelder is. Een argwanend persoon (die heb je amper in Groningen) zou kunnen opmerken dat ze de boel niet makkelijk inzichtelijk willen geven aan iedereen.
En dan helpt dit vast ook enorm:
In mijn tijd bij CVW, als Casemanager Erfgoed/Monumenten, gold er de regel dat 60-70 procent moest worden afgewezen. Opdracht CED en NAM. Dat werd openlijk gecommuniceerd, alle ca. 200 medewerkers hebben dit gehoord. Wie dit ontkent liegt.
— Pieter Bouwman (@Molenheerdt) June 27, 2022
En een deel van die mensen werkt dus nog steeds in de schadeafhandeling….
Alle andere zaken die opgevallen zijn mogen in de comments! Zodra er beweging is in het bezwaar hoort u daar weer over op Retecool.
Ondertussen heeft het Instituut Mijnbouwschade Groningen de kosten van de uitspraak en de dwangsommen na drie rappels nog niet betaald, dus de deurwaarder is *weer* langsgestuurd. Dan maar beslag leggen.
The beacons are lit! Gondor calls for aid!
En wie denkt dat het best knap is om z’n besluit te verzinnen (en dat het dus logisch is dat e.e.a. zo lang heeft geduurd) moet wel beseffen dat het gewoon ordinair knip en plak werk is.
Neem bv dit besluit https://www.kinderbescherming.nl/binaries/kinderbescherming/documenten/publicaties/2022/06/10/woo-besluit-7-juni-2022/Besluit+op+Woo+verzoek+-+7+juni+2022.pdf
Vaak zowat woordelijk hetzelfde.
Zoek in beide docs naar “persoonlijke levenssfeer”
Maar misschien heb ik het wel mis en komt dit soort proza bij iedere jurist exact op dezelfde manier opborrelen.
Verder vind ik de regel dat je informatie achter mag houden die door de fabrikant als vertrouwelijk is aangemerkt het wel heel makkelijk maakt om onder je plicht tot openbaarmaking uit te komen.
Succes met de beslaglegging. PS ik heb een nieuwe bureaustoel nodig. Geef maar een gil, dan kom ik er eentje uitzoeken.
Bestuurders die willens en wetens dwangbevelen en dwangsommen negeren en niet aan de opgelegde inzage voldoen. Ik weet niet of de rechter dat als zwaarwegend genoeg telt voor ontslag en ben uberhaupt niet thuis in het onderwerp:
Ontslag bestuur stichting. De rechtbank krijgt meer beoordelingsvrijheid om een bestuurder of commissaris van een stichting te ontslaan als het OM of een belanghebbende daarom verzoekt. De rechter kan ook een stichtingsbestuurder ontslaan op grond van verwaarlozing van zijn taak, ingrijpende wijziging van omstandigheden, de weigering om inzicht te geven in de organisatie en financiën van de stichting en andere zwaarwegende redenen.
Maar dreigen met een verzoek indien het een kleine kans van slagen heeft kan misschien al aardig wat stress veroorzaken. Zeker omdat de wet pas een jaar bestaat en er dus nog veel onzekerheid over de praktijk is.