De complexiteit van de huidige tijd lijkt om een onthulling te vragen van onze essenties, als we willen gaan overleven. Neem een standpunt in tegen het verlangen, discontinuïteit is de antithese van passie.
Je ziel is leeg, ik zie alleen duister.
Het kan het moeilijk zijn om te weten waar te beginnen. De werkelijkheid is altijd in transformatie, niets blijft zoals het was en je kan nooit terug.
Jouw onverschilligheid met jezelf, het verleden toont je onwetendheid.
We staan op een kruispunt van verschillende stromingen. Bedenk dat begrip kan niet gedijen in desillusie, we moeten een standpunt innemen tegen het dogma. We kunnen het ons niet langer veroorloven om te leven met verlangen.
Ik hou meer van jou dan jij van jezelf.
PS:
Deze post kwam mede tot stand dankzij de bullshitgenerator van Seb Pearce.