Toondoofheid. Mensen met toondoofheid hebben moeite met het herkennen van de emotionele ondertoon in spraak en hun eigen stem komt vaak geforceerd of zenuwachtig over. En in dat kader willen we u voorstellen aan Jaman. Nee, het is geen oversized reggae negert met een jonko in z’n mondhoek, het is een blanke kampsjaak met een gezicht dat nog wel het beste te combineren valt met een ijzeren koevoet. Overdwars. De koevoet uiteraard. Hij rijdt een Renault Twingo. Als man. Dan hebben we het niveau even. Z’n ex rijdt een Ka, u weet wel, met de Ka van Kansloos. Hij zingt enorm gevoelloos over z’n zoon (dat drieste hompje cellen dat ongewild figureert in dit volgende megalomane plan van papa is toch een jongen? Hoop ik?) die door fouten in het verleden hij de foto kust bij het opknagen van z’n ochtendcruesli. Dat klinkt verward? Correct. Z’n stem klinkt daarbij als een opgevoerde cirkelzaag die willekeurig door de toonladders heenragt. Ja, dat doet pijn. Misschien is het het beste als hij aan z’n ex gewoon z’n kloten terugvraagt. En gewoon eens wat van z’n leven gaat maken. Want mijn god wat een Leen Bakker interieur. DAAR WORDT JE TOCH VANZELF DEPRESSIEF VAN!