Gisteren werd de nieuwe voorzitter van de Tweede Kamer gekozen. De uitkomst? Khadija Arib van de PvdA. Dat is een gekke uitslag, want ze was geenszins de voorzitter die de Tweede Kamer nodig heeft – maar misschien wel de voorzitter die de Kamer verdient.
De voorzitter leidt in de Tweede Kamer debatten, communiceert met de regering, buitenstaanders, neemt plaats in het presidium en speelt een rol in het algemene reilen en zeilen van de organisatie rondom de Tweede Kamer. De voorzitter wordt verkozen vanuit de gelederen van de Kamer en is dus – per definitie – een politicus.
De uitslag van de verkiezing was niet verrassend, maar wel teleurstellend. Arib was de minst overtuigende kandidaat van de vier. Haar verhaal was weinig overtuigend. Haar beantwoording van vragen bestond niet uit een duidelijke visie of passie en ontbeerde een rode draad in het verhaal, voor zover het überhaupt mogelijk was in het van de hak op de tak springende gehakkel een verhaal te ontwaren. Dit alles in schril contrast tot Martin Bosma. Het PVV-kamerlid, uit een partij waar ondergetekende (voor zover dit nodig is om te vermelden) absoluut geen aanhanger van is, was niet alleen in zijn rol als ondervoorzitter al bij tijd en wijle een zeer sterke debatleider maar toonde ook nog eens een grote passie voor de rol van de volksvertegenwoordiging en een erg duidelijk begrip van de onpartijdige rol die de voorzitter hoort te vervullen: als facilitaire schakel voor het debat en de volksvertegenwoordiger.
Het is daarom jammer dat de kamer voor de zwakste schakel is gegaan. De sterkste schakel, Bosma, wordt op zijn partij afgewezen. Iemand die zich als een realistische tweede kon neerzetten, kon het ook schudden: Ton Elias overleefde de finale niet. In plaats daarvan wordt de kamer nu geleid door een hakkelende excuusmarokkaan met een beperkte taalbeheersing die duidelijk niet de sterkste kandidaat was. Het zal wellicht een statement zijn, maar het vertrouwen in de politiek win je hier in ieder geval niet mee terug. De PVV heeft het natuurlijk geclaimd als een bevestiging van hun gelijk over een ‘nepparlement’. Maar ook de burger, die van links tot rechts georiënteerde media overal kon lezen dat Bosma de meest geschikte kandidaat was, zal conclusies trekken over de staat van de volksvertegenwoordiging als de kamer het politieke eigenbelang boven de meest geschikte kandidaat voor wat een neutrale positie hoort te zijn plaatst. En terecht.
Nu wachten tot mevrouw de veurzitter de nepversie van de fantasieboeken weer gaat vervangen door papieren exemplaren. (Ze moet haar grote schrikbeeld toch op enige manier uitdagen.)
Discriminantie van de PVV!! De positieve kant: het wordt weer lachen met de voorzittert :-))
Ik vind dit een interessante uitspraak. Alsof dat geen rol mag spelen. De beste man is een racist, en geeft alleen daarmee al aan niet in staat te zijn feit van fictie te onderscheiden. Een slechte eigenschap voor een kamervoorzitter.
Koppel dat aan het feit dat hij hoogstwaarschijnlijk Wilders’ koers in het parlement en hoe hij dat uit mede bepaalt, en je vraagt je af hoe hij in godsnaam met een strak gezicht Wilders’ parlementaire uitspattingen (‘nepparlement’ etc.) kan counteren.
En dan kan hij nog zo’n goede voorzitter zijn, zo’n persoon wil je gewoon niet op die zichtbare plek hebben zitten.
Arib is voor zover ik kan nagaan een moslima, dus wat dat feit en fictie betreft, is ze niet de betere keuze. Uit wat ik zo lees over haar denk ik op te maken dat ze een religieus humanist is, en dan komen haar normen en waarden dichter bij de Nederlansche dan die van de Goebbels van Geert. Daarom zou ik ook eerder voor Arib stemmen dan voor Bosma, al is ze volgens velen minder geschikt voor de functie.
“Alsof dat geen rol mag spelen”. Mwoah, mag wel. Maar in dit geval wijs je iemand die bewezen de functie ontzettend goed vervult af.
Maar dat is echter niet het hoofdpunt in deze – het punt is dat Arib de minst overtuigende kandidaat was. Haar presentatievaardigheid was gelijk aan dat van een nerveuze hakkelende eerstejaars op het HBO.Haar inhoudelijke verhaal was slechter, en voornamelijk reactief, voor zover het überhaupt te volgen was waar ze nou precies over sprak – ze werkte namelijk met kaartjes over vragen en kaartte bij het beantwoorden van vragen niet aan welke vraag ze nu exact beantwoordde. En dan was haar Nederlands ook nog eens op een niveau waarbij je gewoon van de voorzitter van een deel van het parlement beter mag verwachten.
Hij is al tijden reservevoorzitter en de handvol debatten die ik gevolgd heb met hem als voorzitter waren echt een verademing. Nul gepruts, heel vriendelijk maar wel de regels volgend leidde hij het debat. Geen merkbare ophef over te weinig spreektijd en al helemaal geen discussie over keuzes, congruent in de manier waarop hij iedereen benaderde.
Ik ben oprecht verbaasd dat het Arib geworden is, die heb ik 1 of 2 x bezig gezien en dat was echt tenenkrommend slecht. Alsof je een voorleesmoeder het even waar laat nemen. De manier waarop ze zich ook presenteerde bij de verkiezingen, heb het met afgrijzen zitten kijken, wat een onsamenhangend wauwelverhaal. Nu zal van Miltenburg in het begin wellicht ook dermate brak geweest zijn en zich verbeterd hebben maar het feit dat hij prive een mening heeft wil niet zeggen dat hij per definitie ongeschikt is.
Je hebt meningen en je hebt meningen. Sommige meningen maken je om verschillende redenen absoluut ongeschikt om belangrijke functies te vervullen binnen een bepaald politiek klimaat.
“De PVV heeft het natuurlijk geclaimd als een bevestiging van hun gelijk over een ‘nepparlement’”
Dat nepparlement was dan ook een prima stok voor dat kleinzielige Haagse zooitje om mee te slaan en je bent in mijn ogen wel een enorme randdebiel als je ze die stok opnieuw en opnieuw aan blijft reiken. Of… Die kandidatuur van Bosma was niets anders dan een mogelijkheid creëren je aanhang weer eens over ‘de elite’ te laten jammeren. Ik denk dat laatste. Verder kan ie een prima voorzitter zijn maar iemand die zaken als de apartheidspolitiek van het Zuid-Afrika van weleer een warm hart toedraagt zou ik ook niet als voorzitter willen
En wat die Arib betreft, alles wat buiten de randstad, binnen de grenzen van Nederland en Vlaanderen, leeft meent men in Hilversum te moeten ondertitelen, dan moet dat bij haar toch ook niet zo moeilijk zijn?
Bosma had in ieder geval op zijn minst publiekelijk afstand moeten nemen van de uitspraak die zijn fractieleider ook namens hem (namelijk tijdens partijspreektijd) deed, had hij zich als serieuze kandidaat willen presenteren. Als je een parlement niet serieus neemt, kan niemand je kandidatuur als voorzitter ervan serieus nemen.
Mwa, ik vond oprecht de stellingname van Bosma prima, hij gaf gewoon aan “als aspirant-voorzitter heb ik daar geen standpunt over”. Of zoals dinges van het CDA zei “Ik ga nu niet op de stoel van mevrouw van Miltenburg zitten en nu zeggen wat ik destijds gedaan zou hebben”.Die wezelde zich er dus ook prima omheen zonder antwoord te geven.
Godjee toch wat een rancuneblog wordt het hier! Is een Kamervoorzitterschapsverkiezing (3x woordwaarde) echt niet één, maar wel twee matige azijnzeikstukjes waard?
ah de goede oude rcs bekijkt de wereld steeds meer door een roze bril. vooral ome mc en flepzor zijn lekker aan het duiden de laatste tijd.
Toch nog ff dit… Als ze Bosma hadden gekozen, had die als Voorzitter ongetwijfeld z’n taak netjes vervuld (zoals eerder bewezen). Het had dan interessant geweest te zien hoe hij debatten waarin Wilders te ver gaat had geleid. Laat hij het te ver gaan dan volgt kritiek vanuit de Kamer. Grijpt hij in dan strijkt hij tegen de haren van de grote Blonde Leider in.
Kortom; het had een aardige mogelijkheid geboden om PVV tegen zichzelf uit te spelen.
Verder had Wilders z’n “nep-parlement” uitspraak wel in moeten slikken als de voorzitter uit eigen gelederen kwam.
Gemiste kans dus.
Dat dus. Zou hij de PVV voortrekken bij de debatten zou de voltallige kamer over hem heenvallen, dus nee, ik zie echt niet hoe dat problematisch zou zijn geworden.