We hebben het al zo ontzettend vaak gezegd hier in de RCLNM: België staat op eenzame hoogte in Europa als het gaat om het produceren van briljante muziek.
En ook deze RCLNM is eigenlijk gewoon weer een lofzang voor muziek van onze Zuiderburen. Een van de grootste talenten uit België moet toch wel de (solo) formatie DAAN van de Brusselse Daan Stuyven zijn. DAAN maakt fantastische muziek en durft uitstapjes naar totaal andere genres te maken. Denk bijvoorbeeld maar eens aan geniale Housewife, maar ook aan het minstens zo fantastische ICON, dat bijna van Johnny Cash zou kunnen zijn.
La Crise, uit 2013, is ook weer zo’n legendarisch DAAN nummer. La Crise belicht op ironische wijze de Europese kredietcrisis. In de videoclip zijn glansrollen weggelegd voor gemaskerde majorettes, een ex-Sabena stewardess en uiteraard servies dat op Griekse wijze aan diggelen wordt gegooid. Vooral dat Griekse onderdeel, inclusief muzikaal, schoot Griekenland overigens in het verkeerde keelgat. Wat voor DAAN reden was om later Griekse ondertitels aan de clip toe te voegen. Hieronder de originele videoclip, zonder Griekse ondertitels, want er zijn dagen, zoals vandaag, dat mijn Grieks wat stoffig is.
Daan is altijd top, beetje rauw met een onmiskenbaar poetisch randje. Overigens is het dorp Doel als videodecor dat ook. Vanaf mijn thuis is dat dorp makkelijk aan te rijden, zelfs op de fiets. Ik kom er al sinds de tijd dat mensen er op zomeravonden na het avondeten hun stoel verhuisden van de keuken naar de straat om te socializen met de buurt. Daar is nu dus niets meer van over, alles ist kaputt. Het is een plaats geworden waar het enige nog overgebleven geluid de harde wind is die huilt langs de hoogspanningsdraden die over het dorp hangen. Ik was er ook om te fotograferen, was een mooie maar ook een beetje een verdrietige tijd.
Los van de ellende van Doel is Belgie qua ruimtelijke ordening op veel plaatsen een mooi lelijk land. In tegenstelling tot Nederland, dat lelijk mooi is van netheid, is Belgie dat dus lekker niet. Belgen zijn stukken minder bezig met uiterlijke esthetiek waardoor als vanzelf de ontwikkeling van dieper gelegen kwaliteiten meer adem krijgt. Die Belgen doen het zo slecht nog niet. Nog afgelopen weekend, met in m’n ene hand een Orval en in de andere de afstandsbediening zapte ik naar Wien for Life, een kortfilm in onvervalst West-Vlaams dialect van Alidor Dolfing (pseudoniem van 2 filmmakers, een Drentenaar- of all people – en een West-Vlaming). En ik zag weer waar Belgie groots in is.
Zo ontzettend exact dat!