Oproep aan de digitale gelovigen: Laat je keyboard spreken en voorzie onderstaande afbeelding van het meest goddelijke bijschrift. De redactie kiest een winnaar die een plekje verovert in de heilige Gallerij der Reetisti—waar eeuwige roem, virale memes en monumentale erecties (v/m/x) op je wachten.
Een heilige oproep aan internetgebruikers om het beste bijschrift te plaatsen bij de afbeelding. De winnaar wordt gekozen door de redactie en vereeuwigd in de Galerij der Reetisti, met mogelijk eeuwige lof, boomlange erecties (m/v/x) en memes als gevolg.
Een heilige oproep aan internetgebruikers om het beste bijschrift te plaatsen bij de afbeeldingsvideo met verwarde man; de winnaar wordt gekozen door de redactie en vereeuwigd in de Gallerij der Reetisti, met mogelijk eeuwige lof, boomlange erecties (m/v/x) en memes als gevolg.
Ach ja, vroeger. Toen de kleine Grotesnor op station Slinge nog kon zwaaien naar de meneer in de vissekom. En die zei dan met luide stem:”niet meer instappen”!
Zeer geëerde en buitengewoon geëngageerde leden der contemplatief-tekstuele gemeenschap, U wordt hierbij op de meest nadrukkelijke en hoogdravende wijze uitgenodigd tot het initiëren van een semantisch geëxalteerde onderschriftelijke expressie, in reactie op het visueel aangeboden beeldmateriaal, te deponeren binnen de digitaal interactieve reactieruimte die speciaal voor dezen is gealloceerd.
Aansluitend wordt u aangemoedigd — neen, verplicht door de wetten der ijdelheid en erkenningszucht — tot het gedurende de volledige tijdsspanne van het etmaal herhaaldelijk en quasi-obsessief initiëren van het verfrissingscommando (bekend onder de lekenbenaming ‘F5’), teneinde zich te vergewissen van een eventuele accumulatie der publieke waarderingstekens, doorgaans gemanifesteerd in de vorm van digitale plussen.
De redactionele entiteit, een amorfe en door subjectiviteitsimpulsen geteisterde constellatie van beïnvloedbare beslissingsautoriteiten, zal — onder vlagen van grillige willekeur en semi-literaire voorkeuren — één inzending verheffen tot glorierijke onderschriftsoverwinnaar. Deze uitverkorene (m/v/x/ondefinieerbare entiteit) zal, onder symbolische en virtuoos overgedramatiseerde begeleiding, worden ingewijd in de verheven contreien der Eregalerij van Reetistisch Excellente Creaties™.
OK mènse, dit is het dan. Het was hard werken met zijn allen, maar eindelijk is het dan zover: de wereld is af! Yep, klaar, gereed, compleet, niet meer aanzitten.
Vandaag voer namelijk het blije nieuws in mij dat er zoiets bestaat als geparfumeerde pedaalemmerzakken…
GEPARFUMEERDE PEDAALEMMERZAKKEN.
Ik kid u niet, pedaalemmerzakken die ge-par-fu-meerd zijn. Peak beschaving! Kom maar op god de vader (x/v/m), het is tijd voor de dag des oordeels, onze taak hier zit er op.
NB: Voor de subsidie met gratis geld zijn we verplicht om nog een educationele component toe te voegen:
In een rokerige kamer op de derde verdieping van pension Zum Verlorenen Tafereel, waar de vitrage zwaar was van het vet en de melancholie, zat Herr Schlomski — gewezen koffiedichter en thans redacteur van een culinair tijdschrift zonder publiek — wezenloos voor zich uit te turen. Voor hem lag een vergeelde afdruk van een foto, die zich al urenlang koortsig in stilzwijgen hulde, als een koekoeksei in het nest van de menselijke ervaring.
“Ze kijken niet terug,” fluisterde de foto tegen niemand in het bijzonder. “En toch verwachten ze dat ik iets zeg.”
Schlomski, die nog met één sok aan zijn voet en de ander in de soep zat, knikte. Of hij het nu met de foto eens was of met zijn eigen vergeten gedachte, wist hij zelf niet. Maar ergens in zijn borstkas begon iets te kriebelen — een nervositeit, een roeping, een soort innerlijke diarree van de ziel.
Achter hem, in de schaduw van een zwartwitte linnenkast, verschoof een redactielid — oud, murw, zurig van geest en met een kop dampende slootwaterkoffie die eruitzag alsof men het met een pollepel uit de Donau had geschept. “Maak een onderschrift,” gromde het wezen, wiens naam al lang niet meer werd uitgesproken. “Maar geen gelul. Geen woordspelingen die zelfs /seth naar de fles jagen. Wij eisen iets wat schuurt. Wat knarst. Of volledig bezwijkt onder z’n eigen gewicht. Als het maar godvergeten écht is.”
Buiten blafte een hond, ver weg — of was het het verleden zelf, dat zijn tanden nog één keer liet zien? Schlomski strekte zijn hand, doopte zijn pen in de inkt van wanhoop, en schreef. Een traan rolde van de vensterbank. In een bijlage, ergens onderin een stoffige kast, lag het Gulden Register van de Eregalerij der Reetisti. Er was plaats voor nog één naam.
Voor de HOEVEELSTE race van dit seizoen strijkt de karavaan neer in het altijd on-democratische Hongarije, waar op de Hungaroring de Red Bull zo loopt als Lucille Werner.
Het is dan wel de 200e race van VER, maar dit wordt er nu al een om vlot te vergeten. De top 6 zat binnen de 0.14 seconde, VER zat daar niet bij en start vanaf plek 8. Dus tenzij onze mongloid vanaf plek 6 aan het kegelen gaat bij bocht 14 en 2 x papaya en 1 x LEC uit de race hosselt, zitten er weinig podiumkansen voor VER in op het eerste gezicht.
Wie er ook behoorlijk de pest in heeft is de DJ van JankFM:
Onderstaande foto ligt al uren voor zich uit te staren als een redacteur van een door niemand gelezen foodblog. En jij? Jij zit d’r maar een beetje bij te koekeloeren. Dus kom op, ram er een onderschrift onder. Geen gelul, geen woordgrappen waar je /seth nog kromme tenen van krijgt — gewoon iets dat schuurt, knarst of compleet nergens op slaat, als ’t maar goed voelt.
De redactie leest mee met een zuur hoofd en een koude bak slootwater.
Beste inzending? Die komt in de Eregalerij der Reetisti. Daar hangt ie dan. Trots. Glanzend. Eeuwig.
Dus. Je weet wat je te doen staat. Of je weet het niet, zie maar. Maar dan verlies je dus gewoon.
Artikel 1 – Doel van de Wedstrijd De redactie organiseert een creatief gladiatorenspektakel waarbij deelnemers worden uitgedaagd een origineel en geestig onderschrift te plaatsen onder een afbeelding van verheven kwaliteit (“Heilige Afbeelding”).
Artikel 2 – Deelnamevoorwaarden
Deelname staat open voor alle entiteiten (m/v/x) met een toetsenbord en een minimum aan absurdisme.
Het geplaatste onderschrift dient onder de Heilige Afbeelding te verschijnen in de daarvoor bestemde commentaarsectie.
Door deelname stemt men impliciet in met dit reglement én met de kans op digitale eeuwige roem of lichte jeuk.
Artikel 3 – Publieke Interactie
Na plaatsing van het onderschrift mag de deelnemer zich overgeven aan ritmische, compulsieve ververhandelingen (F5’en).
Digitale duimen omhoog (“Likes”) worden beschouwd als spirituele oppepper en tellen mogelijk mee in de subjectieve overweging.
Artikel 4 – Jury en Beoordeling
De redactie, bestaande uit een wazige coalitie van koffieverslaafden en chaosfetisjisten, bepaalt de winnaar.
Selectie geschiedt op basis van intuïtie, dartbordstrategieën, en incidentele heldere ingevingen.
Artikel 5 – Winnaarschap en Roem
De winnaar wordt ceremonieel opgenomen in de prestigieuze “Eregalerij der Reetisti”.
Winnaarschap omvat lofzang, digitale glitter en een vaag gevoel van overwinning dat mogelijk jeuk veroorzaakt.
Artikel 6 – Aansprakelijkheid
De organisatie is niet aansprakelijk voor verslaving aan F5, duimplinkjes, of existentiële crisis bij het missen van de hoofdprijs.
Artikel 7 – Wijzigingen en Slotbepaling
Deelname impliceert acceptatie van het reglement in al zijn grilligheid. De redactie behoudt zich het recht voor dit reglement te wijzigen zonder voorafgaande aankondiging.
In Nederland doen we kneuterig over skelters en trapkarren, maar geen rubber tegels in Ecuador. Daar knallen ze zonder blikken of remmen op houten karren met 90 km/u de Andes af. Geen motor, geen helm (nou ja, soms wel), en geen fuck te verliezen: weklom bij de “Carrera de Coches de Madera” – oftewel: de houten karrenrace waar Darwin gelijk krijgt.
Deze specifieke editie vond plaats in het charmante levensgevaarlijke bergstadje Alausí, waar alles op een helling staat, inclusief je gevoel voor veiligheid. Maar dit soort races vind je in álle hooggelegen steden in Ecuador: Ambato, Pimampiro, Pifo, Baños – noem een plek met zwaartekracht en een gezonde doodswens en ze racen daar met een kar met zonder motor.
https://youtu.be/ywHC8JuaPiY
“Maar wacht effe, dat is toch helemaal geen bomenhout, jij nepwokert?!” Scherp gezien Cockje. Je kijkt hier naar de eliteklasse: neumático. Dat is Spaans voor “we gebruiken gewoon rubber banden en stalen frames want fuck het bos”. Er zijn drie officiële categorieën:
Traditioneel – 100% hout, 0% stuur, 100% kans op trauma. Houten wielen, geen lagers, pure zelfmoord in boomvorm.
Free Force – mag een beetje metaal en een stuur, maar nog steeds een recept voor schaafwonden en splinters op intieme plekken.
Neumático – rubberbanden, metalen romp, lagers, stuur, spoilers, cuphouders, Bluetooth-speakers met Gasolina op repeat – alles mag behalve een motor. Dus technisch gezien nog steeds een kar. Maar dan de Mad Max-versie.
En zie je die vent achterop? Dat is niet zomaar een bijrijder of passagier met een slechte jeugd. Dat is je contragewicht. Die zorgt ervoor dat je kar niet over de kop kenkert in een haarspeldbocht en duwt mee als je plots op een vlak stuk komt. Denk aan een kruising tussen een berggeit, een menselijk anker en een sportschoolinstructeur met een doodswens.
Het mooiste? Er zijn geen geldprijzen, geen contracten, geen sponsordeals, alleen eer. En het recht om niet overreden te worden door je eigen creatie. Dus terwijl jij met trillende handen je leasebak inparkeert bij de Lidl, racet een 14-jarige met een zelf getimmerde doodskist-op-wielen een vulkaan af. Omdat dat daar gewoon traditie is. En ons als traditionele mensen spreekt dat wel aan.
CLASSIFICATIE: TOP GEHEIM– OGEN ALLEEN VOOR OPERATIE ϕ-7
Agent, Bij dezen ontvangt u een gecodeerde opdracht naar aanleiding van visueel document X-72 (zie bijlage). U wordt verzocht een tactische respons te formuleren in tekstvorm — kort, trefzeker, en voorzien van linguïstische camouflage. Uw bijdrage moet getuigen van strategisch vernuft, conceptuele scherpzinnigheid en esthetische verfijning.
Let op: improvisaties of zwak gecodeerde berichten worden onmiddellijk gefilterd. Slechts teksten met een uniek signaalprofiel worden doorgelaten tot de volgende fase. Evaluatie vindt plaats door Cel D.R.E.A.D. (Digitale Reetisti Evaluatie & Analyse Divisie), die met maximale neutraliteit en zonder sporen achter te laten zal opereren.
De agent wiens respons de hoogste mate van semantische precisie en creatieve encryptie bevat, wordt in stilte toegevoegd aan het digitale Pantheon onder codenaam Reetisti Primus. Dit ereteken kent geen materiële beloning, maar biedt strategisch voordeel binnen het netwerk. Let wel: publieke perceptie is grillig en kan fluctueren.
Deelname is optioneel, terugtrekking wordt discreet aanvaard. Uw zwijgen zal niet worden gedocumenteerd, noch geïnterpreteerd. Maar weet: geen echo weerklinkt, tenzij iemand spreekt.