Je verwacht het misschien niet, maar we lopen in Nederland nou niet bepaald voorop in afbraakpolitiek. Onze westerburen zijn een stuk vlotter en hebben al redelijk wat regels geïmplementeerd waarvan enkele van onze volksvertegenwoordigers een orgasme krijgen als ze eraan denken. Nu heeft een anonieme klokkenluider een nieuwtje aangekondigd wat nog niet zo algemeen bekend was: het DWP, Department for Work and Pensions, het Britse UWV (maar nog niet geprivatiseerd) krijgt targets om kortingen op te leggen: “The truth is that benefit claimants are being deliberately set up to fail in order to achieve sanction quotas without regard for natural justice or their welfare. Staff are being asked to behave in a manner that is against the department’s values of integrity and honesty.” Het DWP ontkent dat er targets zijn om het aantal ontvangers van uitkeringen te verminderen. Nu weten we in Nederland natuurlijk dat openheid nergens voor nodig is en alleen maar geld kost – de overheid is ten goeder trouw en heeft niets te verbergen. Dus schetst mijn verbazing dat een interne memo suggereert dat dit misschien toch niet helemaal waar is. En anders werk je toch extra-gratis voor je oude baas waar je eerder werd ontslagen?
(gastpost van Ome Mc via het Retecool-linktipformulier).
Account aanmaken
Welkom! registreer voor een account
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Wachtwoord herstel
Vind je wachtwoord terug
Er zal een wachtwoord naar je gemaild worden
Dacht je dat bonnenquota erg waren…
Ik heb rond 1995 een jonge UWV’er gesproken die zichzelf helemaal klaar stond te tijden toen-ie het had over het bonus-en-malus-systeem voor uitkeringen. In essentie kwam het er opneer dat voor iedere ‘waarschuwing’ die het UWV gaf, het UWV 50 kreeg, en voor iedere opgelegde ‘sanctie’ kreeg het UWV 3.000 gulden (want 1995). En trots dat-ie was dat ie zoveel geld voor het UWV had verdiend,
Die laatste zin was ook extra-gratis? 😀
Redactie, je weet toch.
“At the tribunal, the DWP argued that if the public knew exactly where people were being sent on placements political protests would increase, which was likely to lead to the collapse of several employment schemes and undermine the government’s economic interests.”
“We are not naming the charities and community groups involved in the scheme in order to protect them from those who seem intent on stopping us helping people into work.”
U mag niet weten welke bedrijven en instellingen aan slavenarbeid doen want u zou zomaar eens kunnen besluiten die te boycotten en dat moeten we uiteraard niet willen met z’n allen..
Als je dat als pleidooi voert in een rechtszaak ben je het cynisme inmiddels heel ver voorbij.
“The DWP said (..) that community work placements “help long-term unemployed people to gain work experience which increases their confidence, helps them to gain vital skills and crucially, improves their chances of getting a job.”
Datzelfde gelul hoor je hier ook steeds. Het is niet zo, maar het klinkt alsof het waar zou kunnen zijn.
Onbetaalde dwangarbeid is zó duidelijk niet OK, dat ik maar niet kan begrijpen hoe politici dit proberen te spinnen als iets dat positief is.
Politici zijn ook enorm op hun pik getrapt als je het dwangarbeid noemt, want dat roept associaties met de slavernij op. En dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden is geen slavernij, maar bedoeld om de “werkloze”, “weer in de maatschappij te laten deelnemen”, “te wennen aan een arbeidsritme” en om “werknemersvaardigheden” op te doen.
Als je even kijkt naar de Britse koloniën na het afschaffen van de slavernij in 1834 en het taalgebruik waarmee ze toen een beleid van onbetaald “apprenticeship” inzetten, dan snap je dat dwangarbeid echt precies de juiste term is. Voormalige slaven moesten nog even 4 jaar onbetaald doorwerken op de plantages om “werknemersvaardigheden op te doen”, “te wennen aan het arbeidsritme” en leren om “deel te nemen in de maatschappij.”
Bron voor je, ik verzin dit niet:
http://www.yale.edu/glc/belisario/Heuman.pdf
Huh. Dat stukje in die bron over de 8-urige werkdag vind ik ook sprekend. Nice find!