Vaak krijgen wij van u, de hypothetische lezer, de vraag hoe het er nu eigenlijk aan toe gaat in de redactiebunker, van waaruit wij dagelijks heersende content op het internet smijten. Omdat ik mijn postquotum nog moet halen en me het lazerus verveel deze ochtend, zal ik een tip van de sluier oplichten en beschrijven hoe deze ochtend begon.
Maandagochtend, 06.55 uur
“Weet je dat Jake jarig is?” Vroeg ome Mc me, terwijl we enkele rollen prikkeldraad om het mijnenveld legden, iets wat we na de uitbreiding van de redactiebunker hoognodig weer eens moesten doen omdat, zo zegt Onze Grote Leider Reet altijd, “je weet nooit, weet je.”
Ik had geen idee. Eerlijk gezegd heb ik Jake nooit beschouwd als een entiteit die ‘jarig’ wordt. Of poept. Jake is er gewoon, leeftijdloos, boos en zwaarbewapend.
Nog voor ik kon antwoorden ging ome Mc, gekleed in zijn maandagse kilt en een berenvel, door met het uitrollen van het prikkeldraad en hief een lied aan. Het was kennelijk iets Keltisch, want ik verstond er geen zak van. Tijd voor koffie, besloot ik, dus ik liet ome Mc en zijn lied alleen en toog naar de kantine.
Maandagochtend, 07.00 uur
In de kantine van de bunker zat Global Riot tegen zijn koffiemok te mopperen. “Zeven uur ’s morgens”, zei hij tegen niemand in het bijzonder. “Welke gek verzint dit soort tijden?” Ik reageerde niet en liep naar de counter, waarachter twee Oekraïense importbruidjes die Flepz0r ergens op de kop getikt had pulled pork in eigen wondvocht stonden te bereiden. Ik haalde mijn standaard ontbijt: een kilo gemalen koffiebonen met veertien druppels water en een bord aardbeien met ansjovis en gemalen diclofenac. Terwijl ik mijn bestelling plaatste, knoopte ik een praatje aan met Toxteth, die stond te wachten tot zijn pulled pork klaar was. Lang kon dat niet meer duren, het varken was al dood, zo zag ik aan de kop van het beest dat in de wasbak lag en waar Ninja Uil tevreden aan zat te knagen.
“Weet je dat Jake jarig is?” vroeg ik. Toxteth keek me glazig aan. “Wie is Jake?” vroeg hij. Tox is geen ochtendmens en als zijn man servant niet in de buurt is, wil hij wel eens afdwalen met zijn gedachten. Ik besloot er niet op in te gaan en pakte mijn dienblad aan van één van de Oekraïense vrouwen.
Na even om me heen gekeken te hebben besloot ik plaats te nemen naast Frodooh, die aan een tafeltje in het midden van de kantine zat. Om onduidelijke redenen dronk hij wasbenzine en zat hij gigantische penissen te vouwen van karton. “Weet je dat Jake jarig is?” vroeg Frodooh. “Ja, ik hoorde het. Ik wist niet dat Jake dat deed, jarig worden.” Frodooh was duidelijk niet geïnteresseerd in een voortzetting van ons gesprek en probeerde nu een toren te bouwen van zijn kartonnen piemels.
Ik nam net een hap aardbeien met diclofenac toen de hel losbarstte. Meneer de Greef en Frisco kwamen, beiden gekleed in een Gimpsuit en begeleid door een fanfare, de kantine binnen. ‘Lalalala, Gehaktbal’ schalde door de ruimte. Frodooh schrok zo hevig dat zijn toren instortte en Global, aan het andere tafeltje, hield zowaar op met boos tegen zijn koffie mompelen.
Maandagochtend, 07.04 uur
“Ik ga die bitch shanken,” zei een stem achter me ineens. Verschrikt draaide ik me om en keek in het woedende gezicht van Jake, die de achterkant van een tandenborstel stond te slijpen, alsof hij zich in een gevangenis bevond. Omdat Jake Jake is, had ik hem niet horen of zien aankomen. In een angstig ogenblik dacht ik dat hij me ter plekke aan zijn tandenborstel zou rijgen, maar hij liep zonder verder iets te zeggen weer weg, een donkere gang in. Ergens klonk de tune van Jaws, en weg was Jake. Kennelijk was hij er niet gelukkig mee dat iedereen wist dat hij jarig is.
De fanfare was net zo snel weg als hij gekomen was, maar Meneer de Greef en Frisco waren er nog wel. Greef sprong als een Jack Russell op speed door de kantine, Frisco had zijn slaapzak gepakt en was op de hoekbank gaan liggen en in slaap gesukkeld. Hij zag er enorm schattig uit in zijn Gimpsuit. Ik overwoog na die aanblik even naar het toilet te gaan om het oneens te zijn met een filmpje op Pornhub, maar voor ik de kans daarvoor kreeg, klonk er klaroengeschal en hoorde ik zingende engelen. Reet was dus wakker.
Uit het raam zagen we dat Reet intussen al aangekleed was. Hij droeg een Romeinse toga en deed zijn ochtendwandeling over het landgoed. Dat wil zeggen, hij liet zich op een gigantische futon die werd getild door zes dwergen door de tuin dragen terwijl zijn geslachtsdeel met bladgoud werd beplakt. Hierbij riep hij dingen als “Vreest niet, onderdanen!” en “Ik moet naar de kapper! Mijn koninkrijk voor een kapper!”
Door de herrie waren Cspr en Der Webmeister ook ontwaakt. Uit de vleugel van Web klonk carnavalsmuziek en Nickelback. Tegelijk. Cspr kwam mokkend met een fles absint in zijn handen langs wandelen om richting de jakuzi te gaan.
Op het landgoed waar de redactiebunker is ingegraven, stonden Flepz0r en Meneer van Dale de barbecue aan te steken, omdat LB alweer enkele uren met zijn drone op herten en buffels aan het jagen was. In de verte hoorden we explosies en de bulderende lach van LB, die wel een ochtendmens is en soms ’s avonds al begint met de volgende ochtend.
Bij de vodkavijver trof ik de geest van Olaf aan, die al sinds 2012 weigert te geloven dat hij is overleden en gewoon filmpjes blijft maken en zich constant bemoeit met artikelen van de rest van de redactie. “Ik ben verdomme Bruce Willis in The Sixth Sense niet,” zo zegt hij altijd als we hem er op wijzen. Vandaag was de geest van Olaf in een uitstekend humeur. “Nazdrovje,” zei hij hartelijk voor hij een duikbril opzette en in de vijver sprong.
Door de intercom klonk de zalvende stem van Onze Grote Leider Reet. “Luister, stelletje pustrutten. De redactievergadering gaat zo beginnen. Iedereen die niet over 14 seconden in mijn kantoor staat, zal dat berouwen. Duizend brandende lullen in je huig, klootzakken!”
Aangekomen in de balzaal die Reet zijn kantoor noemt, bleek dat Reet grootse plannen had. “Goed, stelletje dimwits. We gaan het anders doen. Ten eerste gaat de drank op rantsoen. Vanaf vandaag krijgen jullie gele polsbandjes in plaats van oranje. Dit betekent dat je per persoon niet meer dan elf liter sterke drank tegelijk kunt bestellen aan de bar. Ook moet de productiviteit omhoog, dus is het verboden om langer dan twee uur per dag kleine huisdieren te mishandelen. Kijk, we zijn een margeblog, maar ik wil dat we het grootste margeblog zijn.”
Reet haalde een perfect gemanicuurde hand door zijn nog perfectere kapsel en snoof een bus aanstekergas leeg. “In ander nieuws,” vervolgde hij, “Jake is vandaag jarig. Ik hou deze maand dus jullie salaris in, zodat jullie geheel vrijwiliig kunnen bijdragen aan de Leopard-tank die hij graag wil hebben.” Jake veerde op bij deze woorden en riep om onduidelijke redenen: “Zeg nooit tegen een Tsjetsjeen dat zijn zus een mooie glimlach heeft!”
Nadat Reet iedereen had verteld dat er verder geen vragen waren, sloot hij de vergadering. Het was half acht. We konden aan het werk.
Meer waargebeurde verhalen op Retecool? Dat kan. Liever iets over drank? Dat kan ook. Hulp nodig? Ook daar draaien we onze hand niet voor om. Ons uitnodigen voor uw bruiloft, verjaardagsfeestje of uitvaart doet u via Facebook of Twitter.