Verkiezingsdag vandaag, dus gaan we het de komende weken hebben over wie het nieuwe kabinet gaan vormen. Met de versplinterde tweede kamer gaat dat een aardig probleem worden, maar dat hoeft niet per sé slecht te zijn.
Als er geen coalitie gevormd kan worden, bestaat er namelijk nog altijd de optie van een kabinet dat niet uit politici bestaat. Politici nu kijken dan ook nog net aan tot aan de volgende verkiezingen, en daar houdt het wel op. Dat geeft weinig hoop. De hele campagne ging over korte termijndoelstellingen.
Nog niet eens vier jaar
En dat in een tijd waar we behoefte hebben aan visie en antwoorden: de financiële sector is nog nauwelijks veranderd sinds de crisis. Het energievraagstuk vraagt om oplossingen in plaats van vooruitschuiven, belasten of het probleem negeren omdat anders ‘er wel ergens anders CO2 wordt uitgestoten’. De verdergaande automatisering hoeft niet per sé een jobkiller te zijn. Maar het dan maar als trend negeren en hopen dat het zichzelf oplost is ook weer zo wat. Dat garandeert natuurlijk dat we over 15 jaar weer met een omscholingsprobleem zitten. We moeten nu alvast de kaders leggen waarbinnen we kunnen inspelen op verandering in de werkgelegenheid.
We kiezen geen regering
Dat scoort niet op korte termijn en dus wordt het door volksvertegenwoordigers als onderwerp niet op de agenda gezet. Gelukkig kiezen we vandaag alleen de Tweede Kamer en is er helemaal niets op tegen als er niemand uit de Tweede Kamer premier wordt, en de nieuwe regering geen partijcoalitie wordt. Als de uitslag zo versplinterd is als de peilingen suggereren, kon dat wel eens de enige regeringsvorming zijn die een beetje recht doet aan de verdeeldheid van de kiezer. Zakenkabinet, here we come!
“Gelukkig kiezen we vandaag alleen de Tweede Kamer en is er helemaal niets op tegen als er niemand uit de Tweede Kamer premier wordt”
Dan zou Retecool toch maar mooi een scoop hebben met de eerste buitenparlementaire kandidaat voor het premierschap!