Gisteren is een groot stuk (letterlijk en figuurlijk) jeugdsentiment van ongeveer de volledige Retecool-redactie overleden.
Carlo Pedersoli, beter bekend onder de naam Bud Spencer, heeft gisteren in Rome namelijk op 86-jarige leeftijd zijn laatste adem uitgeblazen. Bud Spencer was zwemmer en heeft zelfs aan twee Olympische Spelen meegedaan, maar is al vrij snel gaan acteren. Zijn grootste successen heeft hij behaald samen met de eveneens Italiaanse Terence Hill (echte naam: Mario Girotti).
Zodra er een nieuwe film van Bud Spencer en Terence Hill uitkwam, meestal met namen als “De snelste vuisten van het wilde westen“, “De vier vuisten van de duivel” of “De linker- en de rechterhand van de duivel“, nam Papa Reet kleine Reet mee naar de bioscoop om te genieten van deze buitengewoon vermakelijke, maar absoluut niet hoogdravende spaghettiwesterns. Ik denk dat mijn guilty pleasure voor bonen uit blik (uiteraard aangevuld met sriracha) stiekem iets met deze films te maken heeft.
Als eerbetoon aan mijn jeugdheld Bud Spencer hieronder de volledige versie van Vier Vuisten In Het Kwadraat. Plopje erbij, flinke zak nootjes en genieten maar.
Oei, daar gaat een jeugdheld. Ik denk dat ik in mijn jonge jaren ongeveer alle Terrence Hill und Bud Spencer films (3-4 keer) gezien heb, Duits nagesynchroniseerd uiteraard.
De enige films die nazichroniseerd beter klonken dan in het Engels, die Engelse stemmetjes waren verschrikkelijk en niet altijd helemaal lipsync (understatement).
Behoorlijk jeugdsentiment ja maar in tegenstelling tot het meeste jeugdsentiment dat bij later terugzien flink tegenvalt vind ik hun westerns nu nog steeds prima te pruimen. De rest iets minder. RIP enzo.