Groeten uit Tanzania, tyfusduur hier

Zoals u wellicht nog weet van afgelopen weekend, was eerwaarde Taart door de redactie even in de rubberkamer van de redactiebunker gezet om tot zinnen te komen. Hier is hij inmiddels weer uit, waarna onze hoofdredacteur Reet (die net terug kwam van verkansie) in woede uitbarstte om zoveel blinde haat jegens een D-actrice. “DIT IS DUS NIET WAAR DE RETECOOLS VOOR BEDOELD ZIJN, FUCKING NEPDOMINEE, ANGELA SCHIJF IS EEN LEKKER WIJF!” riep Reet, die duidelijk nog een delirium had van de gratis bar in zijn hotel. Hierna kreeg Taart subiet een platina handdruk en werd met vervroegd pensioen gestuurd. Taart beschouwde dit uiteraard als ‘ik mag even op reis op kosten van de zaak’ en kocht een villa in Tanzania.

We zijn enkele dagen verder en de dominee in ruste stuurt nu al klaagbrieven. Hij kan het personeel in Tanzania niet meer betalen, want ‘die negers willen godverdomme ineens minimumloon’, zo schrijft hij. De hele brief leest u hieronder.

Briefje van ds Bas Taart, dominee in ruste:

Ja, jullie in die redactiebunker!

Mooi weer hier in Tanzania. Maar echt. Ik zit hier in een bloedhete schrompelhut van 1414 vierkante meter een beetje weg te smelten terwijl ik een zebra melk. Daar ook een beetje kutweer? Mooi. Het leven is een hel, weten we allemaal. Wen er maar aan.

Enfin, waarom ik jullie schrijf, is dat dat pensioen het allemaal niet gaat dekken hier. (Ik wel, ik dek alles hier. Vrouwen, gazelles, alles. NEUKEN JONGUH!!!) Maar goed, de kosten dus. Leuk hoor, zo’n platina handdruk, maar ik tik hier dus zomaar 115.000 Tanzaniaanse shitcoins af per personeelslid, met dat fucking minimumloon dat hier ineens is ingesteld. HONDERDVIJFTIENDUIZEND! PER MAAND! Serieus, Reet, doe iets aan je pensioenplan. Dat is godverdomme zo’n 40-45 euro hè! Per neger, per maand! Om ziek van te worden. En dan de tickets. Ik wil jullie best uitnodigen, maar weet je wel hoe ver dat vliegen is, dat Afrika? Nou?

Gelukkig heb ik ook nog een villa in Blaricum, waar ik jullie dan weer wel voor gratis kan uitnodigen. Een beetje carpoolen en vanaf elke locatie in Nederland is dat te bereiken voor nog geen vijf euro. Eigenlijk is die toko in Blaricum van Gordon, maar die is er nooit. Die ligt altijd zwak, ziek en misselijk in de Privé, tenslotte. Of onder een toyboy, weet ik veel. Rik Felderhof is in Blaricum mijn achterbuurman, maar die zit ook altijd in Tanzania, omdat zijn pensioenplan ook kut is, zei hij. Hij heeft helemaal geen geld om terug te reizen. Felderhof is dan ook nog veel meer kwijt dan ik. Naar eigen zeggen heeft hij 42 negers in dienst. Iedere keer als ik toevallig met mijn telescoop naar zijn stulpje kijk, dat groter is dan de Maasvlakte, geloof ik dat wel. Om onduidelijke redenen zijn zijn betaalde negers ook allemaal naakt. En 17, hoogstens. Ik zal niet zeggen dat ik jaloers ben, maar de enige naakte persoon die naast het wedstrijdzwembad van mijn zweethut ligt ben ik momenteel.

Wat vooral belachelijk is, is dat ik van die Afrikaantjes ook ineens grondbelasting moet betalen. Ik kocht die hut hier omdat ik er godverdomme vanuit ging dat die negers geen idee hadden wat een blauwe envelop was. Sterker, ik vroeg het ze nog. Ik zei tegen zo’n inboorling op het vliegveld: “Weet jij wat een blauwe envelop is, Piet? Nou? Hè? Leuker kunnen we het niet maken, toch. Snap je dat, Quinsy? Nee hè? Mooi!” Dus wat denkt een weldenkende pensionado dan? INDERDAAD! Die denkt: ‘Nul belastingen’. Maar neeeeeeee.. Ook de inboorlingen snappen dit. Wéér drie tientjes per kwartaal kwijt, verdomme.

Om een kort geding lang te maken; Ik heb net mijn laatste Tanzaniaanse Shillings opgemaakt aan de postzegel voor deze brief. Ik hoop dat jullie ‘m kunnen doorsturen aan de Privé, zodat ook de rest van Nederland kan lezen hoe slecht het hier is, en dat de kosten de pan uit rijzen en dat het voor simpele pensionado’s als Rik Felderhof en mijzelf echt afzien is hier. Alles wat we willen is een beetje medeleven. (Zeg dat er maar bij. ‘Medeleven’. Op aanvraag stuur ik een foto van mij en Rik bij een plaggenhut van één van zijn personeelsleden. Die geven we dan tien shilling, is hij ook weer blij.)

Verder alle liefs, ik ga nu een vers geschoten leeuw eten, ik heb een Amerikaanse tandarts op bezoek die er nog eentje over had uit een ander Afrikaans land.

Cheerio!

P.S. Stuur geld!

P.P.S. Niet in een blauwe envelop!

kusjes, Bas Taart