“Die man heeft het altijd over oikofobie, maar de geschiedenis van zijn eigen cultuur miskent hij gewoon.” Vier mannen met lange baarden, twee met lang haar, staan rond een kampvuur. In hun handen hebben ze drinkhoorns. Allemaal hebben ze een mes. Een ketting van een hamer hangt rond de nek van Bart Martinszoon.
Een Retecool-redacteur heeft plaatsgenomen bij de voorbereidingen van het Germaanse Joelfeest, die verrassend veel weg lijken te hebben van een avond bij een vuur zitten met medebier, een mix van honingdrank en bier die de heidenen goed lijkt te smaken.
Wat ze vinden van de petitie van Forum voor Democratie laat weinig aan de verbeelding over. “Belachelijk. De christenen hebben voor die nepfeestdag alle symboliek van het Joelfeest gejat om onze traditionele midwinterfeesten te vervangen, en dan nu een beetje doen alsof het geen importreligie is. Christendom of Islam.. het is lood om oud ijzer, want ze ontkennen beide het bestaan van de oude goden.”
Een paar hoorns met medebier later wordt de sfeer grimmiger. Terwijl één van de heidenen een zwaard staat te slijpen legt Bart uit: “Tuurlijk gaat onze religie met de tijd mee. We houden onze tradities in ere, maar niet alles. Dat is maar goed ook voor meneer Baudet, want de oude tradities van boze heidenen zijn niet zo gezond voor hun vijanden.” Een subtiel gebaar bij de nek maakt duidelijk wat Bart bedoelt.
Het onderwerp verandert als er iemand vraagt wie er nog medebier wil. Iedereen. Men praat over van alles, van migratiepolitiek via muziektradities tot kerstmuziek. Wat het onderwerp weer terugbrengt in de gedachten van Martinszoon.. “Zeg, vier jij eigenlijk kerst, Mac?” “Eh, ja, nouja, soort van.. familiedingetje, he? Hoe, eh, laat is het eigenlijk?”